Alle inzendingen over dierbaar OR dood

ze symboliseren de onsterfelijkheid Voor die ons dierbaar zijn geweest bloeien de bloemen ten gepaste tijd ze symboliseren de onsterfelijkheid fleuren de natuur in haar naaktheid zijn voor de vriesnachten bevreesd Ze symboliseren de onsterfelijkheid Voor zij die ons dierbaar zijn geweest…

Vandaag voelde ik iets sterven Iets dierbaars in mij ging dood Wat mijn hart lang koesterde Ging plots bederven Een plekje dat ik liefhad Een deurtje dat zich sloot Op het einde Weer een scheurtje In mijn glaasje Weer een barstje In mijn hartje Stil verdriet Weer wat vragen Weer wat tranen Weer wat pijn Dat niemand ziet…

Ik ben alleen gekomen En ik zal ook alleen weer gaan Maar ik hoopte en ik dacht Dat jij langer naast me zou staan De dagen na jouw dood Vervult van tranen, van eenzaamheid Ik word omarmd door dierbare mensen Maar jouw omhelzing ben ik kwijt Ik wil mezelf ook niet verliezen Ik weet dat het leven verder gaat Maar de vraag is hoe ik dat…

ooit is de liefde van je dierbaren weg wat moet ik doen? het is over ooit ben ik alleen op de wereld zonder mijn dierbaren ik begin het koud te krijgen niemand houdt mij vast zal ik dan nooit meer liefde krijgen? alsjeblieft help me met alles wat met liefde te maken heeft!…

Tussen keuze uit twee kwaden verliezen wij de verenpracht chemo om ons op te laden voor onze allerlaatste nacht bleekjes in het bed gelegen dat slechts van pijnbestrijding spreekt maakt de afscheidskus verlegen alsof de dood de liefde wreekt bij ons vertrek schrijf ik een kaart aan allen die ons dierbaar zijn in kleuren van de pauwenstaart…

Zij zijn mij dierbaar de doden van nu, morgen en eergisteren en buiten begint het knisperen van bruine, kurkdroge bladeren. Hun troost is het vergaan van tijd het malen van de korrels zand tot zij vierkant geslepen zijn zich lenen voor bouwsels van pijn.…

Zo kwetsbaar, zo waardevol, Hoe lang of kort het moge zijn Voor momenten van betekenis met dierbaren, Terug ‘naasten’ worden, tot de dood ons scheidt!…

Vandaag of morgen ben ik dood. Dat wist ik al mijn hele leven. Dat was een zeer vaststaand gegeven Waarvoor het lot geen uitweg bood. Maar waarom zou ik daarvoor vrezen? De dood geeft eindeloze rust, Alsof de slaap je eeuwig kust Om je van elk leed te genezen.…

Zeer dierbaar zijn de, in een dagboek geborgen, herinneringen…

toeverlaat na de dood van onze jongste we zien hen vaak met onze oudste onze oudste zo verbonden met ons zelf We gaan dus door met ons leven met hem die nog is en die was onze jongste verbonden met de oudste, onze dierbaren en met ons zelf Als we de grafsteen gaan bekijken zien, voelen wij onze zoon en broer onze jongste we staan…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ze ontwaken en zijn de sporen die ik wil volgen en zal verliezen waar ik vandaag mijn mijn dierbare eenzaamheid terugvindt.…

Ik vergeet mezelf te zijn te rusten in het weten dat alle tijden omvat zonder uitweg verlost van zoveel aards streven en nood breekt in de dood.…

Dierbaar verlangen misleidt ronduit verleiding als kristallicht oogt.…

Windekind vermaant Johannes hangt aan zijn lip Erfgoed me dierbaar.…

Soms zijn er tranen, maar herinneringen aan een dierbare blijven altijd bestaan. Tranen…

Platte zoutpilaar, mijn zilten beeld van mama -- Dierbare foto.…

jij toverbalt zuigt kleuren van het bot dat al kaalgevreten is snuisterijt gewone dingen die plots een nieuwe tekst in een oud lied gaan zingen tierelantijnt en versiert wat niet echt leeft vampiert onbekommerd de vrijheid die men nog heeft maakt van de dood een open goot in het nu al af dingen op dierbare herinneringen…

te vroeg in de dood en weet je dat jij in jouw diepste nood je altijd naar jouw ziel mag vragen.…

Ook ik vertelde van alles Over de dood van mijn beste vriend Tja het is treurig zei ze, Niemand die dat verdiend. Ze wist zo goed wat ik moest voelen Na de dood van zo'n dierbaar persoon. Er valt een stukje van je weg, zegt ze Met het verlies van je zoon. Ik kan niet weten hoe dat voelt Maar een ander verliezen toch wel...…

Vandaag legt de vlinder zijn doodshoofd neer zo kleurrijk vol bewogen fantasie bewust van leven de bijzondere magie zijn verbeelding laat zich door de dood niet vangen hij blijft van de natuur een schrale troost voor de dierbaren die naar hem levend zo blijven verlangen.…

De dood vermenigvuldigd Groeit uit van hand tot hand Leven redders worden gehuldigd Een volk verbijsterd, niet verslagen 't Zwaard; de anderhalve meter afstand Om eensgezind met elkaar Corona te verjagen Och de prevelende lippen, och hoe gênant Eenzaam in 't heengaan geslagen Door de Covid negentien plagen De dode ogen 't grijze…

die voor hun land gestorven zijn, zij zijn het die een leven verdienen, nu zit ik hier alleen, drijfnat in een regen van verdriet, al mijn dierbaren voor niets gestorven, waarom toch was ik het niet.…

Onder het raam, in de aarde, die sporen die me dierbaar zijn Toen hij kwam, wie zond hem weg? Ik zond hem weg: het deed geen pijn. Het deed geen pijn; maar iets verdwenen of dood in mij; mijn gedachten staan als soldaten gehoorzaam, in rechte rij. Op een nacht valt de sneeuw, maakt de aarde wit, maakt de aarde rein.…

de tijd nog eenmaal; slaat het uur der vergiffenis en is het naderende verleden met zijn dode avonden voorgoed in de gedoofde ochtend ontbrand.…

Dan komt het moment dat de dood, je ergste vijand, zich ontpopt als een vriend, waarnaar je intens verlangt. Onze vloekende tranen zullen ooit drogen. Maar onuitwisbaar zijn de dierbare herinneringen.…

weten hij en ik dat bloeien eeuwig leven gaf op dierbare gronden en de liefde, van mijn vaders graf…

Zolang geleden, en toch elk jaar weer denk ik aan toen, aan die ene dag, dat je koos, voor de dood met achterlaten van alles wat je dierbaar was Zolang geleden en toch nog steeds vers, als de dag van gisteren!…

Dierbaren van voorbij ze zijn geworden tot geliefden in herinnering stille begeleiders in de lichtkring Gods.…