115 resultaten.
daar ergens
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 521 het vreet aan me
het gemis aan warmte
het woelt in me
en graaft gangen,
donkere gangen met
doodlopende uitstulpingen
ik treur om jou
want ik ben je
onderweg kwijt geraakt
ergens in die donkere gangen
ik treur om ons
om wat wij ooit waren
want elk van ons
is verdwaald achtergebleven,
alleen
daar ergens...…
Treurig gedicht
gedicht
2.0 met 114 stemmen 35.540 'Dit is het einde van de weg' zeiden ze.
Er stond een bordje:
DIT IS HET EINDE VAN DE WEG
'Hier, dit punt,' zeiden ze.
Ze hurkten erbij neer
en raakten het voorzichtig even aan.
'Is dit het?'
'Dit is het.'
Het was herfst, het regende, het stormde.
Ze stonden op, draaiden zich om.
Later kwamen ze nog even terug
met een vergrootglas…
Doodlopend spoor
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 957 Het spoor loopt dood
Mijn leven staat stil
Ik kan geen stap meer verzetten
Het maakt me ijskoud
Het spoor loopt dood
Hier is de laatste halte
Alles houdt op
Ik kan niet verder meer
Het spoor loopt dood
Alles stopt hier
Dit is toch wat ik wilde
Waarom wil ik dan nu weg
Het spoor loopt dood
Er is geen weg meer terug
Ik kan alleen nog…
Weg
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 686 en zoveel los kan maken,
zoveel aan doet raken
Dieper dan verdrietig gemis
Emoties dansen ongeleid
pirouetten in mijn maag,
terwijl haar tranen gestaag
eindelijk samenvloeien met die van mij
Liever
dacht ik aan vrijheid
Losbreken, zwerven en dwalen
op de goede weg,
een avontuurlijke weg
Een veilige weg
Mijn weg, al was hij doodlopend…
verdwalen in mezelf
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 749 Een doolhof van
doodlopende paden
waar de uitgang
niet te vinden is.
Hoog opgetrokken hagen
bebladerd uitzichtloos
geen weg kunnen vragen
alles is hopeloos.
Op weg om mezelf
weer te vinden
omkijken naar niets
blik op oneindig.
Toch blijkt niets is
zomaar verloren
ik ben gewoon ik
alles uit mezelf geboren.…
" De eenzame fietser " Haiku's
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 428 Langs borden van de dijk
tegenwind van spruitjes
in doodlopende wind.
Labyrint van rails
ijzeren ijsbanen
de erven van de stad.
Chromen bellen blinken
een zonnestraal maakt
de lange schaduwplat.…
Aan de andere kant...
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 366 nog eenmaal buigen
in de beklijvende avondlucht
de wind verspreid haar kille gedachten
achtergelaten langs de vloedlijn
komt het verlangen in golven
slaat eenzaamheid harder dan de angst
het verleden wringt zich in bochten
haar gezicht in een doodlopende straat
en niemand die zit te wachten……
Doodlopende weg
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.388 Het einde van dit avontuur
Is gevuld met genadeloze pijn
Een korte blik
Een vlugge zoen
Constant met de gedachte
Dat we voorzichtig moeten doen
Je hart volgen
Het wordt zo makkelijk gezegd
Maar je hart volgen is onmogelijk
Op een doodlopende weg…
doodlopende wegen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 791 Doodlopende wegen
Grenzen aan mijn weg.
Ik kwam je ooit daar tegen
Jij zei toen wat ik zeg.
Lopend liep ik toen
Te verdwalen op die weg.
Ik zou het zo weer doen
Ik heb zo weer die pech.
Toen stond jij daar
Het was in één klap raak.
Het voelde echt zo raar
Zoiets voel ik helemaal niet vaak.
Nu ben ik terug,
Terug bij het begin.…
Doodlopende weg
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 778 als ik weer eens over akkers stap
door de brede voren diep bevroren
zie ik kraaien onder de torenkap
de zwartjassen lijken hier te horen
als winter weer een glazen offer schenkt
aan sloten waar reigers onverdroten
naast het stille van de dood die wenkt
zweven tussen hoop en niet geschoten
weet ik, dit is geen oord voor duiven
waar kinderen…
DOODLOPENDE WEG
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 611 Haar tengere lichaam schokte
toen zij hem opeens ontwaarde
Wat hem uit ‘t donker ontlokte
dat hij het wel met haar klaarde
Haar stem leek bijna bevroren
toen hij haar de mond bedekte
Hij fluisterde: Je bent verloren
als ze, wat hij wenste, verrekte
Haar hart hamerde als bezeten
toen zijn hand de weg verkende
Haast aan alles had hij gezeten…
Doodlopende weg
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 220 Seconden van steen
Minuten van ijs
Uren zijn gemeen
De ochtend eigenwijs
Bevroren kwartieren
Dagen te lang
Niks meer te vieren
Onmetelijk bang
Pegels van eenzaamheid
Leegte die in haar port
Ze leidt niet, ze lijdt
Kracht verdort
Verkeerde afslag
Herfst met pech
Verbeten lach
Doodlopende weg…
Doodlopend spoor
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 61 Het was vroeg en bladstil
in het schemerende bos,
ik was er alleen
en volgde het spoor.
Het sneeuwde licht,
niets dan witte
zachtheid om mij heen.
De bevroren aarde
protesteerde krakend,
leek, overal waar ik liep
om antwoord te vragen,
maar de in nevel
gehulde bomen zwegen
en zuchtten diep.
Het dwarrelend bewegen
nam snel toe,…
impasse
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 doodlopende wegen blijven
onaangeroerd zonder ommekeer
het geheugenlandschap
vergeet een schip in de verte
zodat je soms een sterrenbeeld ziet
dat als vliegtuig ontvouwt,
als tegenlicht zonder zon,
ons plamuureiland misschien
en een schitterend gebrek
ter afsluiting
onderwijl vang ik bot;
dit bleek toch geen goed idee…
De moeilijke weg.
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 654 Soms wil je de makkelijke weg nemen, omdat alle moeilijke wegen doodlopend blijken te zijn. En soms moet je de moeilijke wegen blijven nemen, omdat je weet dat er vast wel een moeilijke weg naar de oplossing leidt, want via de makkelijke weg kom je elke keer weer op hetzelfde punt uit.…
Gewoon bereikbaar
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 756 Er staan files
ten zuiden van mijn stad
langzaam rijdend verkeer
opstoppingen rond het dorp
winkels onbereikbaar
vertragingen op het spoor
vluchten geannuleerd
stapvoets door de polder
boten uit de vaart
veerpont gestremd
omleidingen
en uitkomen op een doodlopende weg
maar mijn hart is
gewoon bereikbaar…
Verloren lopen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 103 verloren lopen in onheilspellende nachten
waar de dag geen vat op lijkt te krijgen
hongert het hart naar hetgeen
ongeschreven verder kabbelt
struikelend over een grote leegte
aan het begin van de doodlopende weg
roep jij : ' mijn hart is blind '
stug loop je door net zolang tot
jij jezelf tegenkomt…
fanfare zonder muziek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 in trage uren
gist de taal in
het duister
later na het
rijpen in de zwarte
nacht lijkt
wat ze zeggen wil
zomaar uit het niets
aan te waaien
ze ligt voor het
oprapen woord
voor woord
maar haar klank
loopt vast
zie haar ontsnappen
fanfare zonder muziek
hoor haar knarsende
ledematen
achter de huizen
in een doodlopende…
dromen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 879 waar staan we nu
is er vooruitgang
of toch niet
de jaren tussen jou en mij
zijn dicht bij een eind gekomen
de wegen doodlopend
de dromen
ja de dromen
vertellen is anders als realiseren
maar je moet weten
als je weggaat
dat je terug komt
in mijn dromen
elke nacht
en in de dagdromen
mag je ook af en toe
voorbij lopen
tot de rivier van…
Met gillende sirenes
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 304 Of dreigt er een achtervolging
in doodlopende steegjes?
Sirenes schreeuwen moord
en brand
Wat is er aan de hand
als ramptoerisme de weg verspert?
Opgelucht haal ik adem:
het gaat om niemand die ik ken
Het antwoord lezen we
vol erbarmen in de ochtendkrant...…
De leugen van de liefde
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 283 Hij vertelde haar
zijn leugen van de liefde
en het werd waar
toen hij het zei
hij heeft haar gekozen
aan het eind van de rij
zij verlangde
naar de woorden
die hij zomaar verzon
omdat niemand anders
ze zo zeggen kon
zij walsen samen
door een
doodlopende straat
als het meisje
en de duivel
die haar leven laat
hij heeft haar beloofd…
G
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 109 Soms loop je vast
een doodlopende straat
er slaat wel wind in je mast
maar denkt het is te laat
dan zomaar plotseling
staat zij weer voor je neus
en je weet weer waar het om ging
er is gewoon geen betere keus
van reus naar kneus
van hemel naar hel
is echt waar, heus
Maar weet ze komt echt wel…
als lucht
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 367 als wortels zijn verdroogd
tot verkramd hout
en uiterlijk gezieltoogd
door levend zout
huilen tranen
de afwezigheid
zien mijn ogen
alleen de hoop
van doodlopende lanen
afgesloten door
een eenzame doop
ik drijf dan op de herinnering
die ik node koester
en in het voorbijgaan ving
sluit die in gesloten handen
maar weet bijvoorbaat…
Kruin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 164 die me niet staat
mij ouder maakt
zo zonder enig jong blaadje
Ik krijg
een oud, bedaagd maatje
glans maakt plaats
voor dofheid
Het is nog
niet 'mijn tijd'
ik ben nog in de groei
ben onbekend
met een doodlopend straatje.…
In alle openheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 178 wanneer kan stilte
eindelijk weer spreken
over zaken waar wij
liever niet over praten
in de immense
veelheid van woorden
ontgaat ons vaak het
onderwerp van gesprek
men haakt in
neemt snel over
eindigt lachend op
een doodlopende weg
stilte is niets zeggen
samen bouwen
aan fundamenten
van vertrouwen
om dan in alle
openheid…
het misverstand
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 559 (ongedurig gaat het misverstand
door doodlopende straten)
wanneer de dichter zijn uiterst
gevoelige woorden op papier heeft gezet
zegt dat nog niet dat hij ook
daadwerkelijk iets heeft bijgedragen
aan de oplossingen van alle
problemen hier op aarde...…
als de zon mij roept
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.223 geloof mij
als ik spreek over
mijn gelopen ronde
denk maar
dat het helen is
van een open wonde
wees niet bang
wanneer mijn blik
stagneert als mijn weg
doodlopend is
en mijn fakkel
nog spaarzaam walmt
in een verloren nis
nog eenmaal zal ik
mijn bruid aanschouwen
als zij is gekleed in
een zwarte japon
zij gaat met vaandel…
De echo's
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 106 ik heb ooit
alle paden van
de logica gevolgd
zij gaven mij
geen ander perspectief
dan de doodlopende weg
ik wist waar ik was en weer
zou zijn na vele stappen
er bleek iets te ontbreken
voelde dat het bestaan
inspiratie en intuïtie
totaal uitgeschakeld had
juist het onvoorspelbare
gaf mij een flow deed mij
kicken als ik op twitter…
als de zon mij roept
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 1.153 geloof mij
als ik spreek over
mijn gelopen ronde
denk maar
dat het helen is
van een open wonde
wees niet bang
wanneer mijn blik
stagneert als mijn weg
doodlopend is
en mijn fakkel
nog spaarzaam walmt
in een verloren nis
nog eenmaal zal ik
mijn bruid aanschouwen
als zij is gekleed in
een zwarte japon
zij gaat met vaandel
vooraan…
Hardloper
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 397 en wie wint
krijgt eeuwige roem,
hij ziet de rondetijden
passeren bij het voorbijrennen
en hijgt stevig
zijn longen klappen
bijna en het publiek
juicht en klapt ook
als hij als eerste
de finish passeert
het zweet sijpelt tussen zijn oogleden
dus hij ziet even wazig
maar het einde is in zicht
hij heeft het gehaald
nu kan hij zich doodlopen…