Alle inzendingen over doorbeden OR doorweend OR zelfverwijt

Gooi ik iets weg, bijvoorbeeld een kartonnen doos, dan hoop ik dat die doos mij nooit meer zal heroveren in vorm van zelfverwijt: weet je nog wel, hoe zorgeloos, we gooiden gewoon dozen weg! Als we er één hadden bewaard, één hadden bewaard! ------------------------------------- uit: 'Judith Herzberg', Trouw, 2013.…

Dan gaat mijn peinzen langs mijn lege jeugd, Langs de ijdele uren onbewust doorweend Toen mijn smalle lichaam rijpte tot vrouw, En wat daarna kwam: langs mijn korte vreugd, De hoop van eenmaal met een man vereend Te zijn, langs al wat nooit gebeuren zou.…

Het gezicht wordt scherp gesneden met een mes van zelfverwijt. Tevreden tikkend registreert de weegschaal de verlichting. Het spiegelbeeld wordt transparant, de schaduw laat al zonlicht door. Het is nu een zaak om weg te kwijnen tot een rekstok van ivoor. --------------------------- uit: 'Alle goeds', 2001.…

Op mijn kalende hoofd zie ik de spijt dat ik voorbij heb laten gaan die ene gelegenheid om je te laten verstaan wat bij mij na al die tijd als een dans van vuurvliegjes boven een stille beukenlaan in zelfverwijt helder opgloeit. Onuitgedoofd woedt de liefde voor jou nog immer als een bosbrand in mijn hoofd.…

We stapelen ondergronds wat de geest niet verdragen kan Schaamte en zelfverwijt ook dingen die ons bang maken Tektonische pijn onder glooiingen van vlees Waar hebben we ze begraven: de dromen de beloften van het onbegrensde Waar is de onbevangen blik van het pasgeboren kind Wat als we tevergeefs wachten op een renaissance Als…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Hoe verloopt een strijd door zelfverwijt, door geaardheid - op voorhand - al verloren, rivieren stromen over van zelfbeklag, wat kleine mensen scheidt, verwaaien kleine stapjes in een marmeren gang en wordt de brug weer opgehaald, eeuwenlang om de liefde te missen tot op de laatste levensdag.…

Soms, niet altijd ben ik het even kwijt dan vertroebelt mijn blik en denk ik STIK kom ik om in zelfverwijt Soms, maar heel even denk ik na over 't leven er schiet van alles door m'n kop ik vlieg van dal naar top en wil alleen nog maar geven Soms, eigenlijk zelden, dus soms doe ik wel eens iets doms Oh, dan is daar weer dat gevoel…

stampende passen door donkere plassen laat geen glimlach mijn ogen meer verrassen elke stap maakt een groot spoor van gaten Geplaveide woorden ben ik gaan haten wat ik wil zijn lijkt niet meer te passen simpele scheuren kun jij niet lassen de kracht om te leven heeft mij verlaten tijd en ruimte zullen ons passeren jaren verdwijnen zonder zelfverwijt…

En 'k voel me hulp'loos en vol zelfverwijt, Als zij mijn lang verwende onpraktischheid Verwent met wat ze toverde in de pan.…

en breekbaar neemt ze het mee vult haar handen weer met toekomst proeft aan die andere levenszee achter haar gelopen passen ligt het gisteren van de pijn nimmer ziet zij om naar toen stappen zullen voorwaarts zijn elk lijntje kraait hoop op morgen tekent een blauwdruk van haar tijd zachte strepen van verloren jaren gummen de dagen van zelfverwijt…

woeste drift van het ongewisse in een warme golfstroom, avontuur gebonden aan zelfverwijt als een doorwaadbare…

Ik kan niet dwingen dat je van me houdt Als ik smekend met mijn blik mijn liefde naar je straal Wanneer het hartkloppen van jou het ritme van de dag ontwaakt je je omdraait, en zuchtend ademhaalt weet ik dat je weer spijt hebt van de nacht na wellust ingegeven door meelij en drank komen zelfverwijt, schuldgevoel en gevoed door je afwijzende…

Tussen lippen van de eeuwigheid, smart gestort in rijpe morgenstond, uit mond en schone luit vloot zelfbeklag, gedoopt in Orpheus smart, tot de veerman immer als terugkerend zelfverwijt, smeekt in bittere klacht, slechts éénmaal z’n hand over hart te strijken, het meest beminde uit de onderwereld terug te halen, blijft geloven in dit ultieme…

Dat is en blijft mijn zelfverwijt, verwijt waarmee ik verder moet! Bewaard heb jij je kinderziel vol warme zachtheid. Onbegrip, boosheid of verraad, die dingen zijn je vreemd. Tussen de pijlers van "ons zijn" staan je hoop je dromen, je wensen... Ik berg ze in mijn hart. Want weet m'n kind ik... Ik zie je graag!…

Ik ben zo moe, zo vastgevroren in een vloek, en in de vuile ruit die zich verspreekt zie ik nog één keer mijn verloren blik, omlijst door angst en rook en zelfverwijt. Te laat. Geen hartstocht dreef mij naar de grens, geen Gorter of Lodeizen greep mijn pen. Te laat.…

Soms denk ik: ‘k wou dat ik dat kreng niet had gehoord, of dat dat rot signaal ook zelf een keer te moe was om te starten en mijn ochtendhum te tarten door haar onophoudelijk, oorverdovend gillen op een uur dat ik mij liever nog eens omdraai om te chillen, mij verbijtend, zelfverwijtend dat ik vóór het slapen gaan dat stomme ding weer heb geduld…

Ze pijnigde zichzelf met een mes als haar tranen zwegen als ’t graf Ze bezeerde zich alleen bij stress en ze deed ‘t bij zichzelf als straf Eens dat het duister gevallen was kwamen gauw haar zelfverwijten Dan zakte ze dieper in het moeras niets kon in haar voordeel pleiten Bijna als vanzelf was daar ’t mes en als vanzelf stak het in haar…

Verrotzooid terugkeren op zelfverwijtend pantoffelschoeisel. Die nacht proceduren nalopen. Volgende ochten nog geen aanstalten bij post. Staand voor helder winterraam boos bellen. Bloemknoppen tellen aan gisteren nog dode tak. Mij vergapen aan moed en kleur en levenslust. ------------------------------ uit: 'De Gids', nr. 3 2017.…

JEZELF VRIJPLEITEN Tegen je geweten innerlijk fluisteren teneinde ‘t donkerzwarte wit te praten Laat je graag naar het sussen luisteren voorkomt ook dat je jezelf gaat haten Zacht met jezelf verdedigend praten en zo trachten jezelf schoon te pleiten Is in feite van de waarheid verraad en een stap tot beletten van zelfverwijten Innerlijk…

En daarom praten we, afwezig en druk: We zien en horen hem slechts, laatst geluk Vol zelfverwijt, en nooit hardop beleden; En als we dood zijn, zal hij met ons gaan Naar hemel of naar hel, en zien ons aan, En zwijgen, heilig diep, van 't oud verleden.…

liet dit al haar nimmer ontsporen maar wèl leven achter ‘t masker van schijn Tranen, die in ‘t stille eenzaam stroomden konden getuigen van haar loodzware strijd In nachten dat ze van de liefde droomde en mijmerde over een bestaan, zonder verwijt Een lief meisje, vond ik haar al heel gauw; enkel moegestreden, zonder iemands steun Propvol zelfverwijten…

want te goed is het hart en te slecht om te krimpen onder die pijn en te slijten in zelfverwijt; en het lijf om te worden verdeeld door de honden wroeging en spijt die knagend het vlees en het been vermalen om slapen te gaan als gìj al uw kracht hebt verdaan en uw laatste woord hebt gezegd in het schuren van recht tegen recht.…

Pubertijd achter de rug 't duurde een eeuwigheid nu hebben ze hun plek gevonden maar komen om in zelfverwijt De afgelopen jaren waren heftig 't eeuwige strijden, 't ja en nee het op voorhand tegendraadse 't viel af en toe echt niet mee In totaal zestien hele jaren kinderen volop in de pubertijd onzekerheid, lachen en huilen ik was…

Magie draagt voor zover bekend Zorg voor een heidens element 593 I think I was enchanted When first a sombre Girl- I read that Foreign Lady- The Dark-felt beautiful- And whether it was noon at night- Or only Heaven-at Noon- For very Lunacy of Light I had not power to tell- The Bees-became as Butterflies- The Butterflies-as…

Soms schittert de zon in de druppel die ik ben -- in de levenszee.…

Zijn handen grepen naar het stuur en voeten zochten de pedalen, heel zijn wezen schreeuwde, zelfverwijt en onomkeerbaar spijt verwenste het metaal dat rondom boog en brak de koestering van kinderlijke jaren.…

Ben ik bij jou dan ben jij bij me maakt niet uit waar of we zijn of waar we dan mee bezig zijn want da's het enige dat telt ongemerkt passeert de tijd voor mijn gevoel staat hij ook stil wanneer we samen lachen zingen als jij me kust word ik zèlf stil Kleuren schieten door me heen ik wou dat ik ze zo kon zingen voel duizend en één…