Alle inzendingen over doorgaan vecht

ik vecht tegen dit gevoel dat met zwaar geschut mijn hart doorzeeft tot jij verdwijnt en met jou de warboel ik vecht en relativeer want verliefdheid is een waanbeeld het is de loop van een geweer…

Vechten om een doel. Vechten om een wil. Elke dag vechten. Elke dag zo stil. Alsof het niet lukt, lukt wat ik doe. Ik voel me zo verschrikkelijk moe. Vluchten voor de mensen. Vluchten voor mezelf. Dat wil ik nooit wensen. Hoe is het om echt te leven? Jezelf te zijn en te zien? Langzaam breekt het af. Zo pijnlijk, bovendien.…

Er ligt een landhuis aan de stroom, verlaten; Verbleekt, met donkre luiken, staart het blind, En laat de stroom, die eenzaam voortglijdt, praten En luistert niet naar 't fluist'ren van de wind. Maar vroeger, toen Hoogmogenden der Staten Daar in de zomer poosden van 't bewind, En staat en krijg voor…

Ik kan er niets aan doen maar ben zo gek op jou Het blijft en het blijft maar ieder uur hou ik van jou Ik kan er niets aan doen wil je weer terug winnen Vechten voor deze liefde opnieuw met jou beginnen Ik kan er niets aan doen met jou wil ik verder leven Mijn hart behoort aan jou wil je meer dan alles geven…

Als de zon in je leven plots door de schemer wordt overschaduwd woorden ontbreken alles wat waarde had je nu is ontnomen. Het waarom, de vraag is geworden toekomst voorgoed is vervlogen vindt dan de kracht het leven te leven, zolang het je nog wordt gegeven.…

vechten om fit te zijn vechten om slank te zijn vechten om te slagen in het leven vechten om perfect te zijn het leven is ons in principe gegeven om te genieten om gelukkig te mogen zijn om te beleven soms moet je je wel degelijk in een worsteling begeven maar met een leven lang vechten zal niemand iets opschieten dat kan niemand aan…

In het land waar Eenoog koning is zie ik geen hond voor ogen die mij kan leiden met vermogen door het duister van de dag. Niet meer of minder zwart dan de dag de nacht moet ik verder op de tast mijn oog gericht op eindigheid.…

Zij ontkent sinds kort niet meer de drang naar het verkennen en naar een ruime horizon Waagt nu weer een zoektocht naar verloren momenten en een schaduw van geluk De wind ruist de stemmen weg die haar terugroepen naar voorbije oorden Zó moet zij de teller verzetten en het verstand op nul het zicht op oneindig Naar de hoogte van de…

De regen die nu valt Laat je voelen met haar tranen Waarbij de geurende wind Bladeren laat vallen Waarin het een teken Van moed en passie geeft Waarbij de natuur krachtig Laat voelen wat vallen en opstaan is Die eikels uit bomen gooit En bladeren weer omhoog spuwt Voor een lichte straal Van een warm stralend zonnetje Want de zucht…

Het begint daar waar men denkt dat het ophoudt.…

Als ik je stem zachtjes hoor fluisteren, blijf ik geboeid en hoopvol luisteren, op die alles verlossende beslissing, nee schat, je bent geen vergissing, ik wil je nooit meer verliezen en mocht onze liefde ooit bevriezen, laat het dan snel weer ontdooien, we gaan dit nooit meer verklooien.…

Vechten, boksen, strijden, het maakte me zo moe Dus neem ik nu afscheid, geen vaarwel maar een rendez-vous.…

Gesnoerd is de mond Die sprak Durft U nog Na Theo van Gogh Ik brak Héél even Nu Sta ik weer recht Vecht Voor het leven…

Ik voel dat je vecht Vecht tegen je zelf Je bent hier Maar je bent er niet echt Kom hier in mijn armen Je luistert naar mensen Die me niet mogen Fluisteren in je oren Ga weg bij die vrouw Ze blijft je niet trouw Ik voel dat je twijfelt Je wilt niet het niet uiten Maar toch is het gif En stroomt bij je binnen Vernietigt je liefde…

Ik heb vandaag te horen gekregen dat ik na lang vechten toch de strijd tegen mijn ziekte moet opgeven.…

Vechten mijn kind, je kan het!…

Een verbale discussie, verhit en heel intens, ach het overkomt toch wel een ieder normaal mens? De woorden worden gemener, harder en valser, tot woorden niet meer volstaan dan is het met de woorden en scheldpartij wel voor een belangrijk deel gedaan. Handgemeen over en weer, de een trapt de ander neer. Schopt nog eens lekker na,…

Soms wilde dat ik vechten kon, slaan trappen bijten krabben, soms wilde ik da'k knokken kon in het wilde weg. Soms wenste ik me bokshandschoenen om zodoende muilperen uit te delen is het zonde, da'k dat zeg?…

Op wollige zweverige donzen wolkjes lopen Zwevend dromerig kinderlijk naar de helle sterren turen En mooie lieve kleine schaapjes daar erg hoog ontwaren Gelijk 't gelaat ontsierd door bloedende vlijmscherpe tranen Bittere bikkelharde tandjes kervend in toch mooi hart. Heden vaste rotsachtige grond onder de voeten Enkels duchtig verzwikken; pijn…

Dus jij bestaat niet dood, tegen wie ik vecht en vuisten bal! Laten we vriendschap sluiten, omdat het leven eeuwig doorgaan zal.…

Ik word alleen maar zo moe Altijd maar vechten en doorgaan.. Ik wil gewoon voor altijd stil blijven staan Liever hier niet meer zijn Liever dat dan al die pijn. Die pijn maakt mij kapot Ik hoef niet meer, het is op. Toch zal ik niet gaan.. Ik hou van je, dit doe ik je niet aan. Wil je er voor me zijn In die tijden van pijn?…

Ik niet doorgaan niet stilstaan !…

jawel, we zien ze nu al jaren vliegen sprak zeer ontstemd het Haagse CDA dat kan toch zo niet doorgaan, denk eens na wat doen zij meer dan stelen en bedriegen hun luid gekwetter is toch al te dol ze luieren, ze eten en ze vechten ze fokken maar, bedreigen onze spechten het luchtruim in Den Haag raakt overvol verwijder a.u.b. dit groen gespuis…

Vechten kon ik niet meer Vechten had niks meer Vechten hielp niet meer, Nu dat het voorgoed voorbij is Doet me veel pijn Vechten voor relatie…

Marcheren, doorgaan, dat is het gebod. Het gebod is verlangen. Een andere taal, hoe goed vertaald. Orde, maar niet van de chaos, is dood. Het gaat over een sprookje. Een soldaatje, een vrouw, eigenlijk een stem. De klank van de abstracte orde. Het soldaatje met ransel en vuurslag moest vechten in brand en storm.…

Maar dat duurt nog veel te lang Want mijn hart staat nu in brand Vraagt meer, meer dan ik vragen mag Een afgrond, die ik wou dat ik niet zag Want dit loopt erg hard uit de hand Zonder geluid schreeuw ik van de pijn Blijven lachen, niet opgeven en gewoon doorgaan Ik blijf vechten, geloven, ik moet dit doorstaan Totdat jij heel misschien…

Net niet gebroken en weer doorgaan, doorgaan tot het ooit breken zal.…

Wie aan de pen gaat gaat doorgaans ook aan de fles, flessen want het woord, de woorden het opschrijven is doorgaans confronterend ook voor de schrijver (m/v) zelf, z'n eigen ik... dan verzacht de alcohol!…

Doorgaan moet je, Altijd doorgaan, Nooit stil blijven Staan, kijk nooit Achterom, alleen Maar voor je, Niet links, niet Rechts, alleen maar Voor je, recht voor je, Verder moet je, altijd Verder, tot het laatste Lichtje gedoofd is…

na een flitsende start van puur extase bemerk je niet de wisseling plaatsmaking voor gewenning eentonig drammen wil je alleen nog doorgaan wanneer alle lust verdwenen doorgaan als lol nog slechts herinnering doorgaan met puur drang als drijfveer steeds maar al denk je diep van binnen nog één keer daarna wordt het anders vandaag…