Alle inzendingen over eenzaam OR kist

Ze rust veel op haar zijde al het blijde van de diverse zangvogels de bloeiende bloesem in zich opnemend. In ’t echt en in gedachten loopt ze soms in de tuin bezoekt vertraagt aan zee menig duin en stiltegebied dat alles met haar euthanasie in het verschiet. Ik zie een stuk onbetreden daar beneden. Hoe verder ze wegloopt van deze plek…

Jan droomde van een kist vol goud. Hij werkte zich krom en werd veel te snel oud. Het goud heeft hij op een haar na gemist. Maar iedereen vond het een heel mooie kist.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

er vallen tranen op je kist…

Striemende regen. Hij fietst alleen op de dijk. Ook nog wind tegen.…

De witte rozen op je kist deden denken aan eerdere uren, voor elk levensjaar gaf jij een roos, waarmee je liefde wilde sturen. De witte tulpen op je kist, deden denken aan al die dagen, dat je er voor iedereen was, zonder opmerkingen of vragen.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Schrijnend was het afscheid één bloem slechts op haar kist intens stil bleef het geween geen vriend, familie om haar heen is er dan niemand die haar mist schreiend neem ik afscheid één bloem slechts op haar kist.…

“Natuurlijk, onze kisten zijn wel groot, Maar dit is nou toch werkelijk te gek: Dat rotbeest heeft een veel te lange nek; Daar hebben wij geen kist voor, maar geen nood: Wij vatten het probleem wel bij de kop En vouwen uw giraf vakkundig op!”…

heeft vergist ik voel de vreemde stilte alsof ik dood ben in een kist wanneer ik denk aan mijn geliefde blijft er niets anders over dan zwijgen en proberen de herinneringen te vergeten in alles omhelzende vreemde stilte.…

Gevoelloos, lig ik, in deze, donkere kist. Mijn laatste gil, verstomd. Het blijft, ...stil...…

Zij zag iets bij de preekstoel aanbelanden – een kleine kist waarin zij wist haar droom... zij voelde zich in droefenis verzanden.…

Onzichtbaar vaar je mij tegemoet op mijn eenzame tocht langs wijde oceanen van de grenzeloze tijd, onhoorbaar dringt je wezen door tot mijn intiemste luisterpost, je kent mijn wegen, die je ontcijferd en gelezen hebt, vaak gezwegen, omring je mij, ik adem met een brok van afscheid in mij keel, ik zal huilen als mijn lot mijn kist…

worden ontstoken Bibberig kleven de tranen aan menig vinger die vroeger naar haar wees Ze keken op haar vrijgevochten natuur neer en zelfs na haar stervensuur worden er inwendig degens gekruist maar zij zwijgt in eeuwige zaligheid ver weg van al het gekissebis en wie goed kijkt ziet haar ziel zachtjes naglinsteren in de roos op de kist…

de ooievaar, de rammelaar en daarna snel gedoopt de basisschool, de pubertijd de mouwen opgestroopt een gladde ring, een hypotheek een blijde kinderlach de midlifecrisis, de golfbaan dan wenkt de herfstdag de stramme loop, verzorgingshuis verleden uitgewist gebroken blik, een laatste snik en daarna zakt de kist…

”Wereld Niet Roken Dag” is weer voorbij Ik had de kist sigaren opgeborgen maar dacht voortdurend aan de dag van morgen En die gedachte maakte mij weer blij Vandaag de achterstand weer ingelopen Ik moet m’n laatste kist ook maar gaan kopen…

Daar lig je dan, in een houten kist, oh als je toch eens wist, wat een mensen er voor je zijn. Gezien toen je ziek was, neen, geen mens, maar nu, staat het vol. Te weten dat de kist zo zakken zal, tik ik nog eventjes op het gelakte hout, om je zo te laten weten, dat ik van je hield en hou.…

Viool uit de kist: Serenade aan kade, Door niemand gemist.…

“Neen ik bedoel de kist niet die van Evangelische Omroep maar van alle gezamenlijke omroepen" de kist zo mooi vormgegeven en in de tafel verwerkt van Op 1…

Hij lag op de grond Waar men hem toen vond In de vroege morgenstond Daar op die kille grond Hij was erg alleen Bijna niemand om hem heen Geluidloos ging hij heen Om hem was geen geween Zijn buren hadden geen tijd Te letten op zijn eenzaamheid Voor hen was prioriteit Te werken aan belangrijkheid…

De dagen rijgen zich aaneen Tot weken van eenzaamheid En veel langer duurt het voort. Het is een uitzichtloze tijd. De wereld om je heen gaat verder. Het tempo wordt steeds opgevoerd En als je daarover wilt praten Word je gauw de mond gesnoerd. Een oudere moet beseffen: Het is een drukke tijd!…

Ja ,deze wonderen maken mensen blij in een tijd van afstand... en eenzaam hokken bewust thuisblijven om wat vogeltjes te spotten, te leven in harmonie... met een heerlijk glaasje wijn erbij!…

je ligt werkelijk keurig opgebaard beste kostuum is je aangetrokken donkerblauw; je lievelingskleur, met grijze sokken familie en vrienden om de kist geschaard het laatst ritje vangt straks aan kist wordt reeds door je zonen gesloten deksel werkelijk overgoten met bloemen, kleurige linten en harten van cellofaan afscheid doet pijn voor zo…

Ik lig hier als een varken in mijn kist, potverblommen! Ik heb al veel beleefd; maar zo iets is mij nog nooit overkommen.…

altsaxofonist spelend op een houten kist drijft weg in de mist…

fazanten in de verte staat een vervallen boerderij oude tijden herleven bij de aanblik van knotwilgen en weilanden in mist je vraagt om een naam en speelt met raven maar jouw naam ligt begraven in een kist.…

ik weet niet zo goed hoe het daarbinnen en daaronder voelt maar de satijn die ik je ooit wenste was die van een bruid en het huis dat ik je ooit droomde was licht en ruim en wellicht is uit het kleine lampje dat ik heimelijk had verstopt de warmte al jaren lang uitgeknepen in je vuistjevol angst ik weet niet zo goed hoe…

totaal niet in ons recht zouden bestraft moeten worden vluchten voor de verantwoordelijkheid leg me uit de grondslag van zijn gedachten het grote waarom van dit leven waarom het telkens weer gebeurt de reden, draai er eens niet om heen de begrafenis was somber en triest stoet heel kort, plechtigheid gedempt bezoekers in kleine getale kist…