Alle inzendingen over elektrotechniek OR stoel OR beulen

Op de maat van sfeervolle klanken zwaaien wij onze armen up. Van rechts naar links en van links naar rechts. We doen de warming-up. Dan maken we een dansje op het ritme van een muziekje. Van één, twee, klap, klap, klap, drie, vier, stap, stap, stap.. We draaien ons hoofd naar rechts en langzaam weer naar links. Tellen onze vingers één…

Biggen in dichte schuren worden tot de dood gekweld door gehersenspoelde beulen die hun botte koppen in gouden Rabo-stroppen stoppen Biggen martelen kent geen taboe Politiek correcte zwijnen staan het toe Bedrogen beulen zet uw kap af, wendt het roer gooi uw deuren open, wordt weer boer…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Een beul met een schuimkraag op de lippen Zijn jeukende hand is de zweep ontwend Wringt in zijn broekzak De voering door ringen gescheurd Een duifgrijze mist zwelt Omzwachteld me in wijde slierten Schuift over prikkeldraad Ik blijf, sidderend, wenend In de aardkorst geschroefd De beul toont zijn striemen Bewijzen van een oud gevecht…

De versleten rand waartegen jouw benen schuurden bij het verzitten De kale plekken op de leuning waar jouw hand de bediening omklemde De losse stof op de zitting van het draaien in je slaap Ik haatte die stoel waarin jij zelfs je laatste adem richting de tv zuchtte Tussen de kussens vind ik een paar muntjes en ik glimlach…

De stoel staat stijf en stevig witgeschilderd op de binnenwerf van de luiheid…

bij etenstijd hou ik me sterk in doen alsof ik zie nog steeds het bord met barst je mes en vork wat water in een glas met pil ernaast voor rek-een-levenslast pas met de leegte van je stoel zit ik aan tafel met een doodsgevoel…

Zijn stoel Die ik optil Is zo zwaar Alsof ie er zelf nog Op zit. Zouden het de Financiële zorgen zijn Die hij erop achterliet? Of heb ik het mis En is het dat niet?…

Voor het open keukenraam, uitkijkend naar de tuin bind ik haar vast aan de stoel. Zij zingt. Ik vind niets om haar kwalijk te nemen. Ik betrap mijzelf met een schaar en begin haar natte haar te knippen. Langzaam. Zoiets vraagt tijd. Of ze gaat dood, of ze doet dat niet. Maar ze gaat dood.…

Inmiddels was ik al niet veel groter dan een speldenpunt en innerlijk dronken de stoel zond mij zijn gedachten, vrij technisch maar gevolgd door het ruisen van bomen voor even, een seconde of drie werd ik stoel. Het was zalig, zalig dat hout in mijn wervels! De klop in mijn been, een bestaan zonder bloed of gedachten. En stil te staan eeuwig.…

Een beul in het oude Bourtange Mocht graag nieuwe klanten ontvangen Ach weet je, zei hij Ik ben zo gastvrij Ze blijven bij mij altijd hangen…

Meer rook dan vuur omhult de ketter: de beul moet flink gaan stoken. Tenslotte zegt-ie (bij 't geknetter): 'Hij is gestopt met roken.' Hij zegt: 'Ik doe met arbeidsvreugde en vuur m'n levenswerk, daar ik van mensen die niet deugden de levensduur beperk.' Zo pleegt de beul een moord door brand door leedvermaak gedreven.…

Op de Campo de’ Fiori een geheiligde glorie voor de beul en zijn Kerk: brandende Bruno hun werk. Volgens jou is alles één en is daarbuiten niets. Dat gegeven duurt eeuwig lang; je beulen waren terecht heel bang dat hun dogma’s zouden kwijnen, hun dwaze leer verdwijnen. Kennis bestrijdt het duister en brengt ons licht en luister.…

Een gastvrije beul uit Bourtange Mocht graag nieuwe klanten ontvangen Ach weet je, zei hij Ik ben altijd blij Als mensen bij mij blijven hangen…

Een beginnende beul in Najaf Bekende spontaan achteraf: 't is eig'lijk niks waard Dat gedoe met zo'n zwaard Maar ach ja, de kop is eraf…

Nee niemand wil de beul heten de beul heet Niemand Niemand kent z’n naam toch is er wel degelijk een verantwoordelijk iemand de oorzaak voor het levens vergallen die iemand laten we toch weer gaan want misschien heel misschien zijn wij dat wel zelf wij met z’n allen * het woord negers klinkt tegenwoordig racistisch, maar het betreft hier…

Zijn beul is blind en machtiger dan de dood als ik kijk en hij me niet ziet. Want hij is ver weg als de ware beul die ik ken wanneer de schaamte me laat zwijgen. Wat is het verleden ? De trein die ons brengt waar we niet vergeten ?…

Een beginnende beul in Atjaf Voltrok bevend zijn eerste straf Na een diepe zucht Ging 't zwaard door de lucht Maar ziezo, de kop was eraf…

noodlot hebt geloot Als je van je dokter eist je te doden hij antwoordt ondraaglijk is dit niet Nu mag jij nog niet onder de zoden dat je lijdt interesseert geen een biet Aan wie heb jij dat lijden verdiend aan wie mag je nu de schuld geven Niet de dood, want hij is de vriend die jou gaat bevrijden uit dit 'leven' Wie is die beul…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

twijfel als beul van de zekerheid de vlucht naar buiten als eeuwig excuus om te ontsnappen aan de reis naar binnen waarom toch alles rationaliseren de momenten willen verklaren als dat alleen maar afleidt van het gevoel van overgave aan het nu…

Ze ziet dagelijks zijn lege stoel waar hij altijd zijn krant zat te lezen, en krijgt een weemoedig gevoel omdat het nooit meer hetzelfde zal wezen. De kinderen komen soms thuis, maar zijn er alleen op bezoek. De rest van de dag is ze alleen in huis, staart voor zich uit naar die lege hoek.…

maar nog niet uit het zicht draait hij zich langzaam om met de ogen niet op mij maar op zijn innerlijk gericht twijfel beheerst zijn gevoel en hij vraagt zich bevreesd af is dit wel mijn juiste weg naar de gewenste openbaring of kies ik voor mijn oude stoel…

gebogen leun ik op de steunen van mijn statigheid een rustpunt terzijde van de schouw een monument van waardigheid een hoge zetel met leder en uit donker eikenhout opgebouwd de jaren zijn ons aan te zien als het sierlijk schrijnwerk verschoten rouwt de haard uitsterft gelijk mijn toekomst die stilaan verflauwt…

het was de stoel die meteen al tegenstond, veel te blij in rood en zitten deed hij ook niet echt op het puntje, breekbaar bijna, balanceerden gedachten die zij strak naar buiten keek terwijl de muren zich wachtten en 'n klok haar in de gaten hield, er zelfs even bij stil stond zo zwegen ze alle tijd verleden en slikte ook daar de wanhoop…

het licht heeft zich bevrijd en heeft mij een volle schaduw nagelaten ik zou je kunnen vragen hoe het is om op papier in duisternis te verblijven jouw tegenspraak is zwak ook van het lot dat dwarrelt rond woorden van eindeloze eenzaamheid die dode vlinders begraven achter het roestig hek dat niemand aanraken wil behalve de nacht immer…