Alle inzendingen over gekrast

Getatoeëerd voor het leven geëtst de zwarte lijnen hult leed in gelooide huid onuitwisbaar de diepe plooien de tijd krijst het schreeuwend uit scherpe naalden diep gestoken pijn van ingebeten zuur getatoeëerd voor het leven getekend, niet meer puur snorrend snijdend gaat het lijden permanent in inkt gekrast het bizar geweven kunstwerk…

Waarom moet ik mij gedragen Ik heb honger, ik lust geen etiquette Waarom zou ik U behagen Deel worden van uw maquette Ik neem plaats aan de voederbak, Honger als een paard Om mij heen zit de kouwe kak En de gastheer die mij aanstaart Mijn rug is recht, kleding gepast En in mijn geheugen gekrast Schijnt het zo te horen Dat ik niet in…

Bewijs van afgedraaid verleden, verbannen op schreden tot de zolder, verslaat de grammofoon de kolder, van oude blijdschap in treurige toon, zwijgt de doorgezaagde boodschap en gekraste trappen van de tijd, gekerfde groeven in geschonden staat, zwart geverfd in geperst vinyl, draaft en zwoegt door in ziel en zaligheid, vergrijsd,…

Ze is slechts een ster, gespeeld spel in avontuur, waardoor ik was verrast, recht boven mij en puur op mijn gezicht gekrast op een licht tussen alle graven komt langzaam dichterbij, schilder de ruimtes waar ik oversta met een droge kwast, lees een verlichte gang in haar onvermoeide ogen en word ik onder mededogen begraven, steelt…

Nog jarenlang vond zij herinneringen Getuigen van zijn oeverloze last Door eigen zwakheid zover opgetast Dat zelfs haar liefde hem niet meer kon dwingen Want aan zijn noodlot viel niets af te dingen Het teken stond al in zijn ziel gekrast Nog jarenlang vond zij herinneringen Getuigen van zijn oeverloze last Zij zag het aan, al zijn ontluisteringen…

De plankenvloer kraakt het verleden gesmoord door stof verstopte kieren onder kaal getreden pluche kleden spijkers buigen; de koppen geroest niet willens hun houtgreep te vieren nagels woest geslagen in de knoest ruw wreken de splinters zich tegen de vuile zolen die hen open gekrast achterlaten na een regen van vegen Nee, de delen barsten…

Niets wenselijks of vreemd zelfs alle gebeurtenissen op een rij zijn gehonoreerd omdat simpelweg het rijmen lange files laat ontstaan boeken vol gekrast met wijze woorden, grootdenkers die de wereld menen en meenden te kennen zijn nu de pilaren van wolken waar de hemel op rust in bange dagen martelingen en lovende woorden voor een zelf…

In de rotsbodem hebben voorouders pijlen gekrast naar de beek, de heldere, koele. Als de indianen zich oprichten duizelt het hun, de wereld wordt duister. In liefde ontbrand voor een paar voeten en dijen lopen ze levenslang hand in hand. Schaduw verschijnt en verdwijnt. Het is een raadsel. ------------------------- uit: 'Ja Nee', 2017.…

In de rotsbodem hebben voorouders pijlen gekrast naar de beek, de heldere, koele. Als de indianen zich oprichten duizelt het hun de wereld wordt duister: In liefde ontbrand voor een paar voeten en dijen lopen ze levenslang hand in hand. Schaduw verschijnt en verdwijnt. Het is een raadsel. ------------------------ uit: 'Ja Nee', 2017.…

Maar jouw naam staat gekrast in mijn ziel dieper dan ik ooit bedoeld had als een blad aan een tak die maar nooit losliet in welke storm dan ook jij bleef, in die aanhoudende mist onzichtbaar werd ik ...waardoor je dit niet wist...…

mijn wil, de dood die ik zoek al staat het gekrast in mijn nagelriem de gesp, de gesp was te scherp en wellicht te begaafd om mij te personaliseren in een besef dat geen geweten kent terugkomend op de dood, de nacht is geen huiler maar oogt zeer voldaan nu het blad in haar nerf het sterven heeft herkend, ik hoor een galop, de herfst davert…

Jouw mooie naam had ik erin gekrast, en met pijl en hart omzoomd. Diep in de rimpeloude bruine bast, samen heerlijk erbij weggedroomd.…

Twee namen gekrast in een oude boom een groot hart in wanhoop gesneden verweerde klanken tussen bladerenzoom alle hunker naar morgen vermeden hun wereld stond al jaren in brand waar lichamen ondergronds leden verloren zij hun stad hun land vonden bunkers als huis van heden het mes, verroest, werd onlangs gevonden maar de boom was niet…

Ze is slechts een silhouet, duivels spel in avontuur, hierin werd ik overklast, recht door mij en puur in mijn gevoel gekrast, haar schaduw kleurt de graven wit, komt helder dichterbij, ik schilder mijn ruimte op het broze pallet van onstuimige eerbaarheid.…

Gebrand in 't glas met loden randen visioenen die steeds in vurig rood waar iemand ooit de verlossing bood gekrast mijn heilig dom doen branden waar zwaar brokaat van gouden kragen bedaard verslapen maar toch zo traag vergeven zij wel mijn zonden graag en ook van dwazen die er klagen hun stenen beelden staan verstard te gapen naar gewelfde…

In het bos groeien de vraagtekens gevoed door de geur van dode stenen waarop levende herinneringen staan gekrast de kleuren worden weggevoerd heersers van heden treden binnen - eens was deze stroom vloeibare liefde onderweg naar het raadsel van de taal waar alle dialecten samenvloeiden waar bij Babel die Liebe, the love en l'amour elkaar…

op mijn wang nee ik lul niet over overdoen de vlam in de verte komt dichterbij maar mijn vulpen is leeg geen schrijverij een a4 die wegwaait in de wind omdat het weer geen letters kreeg soms komt die droom dan uit maar je verliest steeds meer van jezelf als een engel zonder vleugels die heeft verloren van de tijd i h v j gekrast…

Hij spreekt de taal van stad en land braakt dagelijks kromme zinnen versteend wordt koudvuur warm binnen uit zicht houdt haat niet in de hand vage letters door lange lussen verbonden verbergen onderhuids zwart gesneden pijn waar lichamen smelten klinken klanken onrein spreken des duivels meertalige monden twee namen gekrast in een oude boom…

Had niet geschreven wat ik weten moest, wat ik niet las, heb ik op de deur gekrast ingebeelde braille op de tast, de met zorg gekozen tekst werd vergeten, voor waar ik ging, kwam ik net vandaan de tijd verteert het werkelijk zien de lamp verarmt zich in het minder, kaarsvet druipt van beide handen, geëtste beelden van een blinde, bestaan…

die landde op mijn wang nee ik praat niet over overdoen de vlam in de verte komt dichterbij maar mijn vulpen is leeg geen schrijverij een a4 die wegwaait in de wind omdat het weer geen letters kreeg soms komt die droom dan uit maar je verliest steeds meer van jezelf als een engel zonder vleugels die heeft verloren van de tijd i h v j gekrast…

Ik lees haar silhouet, duivels spel in avontuur, hierin werd ik overklast, recht door zee en puur in mijn zaligheid gekrast, schaduwen kleuren mijn graven wit, licht komt helder dichterbij, ze boetseert mijn de ruimte op een bont pallet van onschendbare eerbaarheid.…

naar rechts, van rood naar groen Ik tover in mijn hoofd, ik kan een voorstel doen Ik denk niet na, al is het nog zo vroeg Levenloze dingen zijn niet genoeg Smeed mijn plannen in de smeltkroes Totdat alles draait voor mijn ogen, ga ik in een roes Neemt het gif de overhand Op de tast voel ik, haal mijn kop uit 't zand Gekrast…

het is al lang geleden je zou haast zeggen in een gedachteloos verleden dat ik naar jou schreef ze waren koud, die korte zinnen gekrast met aangelengde inkt ik heb het nabij zijn gemeden kruiste de degens vanbinnen heb zodoende de eigenliefde verlinkt leve de republiek schreeuwde ik tegen het laatste kladblokvelletje van goor uitziend…

fluisteren de honger muren toe, vijf aan vijf hun pols klopt nauwelijks ramen enkel een zwarte mantel van sneeuw en een homp oud brood waarmee zij het ontbrekende kussen delen en waarin ze zichzelf niet meer zien zelfs niet wanneer hun mond het onderdrukte licht opvangt ik betreed hun slaapstal zie namen waarvoor geen woorden zijn gekrast…

De opwinding mee mocht maken Aan een meisje nog wel Een door mij gekocht presentje Te mogen aanbieden, was dit Jouw weerhaakachtige reactie Die me ter plekke liet verlangen Meteen onder de grond te verdwijnen; Veertig jaar verder zijn we nu En jouw hatelijke reactie is Levenslang als littekenachtig woord Voorgoed in mijn ziel gekrast…

spreek, Ogham, bijna rusteloos gekrast, vage lijnen om een hoek. Als ik wakker word, zie ik gelukkig een echte glimlach.…

ga voorbij aan het voorbijgaande het was slechts een onzinnige brei dat zich tot heden schijnbaar krakkemikkig in u een weg baande of nog gekrast moet worden op een lei gelijk de tien geboden op stenen ook zij vielen in duigen leg die lei toch opzij koestert u in het gevlei gij zult niet buigen neem de benen ga bij voorbaat…

ik heb je kleuren van het doek geschrapt de jaren laag voor laag behoedzaam weg gekrast maar voelde hoe je pijn me in de vingers sneed ik weet nog hoe je was heb je altijd kunnen dromen zag je weer tevoorschijn komen in de speelse lijnen van je jeugd met ogen altijd stralend blikken vonkend van verhalen we schetsten stukjes leven…

Tweedehands winkels ik ben er vaak Vergeten spullen voor een grijpstuiver mee te nemen Oude jasjes keurig op de haak Afgeschreven zijn de boek en plaat Letters die vragen om nog één keer Vanuit een luie stoel te worden bekeken Rijen liedjes op gekrast vinyl Waar tikken voelen als een warme deken Tafels staan op elkaar gestapeld…

Fijne sporen geluid op de bank Een vrouw en haar dochter kijken rond, het meisje tuurt en zegt met wiebelende benen Ik word mama net als jij met een papa en een kind dat dit het mooiste plekje vindt van alles, heel de wereld, het heelal * Het meisje speelt met een bal trekt een schilfer van mijn bast vraagt: staat jouw naam erin gekrast…