Alle inzendingen over getild

het lichaam is losgeraakt op trage ademhaling getild door een golf uit een diepte gedragen aan slaap overgelaten het is met zijn warmte onbewust ingekeerd gegrepen door een zware overmacht die waken op tijd inlost ademend als geschapen uit het traag ritme van aarde neemt de droom een wending ze zijn zichzelf niet meer bekend weten…

De horizon raakt de haartjes in je hals, daarachter leggen kleine schaduwen een groene loper voor mij uit als ik je aanhoudend strelen en zoenen mag, verse vrucht zo van het land getild.…

Het kind ontkwam niet aan het groeien Het zat vol meegevoel en zilt Heeft visemmers vol traan getild Het wist niet beter dan dat boeien In zee met wind en golven stoeien Het wist niet wat het was; een schild Het werd door dominees bedild Die bleven kortwieken en snoeien Zij, één met duinroos en met meeuw Liep eenzaam langs de havenkade…

Heel gestaag kerft nu jouw branding rake woorden in mijn huid en almaar verder word ik meegetrokken door de golven, soms omhoog getild, dan weer bedolven, getroffen door een stilte, een krachtige storm en ik lach, er wellen warme tranen op, voor mijn ogen krijgt jouw diepte vorm.…

Vanmorgen uit bed getild. Een dikke, brutale verpleegster ordonneerde: meekomen. Ikke, in de ambulance in kapotte slofkes, oude badjas Alweer, werd ik misbruikt, de vieze geile pervert.…

ja jouw gouden handen hebben mijn ziel getild naar de zon hebben haar de essentiële warmte gegeven om te leven jij met het vermogen om mensen samen de grootsheid van verbondenheid te laten voelen in warme massaliteit gedragen door geestdrift ja waar de lyriek van hart en geest tot creatieve expansie komt waarvan de som eindeloos…

Werd ik over het water getild Met een wijds uitzicht keek ik ontroerd om me heen Waar waren alle mensen? Ik voelde me opeens zo alleen Met een zweefvlucht viel ik terug op het strand Even wist ik niet meer wie ik was….. Maar toen zag ik mijn naam geschreven….. In het zand…

En: hij was kleurenblind, hij keek met scheef getild gezicht en toegeknepen ogen naar de lucht. Ik deed het heimelijk na. Wat heb ik hem bemind toen ik vijf jaar was. Hij was negen.…

Uit water waren wij getild, samen met gesloten schelpen, om tenminste één keer haast te weten hoe het is: te zijn gestrand en toch te overleven. Twee of drie uur zou de eb ons hier nog dulden. Dan niet meer.…

Het doel, mijn ongeduld zo van de dromenwagen getild. Gedeeld door beide lippen, vanaf een tere huid, op handen gedragen naar het gereserveerde plekje in het landschap. De vol gedekte tafel maakt de spijs overzoet, ongewild geleid door de blik vanuit je silhouet en de terugkerende verleiding uit het ongekuiste bloed.…

Ik heb je net uit de goot gehaald je lijf zag dof van het straatzwart ’t Scheen mij of je was verdwaald Gelukkig ontdekte jou, mijn hart Ik heb je juist uit de goot getild net passeerde een bejaarde snol Ze zei, mogelijk had ik je gewild maar ach je bent niet waardevol Ik heb je juist uit de goot gered Je huilde en je lichaam zag vies…

Ik zie ons zwemmen, eten, praten, uitgelaten, ik zie ons dansen, sjansen, dan weer zie ons op zolder liggen te warm, te wakker, te lekker silhouetten, buigend een vaste greep voel ik, als om te redden, een lieve stem bemoedigt te komen, veilig thuis, alsof brandweerlieden me de trap afdragen, als werd ik uit de trek op zee getild, nog…

alleen in ons gezin vond jij je plaats ons schip gaat met jou buitengaats we zien de wereld als een druppel bloed nu de echte narigheid is overleefd dat is achter de rug, de toekomst tegemoet niemand, die ons nu nog tegenstreeft het ging zoals wij het hebben gewild de honger naar liefde wordt nu gestild aan nu verder gaan wordt niet zwaar getild…

Het doel, mijn ongeduld zo van de dromenwagen getild. Gedeeld door beide lippen, vanaf een tere huid, op handen gedragen naar het gereserveerde plekje in een voldragen landschap.…

Een held hijsen we op het schild, door bewonderaars hoog getild. Maar wie zijn toch die kleine lieden die dagelijks in hun vakgebieden zonder zeuren zware, saaie taken uitvoeren zonder dat er sprake is van aanbidding, lof en eer, en dat dan alle dagen weer? Wie uiteindelijk schraagt dat schild?…

Raadgevend klinkt een verborgen molenrad: "Mijn water wordt getild, buitelt, valt weer, maant tot leven en werken naar Gods wil; vertrouw je toe aan de almachtige Heer." De stroom gaat verder, fluistert bij zachte ril: "Verheven boven zucht en strenge leer wint Jezus' genade ongekend en stil."…

Zo dit groot monument, dit uitgekozen koninklijk gloriestuk en pronkkleinood, de rijke rotsklomp, kantig en behouwen als een gekloofd juweel, de bergkolos, die dromende onder het marmerpantser de leden rekt, de torenstapeling van duizenden op duizenden getild door honderdduizenden, getuigenis van onbedwongen almacht uitgevierd tot zwijmelhoogte…

Nu ben ik om en ga ik mijn gedachtenkrachten gebruiken om onze jongens te steunen, want ik gun het die vrolijke boys veel meer dan die zwartgeklede zwartkijkers, die over het paard getilde robotachtige arroganten. De bal kwam recht op hem af, een flinke kopstoot en hup in de linkse hoek van het Duitse, eh, Uruguayse doel!…

’t Omhoog getilde schaap begon te blaten Dat je sportief gezien al gauw een grote bent Wanneer je wordt gehaald door Alphen aan den Rijn Vanuit de Porsche riep het naar zijn oude maten Ach ja, het is gewoon een kwestie van talent Succes jullie met lening en betaaltermijn…

Zoek geen speld in de hooiberg als je pijn hebt in je donder maar ga naar de fysiotherapeut die drukt en drilt als een boor en zet ‘n naald op de pijnlijke plek prikt je niet lekker maar niet lek laat die plek wel lekker sudderen als oma’s draadjesvlees in de pan je wordt losgemaakt, vrijgemaakt van ongemak, pijn, ‘t voelt als herboren zijn…

verzaligd wil het publiek door doorwrocht gedicht de speldenknop in tijd voor liefdesval zeer gewild vooral voor de vrouw mits niet in lichte zin getild door vozers die vrij pakken bil borst eerste gezicht totale overgave met gezwijmeld heftig d'hartstocht schijn van toeval steevast hun gevoel recht de lijn krijtend smachten drijven zij naar…

Je hebt de melkbus geopend en in de bron gestaard van je dorst; het deksel paste precies op je hoofd; zo zwom je met je tong in het witste dat je waste; je dronk het mooiste vlies, doordrenkt van lucht, opgespaard uit de bus, deed je het wonder dicht; je hoorde hoe de melk getild werd naar de avond toe; op het schelpenpad stond je, zonder handen…

De ogen geloken; de banden verbroken… aan ’t leven ontrukt getild van de aarde, als iets van geen waarde de dood ingedrukt. Doch voorwaarts gedreven op ’t ritme van ’t leven bezield door de stof.…

Ik geloofde nog in grote mensen en vooruitgang, en weet dat ik als kind gehoorzaam alles onderging: ik deed mijn best, moest leren wennen aan verandering en zag bij Ajax de volkstuinen verdwijnen, de aarde werd met brute kracht getild.…

De verwachting raakt de haartjes in je hals, daarachter leggen duizend schaduwen hun eigen loper in een groene toekomst uit jouw doel, mijn ongeduld zo van de dromenwagen getild.…

Uitdagend knoop je mijn bloesje los en kijkt verrukt naar wat je ziet Je bekoort mijn borsten met de volle aandacht en ik glijd steeds verder in genot Mijn rokje wordt omhoog getild en je blik zweeft naar beneden Met je tong beroer je mijn dijen en vind je zachtjes je weg Je brengt me langzaam naar mijn hoogtepunt en stopt plagend bij elke…

verzonnen heeft, alleen voor eigen gewin , de vlinder denkt wie mij vangt moet nog geboren worden, het is slechts gedroomde moed als ik de winter overleef, het wordt snel donker, de maan tovert met z’n stralen een magisch kristal waarin alles verstild, ook voor die late vlinder die moe en uitgeput door de nacht naar een andere wereld wordt getild…

Het vage pad door hei naar 't lage duin, Vanwaar ik 's middags op de einder tuur Over mijn boot, gekanteld, half in 't zand, Door 't laatste springtij hoog op 't strand getild.…

je staat er voor open je denkt er niet aan je kunt het niet beramen je bent niet in tel of juist wel tel eens je knopen 's nachts in de kalverstraat een jongedame die danste lachte bewoog naar me woof door sidder bevangen gelost mijn puike relatie dagelijkse belangen ogen werden vochtig schijnbaar omhoog getild lustig hartstochtig…

- Omhoog getild ten horizont, Omhuift ze 't stille land met grootse luister, En waakt, en beidt de ochtendstond.…