Alle inzendingen over geweld OR zinloos

Zitten er mensen gevangen achter potdichte deuren, omdat ze 's nachts in hun oren de schoten nog horen en zo slachtoffer blijven van zinloos geweld.…

doodse stilte lange rijen uren wachten langs stille grachten lopen, huilen kaarsen branden gebalde vuisten bedroefd om datgene wat is gebeurt de tijd staat niet stil kan niet worden terug gedraaid geweld zinloos geweld geen helpende hand en toch bedroefd waarvoor? De daders? Het slachtoffer?…

bleke bekken galmen hun onnozelheid in kaalslag door de dikke vachten groen staat verderop te wachten en de herder punt zijn staf met steen totdat het dwars geluid zich weer laat horen de kudde wordt dan een de geest gaat jagen op de prooi, het anderszijn wordt in het nauw gedreven honden leiden het venijn hoeven trappen alles…

geweld dat met de schaduw van het falen mij levenslang vluchteling maken zal…

voor 't vegetarisch feestmaal liet ik een etmaal lang kikkererwten weken en pruimedanten wellen maar na het koken bleken pruimedanten die kikkererwten vergezellen niet te pruimen zinloos geweld…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

de man verhaalde van zinloos geweld waardoor zijn zoon destijds om het leven was gebracht dat de dader inmiddels alweer op vrije voeten liep en van het gevolg dat het op zijn gezin heeft gehad doch bovenal van de pijn die ze nooit meer de baas zullen zijn...…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Stilzwijgend zacht schuifelend Niet nog meer doden Nog meer slachtoffers Die offers hebben gebracht Om het zinloos geweld te weren Stille tocht Fakkels van licht Kaarsjes van vrede Bloemen van rust Gewoon omdat het moet In deze wereld met zero tolerantie...…

Waarom zinloos geweld? Omdat het woord zinloos misschien wel erg zinvol is? In mijn ogen is elke vorm van geweld zinloos, de ene nog meer dan de andere, En dat maakt mij nou zo boos. De mensen die moeten vluchten, lijden pijn en hebben verdriet. Misschien omdat ze hun kinderen verloren hebben, maar dat zien wij niet.…

‘Ik wil uw volk toch eventjes vertellen Geweld gebruiken is een zinloos plan Kijk naar Irak en naar Afghanistan (Het gifgas komt natuurlijk van rebellen) Ik wil globaal met de olijftak wuiven (en thuis vilein aan vredesduiven kluiven)'…

Het twijgje zweeg in alle talen het moest als eerste tol betalen aan hen die de moederstammen met grof geweld moesten omhalen en terwijl het vogelengezang verstomde lag onder hem het ongeboren kleinood ongewild slachtoffer van zinloos geweld maar de weg kwam erbij besluit aldus vertwijfeld vroeg men waar blijft de mus…

De juwelen het geweld. Het geweld De juwelen', 1989.…

De nichtenoptocht koos een laf parcours In plaats van door Oud-West te paraderen Of Slotervaart of Bijlmer, gaan de heren Blij in het centrum op de homotoer Hoe hard je daar ook fluit of schreeuwt of scheldt Op die plek lijkt me dat zinloos geweld…

het zinloos geweld De zwakke prooi Mag nooit gedood worden...…

Met kerst en kruis en Christuskind Met hebt u en uw naasten lief Zinloos geweld en ongerief Met zoek tot u de waarheid vindt? Hoe afgeknepen klinkt mijn stem Wanneer ik hem eens horen laat Waar is mijn assertiviteit Rondom de ster van Bethlehem Het bannen van geweld en haat Het is mijn pen die voor mij schreit…

(ode aan alle slachtoffers van zinloos geweld..)…

Witte bloesems in 't land van Haspengouw vertellen zonder woorden dat het leven goed is; dat ieder die kan kijken weet dat ondanks zoveel lijden en zinloos geweld er een overvloed van schoonheid wordt geboren elke lente weer opnieuw. Schoonheid die belofte is.…

Wat toch een weerzinwekkend wreed geweld! Wij willen wenend onze weeklacht jammeren vanwege die lieftallig leuke lammeren, lafhartig door een lamstraal bruut geveld. Zo’n lam moet, potverdorie nog aan toe, pas zinloos dood voor onze bárbecue!…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Hij liep alleen op straat. Er school in hem geen kwaad. Hij genoot van de zomerzon van de vogels op het dak, de bloemen op het balkon en groette met gulle lach. Fluitend liep hij om de hoek, nietsvermoedend langs een groep van wel zes of zeven man groot. Hij zei: "Dag", en dat was verkeerd. Ze sloegen en trapten hem dood. Wij keken toe…

Met oranje strik Mocht jarenlang genieten Van aanzien en bewondering Nederland Langzaam aan wordt duidelijk Dat dit eens zó mooie pakketje In een kort tijdsbestek Met wilde handen wordt opengescheurd Nederland Ik wil je zo graag weer terug In je mooie rood wit blauw verpakking Maar je eens zo mooie kleuren Zijn besmet geraakt met geweld…

De witte kist onzichtbaar door de bloemenpracht met linten beweegt zacht op eerbiedig zakkende touwen Haar schreeuwen worden niet gehoord maar smoren zich in doffe snikken die het leed niet willen stillen Weer voelt ze zijn mollige armpjes om haar nek en hoort zijn eerste woordje dat haar de eretitel mama verleende Gedwongen terug…

Zo stil, de open hand Het sijpelen Doorweekt de kleding al Levenskracht bevloeit straattegels Weg, weg, gebaren uniforme handen Lint bakent af: rood wit rood wit rood wit Op de vlucht, de hand met het puntige staal En ergens een moeder, onwetend nog Verbaasd beziet hij zijn lichaam; de chaos Zijn bleke, zwarte gezicht Zo zit het dus Dan…

Een jonge man die viert zijn feest, gaat uit met veel plezier zijn vrienden lopen met hem mee, op weg naar het café de drank stijgt langzaam naar hun hoofd, dan plots; n dreun; n klap; 'n schop hij valt, ligt doodstil op de grond, zijn vrienden knielen om hem heen O God waarom, zo zinloos dit geweld…. dood maar niet …..gewoon.…

In Serajevo stierf de laatste beer. Zijn dierentuin was al een tijd gesloten, Omdat zelfs daar voortdurend werd geschoten En daarom kreeg hij ook geen eten meer. Immers de Joegoslaven van weleer, Door wie in strijd met oude landgenoten Het eigen bloed geestdriftig wordt vergoten, Schoten ook alle dierverzorgers neer. Het is helaas een trieste…

Hoe kan ik leven als ik naast de dood geleefd heb, Hoe kan ik leven als ik elke dag met de dood gepraat heb. Hoe kan ik leven als ik de dood heb liefgehad. Hoe kan ik leven als de dood en deel van mij mee gezogen heeft, diep de grond in. De vergetelheid in. In al mijn gevoelens van chaos ongeloof en verdriet, Vind ik rust. Je bent gestorven…

Dozen in de wind steeds achternagezeten -- schop na schop na schop.…

Niet ééns de benaming, zinloos geweld... Want als je de beelden hebt gezien, van de paarden die zó ongelooflijk bruut door een ménsenhand zijn geveld, dán is daar maar één woord voor op zijn plaats... pure immorele krankzinnigheid, zeg eens eerlijk, zit ik ernáást!?…

zinloos geweld slaat diepe wonden maakt dagen donkerder nachten ondragelijk zijn landen in rouw om wat kogels aanrichten schuldeloos zij die daar waren geraakt tot in hun ziel daar iemand zich God waande keken zij de dood in de ogen niets rest dan blauwe bonen als stille getuigen…