Alle inzendingen over helmgras

binnen laat mij tollend naast je staan neemt me mee in draaiende wielen kijkt door mijn ogen om je heen samen een gedachte, twee zielen verbrijzelen we steen voor steen al is het pad soms slingerend raken wij elkaar wel eens kwijt boven aan het duin is het end vinden we elkaar in tijd onder hemelsblauwe luchten verborgen in zacht helmgras…

Je sprak met mij via de bomen, groeiend achter met helmgras bedekte duinen, sluimerend langs stille verlaten wegen, bloeiend in plantsoenen, diepe binnentuinen. In het geritsel van bladeren en twijgen was helder de klank van jouw stem te horen, maar die werd omgebogen in hortend gefluister, werd minder vitaal, ging langzaam verloren.…

hand De wind kuste hun zilte lippen en beloofde ze alvast stormen die de kust schonken aan het holle land De zon zonk in Alex's oesterogen Maar de zee viste naar Ietje's oren Zij verleidde Ietje met kabbelend geknabbel aan haar voeten, alsof water en wind nooit eerder logen Een novembermeeuw krijst; het giet Alex vlecht van plukjes helmgras…

De vuurtoren kijkt naar de horizon stevig en stram, aan tegenwind gewend, bekend met het waaien van helmgras en van het zand en ziet de soepele zeevlucht van de meeuw met stille tevredenheid aan.…

Het helmgras wuift in de wind en kinderen spelen op het strand, zoeken naar roodgelipte schelpen, geen rotmof te bekennen. Lange Jaap geeft ons kracht aan ons, burgers van Den Helder telt als altijd 's nachts zijn stralen, lichtend baken wanneer wij moeten schuilen in de kelder.…

nog verborgen wensen zie de einder door gedachten heen de dag die ik in het hart laat drijven en in niets meer dat zich nog verloren waant voel de duif hoe ze broedt op het nest van een nieuwe morgen of laat ons schuilen in de grot met tegenlicht waar zelfs gisteren werd geborgen zo denkt zo vraagt zo zwicht het zand door helmgras…

de legerwagen rijdt over het pad door de duinen schokkend zwaar sluiten mosgroene heuvels zonder toeverlaat er is een open plek waar de achterklep neerslaat een vlakte met helmgras sluimert onder de hemel duinzand stompt naar de begroeide kam daar achter nadert zee eeuwig land soldaten springen af schreeuwen bevelen mannen krijgen geen…

Hier besta je tussen golven, tussen helmgras en riet Lijkt de wereld uitgestorven, hoor je zee en verder niets Denk je soms nog aan wat is geweest, ooit in het zand geschreven Mooie woorden die vergingen, door de golven weggedreven Opgenomen in de tijd, verdronken in een zeemanslied Hier besta je om wat is geweest, met wat de zee je liet Zoveel…

Hoofd omlaag, manen stug als helmgras. Ik streel haar hals en zoek haar blik. Zij likt mijn hand en ruikt richting de duinen. Daarachter is de stal waar zij het veulen weet. De paardenjongen tilt mij op. We stappen langs het aan-af van de branding, zwijgend, soms raakt zijn heup mijn been.…

De golven verder opgezweept met doel, de hoog gelegen kruinen het helmgras bijna in paniek voor 't brullend schuimend water waartoe werd toch dit jaar het zand vergaard. De schepen wachtend op de zee een storm gebeurt wel vaker maar nu, met man en macht paraat bij 't gierend wand als doodsmuziek voor 't schip met lijf en lading.…

mijn hart met beide handen heel langzaam naar het verlaten strand laat mij in vergetelheid landen verdwijnen met je in goudgeel zand raap de schelpen van de passie vlij mij zachtjes naast jou neer graaf diepe kuilen vol emotie vrij met mij, kom, ik wil meer kies jij voor de woeste duinen volg ik jou in een briesend spoor samen in het helmgras…

waar boven duin een saffranen maan als luchtbaken gezet in klatergoud vol triomf verrijst kranst en waant zich in de wende van dit ongeschonden uur bolrond vorstin over gans het oude hemelrijk zoele zomeravondwind beneemt mij zuchtjes adem in kinderlijk vrij spel - een dartel duinkonijn duidt mij bestoven voeten begraven in droog sprietend helmgras…

wachten zonder de behoefte eens na te bespreken Het schrift is voor denkers het rijk van de leken Slapend droom ik iedere baksteen van mijn wezen Het schuim op het land is de klacht van de zee Thematischer dan het geruis op TV, en brozer dan de dood in de verhalen die we lezen Bleek als ivoor op een slagveld in Windhoek, waar de geesten het helmgras…

Een zacht zomerwindje waait door het duin Het helmgras wuift in zuidoostelijke richting Hoog genoeg om ons samen in te verstoppen Om hier van elkaar te genieten Terwijl de verliefdheid verwarmend Het hart steeds sneller laat kloppen Twintig centimeter bij mij vandaan Schijnt het zonnetje op jouw gebruinde gezicht De wind speelt zachtjes met…

anderhalve kastanjeboom rechts van het hek seringen en stokrozen hortensia’s rabarber aardperen en salie rustgevend voor de vrede en lekker in de soep melkdistel en het begin van een pruimenboom omzoomd door bermgras met bloeiend smalle weegbree paardenbloem zuring boter- en pinksterbloem de halmen van het kweekgras wuiven tussen aangewaaid helmgras…

mijn gelaat gegeseld door wind en elke gedachte achter mijn huid zal eveneens zijn gezandstraald en met het helmgras meebuigen - langer heen en korter weer en langer weer en korter heen - tot ik mij achterrover laat vallen doe alsof ik ter plekke sterf maar ondertussen gewoon staar naar het wolkendek dat in en uit mijn blikveld verdwijnt…

's Nachts van onder haar kruinen, omgeven door het helmgras en de duinen; huilt uit het diepste van haar hart iets menselijks, dat zich met zeewind heeft verward. Het lijkt of die stem uit de berg iets zeggen wil. Maar voor ik versta wordt het spoedig weer stil. Het mysterie van de berg van St.…

nee, 't was geen spotvogel die ik daar zag dat moest dan de groene specht zijn met zijn LACH WERK is het nestelen maten en paren, broeden, op jacht gaan om tussen het pikken van helmgras en varen libellen en torren als lijftocht voor viermaal een maag te vergaren 'k BEWONDER uw oerdrift, uw drang t' overleven…