9545 resultaten.
Dageraad, morgenstond
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 Wat avond en nacht brengen
is vaak ongewis
maar jij brengt nieuwe hoop
na bange dromen.
Ik weet je te schatten
dageraad, morgenstond.
Jij wilt mij
en ik wil jou omvatten.…
wachtend tot het niet meer kan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 296 in het angstaanjagende nu
staat de radeloze moeder
aan gesloten poorten
in haar wanhopig wachten
omhelst ze verbeten het ongewisse
rekt ze de tijd verder en verder uit
schuift ze het noodlot voor zich uit
tot het kantelende ogenblik
waarop niets meer hetzelfde is
zwijgend torst ze de droefheid
van het leven met zich mee
trekt ze zich…
iemand ziet je
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 51 iemand trekt met kalk
een witte lijn op de
muur rond jouw lijf
je bent getekend
zonder schaduw
verdwijn je in het
donker je houdt
een lege koffer vast
een beetje bevend
stapt je rechterbeen
in de stroming van
de ongewisse tijd
een kalkrestje
rust gelaten op
het verstrooide haar
iemand ziet je…
afreisgedicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 396 de zomer moe van zonuren
wacht op afscheid
het verval nabij krijgt straks
het wit van jouw huid
zijn seizoen
in de lange langzame trein
naar morgen gaan wij
als ongewisse reizigers
teloor in de tijd
op elk stopstation
raken wij eenbeetje
in onszelf verloren…
Vaarwater.
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.049 Het water waar ik in vaar
ruw en wild, de golven hoog,
mijn bestemming niet in zicht
en onder donkere luchten samengepakt
Nooit ging mijn scheepje zo tekeer als nu
en waar ik, en of ik wel landen zal
mijn toekomst is ongewis
Weet één ding zeker mijn lief
Meer dan jou
heb ik niemand lief gehad.…
buigen en strekken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 288 Lodeizen
de onrust voor 't onbekende
het lange wachten op dat
wat je nog niet weet maar vreest
het grote ongewisse maakt onzeker
doch wanneer de boodschapper
eindelijk komt lijk ik verslagen
en is uitputting zeer nabij
maar ik ben buigzaam als het riet
en tegenweer maakt mij veelal
zoveel sterker...…
Doorleven
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 130 ik wil de zee weer voelen
het zand aanraken
zeven met mijn handen
ik wil met de meeuwen
in een duinpan of
in het helmgras landen
ik wil luisteren
naar de stem
het praten van de wind
ik wil weten waar
ik de nooit gevonden
schelpen vind
-
ik wil het ongewis van toen
ik wist niet wat me
nog te wachten stond
ik wil een inhaalslag…
lichaamstaal duikt in een ongewisse duisternis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 dagen trekken aan mij voorbij
moeizaam tikken alle raden
ze trekken diepe groeven
het huidige moment
Jouw lach in mijn gezichtsveld
toont nu slechts dofheid
geen zicht op het wagenpark
zo alleen onderweg
Ik zwijg de dagen voorbij
wat spreekt is mijn gezicht
lichaamstaal duikt
in een ongewisse duisternis…
golven liefde
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 859 blik voor blik het zien gedicht als golf
op lichaamsflank wit schuim en op de ribben
lippenbloemen, het laken ligt gespannen
en ons in zijn omarming; kreten springen over
spierenroes en bonzend ‘t bloed in jou
in mij het ongewisse van het ritme
jouw lijf, opengevouwen
gewelfd in adem
trekt deinend huid naar huid.…
Waanwens
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 641 ik zou de hemel willen pellen
binnenstebuiten keren
zien in smaragdgroene ogen
van ongewisse goden
verborgen in hierna
gewichtloos wentelen
langs waaiers
licht, mijn hoofd
in wolkenstof, handen
dopen in kraterwater, macht en
ontij vernevelen
draaiend kolken naar
een schoongeveegd later
oh, als ik dat zou kunnen
was ik vast…
De terugkeer
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 143 Dwazen die dolen door jaren
aan een ander bestemd, iemand
die dood is, de dagen varen
kleurloos en ongewis van land.
In volheid van vergane tijd,
wens ik te verpulveren maan
en zon, te grijpen en uit nijd
te doven, ster. Alles eraan.…
herhalingsoefening
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 tweemaal daags met water innemen
opstaan na te hebben geslapen
haast ontlenen aan daglicht
loodrecht tegen wolken leunen
de vraag herhalen
eenmalig de klok terugdraaien
rust en vrede terugstoppen in de ziel
everzwijnen in het oerbos
een stelligheid in het ongewisse
en voorgoed hetzelfde moment
samenvallend met gelijkenis
wederom, telkens…
Oorlogskind
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 288 wolken varen aan de hemel voorbij
nemen de tijd in schoonheid
ze ontploffen niet
maar lossen op
zonder pijn
Misschien dat er morgen weer vrede is
in harten van mensen in ongewis
misschien dat er morgen geen oorlog meer is
klimkt het vreemd dat ik liefde mis
in harten van mensen in ongewis
kon ik er maar iets aan doen
het voelt zo ongewoon…
rozen uit afrika
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.027 en gerania
bij victoria falls in kenia
via teeltprocessen
verloopt gesmeerd
aangezien kwekers uit ons land
tijdig en gedetailleerd
zeggen wat ze moeten doen
en de inheemsen ook doen
wat ze gezegd wordt te doen
zo ook die van rozen
waarbij extra is gekozen
voor waak tegen lekken
of zelf ontdekken
men houdt met sukses
ter plekke ongewis…
glazen zerk
netgedicht
3.0 met 51 stemmen 1.856 als het hemels dak,
vochtig grijs en
alles omhullend,
het ademen beperkt
vraag ik me af
of zich nu reeds
de contouren vormen
van mijn zielverlaten
glazen zerk,
al doende
het ongewisse
met eeuwigheid
vullend
het uitzicht draagt
niet verder dan heden
morgen,
wat dat ook zij,
lijkt een beeld
uit een verleden
een woord
in…
Afscheid
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 1.144 Het afscheid doet pijn
wetende dat jij nooit de mijne zal zijn
Ik heb dromen gedroomd
luchtkastelen gebouwd
ben van jou gaan houden
kan niet meer zonder jou
maar leven in het ongewisse
is een gesel voor mijn hart
jou te moeten missen
vervult mij nu al met smart
ik heb jou zo lief
weet niet hoe verder te gaan
het was een mooie…
Stoelendans
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 395 Ondanks zoveel problemen in het land
Volgen de media vooral de laatste stand
Of Balkenende president van Europa gaat worden
Het is een schaakwedstrijd op vele borden
Waarbij onduidelijk wie schaakstuk en wie schaker is
De uitkomst blijft nog even ongewis
Maar wat een verrassing en eer dat hij is genoemd
Want tot nu toe werden toch alleen zwakke…
blind en welwillend
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 112 Er is veel dat schittert
in klaar daglicht zelfs
maar ongewis blijft
deemsterend en weg
ons er vanaf gegraagd
het dagen het duister in gedragen
op blinde draagbaren
het verglijden in het ongeziene tersluiks
de dag vermoord in verholen ogen
de luifels welwillend
verdicht tot een matrix zonder kieren
elk mijmeren herleid tot blind suffix…
wie is morgen nog mijn lief
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.104 het was alleen vandaag dat telde
de dag was open en nog vrij
het patroon brak ik in stukken
de uren waren dan voor mij
want morgen was zo ongewis
die tijden kon je niet vertrouwen
ik had me al te vaak vergist
ging luchtkastelen bouwen
zo dacht ik maar de
toekomst heeft me ingehaald
vandaag is veel te klein voor
wat morgen te gebeuren…
Berusting
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 703 wachtende
ongeduldig dolend
in het ongewisse
blijvend
starende ogen
priemen in het niets
dat een leeg beeld weergeeft
op een troebel netvlies
een diepe zucht
zakt diep weg
verloren in machteloze strijd
om zekerheid
eindeloze stroom gedachten
verwaaieren
in een onrustig hoofd
bezeten
moe en gestreden
berust hij…
Nieuw land
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 253 Twee miljoen inwoners en veel
wild en gevogelte, slavenhandel, ongewisheid
en moed?)
werkelijk wijken voor trusts
die onbetrouwbaar blijken?…
Groots en genadeloos
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 169 't Komt zoals het komt,
Je weet immers niet beter -
Dagen bitter en zoet,
Alsof wat dan ook
Er nog toe doet -
De stroom van die rivier
Hou je toch niet tegen,
Valt het goed, lach dan maar
Valt het tegen, laat dan
Je tranen gaan ook al hoort
Het niet, het huilen van een man;
Je leven is een avontuur,
Het eind meest ongewis,…
stierf met je de laatste pijn
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 3.133 die
zijn hoek vergat
toen jij
de horizon
zag buitelen
houvast dat brak
zijn wortels
niet meer had
en meeging in
de schreeuw die
eindeloos weerkaatste
in de sneeuw
ik zag je ogen
toen de val
je brak
het weten dat
je niets meer had
die blik kan ik
maar niet vergeten
ik zag het weten
dat je overgaat
het leven hier
zo ongewis…
Eenzaamheid
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 943 Wegslikkend mijn braaksel
Verkies ik het verder laven
Toegevend aan krankzinnigheid
Wenk ik de ober met vertroebelde blik
Gemist genot doet mij dorsten
Dorre eenzaamheid is de drang
Smacht ik naar vrouwen en borsten
Verdringt de illusie het maakt mij bang
En als ik eenzaam huiswaarts keer
Bespot door anderen in ongewis
Val ik op mijn bed…
In schemering vermeden
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 173 dank zij het zachte licht van ochtendgloren
laat ik in 't eerste zwakke schijnsel
het ongewisse toe, het onheil
teruggebracht
tot tastbare contouren
verhoudingen die in het donker
zo beklemmend zijn
de loden dagen
die gemis weer boven halen
het lege duister in mijn bed
pijnlijk verlangen en
paniek voor dat wat eindig is
dat alles wordt…
stille middag
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 681 in middagstilte aan het Drentse veld
waar krekels ongewis
hun tsjirpen laten horen
de vogels heel ontspannen fluiten
in overgave aan hun eigen toon
zelfs bomen wachtend luisteren
het gras zich neigt naar elke kleur
daar wil ik heel alleen voor jou
mijn allermooiste spel
over de velden sturen
de piano laten zingen
over stilte
in mijn eenzaam…
De mysteries van het leven
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 45 Het ongewisse van ons bestaan.
Welke zijn de wegen die ons geluk
geven? Welke zijn de wegen die we
beter niet kunnen begaan?
De keuzes zijn vaak zo moeilijk
en het leven is zo kort.
Moet men roekeloos wezen of is
de voorzichtigheid de troef
die het wordt?
De mysteries van het leven.
Slapend lijkt het of we gaan.…
Hoop.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 971 In het duister
Is Hij licht
En ik luister
Naar Zijn woorden
Met mijn ogen dicht
Vergeet voor een moment
Dat leven
Zoveel gevaren kent
Het als glas
Zo breekbaar is
En we wachten
In ongewis
Op wat morgen
Gaat komen
Wat het doen zal
Met onze dromen
Angst omklemt mijn hart
Maar dan is daar
Zijn gefluister
Zie ik Zijn licht weer…
Van pennen en papier
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 209 het was
de diepte niet
waar ik zo’n angst voor had
maar dat ongewisse
het onpeilbaar
zwarte van dat gat
waar anderen mij de vleugels
reiken van pennen en papier
sta jij naast me vraagt blijf hier
zij wenken
aan de overkant
met zon en paradijs
jij kunt niet vliegen
zeg je stil
en neemt mij bij de hand
samen zijn we weggegaan…
Kamer
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 59 glinstering door oogwit
verrassend (ik was nog niet klaar)
verdomd dat u helderziendheid bezit
ik herinner me nu het metselwerk weer
ongeborduurd als ons rauwe vlees
in het raam gaan de wolken tekeer
waar ik in dit verband al naar verwees
niemand kan ons zeggen wat het is
zodat wij verre uren moeten verduren
buiten is de eindbestemming ongewis…