Alle inzendingen over hoop OR lover OR woestijn

Verdwaalde tranen doorkruisen uitgedroogd zand, vermoeid en eenzaam…

als ik roep hoor jij mij niet het zijn jouw vroegste oren waar in ik blijkbaar dode klanken schiet wat kan ik nog zeggen als ik niet in het heden kleuren kan schilderen dan raak ik toch verloren of wordt mijn tong van woorden afgesneden schoonheid dreigt bij voorbaat te verwilderen…

perfectie van deze drieëenheid Handen gespreid ontvankelijk voor de zon lichaam in de wind met een luisterend oor Je wereld die ik kan zien tot aan de horizon wanneer ik wil elke dag een toneel in metafoor Onderwijs mijn begrip voor dingen die ontgaan duw je wind in mijn rug zodat ik niet verdwaal Schitter je zon naar me toe en vertel me woestijn…

blik op oneindig en verstand op nul zwerf ik doelloos langs de vluchtlijn naar de einder: lusteloze grens tussen grijze lucht en braakland in het zand verwaait mijn spoor in de verte is de laatste luchtspiegeling reeds verzwonden tot leegte…

Uit je hand valt de macht die je had op stenen die je niet kon tillen sappig gras ertussenin we kijken ernaar vol verbazing onder modder liggen varkens begraven regenboogcirkels van hoop het zwart wordt geschild een zacht briesje geurige lentewind waait over de rimpelige oceaan richting woestijn…

Een warme stille woestijn sluipt langzaam in haar hoofd Mensen staren en gebaren Alsof geen van hen gelooft dat zij kletterende watervallen voelt niet hoort.…

In het noordelijkste dorp op aarde In het graf van een stad De gerafelde brand van de woestijnen Waar niemand kan leven besta ik En besta ik alleen Mijn voedsel maak ik uit niets Water uit marmer, vuur uit een rots Gebrand, verhard, gelooid In het lege blazoen van de wereld Besta ik, het leven.…

in volheid van leegte vormt een opgerekte schaduw smalle strakke strepen over zand, in uiteinden verbonden, wijzend naar een verhoogd terras daar, verder, onder azuur waar zicht in ongrijpbaarheid landt een transparant glas, verguld met aangeslagen licht, reikt over eigen lengte heen opweg naar een bindend slot echter door de zonnestand…

En wie van hen de glans van de woestijn doorstaat, slaat bressen waardoor een brede toekomst zich stromen laat. Voor de kinderen uit Faranahé ( Haute Niger ) Ons bezoek in januari 2013…

En ik zou dwalen in een witte woestijn waarin de zon nooit ondergaat en blanco een oneindigheid mij zou beroven van oriëntatie en denkvermogen ik dorstig zou zoeken naar letters die net zichtbaar aangrijpingspunten om mij omhoog te trekken uit dit dodelijk moeras van nietszeggendheid. Dit zou kunnen...…

is hij te laf ik kan ze niet ontlopen zij volgen mij overal wanneer ik thuis vertrek dan komen zij van stal wie liegt vangt medestanders wie zielig doet krijgt krediet het slachtoffer kan smeken en krijgt dat vertrouwen niet de leugen zit geworteld in de aarde van hun brein zij blijven volgelingen en ik roep in een woestijn…

woestijnreiziger zonder kaarten en wolken zoekt waterwegen…

de hitte loeit in as van vele dagen myriaden zingen hoog een droog geluid vibrerend in de stekels van verdorde distels de laatste tranen blinken in het zout van witte meren, het verdriet is hier al eeuwen oud dit leven lijkt gedoemd te sterven maar het erven van de dood is weer herboren worden uit de schoot van de woestijn…

in het verrafeld landschap aan de rand van het bestaan zweeft een gier om de dode ontdaan van het zware pak gaf de dood hem vleugels verdwenen verten van zwervende gedachten de tijd met duizend wijzers uitgewist in de horizon in de open levenloze ogen het stukgehamerd hart staat het landschap geschreven laat in teisterende wind…

Uit s lover Ex-liefde…

Als de wind zich neder legt Het lover voor altijd zwijgt Wolken de stoffige regen loost Trekt de zon zich beschaamd terug Wandelend over het gele zeegras Waar de lichamen stierven Wandelt de dood genoegzaam rond Over de droge zeevlakte de horizon is niet meer Genoegzaam grijzend gedenkt hij zijn deal Zijn deal, met de blinde vooruit denderende…

vleugellam, diep begraven in het zand en extra lang, op de vloedlijn verstoof het inzicht, dat geluk wordt geboren in eb en vloed waarin het geloof in liefde moet gedijen als blijvende stip aan de horizon en moet, lichtzijde zichzelf steeds opnieuw bewijzen, soms slechts als schets of gebaar, wat in een vleugje wind achterbleef,het lover…

ontluikend lover koestert zich in ochtendlicht van teder satijn…

Het vallende lover Melancholie in de herfst Elk jaar weer opnieuw…

- o Zang van liefde en hoop: mijn zomer is verzongen, ’t gebladert’ staat verdiept en reeds met dood verzaad.…

Zonder iets te zeggen komt hij binnen, kleedt zich uit en wijst vanuit zijn gouden lokken naar mij met de kracht van zijn heerschap het natuurlijke wapen van mannen onbeschaamd en zelfzuchtig maar een overweldigend genot als het in mij komt, ritmisch me in vervoering brengt en weg laat drijven voorbij het bewustzijn van lichamelijke…

Hij komt in mij, ik ben open en zacht, er steekt een storm op Hulpeloos dein ik in de vloed over de nog lege aarde Ik ben bang gewond te raken van binnen te gaan bloeden Misschien ga ik wel dood maar ik voel juist vrede Diep in mij, dieper en dieper stijgen en rollen de golven Ze verrukken me, masseren me en leggen mijn binnenste bloot…

woestijn een man een jonk in die woestijn een vrouw een meissie het jonk het meissie de man de vrouw die beiden oud de rimpels hoog op een balkon ze hebben iets het jonk het meissie het meissie met het jonk…

[Haiku] heen en weer geschuif van weerloos stervend lover - de herfst is aan zet…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

En waar doe je het allemaal voor Shakespeare had het al vroeg door Ik maak ook lawaai en schrijf dus ik hoop, dat ik nog even blijf…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

legpuzzel zichtbaar werd omringd door snikhete woestijnen van oververhittende moordenaars…

de ochtendwind is licht ontduikt langzaam het duister een mistbank zetelt zacht in het loverse gefluister de zon priemt zich een weg dwingt nevels spoorslags te verdwijnen laat de dag in vol ornaat verschijnen in blauw straalt zij haar warmte op het land de witte huid verbrandt zal schaduw moeten zoeken te laat voor vele voeten…