Alle inzendingen over in gedachten verzonk

dringt hun betekenis door als ik mijn ogen niet sluit in gedachten verzonken.…

met aandacht gericht in gedachten verzonken vol concentratie…

Een beeld Een boek Gedachten Vragen Een band Fusten bier Levenslied en Blues Pijlen Met as die Herinnering Dragen De pier Aflopend In gedachten Verzonken---…

Flesje, helmpje, jurkje, stoere schoenen met een zomerse blos Mijn meisje zit daar in gedachten verzonken als in een sprookje in dat grote bos. Wat is ze mooi...…

Hier zit ik dan, in gedachten verzonken, ontnuchterd, maar misschien ook dronken. Gelaten wachtend op de dingen die komen.…

in gedachten verzonken dobbert ze over het zilte nat vol hersenspinsels welke haar een zee aan opties geven om te bespiegelen kabbelend inzicht haar rijkdom doch nimmer alleen *~ Tekening gemaakt door Suzan Alink ~*…

In gedachten verzonken, fiets ik over het niet geasfalteerde pad. Ik zie en hoor hem niet, de wind, hij fluistert, niet hard genoeg voor mij. Ongehoord hard kwam de klap aan, de realiteit werd verdrongen. Gisteren was jij er nog, zal ik nu geen vreugde meer kennen.…

De aarde is in diepe rust als ze loopt tussen de nevel in gedachten verzonken. In de verte klinkt de echo van de nachtegaal maar er is niets wat ze hoort of ziet ze is door nevel en gedachten omsloten.…

Met z'n allen bij elkaar, starend naar een punt, in gedachten verzonken, vergeet ik de tijd. Dwalend door mijn fantasie, voel ik de stilte en de spanning van het moment. Even is er licht. De tijd wordt gevangen in zwart en wit. Dit moment voor altijd.…

ik begroet hem vandaag met weinig woorden en blijf nog een poosje in gedachten verzonken bij zijn beeltenis staan zie hem zitten, zwijgend in zijn oude leren stoel terwijl ik naar hem kijk zijn hand weer liefdevol in de mijne voel .…

met de schoenen in haar hand loopt ze in gedachten verzonken over ‘t smalle, koude strand voeten in ’t nat, gezicht gericht op de brandingsgolven, die keer op keer het zand bedolven met daarin de voetstappen en haar gedachten welke rap verdwenen in ’t natte zand…

In gedachten verzonken gaat de dag aan mij voorbij, 'k zie één voor één de beelden en ik verwonder mij hierbij. Die bloem, wat eerst een knopje was siert nu een stukje van de tuin. het is of het me aankijkt zo mooi met z'n kopje schuin. Die hele kleine groene sprietjes morgen weer bedekt met dauw.…

in gedachten verzonken plotseling een tik tegen het raam zacht maar hoorbaar gauw even kijken wat mag dit zijn teer en onbeweeglijk diertje waar ik naar staar klein nog onbeholpen vliegen pas geleerd een jonge staartmees, helaas zijn inschatting was verkeerd…

In de heldere maneschijn is het heerlijk samen zijn genietend van de avondrust de drukte van de dag geblust beiden in gedachten verzonken en in liefde verdronken hand in hand zittend bij elkaar als een jong verliefd paar terugdenkend aan wat de dag ons heeft gegeven in het woelige dagelijkse leven.…

buiten in het donker helemaal alleen in gedachten verzonken stilte om me heen één blik naar boven starend in de lucht schitterende sterren de kou op de vlucht denkend aan gesprekken weer even voorbij en ineens ben je toch heel dicht bij mij een glimlach verschijnt van puur geluk grenzen verdwijnen dit kan niet meer stuk…

Met mijn whisky in gedachten verzonken, hang ik aan de bar, en wordt dronken ...…

je zet je koptelefoon op in gedachten verzonken de muziek weet je te vangen in de trance van je emoties je hebt moeilijke tijden gehad en je weet het komt goed de muziek op zijn hardst je proeft een vleugje van ontspanning je weet alles veranderd per seconde, elke dag net als de ritme van de muziek…

diep in gedachten verzonken denken aan aan de fel witte vonken eens gewapend met kracht weggevaagd dode pracht toch zal een bloem uitkomen en klinkt gefluit niets weggenomen de roos heeft gebloeid rood een takje met doorns dood zonnestraal weerkaatst op zee jij ging heen en ik mocht niet mee…

De zee neemt je mee, in gedachten verzonken, steeds dieper in de zee, je bent verdronken. In eenzaamheid.…

Een trein raast met grote snelheid het landschap voorbij Achter het raam staart een meisje In gedachten verzonken Op de achtergrond klinken stemmen en het gerinkel van mobiele telefoons Het is niet meer wat het was, Het zal nooit meer terugkomen De stad is een machine Onpersoonlijk en dynamisch Men weet één ding zeker: 'We leven…

Ik laat de eenzaamheid voor wat hij is Er valt niet meer uit te halen Zucht van opluchting bij gebrek aan gemis Het valt nauwelijks te vertalen Nog steeds in diepe gedachten verzonken Maar de sleur is er zeker uit Was te lang naar ongeluk aan het lonken Nu sta ik op en verdeel de buit Niet langer is regen mijn zonnenschijn Of de stad vol…

wat in gedachten verzonken luisterend naar de muziek voel ik, hoe in trillingen van de strijkstok op de snaren de stem van de viool melancholisch of frivool een sprei van innige klanken kan leggen over het publiek het zijn de handen vol passie gedreven die het timbre in het hart laten komen gelijk in vogelbomen tonen zich zetten tussen…

ze staat in diepe gedachten verzonken te kijken, in 't gras op de heuvel blik gericht op kudde schapen en een rappe zwart witte hond die de schapen kundig bijeendrijft terwijl regendruppels haar stilaan doorweken haren plakkerig kleven aan haar hoofd blijft ze in de regen staan als verdoofd raakt kennelijk op 't tafereel…

Onzichtbare vleugels hebben me meegenomen In gedachten verzonken staar ik naar het verleden In trance laat ik het over me heen komen Langzaam terugkerend naar het heden Met nieuwe kracht vul ik mijn longen De verse lucht laat mijn hart herleven De pijn lost op die ik altijd heb vedrongen Na lange strijd eindelijk opgegeven Als herboren…

de man, oud, maar geen prater ziet uit over golvend groen water ietwat in gedachten verzonken denkt hij aan het nabije later niet dat hij die blind miskent het einde is reeds eerder verkend zijn tijd is allengs versleten de dood is sluipend al gaan eten aan hem is vrees niet besteed verlangt naar het oneindig niets de komende rust is geen…

verzonken iedere dag weer aanschouw ik haar schoonheid iedere dag weer iedere dag weer Wat een geluk…

zo laat nog in de avond zeker deze dag nadert zijn einde prevelt mijn stem onderwijl het gebed van wat was over vandaag dus haast het oude zijnde ik ben nu en hier in gedachten verzonken doch ook zowaar reeds zwevend op weg naar boven en verguld een balsem van rust stilte rond de ziel al raak ik door de jaren immer…

zo laat nog in de avond zeker, deze dag nadert zijn einde prevelt al doende mijn stem het gebed van wat was, over vandaag, dus haast het oude zijnde ik ben nu en hier in gedachten verzonken doch ook zowaar reeds zwevend op weg naar boven al raak ik door de jaren wel vaker verstrikt in verder kijken, soms gelijk aan…

puzzelende man met grijzend haar op het puntje van zijn neus de bril blauwe trui streepjesboord zo zit hij daar in gedachten verzonken omvouwt de linkerhand 'n zilveren pen glimlachend drinkt hij kopjes thee niet dat ik hem ken op rechts twee Amerikanen zij spreken veel te hard, zij overstemt hem overduidelijk wit topje haar rokje pikzwart…

Ik droom weg, droom van het verleden, zit ik zwijgend in gedachten verzonken.…