Alle inzendingen over kammen

Denk iets dat je goed kent. Zeg: ze kamt haar haar. Herhaal het: zij haar haar kamt. Doe er een spiegel bij. Maak het vertrouwder dan je waarmaakt: de eerste sneeuw/het eerste riet. Hoe ze plotseling haar hoofd naar voren of naar achteren wierp. Zeg dat ze haar haar kamde; zich naar voren of naar achteren werpt. Terwijl het sneeuwde of…

Zij kamde mijn haar dat doet mij goed zei ik natuurlijk zei ze de mannen moeten langer de vrouwen hun haar laten kammen dan zouden ze niet zo "verrückt" spelen de meeste mannen hebben toch een "spleen" maar hoe komen ze aan een vrouw om hun haar te kammen vroeg ik ha, ha lachte ze…

Spartaanse vrouwen zitten aan de zilte kust -- hun haar te kammen.…

met rode kammen bedekt mijn verlegen blik de naakte waarheid…

bijna nieuwjaar - een putter komt zijn haar kammen Foto: © Rony PUT…

Ik zei tegen het rode mannetje dat hij zijn haar maar moest kammen met zijn blauwe kammetje. De straten en de huizen waren leeg. En ik werd met voeten en handen vastgepind op de stoep voor zijn rode lichtje.…

Ook dat steeds mijn haren kammen als een meid mijn stek passeert heb ik in de loop der jaren bij mijzelf afgeleerd. Dat is van het ouder worden iets wat lekker makkelijk is maar als er dan wat lekkers langsloopt voel ik wel dat ik iets mis.…

jij hebt de macht om met de zee te spreken voor jou rollen de golven aan kammen schuim in overslaan ik zie het water gaan in terugloop van het strand en schreeuw ik kom er aan waar stilte mij ontvangt samen zijn wij weggegaan de zee ruist nog jouw naam…

We tutten ons tuintje op en kammen het gras, make-uppen de randjes langs het terras: overal plantjes met lippenstiftkleuren, overal bloemen met bloemetjesgeuren.…

Jij bent alle ogen die naar mij kijken handen die mijne vasthouden alle haren die ik mag kammen Alle monden die ik zoen alle appels uit de eeuwige garden die ik mag proeven Jij bent alle brave vrouwen die van mij houden het zalige jonge lijden van mij en mijn alles blijf jij !…

de bloementuin in lentegeur de eerste oogopslag was zon je lach een warme rode kleur met voorjaar in verschiet maar ik zag horizonnen dwalen achter donkere frons scherpe kammen diepe dalen onbegaanbaar voor elk van ons jij hebt je pad te gaan ik kan enkel zwaaien wil je nog even blijven staan…

Levert elke morgen hetzelfde verbitterde gevecht, als-ie voor de spiegel vergeefs probeert de wilde haren te kammen en om zichzelf moet lachen.…

Gedachten uit het verleden scheren als meeuwen rakelings over de witte kammen van een oneindig golvende, diepblauwe zee. In de zoute werveling van zon en zee dalen mijn gedachten tenslotte neer om zich te herenigen met die eeuwigdurende cadans.…

Ik woon hier op de mooiste plek van de aarde leef hier tussen andere paarden Ik woon in Brabant met zoveel land af te grazen voor ons,paarden Ik woon tussen de paardenmeisjes die niet van me af kunnen blijven Ik voel hun zoete lijven als ze me borstelen met zorg mijn manen .....kammen Soms,heel soms verberg ik me…

Het strand ligt bezaaid met kammen, strengen, katrollen. De zee is vrijgevig. Maar de schappen zijn bijna leeg. Het is druk bij de kassa, men hamstert. De massa dringt op, eist rijkdom, vrijheid, gelijkheid. Er zullen koppen gaan rollen! Mijn brood en mijn wijn afgerekend. Zegeltjes nog? Een fijne avond! Hoor ik het goed?…

ik draai zwaai naar en aai de golven dompel in het witte schuim dat weg flitst van de rafelige kammen die zich kuivend verheffen naar het onbereikbaar blauw van de hemel terugvallend hun draai eindelijk weer vindend uitlopend op rul zand van het strand waar ronde schelpen hun laatste gebeden murmelen tussen scherplange…

ik wist het vlakke land zee en openheid polders en het eindeloze strand ontdekte heuvels en rustieke dalen op mijn levensloop in jaren botste tegen rotsen bergen die met scherpe kammen wolken snijden aan de horizon zag ravijnen die het kleine van de mens vergrootten door de angst van het begraven zijn ken het magnifieke vergezicht…

De zuivering van parken mag zich niet beperken tot boorden rond de perken waar men met schoffels, harken de resten uit gaat kammen van labrador of poedel die ons genot bezoedelt met al hun uitlaatzwammen voor herder en voor schapendoes voor een bouvier of voor een zwerfhond van het vuilnisbakkenras en een verdwaalde lapjespoes…

basalt keert oceanen water schuimt zijn woede weg hangt zwart zijn tranen aan in springtij dat in manenvloed het water jaagt op land het strand ontdaan van zand toont zijn verdriet aan woeste golven die hun weg nog ongestort vervolgen van de branding tot de horizon witte kammen deinen en verdwijnen als zij omslaan…

ik wil ze hier niet heb hen mijn tanden laten zien in de scherpe kammen van het gebergte ze doen snakken naar adem op hete glooiingen vol klein gesteente waar hitte de fata morgana laat zinderen zuurstof lijkt uit de lucht gebrand die verschroeiend raspt door longen zonder verkoeling direct bij de hand dit is ons land al…

Hanen steken hun kammen in het zand: het ongeremde licht verbrandt hun vogelvrije kleuren met een brede grijns.…

Ongetwijfeld Was het je lijf Dat ik vergat mijn haren te kammen En mijn brood op te eten Misschien wel je handen Waarin een koffiekan een kopje leek Of je lippen (die bleken het gebak) Maar eventueel alleen een onderdeel zoals je armen die zo breed mijn taille deden slanken als een dame uit zo’n reclame Of nee, het was je…

Het wellicht zien als een goede papaver wellicht een prachtig gedresseerd paard wiens manen je niet eens hoeft te kammen. Geen enkele dag hoeft mokkend kletsnat te zijn, kijken hoe spitten gaat is soms al voldoende net als weten dat na het voorjaar de zomer arriveert.…

tot stilzitten gemaand een grote handdoek omgeslagen en daar kwam het gevaar al gauw kwam mama aangelopen met in haar ene hand een kam en in de andere een schaar die blonde lokken zijn toch van mij mama begon te kammen mijn gezicht op sip ik keek opzij, en mama knipte mis boze woorden uitgesproken trillend nu mijn pruillip kwam daar…

In de oude, bekende vertrekken Zij pronken en stralen en strekken Hun vuur-prachtig rood; Zij staan voor de ramen te gloeden Als van kardinalen de hoeden, Van machtigen, groot; En staan in de hoeken te vlammen Als pluimen in hellem-kammen En vanen in oorlogs-nood; En schaatren diep en schreeuwen De kreet stil die ging door de eeuwen…

De mintgroene dalen omsloten door heuvels van noordelijk Zweden in midzomernacht schijnen als rendieren- reeën te baden in 't gloedvolle magische schijnsel der nacht toppen en kammen verlenen de wanden een tondeldoosvuur als in sprookjes gedacht de jeugdige Thunberg zag met lede ogen het slinken der sneeuwranden als het bewijs…

jij wilde als kind altijd de wind door je haren voelen krullen dansend langs je voorhoofd in opperste verwarring met de ogen dicht dan in de stilte eerst met je vingers voelen of alles er nog is met licht zo kammen dat kleuren weer in zon kunnen vlammen dan pas kijken en spiegelen in de winkelruit hoe zie ik er nu weer…

Vanaf hier is niets meer van mij Ze heeft de mouwen opgeschoven tot ver boven de ellebogen Het huis wordt stofvrij onder mijn voeten weggezogen Waar het om gaat mag een tante weten Als door de microbe gebeten zwaai ik met een zwangere pluim Zij maakt met mijn scheerschuim kammen en borstels schoon Ze zegt dat ik de lakens onder de dekens…

En zo vaak zij elkander genaken, zie ik - hoe duidlijk - twee vlammen, hartsvormig verschijnen, en blaken met rozig opkrullende kammen.... Uw kusjes hippen en springen als vogeltjes op mijn lippen: ik hoor ze er hun wijsjes zingen, ik laat ze er zich laven en nippen.…

Sesamstraat, gebrabbel, spelen in de tuin met de dochter van de buren en de hond, vlinderkriebels, haren kammen, chips zo voor het slapen gaan. Al dat ik zo vreselijk mis. Ze zei dat ze geen kind meer is.…