Alle inzendingen over kistje

voor haar op tafel stond het kistje besmukt met een roos het rook nog steeds naar zoete herinnering lang geleden had ze het gekregen van een te vroeg gegane vriendin "in nood: open het!" levenslang achter haar was ze in nood en opende het kistje een glimlach tekende haar gelaat toen ze een week later gevonden werd…

In een ruw kistje een handvol dode kuikens de zon schijnt toch warm...…

hoe wist je van het kistje met de liefste dingen uit mijn leven ik had het weggeborgen om ooit te bekijken in tijden zonder zorgen jij hebt al flitsjes gezien van zaken die mij raakten herinneringen dieper maakten wij zijn alles rustig door gaan nemen hebben edelstenen weer nieuw licht gegeven het kistje is niet meer gesloten…

Schoonheid weerkaatst magie betovert een traan glinsterend in zonlicht verbloemt verdriet onbereikbaar verlangen voert gedachten naar eindeloze tijd vriendschap kwistig verstrooid draagt ver over vlaktes van eenzaamheid boven de wolken een waas van sterren noodlot stuurloos levert strijd weerbarstig als de ziel…

In de ban van 't veel te kleine kistje omarmd door 'n witte bloemenzee vermengd met tranen over het lot van 'n ziel die ons veel te vroeg ontnomen werd rest mij niets dan kippenvel…

Lief kindje Mama traantje Kusje papa Lief en klein Fijne handjes Glazen kistje Kort in buikje Kindje pijn Kwetsbaar kindje Teder kindje Kleine oogjes Glazen lot Niet meer groeien Niet meer eten Altijd slapen Kindje God…

Geef mij je tranen in een zakdoek van satijn ik zal ze bewaren onder de maneschijn Tranen worden goud op het bed van een prinses in een kistje met juwelen opgesloten levensles Ik open het geheim van satijn en een juweel en huil ontroering zachte liefde maakt alles heel…

Langs de woeste witte golven van een zee die was vertrouwd streelde wind de rauwe randen van zijn grauwe juttershanden die - al waren zij dan oud - nog dromen zochten in het zout En zijn oude schippersdromen dreven met zijn ogen mee die toen branding zich deed rollen een klein kistje zagen tollen dat hij daarna heel gedwee met oude handen…

Wankel, leunend op de vensterbank ziet ze hem gaan zijn pas onzeker, traag het kistje op zijn schouder wiegt het ritme dat maandenlang het hare was de weg buigt af langs gracht en beukenhaag dan sterft de stilte. (Gebeurtenis in 1954 beschreven in 2010)…

Het is nooit één woord dat het leven vergelijkt het zijn er vele, het zijn vele gezichten verwrongen of versplinterd, met stoppels of met lichte make-up, met haar eraan of een hoedje dat nergens bij past in elk gezicht een kistje van huid in elk kistje dat open kan een schat van vlees en bloed waarmee elke bewering tot leven kan komen, elk…

met je mooie kleertjes aan lig je roerloos in een kistje want je bent op weg gegaan was jouw zijn hier veel te kort schijnt jouw zon voor altijd in ons midden waar jij hoort doen wij jou uitgeleide op eigen wijs voorgoed in ons hart gesloten wensen we jou een goede reis…

Een kistje op maat gemaakt voor een lief klein kind keihard door de wereld geraakt en nu meegenomen door de wind Jij mocht hier niet langer zijn de rede blijft onzichtbaar jij voelt gelukkig geen pijn die ligt nu voor ons klaar Rest ons nu niets anders dan rouwen kleine bloemetjes bij de poort we zullen altijd van je houden in dromenland…

geslepen ligt het te wachten al weken, op een bedje van plastic bubbels eerst moeten de ruiten schoon dan schroef ik ergens een oog in vis blauw garen uit een kistje en hang het voor het middelste raam stil hangt het daar de wolken te versplinteren de huizen aan de overkant vanochtend: onvoorspeld zonlicht breekt op mijn tapijt in…

aan de drentel in de lome warmte bungelt er een visje zo maar aan een hengel midden op de straat ik denk ik word gek de wereld vergaat beide naar ik hoor verluiden bij de huidige stand van zaken vrij hard te maken maar nee hoor een echtpaar uit equador zit hoog op het balkon in de ondergaande zon geeft een reiger een diner een kistje…

Als mijn oogbal een appel was en jouw vagina een klokhuis Welke pit spoort er dan niet jij gaf mij de verboden vrucht Even was het de tuin van Eden een hap veranderde het in de hel De Golden Delicious gegroeid sloeg het uurwerk kapot en stopte de tijd Even lag ik eenzaam in een kistje wel gestickerd maar niet geprijsd Belandde tussen…

ik heb het kistje nog met het geurtje zo noem ik het want ik ken het hout niet maar het is uniek hij gaf het me niet men bracht het nagelaten later er zit nog steeds dat potloodstompje in waarmee hij honderden latjes afstreepte op de juiste lengte of breedte het kraakt ook zoals hij de laatste jaren hij werkte zo rustig dat hij…

Nee, de zwavelstokjes blijven nog even in het kistje met juwelen...over een week komen we ze opnieuw tegen, tijdens silvester.…

In liefdevolle herinnering aan Willem Frederik van der Giessen (1923-2003) Keukentrap beladen Met spijkers en schroeven In soorten en maten, Tekening achtergelaten Op een kistje van hout - Tot op de millimeter Nauwkeurig je nieuwe plafond In de sponningen gedouwd - Je had het afgekregen, je Laatste klus, en alles Stond er…

zachte pootjes hebben ze, mag ik ze niet houden in een kistje met onderaan glas? Daar kijk ik de hele tijd naar, daar zing ik dan voor. --------------------------------------- uit: 'De kracht van verlamming', 1988.…

ze draagt een kistje in haar tere handen dat een aandenken aan haar man bevat de winter had hem dit jaar beet gehad haar woning zou ze spoedig verpanden het open terrein droeg nog hun stappen en maakte zich op wat werd uitgestrooid ze voelde zich ellendig en berooid het alleen zijn was nog niet te behappen wat goed en leuk was ging helaas…

mijn zusje is gestorven, nog maar veertien maanden oud. ’k Zag haar dood in ’t kistje liggen: ach wat was mijn zusje koud! ’k Riep haar toe: mijn lieve Mietje! Mietje, Mietje! maar om niet. Ach! hare oogjes zijn gesloten; schreien moet ik van verdriet.…

door de natuur waar kalme wateren woelig breken met het zonlicht in het laatste uur dat in schemering met stormen vecht die bevroren verdrinken in tranende blikken om de beelden wanhopig tot stoppen te dwingen zodat enkel doffe ploffen in de oren dringen tot ze stil in de geschepte aarde verstikken dat haar doodskleed over het kistje…

Zachte kleur zwijgt voor even wijl haar kistje wordt vervoerd ‘t Abrupt einde aan haar leven ‘t bloempje, leek onaangeroerd Donkere wolken, zonnestralen geen houdt zich de ogen droog Een jong leven vol van idealen glijdt weg over deze regenboog Zware stilten en trage stappen, ergens krast een torenuil, rauw Zuchten die velen ontsnappen…

regelt, is koetsier Van kinderwagen, bakfiets, komt eraan Gestormd bij ieder pijntje, elke traan Het troost bij dokter, boeman en barbier Zo heeft verdachte het althans ervaren Ze was vijf jaren lang een moederkloek De kunstenaar in haar ruimde het veld Hij leefde door met strakgespannen snaren Verdween en legde tussentijds op doek Het kistje…

gebeurd weg was je je zat er wel maar ook weer niet 4 dagen lang wachtend op ontdekking het is hard maar het hoort erbij niemand ontkomt eraan vroeg of laat vandaag of morgen of over een poosje maar niet op deze manier tenminste, dat hoop ik niet ik heb helemaal niks van jou nog niet een klein fotootje alleen een klein bruin kistje…

De vader droeg het kleinste kistje van 40 centimeter klein We zijn hem gaan begraven Wat achterbleef was pijn... Wij konden haar niet troosten de wond was nog zo vers maar'k gaf haar mijn arm en ook een kus Ze was tenslotte, mijn jongste zus...…

Maak van mijn moeder een lichtkathedraal in een kistje. Open het elleke ochtend en hoor Hoe zich daarbinnen een meerstemmig misje Opent om wat het verloor. Maak van mijn moeder hetzelfde maar ijzeren meisje.…

Melancholische smartende klanken Onduidelijk gezang van een zwarte man Iemand laat een mondharmonica janken Uithalend kreunend, spontane jam De blues klinkt galmend in de straat Leed doordrenkt met een hete traan Ergens valt een ritmisch geluid in de maat, Handen die op een houten kistje slaan Meer en meer mensen komen kijken Zachtjes meezingend…

En statig dalen, slank in blank gewaad, Maagdengestalten, in de maneschijn, Van brede marmertreden, tot waar staat Een blanke baar, - in 't kistje een kindekijn. 't Ligt wit en weerloos op het wit satijn, Een sneeuwwit rozenkransje om 't lokkenblond.…

terwijl dat kistje langzaam zonk zong cécile dion :vole, vole,vole! een leeuwerik schoot tierelierend als een pijl de hemel in. witte ballonnen losgelaten uit kleuterhandjes vlogen dartel hoger en hoger naar de lenteblauwe lucht zonder één schapenwolkje. hemel en aarde werden bewogen.…