Alle inzendingen over klaver

Zoiets was sinds de oorlog niet gebeurd De voorzitter sloeg woedend met zijn hamer Je hoort zo niet te spreken in de kamer Het werd dan ook meteen breed afgekeurd Thierry zette zichzelf hiermee voor gek Sloeg zo zichzelf figuurlijk op z’n bek…

Dikwijls komen de veulens in stilte dichterbij de haag, ongeduldig zonder fourage, willen uit de omheining, de roep naar verse klaver naast eenvoudig haver, uit de strelende ogen dromen zij van tijden, om het bit te vieren over onbegrensde weiden, ik berijd hen op de ruggen van de vrijheid, in één sprong over hindernissen van…

onze vriendschap binden ik leun mijn loom verliefde lichaam tegen je vastberadenheid aan we zwijgen intiem in ogen die gedachten aaneen rijgen tot de winter als ouderdom wijsheid verworvenheid ons deel is geworden en gebreken de vruchten zijn van de boom der kennis hul me dan in je dekens van mededogen in een bed van rode klaver…

de koorts van het gedroogde gras betekent luid en duidelijk zichtbaar snuitmalaise niesfestijn hoestmelange onkies eerbetoon aan inheems gewas ik heb het nooit bij bloeiend vlas fluitenkruid rode klaver wilgenroos maar nu des te erger bij primula’s lelies en ook dat gedroogde gras mijn neus ziet er niet uit de wanden rood en schilferig…

drapeert zich elegant rond een wild tegenstribbelende wingerd wordt er echter subiet weer afgeslingerd door een klimlustige roos met zwarte band maagden klimmen dartel in palmen juffertjes verschuilen zich in ’t groen lonken naar het ontluikende seizoen terwijl ze meewuiven met de halmen maar als het botert tussen alle bloemen smeert de klaver…

In de weide bloeit weer nieuwe klaver gevierd tot honing. Vanuit de verte tjilpt gezang roepend ook te komen. Maar de zon en de zoete geur van bloemen is vele malen lieflijker dan het avontuur de catacomben opnieuw te betreden. Sprinkhanen knagen zich een lied tot de zon.…

Die Bep van Klaveren, zo'n vent! En jôh, me moe maar kroten koken! Hé, weet je nog die Hoogstraat dan? Precies 1 kilometer lang! Schiedamsedijk! Die meiden! En hop, de hol op met zo'n kar! En toen, die bommen op je knar!…

kleuren de lelies luchtig op het stille water De zon, het oog van Apollo, doorklieft de atmosfeer en licht het hoofd in een eeuwig later Kroon en loof vleien zich tinten groen en mijmeren stilletjes voor zich uit De geur van kamperfoelie spreidt zijn nevels over een pittoreske landweg waar de liefde hevig bloeit in een bed van rode klaver…

Zuiver, als geslepen edelstenen In een rand van donker goud gevat, Spiedt de klaproos door de halmen henen, Glanst de koornbloem helder na het bad; En het paard, met glimmend stijve benen, Scheert de klaver, koel en druipend nat.…

Zuiver, als geslepen edelstenen In een rand van donker goud gevat, Spiedt de klaproos door de halmen henen, Glanst de koornbloem helder na het bad; En het paard, met glimmend stijve benen, Scheert de klaver, koel en druipend nat.…

Zuiver, als geslepen edelstenen In een rand van donker goud gevat, Spiedt de klaproos door de halmen henen, Glanst de koornbloem helder na het bad; En het paard, met glimmend stijve benen, Scheert de klaver, koel en druipend nat.…

levens, verwoest ook de natuur De rook is niet heilzaam, want het veroorzaakt kanker Dat wordt dan weer opgelost met een collectebus Want lopen voor geld, dat maakt je ook slanker En sust je geweten op de bank, lekker knus Van één voortuintje spreekt men grote schande Madelief en paardebloem, wie wil dat hier nou zien Gras en groene klaver…

een zomerse zon bedekt mijn land waar klaver huist en bijen vangt waar in de koeiebuik gras ontspint tot mest in dampende klodders door koeieanus uitgedreven op het land wordt neergeplet in koeken ter vertering aan het land wordt teruggeven oh nederland oh koeienland je bent door koeieplakken overmand zo vruchtbaar bruin in 't zonnetje…

De dode blaren stuiven om de zoden, Waar bloemen groeiden eens en donzen klaver, Geboren op een graf en daar gestorven.- Een spade dragend, het gelaat doorkorven Van rimpels, stapt een stille dodengraver, Teken van leven, door de hof der doden.…

hier is de sleutel van mijn hemel het stukje Eden in mijn achtertuin waar vogels vrolijk flierefluiten tot schemering hun snavels dicht daar klimmen maagden in de palmen verschuilen juffertjes zich in ‘t groen zet de leeuwenbek zo’n grote mond op dat bange rozen rimpelen in de wind maar als het botert tussen de bloemen smeert de klaver…

De weg is zonbeschenen en geurt naar wilde klaver viervoudig voor geluk, dat niet is, nog steeds niet is. Een brede muur van boze woorden verstrooid door kwade tongen beletten de doorgang van verleden, naar toch nog heden een toekomst ook vergaan.…

Als je nu mee gaat formeren Jesse Klaver kan je die beweging van jou wel vergeten want ze zullen je, jullie helemaal opeten lekker ding van 30, motiverende jongeren Rutte(50), Buma(51) zullen links respect tonen maar dat is vooral hun eigen act, toneel want liberalen en christenen, vooral oudere voelen, kunnen, kennen niet anders dan macht…

Zodra u 't venster open heeft gezet Ziet u een kruidig poldervers verschijnen In klavergroen met ploumen van marijnen Geen monatoetje meer in 't bloemenbed Hoe stil ligt daar het bijleveld en vredig Demissionaire kaalslag... o zo ledig…

Och, hoe schoon vlieden de beken door hei - en weidevelden heen waar speenkruid, duizendblad en klaver boterbloem, margriet, papaver aan ranke oevers dicht bijeen het welig moskarpet doorbreken zie hoge zwaluwen elegant over de windkraag balanceren torenvalken nauwgezet prooi bespreken in gebed en vlinders dartel koketteren boven het zongedroogde…

ruim verderop gedrongen overal open _ elkaar verbindend luchtig ruisend nodend tot vrolijk voortspringen zoeken naar 't oneindige een gedaanteloze wijdte verjaagt de vertrouwde wereld maakt rappe poten hangerig geeft lust weg te zinken gevangen door vertrouwde grond frisse grasdruppels wekken nooit gevoelde moed de schranspartij van klaver…

onze majesteit denkt goed na over Corona tijd verfde haar eerder gedragen jurk zonder enig Spijt heer Klaver Geeuwt viering Prinsjesdag voor hem blijkbaar te veel heer Grapperhaus zeer sombere uitdrukking gerimpeld gezicht van hoofdhaar tot keel mevrouw PvdA heel trots op haar bijzondere hoed schuin op hoofd gelijk…

Ik moest het in mijn midjaren op deze wijze bekopen, Je gunde me niet langer nog een blik, Aan scherven, helemaal stuk, Voor deze stunteling een bijna gepaste lik op stuk, Op, gedaan, neen, geen geluk, Zoek verder naar die ene klaver vier, Zo maak ik misschien meer plezier.…

Getint- e spelers waren witte raven. ’t Smaakt- e wel naar meer: met Erwin volgden vier gekleurde schapen over d’ Sparendam talenten helemaal uit Surinam- e samen klaver vijf hier pionier- en in ons groen groen groene knollenlandje en Erwin speelde als een rode kat wel honderdvijftig keren uit en thuis en daarvoor kreeg hij toen een geel…

ach ja elk schatje een eigen hartje en de scharrel gaat voor de baat uit zoals de reutel thuis klingelt is west op z'n Best's doet men met ganzeveder vet op het leder in diepe waat'ren met troebele wonden afgetroefd door Nel van Klaveren als vrouw verschopt schuilend achter ramen tranend tuitjes nog te potten cyclamen op kluitjes…

terwijl de vlakkerige wind genoegzaam er zijn wangen streelde en twee belletjes deed spelen op de punt van zijn marot En nee - hij wachtte niet op meer of op iets dat hem nog kon schelen want hij was er als een koning die men heen zond - O zo rijk met kleine bootjes die hij telde rond gedroomde luchtkastelen en die ene bonte koe die klavers…

Heer, geef een sterfbed koel en zonder pijn -zijn geel gelaat ligt diep dan in de klaver- aan de oude leugnaars die wij zullen zijn!…

speenkruid gaat al door het lint De pinksterbloem is ook in aantocht daar glinstert al een boterbloem het fluitenkruid komt zo in optocht met de fanfare van bijgezoem Eerst nog wat madelievenkransjes wat paardebloem en gladiool de klein- en grote hoefbladdansjes op maat van de oude bosviool De hondsdraf alom paars behangen omhelst de klaver…

Vaak komen mijn trouwe dieren, dichterbij de haag, veulens treden uit de stilte, wachtend in ongeduld op fourage, breken uit de beklemming, smeken naar het groene klaver naast het simpele haver, uit de smekende emoties stroomt de ‘courage’, dromen zij het knellend bit te mogen vieren.…

weerspiegelt in ouders ogen onder moeders hart rijpt ontwarrend wat zich laat verwachten creëert het ongeboren geluk zich een verbeelding op roze wolken dichten gedachten dromen die grootser dan groots door het echte wonder overtroffen worden met diepgewortelde eerbied koesteren nu de handen de schoonheid van schepping die het klaver…

Ik zoek die klaver tussen de hei; waarvoor ik mijn wereld viermaal wens te groeten.…