Alle inzendingen over knipoogt

Mijn verweerd gezicht en ik, een spiegel gaapt me aan, als hij knipoogt, is het of ik stik tussen matras en beddengoed, gezworen minnaars van elkaar openen vensters in de avondgloed, verblind de stromen in de buitenlucht, dromen varen uit op mijn verdriet , vertaald de koers als nooit tevoren, verschepen ruimte voor één lied, de ingedaalde…

Een vernevelde knipoogt reeds naar het nieuwe jaar & wenst alle schrijvers & dichters van gedichten.nl: licht in uw luchter, hout voor jullie kachel, brandstof in uw auto, brood & wijn op de plank, originele hersenspinsels & amusement... maar vooral véél gezondheid, vriendschap & warmte in jullie lijven in het nieuwe jaar!…

ik zag vanochtend zon de wolken schaduw vragen ze keken om en riepen hen niet op te jagen hij knipoogt naar de wind die jachtig giert langs strand en schaduw meevoert aan zijn hand naar branding waar de schaduw overslaat in golven en schuim de restjes zon in wit hebben verzwolgen winden zijn gebleven in stilte op het strand schaduw…

De wind wappert Door de glanzende haren Om het stralende gezicht Vrij als een vogel, Met vertrouwde bewegingen Op weg naar de wolken De zon, ver weg Speelt met de schaduw En knipoogt omlaag Een vrolijke lach Vanaf de schommel Die steeds hoger gaat Maar dan… Een scheurend touw Gevolgd door een klap Verbreekt de rust De wolken…

en nu … is het winter ik loop daar zonder jou de rivier treurt ijskoude wind verlamt mijn lippen verkleumde handen de brug is blauw en kil maar ze knipoogt stil Ik krijg een warm gevoel herinneringen aan… onze eerste kus…

Het moment waarop woorden tekort schieten, de blik op je gezicht nietszeggend is, het geluid wegvalt in de hysterie en de wereld knipoogt. Het moment waarop je omkeert om te zien wat je verwacht, te voelen waarnaar je verlangt en de teleurstelling nabij is.…

Een warme vrouw met grijze lokken Alleen zij weet wie jij werkelijk bent Die lieve vrouw knipoogt naar jou en beiden weten wat er wordt bedoeld Die zachte vrouw haar stem en sommige trekjes herken je nu in jezelf Die integere vrouw laat jou vrij in je keuzes en is jouw grootste fan Die wijze vrouw liet jou pas los als zij…

ik wil voor je vechten ik wil voor je strijden je van eenzaamheid bevrijden ik wil je zien schitteren en stralen met jou door de nachten dwalen zonder falen je geheimen achterhalen ik wil kijken hoe je knipoogt en lacht in alle pracht wie had dat ooit gedacht ik hou van jou dat ik van je hou meer dan ik ooit wou en het deert me om te weten…

Een wolk drijft vredig voorbij en knipoogt naar mij.…

Ik hou van de manier waarop je je kleedt waarop je knipoogt en masseert. Ik hou van de manier waarop je in mijn leven hoort waarop je met mijn ouders praat en mij charmeert. Ik hou van alles aan je wat ik kan bedenken zelfs als je je gedraagt als een chagrijn.…

Kopje koffie een krantje Muziek op de achtergrond Lekker in je blauwe duster Je haren in een staart hoogblond Een gekookt eitje een warm broodje De zon schijnt lekker naar binnen Je slanke benen uitgestrekt op de bank De kat ligt zachtjes te spinnen Je rekt je lichaam langzaam uit En loopt de badkamer in Knipoogt even naar je spiegelbeeld…

Zie hoe de wolken zich grijzend spiegelen in het deinende water dat zo vurig brandt waar de zon in het westen is verzonken Rood glijdt een gloed over het verlaten strand Kabbelende golven ruisen zachte woorden ze dansen zich tot een roes van schuim Het zwarte zwerk knipoogt heldere sterren Een meeuw krijst de magie uit het hemelruim Een…

onverdraaglijk Soms zacht Mijn verleden daagt mij uit Soms plotseling Soms verwacht Het verleden blijft mij plagen, zelfs nu ik volwassen ben Vluchten of vechten helpt niet echt Toch kan ik het soms niet verdragen Ik doe mijn ogen dicht Leg mijn handen op mijn oren Ik kan er niets aan doen Soms wil ik het niet zien of horen Dan knipoogt…

een sluier - aan de pink geknoopt - sliert om de welving van de borst in leest en heup herken je de kruik het bekken kantelt en de navel rolt over de golven van haar buik de hoge fluit bezweert de slang en zweept haar rubberen gewrichten op ze pruilt naar pa hij knipoogt naar de beul die het slagzwaard slijpt de Doper bij de kraag…

Wild uitstaande haardos van een pientere meid die knipoogt naar de lucht en licht inademt. Niet weg te halen.…

is tien scharreleieren voor 75 eurocent zelfbediening vanuit een met golfplaat bedekte kist de natte zwartwitte kat zoekt snel een droge plek buiten mijn gezichtsveld het dondert na een lichtflits het ruist vanuit wolken die voortjagend grauwheid brengen even blikt de zon er lichtend doorheen overziet de sfeervol glinsterende stilte knipoogt…

gortdroog en veel erosiebruin Ik volg de sporen van de bron ooit de zekere oorsprong van omhelzing en minnekozen waar de aarde ooit bezong de toverpracht van lila rozen altijd de glimlach overwon Ik voel de jongste regen sproeien aanschouw het sterven van het as hoor zacht bruisen onder het gruis zie de geboorte van fris oevergras daar knipoogt…

tegenlicht bewaakt de ijle dijken in de laaghangende kilte trek ik mijn rietkraag verder op buitendijks wachten tijden van toen op een doorbraak naar de alles verzwelgende stroom Met elke slag vervaagt de oever terwijl het beeld zich in mij voor eeuwig vastnagelt ik groet de laatste palingvisser een rode lijn meet de hoogste stand de rivier knipoogt…

als donkerbronzend goud in krullend parelmoer, gloeit de zon nog even na, boven het blauw van zee en roze avondlucht, knipoogt naar het strand witzwarte vogeltjes rennen, pleviertjes zwart en bruin, pikkend met donkere snavels in levend, vlezig zand, woelend, onrustig, verward en verstrooid ligt het knoopjeswier dat de piepkleine,…

Dromerig zoeken mijn ogen de jouwe warmte straalt door mijn hart als ik je glimlach zie je knipoogt we denken hetzelfde en ik reis terug in de tijd overbrug jaren voel weer jouw eerste kus zie weer hoe jij met jouw zakmes onze namen kerfde in de oude eik weet nog het bedauwde gras met de net ontwaakte klaproosjes het ging anders je was…

Beelden van witte stranden omarmen mijn utopie met blinkende sterren aan de horizon terwijl je verlangend knipoogt en verleidelijk naar mij lacht die dia portretteert de virtuoze affectie met kaarslicht dat ons silhouet laat dansen tegen de wand zo voel ik indringend de ingelijste foto op het nachtkastje elke nacht.…

Wild uitstaande haardos van een pientere meid die knipoogt naar de lucht en licht inademt. Niet weg te halen.…

nacht ontkleedt de dag schoont legt af voor eeuwig donkerschap valer schraler kom ik duister in zijn macht alleen wat licht weerkaatst nog leven stil of snel bewegend knipoogt weg van mij de bocht om en voorbij donker laat gedachten stelen vertaalt herinnering in beelden flitsen pijn en zwart gekrijs ogenwit stil schreeuwend meer dan…

Hoog op de kaap, waar zich te pletter stoot De storm, staat 't kustlicht; en zijn rondblik glijdt Ontzaglijk over zwarte oneindigheid, Vol hoorbaar hunk'rende, onzichtbare dood - Een heerser, wiens rustige zekerheid Tegen zijn gunsteling, de verre boot, Dwars door kanonnades uit wolkenvloot Schertsend knipoogt om hun vergeefse strijd.…

Het dakraam straalt licht in deze donkere nacht ik tel de sterren een voor een en doe stil een wens, onbereikbaar maar toch grijp ik naar die ene ster, stralend knipoogt ze naar mij en laat wat stof dwarrelen langs ijzige zinnen, letters ontdooien langzaam, ik puzzel wat en vorm zo maar wat kleine woordjes, ik voel dat een zachte…

De ondergaande zonnegod glimlacht breed in gouden stralen: Apollo weet, als geen ander van hartstochtelijke lijven, van heftig beminnen en hij knipoogt, veelbetekenend, naar Jupiter,de potente oppergod van 6 miljard Romeinen.…

heeft weer d’r gele mantel uitgespreid over het tuinpad, waar 's avonds tuinfakkels op wacht staan bij de judaspenning vergeet-me-niet oogt vergeetachtig vandaag hortensia kent geen onderscheid tussen man en vrouw kleedt zich soms roze, veel vaker blauw zon ziet zich weerspiegeld in de verregende vijver een witte Pers bovenop de pergola knipoogt…

Hij zet zijn handen in de klei zijn voeten op de draaischijf zijn oog richt hij op mij Aandachtig kijk ik wat hij doet zijn handen kneden vaardig hij roept me dichterbij Hij bepaalt de vormen al volmaakt volgens zijn plannen en glimlacht tegen mij Hij legt zijn kunstwerk naast de zon want het moet rustig drogen en knipoogt dan naar…

mijn wangen als ik vliegtuigstrepen er een kus zie vormen kruisjes in de lucht meeuwen vliegen hoog in mijn mond een grassprietje ik kauw er op en bouw luchtkastelen verderop loeit een koe verwonderd vraag ik me af wie zou hier ook ooit dromerig in de lucht hebben liggen staren wie dacht er ook de wereld is van mij vandaag de zon knipoogt…

Bedaagd marmer prijkt zacht glanzend, verspreid, schouwt door heel het gebouw, knipoogt minzaam naar winkel en kantoor van de nieuwe tijd. Samen klinken reizen en toeven vreedzaam. Geschiedenis, voortgang: beide tonen vlijt. Antwerpens spoor geniet de wijdste faam.…