Alle inzendingen over kooltjes

je ogen glimmen als rood gloeiende kooltjes lichtjes in de nacht…

met je ogen als kooltjes links klein & ontstoken rechts groot van schrik zag jij mijn eerste traan tot je laatste snik…

De kooltjes in de kolenkit zijn van het kolengilde lid. Aan ieder kooltje komt een eind, wanneer het door de schouw verdwijnt. Zo'n kooltje weet dat zelf dan niet en zingt ontroerd het gildenlied. ------------------------------------- uit: 'Velerhanden gedichten', 1997.…

Woorden gloeien nu als kooltjes in onze ogen. ---------------------------- uit: 'Tussentonen', 2004.…

ijskristallen kastanjes poffen boven het vuur een kersenrode mond gretig happend in een appel tintelende vingers en koude tenen natte wanten op de kachel blozend rode wangen ogen vol pretlichtjes ijsbloemen op het venster natte neusjes laten sporen na op het tuinpad de sneeuwman met zijn dikke wortelneus draagt geheimen in de kooltjes…

gelooft En buiten in woeste storm en regen Daar bloeit mijn zuivere woordenboom Waar ik af en toe wat zinnen mag plukken Zodat gedicht in geur en warmte wordt gestoofd Toch lijkt het dat ze afgeknepen zijn Door ongelovige achterdocht en venijn Van teleurgestelde zielen die in pijn Hun eenzaamheden denken te stoven Alsof het projecties van kooltjes…

Jij bent mijn veld voor ogen de enk, het hoge land in nevel en bij regen de bloem in mijn hand koren op mijn molen het dagelijks brood bij koude de kooltjes gloeiend avondrood voor mij de beste keuze tussen alle witte vlekken dat ietwat mysterieuze zo fijn om te ontdekken…

Ze kwam en was er plots weer In huppeldraf van buiten op mij af vurige ogen tuiten haar rode ironische lippen die me straal recht aankeken met gloeiende kooltjes die me opvraten In haar woorden school iets onbestaanbaars ze had iets lopen wat er aan viel vast te knopen voor ooit iemand elders mijn tranen welden Ik vlucht zoveel…

Olielampen, kaarsen, pitjes die gloeien, kooltjes die branden, sterren die fonkelen de maan die schijnt, de zon, als ze zin heeft, verlicht de wereld, maar: als de weergoden er tabak van hebben ze een schicht in een elektra kast brengt, dan is de mensheid ineens zo erg verwend, dat iedereen in rep en roer is, terwijl: we…

Wat het gevolg kan zijn van over gloeiende kooltjes lopen in plaats van één te worden met het ochtendgloren. Jan Lauwereyns won gisteravond de VSB poëzieprijs voor zijn bundel 'Hemelsblauw'. ------------------------------------- uit: 'Vloeistof en Welvaart', 2008.…

vlokken zweven traag voorbij weven een gordijn uit stilte aarde ligt er winters bij slapend in het wit van kilte wind is guur en strakke lucht belooft weer vorst van lange duur sloten gaan bevriezen vogels moeten wakken kiezen om te overleven een sneeuwpop met de bezem in de hand is koning van dit land kooltjes zijn…

vlokken zweven traag voorbij, weven een gordijn uit stilte de aarde ligt er winters bij, slapend in het wit van kilte de wind is guur en strakke lucht belooft weer vorst van lange duur sloten gaan bevriezen vogels moeten wakken kiezen om te overleven een sneeuwpop met de bezem in de hand is koning van dit land kooltjes zijn…

je lippenrood toont blauwe kou ik weet je handen warm smelt voor jou als vrouw omdat jij die sneeuwbal naar me werpt we glijden samen onze baan die alsmaar gladder wordt, willen graag rechtuit, de voeten stil voordat de bocht ons smoort we rollen winter in een bal en maken zo zijn beeld met wortelneus en bezemstok twee zwarte kooltjes…

Het werk is voor vandaag gedaan hij laat nu slechts wat kooltjes gloeien, zo op het einde van de dag net voor het donker wordt.…

waarom moet ik plots denken aan zwarte kooltjes een oranje wortelneus het alpinopetje op de markante kop van een sneeuwpop waarom denk ik juist nu aan het geveegde paadje gele klompen bij de deur de appelen op zolder resten winter ze dwalen in herinneringsverhalen waarom juist die serene gedachte nu zo dichtbij… waren er in de…

verwarrend, twijfel en hitte, heftige koorts, een scherpe, steile afgrond laat mij diep in mijn eigen angsten staren, duikelen, vallen, en onbekend, ongekend verdwijnen in bodemloze aarde je heldere ogen zijn verworden tot gevoelloze kooltjes, en je zachte vlees is verrimpeld tot stug, gebarsten eelt, je tedere handen zijn veranderd in vliezige…

Nog smeult er iets wat hoop op liefde heet Dat met de juiste kooltjes ‘t vuur weer op doet laaien Om dan ons beider leven te verfraaien Met innigheid heel sprankelend en schoon doorkneed En zo twee wezens toch tot eentje teder samensmeedt Of is ‘t al te laat om nogmaals warm te draaien?…

happende quasi slapende Hyena’s een Isme-maker tekent zijn graffiti-rijk de soepele Jongleur gooit balletjes op een Knorrige kerel knarst: allemaal gezeik de lustige Letterzetter lacht naar de mooie Muze een mythe die hoge ogen gooit negen Narrigen knikken van never en nooit verderop slaat de vlam in de pan het is de Ovenman die kooltjes…

Is wijsheid onlosmakelijk verbonden aan wat leven aanwijst oude koeien ook uit sloten durven halen. De veranderlijkheid van leven het waard aandacht ook aan het verleden puur een juiste reden te geven. Niets weten en alles vergeten kan gelukszaligheid naast depressies in hartkamers enorme armoe geven. Houd je niet van een rustiger gemoed…