Alle inzendingen over lomp

Ze zijn om vederlicht te minnekozen, meer dan dat die doelgerichte zinnen dat zijn; die zijn veeleer voor zwaar vorzen in afgelegen stegen, waar de schaduw steevast denken doet aan onooglijke geesten, en bijdehante gedachten als lompe lettertypes verzwegen te wachten liggen, naar nooit gelezen leven smachten. --------------------…

lompe Jan uit Waasland Beveren onhandig en zo nerveus hij had een grote wipneus waar alles bleef aan kleven hij was ook zo erg nieuwsgierig stak die neus in alle zaken wou de mensen goed vermaken want dat vond hij echt plezierig bloemen met bruine meeldraden geurden als chocolademelk dus wou hij ruiken diep in de kelk wel ja, de rest…

met een verwoestende trap versplintert hij de deur het raam gaat er aan weg met dat bord de vazen vliegen door de lucht scherfgekraak onder de voeten kleurenposters scheurend afgerukt de wand beschreven: de groeten het zijn de díngen die pijn lijden plaatsvervangend voor schimmen uit een slecht verwerkt verleden de uppercut voor het lompe…

het lost zich op in honderd handen en ‘ t bevrijdt haar van de windsels van de nijd. ’t vertelt haar nu de ziel zich heeft herkent met lompe tong die traag haar taal verkent, ‘ t verhaal dat hem tot haar heeft voorbestemd, dat zij als water is waarin hij zwemt.…

Een najaarsstorm trekt door de stad en blijft de hele dag door de straten razen Overal zie je lelijke groene vazen gevuld met lompe stengels zonder blad Zielige zwarte stokken en treurige grijze hulpeloos bij elkaar gedoken Dikke kale stokken die onafgebroken de schuldige blijven aanwijzen Een najaarsstorm trekt door de stad en eist…

Hellend, hellend vlak verlaten stijgen, stijgen, zwaartevrees heel even gewichtloos zweven dan is het hoogtepunt geweest Sneller, sneller naar beneden miertjes worden lompe karren scherend langs `t korte groen; aanstootgevende oude knarren Buitelen, duikelen over de lijn van dagen gapen vol verbazing trager, trager bijna stil en dan…

naarmate de vrede dichterbij kroop nam de vrees toe gedreven zoveel mogelijk uit te moorden gehuld in lompen totdat benen het begaven het waarom onbekend marcheerden zij gedwee door angst gevangen wonnen woorden niet van kogels onverbiddelijk werden zij afgeknald zonder reden liep de rest onophoudelijk uren achtereen…

hellend vlak verlaten stijgen, stijgen, hoogte vrees steeds minder steil, tot even zweven het hoogste punt is net geweest sneller, sneller naar beneden miertjes worden lompe karren ik stuiter prettig op het groene stom kijken wat oude knarren rollen, rollen dit is fijn gezichten volgen vol verbazing steeds trager bijna stil en dan donker…

Ik, lompe boer heb het niet gezegd, nu kijkt die ketting mij zo stil aan, het is haast niet te verdragen, mijn schat. Ik wil je terug, schreeuw ik keihard naar de maan, daar in het koude heelal waar niks is dan steen en vuur, geen groen, geen liefde, geen natuur, daar ben je nu-…

Een kinderlijf, gehuld in lompen, voor drie eurocent per uur, dat langzaam in vergetelheid verschrompelt. Een kinderleven is niet duur.…

hoog de hemel kijkend staat hij op een paal krietend krijsend alsof hij zeggen wil vanmorgen nog toch vloog daar mijn lief onder haar chocoladen kop boven rood haar poten vonkte wit als pas gepoetst zilverend het verenkleed dat naar voedsel vissend in de zilte vismarkt dook als een vlokje sneeuw door zonnestraal verdreven schoot lomp…

Het woordje ~boer~ u weet het allemaal Dat is een synoniem voor provinciaal Het wordt ook wel gebruikt voor lompe lummel En wordt de L een P is hij een pummel. Ook iemand met een vis- of- groetenwinkel Die noem je boer al is hij dan geen kinkel Boert iemand op de hei dan is hij kneuter Is zijn bedoening klein dan heet ie keuter.…

Een hart van goud dat sterft, wordt weer orgaan dat in het lichaam klokt, slokt, blind en lomp. De hemel is een dunne laag bestaan in ’t leeg heelal dat ons is aangedaan. De groene nijd bevrijdt met nijpend zuur de winst uit onze lijven en elk uur verschrijft men vast tot data in metaal.…

ik rompel, ik strompel in rafelige lompen, ik stoot tegen stenen, muren, stenen, ik adem alcohol en bitterheid, ik schuiver en scheld, en ik roep, roep ik, ik scheld, ik schuiver, want ik ben nu al dronken, dit is mijn mijn bankje, dit mijn park, de bomen, de duiven, de parkieten, de zwervers, dit alles hier is van mij, godverdomme!…

Onzeker Dat is zeker Vindt zichzelf een beetje raar Ontwijkt spiegels Draagt die kleding Neemt geen moeite met zijn haar Onverstaanbaar Soms chaotisch Onaantrekkelijk dat staat vast Zocht naar warmte En gezelschap Vond de vriendin die bij hem past Ongelofelijk Toch begrijpelijk Heeft intenties Weet niet hoe Komt lomp over Heeft geen…

't Oude jaar, gekleed in lompen heeft zijn postfiets ingeleverd en het nieuwe jaar, in heldere frisgewassen, bonte kleren brengt zijn eerste morgen rond met vroege kauwen als zijn helpers Het vergeet niet mij te groeten 'Morgen, Katja!' 'Goedenmorgen best Nieuwjaar, 't is lekker weer, niet?…

Haar vorm is lomp, haar bloem is grof, Geen dichter zingt er ooit zijn lof of nam haar tot zijn beeld. Toch heeft zij iets wat mij behaagt. Zij keert zich naar het licht, van af het eerste morgen-uur wendt zij naar 't vrolijk zonnevuur haar groot en geel gezicht. Ik wilde dat ik als die bloem naar 't licht mij wenden kon.…

Zij bewaart haar kalmte en buigt zich over de drenkeling, doordrenkte lompen. Haar stem blijft echoloos hangen. Knarsend klinkt zijn dank in vele talen.…

zilvermeeuwen zeilen imposant door de avondstilte die geen raad weet met krassende kraaien en buren in tuinen door barbecues en GSM’s vervuild winterkoninkjes wantrouwen luidruchtig doezelende katten zwaluwen geven op hoog niveau een voorstelling grijsblauwe lucht als décor merels hamsteren rijpe krenten houtduiven ploffen lomp in…

Wanneer het geronnen bloed door de mazen van de schijn is weggevloeid, kleeft de smart van arbeid aan ieders handen, nestelt rechtvaardigheid in de scheuren van ons boetekleed,die als lompen aan de wereld werden uitgedeeld, wordt het lichaam van de berooide aarde met nieuwe gaten doorzeeft, waarin nieuw zaaigoed resistent wordt in alles…

wij op straat een broodkorst daar wierpen wij ons op, als waren wij hondjes onder de smalende gezichten hoog uit holle vensters donker waren de uren, zwart luizen waren wij, verbergers van een uitgemergeld lichaam de bedreiging voor de helden van een nieuwe belofte toch niets anders dan wat stumpers niets dan een paar magere joodjes in lompen…

ach meisje van de foto, lachend voor de lens, ooit gedacht eens niet te lachen want zelfs in pijn verzonken, strijk je teder, je hartenzeer van je af spreek je zoete woorden, tot het avondduister, of prille bundels van de dag vaag je weg, met één veeg, je ranke handen, boze gedachten in de lucht en zal je eens in lompen gestoken…

Voor eeuwig sta ik bij hem in het krijt, blijf ik immer voor hem een lompe boer. Is nu de open wond al lang hersteld, iets waarover ik me soms flink verbaas, en weten we wat voor ons als broers telt, wordt bij het “Makkers, staakt uw wild geraas!” onze band toch weer op de proef gesteld in vuige versjes bij Sint-Nicolaas……

wereld - Elk verloren kind Dat bij mij verhaal Komt halen vanwege Het leven dat hij Dankzij mij verloor - En schaamte, gewoon Naakte schaamte dat Ik er toch waag te zijn Onverdiend, maar toch, Weggehoond, weggekeken Om de hopeloze kleren Die ik draag, uit oorlogstijd Lijkt het wel, als ik de Anderen hoor schreeuwen - 'Lompen…

Zij bewaart haar kalmte en buigt zich over de drenkeling, doordrenkte lompen. Haar stem blijft echoloos hangen. Knarsend klinkt zijn dank in vele talen.…

spanning creëert nood aan gezelligheid film hangt daar maar als lomp deken rond als twee lippen rond één mond op trage tenen drijf je dichter moment van lichte schrik fluisterende streling op de schaal van Richter zoals wind zonder haast water in de armen van zachte oevers blaast, en riet aan de rand doet rillen zo gleden je vingers door…

Toon ik mijn belangstelling voor leed ziet men mij als een echte ramptoerist Als ik echter een hoge functie bekleed, acht men ’t lomp als ik dat heb gemist Help ik, met er te zijn, een zielig mens dan ben ik warempel een ramptoerist Maar de hoge oom met zijn volle pens is al dadelijk als hij komt, een idealist Geef ik interesse aan de lijdende…

Als onbehouwen, achterlijk en zot Rond 1500 lachten bij ’t schavot Veroordeelde plus massa zich nog tranen Het Lage Land had vreemde onderdanen Hoe droevig was hun troosteloze lot Geen kleren en verkleumd tot op het bot Dat vroeg gewoon om drinkende kompanen Een land, geplaagd door stormen en door regen Dat smeekt om vraatzucht, drank en lomp…

Foto in huis-aan-huisblad Forse hond getuigd voor kar Spaakwielen groot, velg in ijzerband gekrompen Het baasje staat ernaast, hij doet blijkbaar in lompen Sjofel, werkmanspet Armoe, 100 jaar geleden Zwartwit voor ons vastgezet Het hondenleven van toen heeft een ommekeer gemaakt Baasje heeft de viervoeter aan zijn e-bike gehaakt De…

Ik heb eeuwen gedaan om onder de driedubbele rokken van een Spaanse schoonheid mijn ziel op te hemelen en mijn ruwe lichaam in de waagschaal te gooien als oude lompen. Ik slikte haar intieme sappen als honing, vloeibare heroïne. Ik verslikte mij.…