Alle inzendingen over lomp

Lijven rijten open op de tanden van de tijd en niets heeft iets omhanden nog: stem alleen die lomp en snikkend zinkt. Diepte gaapt waarin wij dan belanden.   Het vlakke zwijgen van de nacht weerklinkt.…

Mannen kunnen maar één ding tegelijk en vrouwen kunnen daar eeuwig over treuren of over kleine dingen beginnen te zeuren maar mannen kunnen maar één ding tegelijk Mannen zien vaak langs die kleine dingen trappen ongemerkt lomp van alles plat fanten in porseleinkast noem je dat ja, mannen zien vaak langs de kleine dingen Mannen zijn van…

Als in een stilleven Pakweg een fruitschaal met een kandelaar (De schaduw van de druiventros op glanslak) Zo staan we versteend zij aan zij Het raadsel wolkt op Als het zwart van jouw ruisend kleed Een sluier waait om de hals Je wil in laaiende lompen sterven Gedrild in verliezen Scheur ik de voering van de broekzak Munten, sleutels, zand…

Al ben ‘k ambassadeur, yo, van de vrijheid, wanneer zo’n lompe loser wat naar mij smijt is dat een reden om eens rap te meppen”.…

Slaande molenstenen schuim gespaand ratelend de drooglopende houten tanden, niet zonder enig bezwaarlijk gevaar De stroom hopeloos fonkelend vloeibaar plat voorbij glijdend voedend ons allen die aanbidden en persoonlijke offers aanlengen onwetend over de zon is echt God gebeden De brug hooggelegen en bedakt piepend betreden met lomp…

van nature ben ik lui zoek een plaatsje in de zon laat mijn lompe lijf verwarmen opdat snelheid komen zou duik dan in het water diep laat mij zakken tot mijn ogen blijf lekker drijven roerloos stil en heb ik alles in de gaten met mijn huid goed aangepast aan de kleuren van het water ben dan moeilijk op te merken speur ik naar de oever…

je draaft op een draak wier tong smeult een harnas van opgepoetst chroom draag je leren teugel snijdt in eeltige handpalm te wankel, te loom, te lomp in het zadel zeul je de bronzen koets door drasland slikgas welt op in een weeë bel de malariamug zaait haar sporen talmend knal je de zweep op zijn flank stug van verveling tel je de schubben…

De beeldhouwer, lefgozer, tovert uit leven een kist vol gedenkgoed, laat hem lomp neer naast een pad. Hij liet beweging stollen in staal, beet op zijn kiezen, ramde met kracht avontuur in een mal. Andersom gaat het niet.…

afgetrapte gympen aan en je veel te korte broek lijk je te zijn weggelopen uit een heel oud jongensboek Je zegt nooit veel, eigenlijk niets maakt nooit een praatje met de buren je lijkt wel mensenschuw geworden en blijft maar in de verte turen Ze zeggen dat je ooit professor was al is dat nergens aan te zien je lijkt een schooier in je lompen…

Ik ben geweest zonder de pot met goud te zien slechts een regenboog verwijderd van mijn oude botten huil ik geen vocht meer het is de herfst van mijn leven De traan die ik zal laten daar de goudpot er niet meer is zal moeten vallen in mijn half gevulde whiskyglas van herfst wil ik niet weten geboren word ik een avond oud Hark mijn lompen…

Lomp loop je voor me In wat een hobbezak is Gemaakt van spijkergoed Je volle varkenskop lurkend Aan een duur blik Coca Cola - Want het is een halfliters blik - Nadat jij met die dikke vette Varkenspoten het blik geopend hebt En er twee slokjes uit genomen hebt Is het voor jou genoeg geweest En smijt met een knallende boer Het…

Kinderen - theemutsjes op lompe beentjes - rapen takken en sneeuw van de grond net zoals zij eeuwen geleden deden tussen de stenen het gemetselde lapwerk in het zwijgen van het hof waar als je goed luistert ijle stemmen misschien de flarden van iets mateloos naar het heden zingen. Dat is nu, vandaag. Het schemert al.…

Binnenvaartscheepjes met zwart-glanz'ge rompen Liggen te domm'len langs de kade-lijn In regenschemering, als donk're klompen, Die kinderlijk getuigd met lompen zijn.…

Kloos en ja hij ging zijn godgelijke gang Duizend gedichten - levenslang Totdat hij werd als God die hem - zo wil Het tegenwoordig - Reeds lang geleden voorging Hoe kan het toch dat hij die zo groot dacht Al jarenlang steeds zachter drukt op wat hem onderligt aan aarde En dat wat hij gedachtenvol ontwaarde Ligt dichtgeslagen in een lomp…

Ik kom snel ter zake Drijf je lompe klauw in mijn buik Gooi mijn lever naar een zwerfhond En de rest is voor het vilbeluik…

Hij die verdooft met klank en zin Hij die de vorm in de verf zet Zijn volbloedig woord Sierlijk als een gulden snede Lomp als een neushoorn Vlijmend of kreupel of koket Versmelt in vers en sonnet Met een vermeend gemak De mist is zijn dekmantel Hij draagt het alfabet naar elders Ontkurkt het bewaard gedicht In een roes, een waas van…

het jonge vogeltje dat wij verloren wanen in het lage dichte struikgewas, trachten te vinden, in de vaste overtuiging het te redden van een zekere verstrengelingsdood, vertrappen wij onder onze lompe laarzen. de drenkeling te hulp schietend, duwen we kopje-onder.…

Ik voel mij toch zo één met de natuur als ik daar sta te zoenen met mijn lompe buur het Zeeuwse paard! daar kan geen man aan tippen.…

Maar of Nederland dat zal zijn, dat valt nog te bezien en wat en hoe gaat Wilders nu te werk, zal hij fatsoenlijk en com- promisvol zijn of als een hork, een lompe boer in een herenhuis? Het is afwachten en slikken en toch ook wat angstig toekijken.…

Dit tableau vivant wordt als ons meesterwerk gezien; een lomp verwekte virusvariant smoort miljoenen in de kiem. In een Chinese megastal greep het zijn kansen en vloog businessclass in weldoorvoede ganzen. Door die eigentijdse hub weet het pijlsnel te verkassen, de vogelclub waarin het woont, achterlatend als karkassen.…

Van schillen voor het vee van Neel en wat lompen voor de voddenboer. Ver voorbij - is het part van 'schraal een ons' of 'krap een kwart' en vertrouwd met 'op de pof'. Van thuiswerk uit het ambachtshart voor de zondagse lap met lof.…

Die stond daar koud en lomp, en jouw kreunen af en toe bevestigde mij: jij was je pijnen moe. De uren tikten traag voorbij en jij, was jij je nog bewust van mij, toen ik je mond weer vochtig maakte, zachtjes je ingevallen wang aanraakte? Dit kon nog dagen duren, weken, zo sterk was jij met al je gebreken.…

Ze was niet mooi, veel te zwaar dat tienermeisje van al zeker elf Met puistjes en halsstarrig haar lelijk, dat vond zij nochtans zelf Ze was niet rank en veel te saai met benen die er lomp uitzagen ’t Was knokken met de bierkaai zonder ‘t perspectief op slagen Ze was niet leuk, met die ogen waar immer traan achter stond Haar leven, zuiver…

Je glimlacht naar mij, terwijl ik maar een oude vent in lompen ben en jij een jonge godin op de kaasafdeling in de Albert Heijn. Je heet Nina. 'Ken je 'Nina Pretty Ballerina' van ABBA?', vroeg ik. Je keek me verbaasd aan. Een klant van mijn leeftijd legde mij uit, dat dat ver voor jouw tijd is. Ik schaamde me voor mijn dommigheid.…

Zij spreekt voortdurend over warm gevoel en cultuur Verwijt mij niet eerlijk te zijn Maar haar lompe daad doet juist mij pijn Gebruik dan niet zulke woorden, voor jou veel te duur Natuurlijk mag zij een ander prefereren Ik zou oneerlijk zijn, maar zij verhult haar ware reden Oordeelt over mij zonder een gezamenlijk verleden Alle praat over warmte…

Hoe zus daar zo steels in het poppenhuis Krultang en kam op de kaptafel schikt Een roze jurk met franje gladstrijkt Met het dunst van haar vingertoppen Ze lijkt wel niet goed pluis Als je het vergelijkt Met mijn lomp en loom geweld Ik speel de krijger Broedend op een wapenwedloop Met de diepe gemene frons van Stalin De elastiek is het wapen…

Als koningen, lomp en volgevreten, leunen we achterover en we vergeten. Vergeten de oorlogen en het geweld, de onderdrukking, angst, verdriet. En het enige wat bij ons nog telt, is carierre, luxe ... de waarheid niet. De zanger, verzonken in zijn lied, zingt ons toe: We horen het niet.…

Koning in z’n lompen! Koning in z’n zin! De wereld in een doosje, En hij er midden in!…

Als jij zo sloom de trap af komt En je koffie zet en ik je lomp vertel: "Je bedriegt me, verziekt me, verliest me Hoe lang al lieg je tegen mij?" Je houdt niet meer van mij Je bent niet meer bij mij Al slaap je naast mij Met één hand zacht op mijn zij Je vingers strelen toch een andere huid?…

De piramide is een zwam geworden Zo zucht de minister met opgeheven vinger Als fabrieken, winkels, kantoren Nu niet doldraaien Sluipt een snuivend spook Onder ons bed Moeten we in vuile lompen Aanschuiven met rantsoenbonnen Rolt het pensioen van de helling De ijle afgrond in Dus drijven we de vooruitgang op de spits Meer maken met minder…