Alle inzendingen over magneet

de verdroogde stembanden brokkelen in hijggeluiden af een stortregen van oververhitting verlaat het bos dat hun schedels de zware zon helpt dragen de poriën wenen hun oogjes leeg toch zweven de roeispanen van hun eindeloos lopen door het macadammen meer in een baan die lijnrecht werd getrokken door de vochtige magneten…

schokschouderend dwaalde ik door een verlaten nacht uit het niets stond je voor me zo oneerlijk mooi het leek of we elkaar al jaren kende schoonheid als een magneet volgde ik je de maan liep mee ik nam je hand vertelde je dat ik je niet weer wilde verliezen en jij keek mij alleen maar aan leerde mij vertrouwen te hebben jij…

Ik wil dobberen op de stroom drijven in de wind getrokken als een magneet naar de plaats waar ik jou vind gaan we dan samen die weg van liefde en gelukzaligheid als twee herfstbladeren die kringelend gaan met opgewonden blos vleien aan het einde van ‘t pad teder tezamen naast elkaar moe van zwieren in het mos daar in gedempte zonneschijn…

ik zag je al van verre staan je trok me aan als een magneet hield je hoofd wat schuin schouders afgewend een glimlach die me kent handen waren warm ogen koel je liet mij zacht het ijs ontdooien je blikte dieper dan je mocht ik voelde me verlegen wist waarnaar jij zocht we zagen in elkaar de ander dromen ik zag je meisjeshart…

Het lot van de magneet deelt. Kansen tonen de geruisloze karakters. In de ogen ontmoet je pas het verschil. Mogelijkheden bevinden in je rugtas. De krachten wat zijn gedeeld. Door excursie van diverse karakters. Deel je in elkaars ogen het juiste beeld. Mogelijkheden door krachten gedeeld. Waakzaam maar niet star.…

ik zag je al van verre staan je trok me aan als een magneet je hield je hoofd wat schuin de schouders afgewend een glimlach die me kent handen waren warm en je ogen koel je liet mij zacht het ijs ontdooien ogen keken dieper dan je mocht ik voelde me verlegen wist waarnaar jij zocht we zagen in elkaar de ander dromen ik zag…

Woorden zo zuiver als water stromen over mijn lippen en vallen op donzige wolken die naar jou zweven…

deze magneet ontlopen in dit museum dat is een onmogelijke opdracht de wijd open benen een uitnodigende buik lokkende borst en natuurlijk de geheimzinnige donkere bebossing waarin je als een klein duimpje makkelijk kunt verdwalen…

als je bij me bent valt mijn masker af geniet ik met volle teugen van het samenzijn je blik doet me smelten aangetrokken als een magneet opent mijn hart waar ik je met open armen ontvang wanneer lippen elkaar raken komt er een energie vrij die als een vuurbal explodeert in de verstrengeling van onze lichamen uren later kijk ik je…

Andermaal lees ik jouw brieven is het een omarming van een afscheid of de terugkeer van jouw lange reis met gesloten ogen voel ik jou weg blindelings volg ik je als een magneet bij elk woord wat mijn wijsvinger aanwijst.…

Dit prachtige schouwspel trekt me mee als een magneet. Ik ben betoverd door de diamanten; ze creëren hun eigen dans op serene golvenmuziek zingend in cadans met schoonheid… daar zijn geen woorden voor.…

ik kon het niet weerstaan hoe ik ook probeerde de lokkende smoelentrekkers wenkten mij als een magneet naar binnen dan begon de kwelling die grijns waarmee hij groette vroeg hoe hij me helpen kon de engerd wist het best terwijl ik de frankskes telde uit mijn knijpportemonnee had hij al een zakje klaar en zei geen groene geloof ik…

Carnac, Stonehenge geheugen van de wereld magneet voor de in maanlicht gedompelde dichterlijke ziel baken voor sterren stabilisator voor de polen zodat de maan niet als een marionet langs het zenit zal dolen een door zonnewind bevruchte cel oertempel levenswel toegang tot een andere tijd vertragingssleutel tot de eeuwigheid…

Het zwart schaap is iets dat weet en elke hoef is een magneet voor 't voetstuk dat onzichtbaar is. In bei zijn ogen zwemt een vis. Des nachts kijkt niemand uit het raam, want wie weet waar het dan kan staan en als het ooit wordt weggebracht, laat het een vuurspoor in de nacht.…

de ring aan haar hand gevangenis of hemel hier trekt hem aan als een magneet en hij weet het zelf ook hier is een grens te groeten de weeë staat van zijn maag onverteerd beleg, nog geen oorlog hij staat op de rand van overgave van zijn geest en al zijn dromen kunnen misschien nimmer zijn vindt hij een haak in het bestaan kleine mensen…

Het verre postkantoor was de magneet. Niet om de luchtpostzegels of de taal Van overzeese stempels – nee, het deed Op tweehoog ’s middags dienst als jeugdleeszaal. Tweemaal, op dinsdag en donderdag, Verdween ik in het ruime trapportaal En kwam weer buiten met een brede lach. Ik had mijn voorraad boeken andermaal.…

groteske manipulator van spiegelende illusie mijn ego ontbeert u om mooier te worden mijn tanden staan in rij om glanzend te worden tandpasta resten verstoppen zich mijn haar vraagt om scheiding mijn gelaat lacht naar u om mooier te lijken mijn denken loopt u voorbij maar de weerspiegeling lokt het weten van de tijd trekt als een magneet…

Als een windhoos verwaaien emoties moeiteloos over een zacht glooiend landschap In kalme handen weten koude wangen zich geborgen voor latere tranengloed Wat in het ongewisse blijft zijn de bouwstenen van het eigen zijn de diepere roerselen ontsproten aan dat wat niet gekend wordt Het onbenoembare zelf trekt aan als een magneet…

Ze zit daar maar als een sterke magneet mensen komen en gaan genezen naar huis zeggen ze Ze moet wel een heilige zijn een nieuwe, die onder ons is Ze heeft niets nodig, geeft alles meteen weer terug Mensen die hoop geven ontvangen hoop, mensen vol liefde krijgen nog meer liefde de teleurgestelden vertrekken diep teleurgesteld en agressieve…

het weegt veel lichter dan de dood een rijk gevulde mand van overvloed, eens lispelende beek baant zich door mijn bloed, als mijn gedachten zich hebben neergevlijd, je blijft de bladwijzer van mijn levens encyclopedie, een onvoltooide symfonie, z’n toon verspreid tot in de onvoorziene eeuwigheid, de pool van beider wederkerige magneet…

Richtingloos los van zee en aarde zweefden zij als witte meeuwen loom verwarmd door moeder zon de twee kinderen van de wind Als verliefde vlinders fladderend rondom elkaar steeds even rakend waarbij vurige vonkjes oversprongen zoals bij sterke elektrische magneten In het dal van de engelenkloof daalden zij in cirkels naar omlaag bedreven…

En is er niemand die vandaag nog weet dat wat een hooiberg scheidt van 'n naald of speld geen wonder is maar de kracht van een magneet? Dus is de eerste kunst die van het scheiden: kaf van het koren, fictie van het feit Daardoor verandert lijden zich in leiden want orde maakt van chaos helderheid En God?…

de nachtvlinder tikt nog tegen het verlichte raam maar kan niet naar binnen naar het vrolijk lijkend licht het trekt als een magneet aan een roestig geraamte dat het levendige gevoel maar niet terug kan vinden grijze plicht die roept dat het leven plicht is benevelt alle kleuren tot ze donkergrijs zijn als een slapeloze nacht nachtvlinders…

Jij sloeg bruggen over de Amstel en sleep parels van pleinen Slenterend door grauwe straten voel ik onvoorwaardelijk geluk Elke klinker kennende zal ik toch gaarne in jou verdwalen Trekt aan mij als een magneet en heelt al mijn wonden Zoveel moeten zoeken maar immer gevonden Liefde kwam en liefde ging jouw warme jas telkens gevoeld…

me zelfs volgt tot hier, Waarachtig en ongelofelijk Maar heerlijk En alleen jij weet het: -Het zal niet voor niets zijn- Dat, Wanneer de dagen erom schreeuwen Onze aderen Begerig zullen samenvloeien, Jij afscheid zult nemen Van het honkvaste, Het hersenroestvormende En waar ik de bevrijdende spil ben Van dit alles De magneet…

Het magnetisme van de Volle Maan vooral dat van de eerste van de Lente kan niemand die gevoelig is ontgaan dat wist men op 't Concilie al van Trente De Maan, zoals u weet, is een magneet die 't denken kan verstoren als een zender: de hersens slaan op tilt, het bloed wordt heet Dat lijkt geen goed begin voor een kalender...…

Reusachtige bulten in de kale Binnen-Mongoolse vlaktes van delfstoffenrijk Bayan Obo 's werelds grootste der aardmetaalmijnen voor conductors en halfgeleiders China heft tolmuren voor onze smartphones windmolens straaljagers mri-scanners voor magneten in duizend turbines haalt het neodymium uit Bayan Obo Hoe zeldzaam zijn zware…

hetzij wat katoen als de winter haar vacht weer intrekt en ik een insteek heb aan de wereld waarom trekt de lucht zich samen in 't blauw met zwijgzame strepen het gesprokene is nog niet koud als de donderwolken zich verweiden Aan elke druppel hangt een wit woord dat ik in onvruchtbare grond gezaaid heb het heeft zich verhangen als een magneet…

die hen vergezelde toen ze terugreden op roestige paarden door het bos met overal fluitenkruid en lulletjesbruid langs de inheems verdwalende paden een opkomende maan voorzag dromen die hen veranderden, transformeerden in wie ze waren geworden als mensen door de jaren ze konden het binnenland niet aanraken de kust was als een mystieke magneet…

ik hoor het echt constant heb jij misschien iets in je zak zoiets als een magneet? want hoe ik hem ook vastpak hij kraakt echt bij de vleet het enige dat ik bij mij heb maar dat kan het toch niet zijn? zijn een emmer en een schep en een blikje met tonijn toch niet uit Fukushima? is dat niet wat naïef?…