Alle inzendingen over naam herleid van vie

vermalen doelen, onuitwisbaar miskent en toch eenvoudigweg te herleiden naar de noemer van het bestaan beelden doen er niet meer toe het aangezicht is majestueus liefde bloedt niet in open wonden verder dan mijzelf kan ik niet gaan ik peil mijn eigen diepte strooi geen strooisels zonder doel maar raap graag het miskende nooit voor…

gesprekken met jezelf Eerst nestelt zij zich in het hoofd als een wrak in het meer van impressies en zij sluimert dobberend in het bewustzijn Dan daalt zij neer langs de nek en in een getergde romp als lood op de borst is zij niet in staat te bewegen Zomaar ontstond een gedachte die nu onherkenbaar en verloren in het lijf niet te herleiden…

steeds meer vult de schaduw van het huis zich met verhalen la vie sans rose signeert de sombere vragen die nog roerlozer dan ooit voordien de zon schuwen ik laat mezelf los vastgebonden aan het bord - te koop - en zink onberedeneerbaar in de transparantie laat niets achter dan een liefde en een kat die zich vasthaakt…

verstuurd kilte verdwijnt waar rust verschijnt Gevangen in het licht straal ik als nooit tevoren fluisterend zeg ik nogmaals mijn naam ...…

Mens het idee een universele naam voor God bijvoorbeeld ‘Liefdevolle’ maar als te verwachten reacties menselijke krachten muskens wordt dement alsof de demente mens niet voelt en denkt en nu al gevechten mensenwerk wat mag men dan verwachten.…

straten dragen geen namen meer tijd staat stil in dorpskommen zonlicht tussen berooide bomen wind in nauwe doorgangen haastig in de tijd voorbijgegaan schaarse overblijfsels in het losgemaakte in een dagdunne spoeling de stad makt een pas op de plaats al mompelend in zichzelf met andere woorden voor haar voorbijganger…

de nacht draagt zwarte schoenen jouw bekende liederen zal je nooit meer zingen jouw stem was verwondering en verbazing gestorven in de melodie der versmelting jouw naam nu in de wind van verfluistering…

haar naam geeft een klank kleur geeft een gevoel geur zacht duwend op mijn maag traag glijdend over mijn tong licht rollend op mijn lippen schept zij liefde…

en ik schreef mijn naam in de aarde waarin ik mijn voetafdruk achterliet in het water dat mij meevoerde op de stroom in de ongrijpbare lucht die ik greep met m'n adem in de stralen van de zon die mijn dagen verlichtten en verwarmden in die dagen die kwamen en gingen zich vullend met vrede en verdriet ontmoeting en afscheid droom…

Jeroen, je naam in duizend kussen. In de zwoele geur van liefde. De geur van duizend violen vermengd met duizend rode rozen. De zoete geur van samen zijn. Verlangen, hunkering versmelten in het nu. Al dromend duizend en een nacht. Het heden van het stil verlangen…

I. zij wil op bloemen groeien zoals de zon op het zalig onbewolkte zwartvertakte gedachten achterlaten onder het zacht bestreken mos blauw staan op bomen wanneer seringen wuiven naar romige, roze vruchten ver weg van blank beschenen berken die hun kruinen optrekken door het eenzame beven omdat zij niet anders kunnen en…

vragen rennen me achterna en terwijl de stilte tegen me leunt of ben ik in de waan luidt een vlinder de metamorfose van de dood kinderen wisselen land en keren herfst om verplaatsen aarde naar hemel, weer naar aarde en wanneer ik me aan hen bind blijft de weerspiegeling niet onberoerd wij huilen om het afscheid en vinden…

Zeg tegen echt iedereen uit naam van Iemand dit nooit meer te doen...!…

Klos. Kloos. Kous. Couscous. Koers. Kans. Klus. Kras. Kuns'. Close. Eenmaal ben je de klos. Ga je als Kloos door het leven. De kous is nooit af, tenzij je 'm aantrekt: die kans heb je diepgaand beschreven. Als couscous voor een Marokkaan vond je je koers bij De Gids. Jouw klus: krasse verzen storten waar mensen zweren bij Beets. Tegenwoordig…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Hoor hoe u spreekt in clichés, beeldloos gebrabbel brakend in een stoffige, levenloze ruimte waarin elke essentie ontbreekt. Schaduwen, huizen, parken en gebouwen wreed ontdaan van hun contouren - even amorf als uw verzet - vormen uw zelf bedachte vrolijkheid, klinken als een doodskreet in een echoloos bestaan. Maar in de bolronde…

de dagen dralen zich niet bewust van ik hun ellenlang bestaan door niemand nog verstaan uit de wens te leven kwam ooit een mens die moest sterven om te eren wat die dag werd aangetoond geen seconde mag ooit gehoond ik zie hier en ik tel voor elke tel een vonk die langzaam uit moet doven omdat niemand nog wil koken in de keuken wegens…

gangster een strandmeisje met slaapogen en een net niet omvallende man die opschrikt en weghinkt naar de zaal met glazen grafstenen We zien mensen somber wachten, op het einde nog genieten van een sigaar de ramp lachend verdringen aan de piano, bij hun man schreeuwend hun gelijk halen of gillend de sloepen in springen Sauve Qui Peut (La Vie…

er zijn geen pasteien noch blini's, dubbel gebakken met te duur aangeschafte kaviaar gefileerde tong of erger; tarbot in een saus van witte wijn mierikswortel en geslagen zure room oh nee, denk niet aan chablis, port of de zelf gebrouwen granach aangelengd met een flinke scheut eau de vie op tafel -naast de theepot- wacht slechts…

Wat is u of mij een naam, Werelds prijs of werelds blaam, Als de ziel de dingen weet en mint Dieper dan hun naam, mijn kind? Elk ding krijgt zijn gouden naam Eens in schoonheids vol verzaam Als al schone dingen zijn Zonneklaar en zonder schijn.…

Daar is hij weer die nieuwe dag, die ik vol vrolijkheid zou moeten begroeten. Dankbaarheid dat moet er ook nog bij en lief, veel liever doen. Zou ik toch zo vergeten. Met elke nieuwe dag dan denk ik weer, wat doe ik hier, wat moet ik hier, ik wil hier helemaal niet wezen. Ik hoef niet ver, ik hoef niet duur ik wil alleen maar weg…

een vaste burcht pronkzuchtig de borden wapens aflijvige namen wachters bestaan niet meer amos kan zo hier binnen rondjes lopen in het rondeel huls van voormalige macht het hoofd is een carrousel van namen de naam een open schrijn een hoog vertrek na hoog bezoek ------------------------------------------- zonneleen 33 www.abelstaring.tk…

De muur van haar kamer Romy Schneider, Nathalie Wood, Adamo, Johnny Holliday: 'Pour ma la vie va commencer!' De eerste man een oude bekende die werk van haar maakte. Haar hart, leeg, verloor ze zonder te kiezen. De tweede man een voorbijganger die beter bij haar paste. Drie honden, twee katten.…

Het helder licht, de vrieskou op de ramen, de bomen nu herleid tot enkel silhouet en 't daagse werk waarvoor de klok werd stilgezet, de oude wensen die tot leven kwamen. Dit alles wordt bewust in 't late uur van deze middag zonder grote drukte waar nergens wind nog aan de bomen rukte en enkel nog vanbinnen brandt een vuur.…

Boeken herleid tot ruggen. Kranten verschrompeld tot kruiswoordraadsels. Geschuifel van TV naar PC. Zijn PC wil hij niet kwijt. Het is net zuurstof in de lange dagen. Moest hij die niet hebben zou hij zelfs schrikken van zijn eigen stem. De simpele gesprekken met de weinige levenden laten het trage nieuws doorsijpelen.…

Scharlakenrood vloeiend eau de vie, stollend op het moment suprême. Pijn en angst vervagen in de tijd. Het beest dat niets ontziet, heelt alle wonden, van vlees en verdriet. Vogels in de morgen. Huilend van geluk en hartzeer, naast haar. Ik ben er weer. Nog wel.…

Een naam die niemand wil vult nu de ether, Maar worden de programma’s daardoor beter? Want dat is wél waarop tout Holland wacht. Nogal Pretentieus en Overbodig, Dan rijst de vraag: ‘Waar hep dat nou voor nodig?’…

le sel de tes larmes Devenir paisiblement un doux souvenir Qui me maintient en vie dans ta mémoire D’après Peter Paul Doodkorte 6/8/2015…

in zilverglans laat de winterzon haar stralen glijden, langs de wit bevroren velden met daarboven als een lach de glinstering van rijp een vleugje warmte vlindert over kale koude tak, die glimmend van plezier, zich siert in druppels als glaskristal de vroege morgen licht op in vuur en helder als glazuur kleurt de hemel blauw hoog in…

De kleuren van de huizen en de auto's zijn herleid tot sfumatotinten als benen gehuld in bruine panties die elk vlekje en adertje maskeren Ik wandel met haar door de straat, arm in arm, een gedicht in een gedicht.…