Alle inzendingen over onverschilligheid OR verdriet OR delen

verdrietig zie ik hoe de deur zich sluit en niemand vraagt waarom ik wou je zoveel tonen nog van mijn gevoel, gedachten en neen, ontgoocheld ben ik niet - hoe zou ik ’t mogen zijn zelfs nu er niet meer is dan slechts een kleine spleet waardoor een streep verlangen valt naar eeuwigheid jouw mond die zwijgt en zachtjes valt een deur in…

zo ver je kijkt enkel nog puin en stenen onwerkelijk is het hier en koud en grijs door God verlaten, zielenloos de prijs voor 't pijnvol heden dat ook mij laat wenen ik huil om ’t kind dat hier eens droomde vol van het leven en in een fantasie streed tegen draken met een zuivere magie dat lachte, huilde, elke angst weghoonde waar is nu…

rijm omklemt het kransgebonden dennengroen asgrauwe gezichten voor opgebroken aarde opgepoetst geel koper vastgenomen om ‘t aardse te laten zinken onder geklaag van hoop en het luiden van de dodenklok ogen dragen tranensluiers bij ’t vallen in die onbekende leegte handen schudden rouwverbonden zwijgende seconden lang alleen jij blijft achter…

jouw handen probeerde ik aan te raken je wassen voorhoofd en rauw weefsel dat dit dode lijf omspande je een kus op je gezicht te drukken als een vogel in koperen lucht weg te vliegen getekend door beleefde angst voor elk onverklaarbaar verdacht geluid en vluchtte met lege handen liet jou de volledige duisternis jij bleef tussen planken…

zo ver zijn wij gegaan het is voorbij jij draait je op je zij jouw blote rug is als een koude muur - was het zo-even nog dat wij ons falen celebreerden woordeloos, zo pijnvol woordeloos - wat later stond je op en ging de kamer uit jouw warmte bleef heet broeierig en zelfs de laatste tranen die de liefde schreef voelden aan als ijs…

in nachtdromen, daar, waar de wind … een grote slok stilte als wraak van affiches in duistere kroegen al herfstregen en jij, jij die gaat met grote hemelschreden achter wereldhorizonten in nachtdromen daar, waar de wind.…

ik wil je stem niet horen je woorden doen mij teveel pijn ze splijten elke traan in tweeën en het is kil rondom mijn hart als ook haat liefde zaaien kon dan was ieder woord overbodig ik droom van dansen in de nacht met het genot van mijn sterretje…

Wat me soms zo sterk verwondert na elke ruzie, scherp en hard na elke keer dat je me bedondert na elke morele pijn en smart na elk gebaar van onverschilligheid na elke stilte voor de storm na elke stap die jij van mij vermijdt na elk verdriet in een andere vorm na elke schreeuw van jou door jou naar mij van jou dat ik ondanks alles nog…

huis van eenzaamheid waar jouw liefde lag om te overleven jezelf te redden maar nu in het donker van de nacht rook en drink je meer dan je in jaren gedaan hebt vertroebel je je verdriet in een roes van onverschillig bestaan een schijn van zijn waarin je hart doorklopt killer dan voorheen je voelt het niet nog niet nog niet…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Als knaapje moest hij steeds zijn speelgoed delen, dat zorgde meest voor oeverloos verdriet maar voelde hij zich weleens onbespied, ging hij alleen met schep en zandvorm spelen.…

samen wonen samen leven het leven samen delen samen lachen samen feesten het geluk samen delen samen zoenen samen vrijen de passie samen delen samen huilen samen rouwen het verdriet samen delen samen zijn samen trouwen het leven voor altijd samen delen…

Met iemand die kwetsbaar wordt kwetsbaarheid delen. Delen dat je angstig hebt gestaan waar nu de ander staat. Zeggen dat je daar nu samen staat. Samen luisteren naar de stem van hetzelfde verdriet. Samen dezelfde pijn ervaren. Is ongeluk delen, maar samen toch gelukkig zijn.…

Verdriet gaan we nooit stelen. Vreugde willen we altijd delen. "Kom mijn liefste, we strelen elkaar. Zonder woorden,zachtjes door het haar". Delen en stelen, we zijn er voor elkaar.…

jouw ogen weerspiegelen mijn tranen we delen één zakdoek en deppen elkaars verdriet…

Maar daar kan ik wel tegen, ook al doet 't me verdriet. Want ik kan mijn eigen pijn verdragen, maar mama, de jouwe niet.…

dat ik een leven heb gehad leed beitelt traag de diepe rimpels tot op vandaag plezier en verdriet liggen zo dicht bij elkaar lachen en wenen bieden iets een onvoorspelbaar... levenslied want in het leven is het altijd geven en nemen alleen ongevoeligen verstaan dit niet!…

Zij schreeuwen van verdriet, pijn en ellende... Ze zijn enorm bang, om gek te worden van hun pijn. Woedend van verdriet. Wat te denken, van de tranen, te delen? Daarvan word je stil en liefdevol.…

en leg je ook niet naast je neer verdriet dat deel je samen dan doet het opeens niet meer zo zeer....…

Deel nimmer In mijn lijden Bevestig geenszins Mijn verdriet Sla een arm slechts Om mijn schouder - Steun en hulp - Meer vraag ik niet…

Nog altijd heb ik verdriet om jou. Ik kan niet meer, wat moet ik nou..? Zonder jou ben ik verloren, Verloren als de sterren. Sterren die voor altijd stralen, Net als mijn gevoelens die dwalen. Ik weet niet wat ik moet doen Ik zie het zwart.. een zwarte wereld, die ik moet delen delen met de mensen waar ik om geef..…

Als je tranen laat vloeien vermindert het verdriet. Je hebt gevoelens, je hoeft ze niet te onderdrukken. Het liefst zou je even een arm om je heen willen hebben, om je emoties te kunnen delen. Liefde en verdriet gaan vaak samen. Het is nu eenmaal de waarheid.…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…

Verdriet zo intens, verdient echt geen mens!…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…

Papa Ik wil zo graag met je praten Maar je bent er niet Over de kleine dingen des levens Leuke anekdotes Over jouw kleindochter, Jouw lieve deugniet Over hoezeer we je missen Hoe je in alles bij ons bent Over ons verdriet Over de schone dingen Je zou al glimlachend knikken En zwijgend genieten Ik weet dat je ons op de een of andere…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

Vlak voor het einde heb ik gevraagd of je nog wakker was de deur op slot had gedaan en de kat naar binnen had gelaten Ik wist al dat je je ogen zou sluiten en de onverschilligheid in je hart zou voeden Ik heb je uit bed getrapt, de trap af, de deur uit! Daaaag, donder maar op, dit was het, tabee!…