Alle inzendingen over paleizen

Het huis is ons vreemd na de kortste vakantie, veel vreemder dan verre hotels of paleizen. Het glansloze vloerzeil negeert onze voetstap, een stapel van krantenpapier ligt op tafel. De zeep is verdroogd en gebarsten, en went maar met weerzin aan onze voorzichtige handen.…

Het huis is ons vreemd na de kortste vakantie, veel vreemder dan verre hotels of paleizen. Het glansloze vloerzeil negeert onze voetstap, een stapel van krantenpapier ligt op tafel. De zeep is verdroogd en gebarsten, en went maar met weerzin aan onze voorzichtige handen.…

Ik zou de verhalen van gevangenissen en paleizen, internaten en kerken, bordelen en parlement wel eens willen horen. En van alle huizen waar ik zelf ooit woonde. Of die van het beroemdste huis ter wereld, dat witte, waar de machtigste man van Amerika slaapt en doucht, luncht en dineert. Dat huis, discreet en ligt geen tip van de sluier.…

wat ik wil zeggen: het leven gaat door, om de honderd jaar moeten de paleizen branden, de dolende monsters gedood. bij dageraad staan nog je zevenmijlslaarzen zwijgend op jouw komst te wachten. want ze passen slechts aan jou, die zonder om te kijken, in het niemandsland is verdwenen.…

Het Noorden krijst in het grijs met draaiende polen, Het Zuiden galmt het paradijs en zet me op hete kolen, De zon-zee-strand-gigant bedwelmt ons met mooie oorden, Laat ons los op menig vreemd land met paleizen en glooiende togen, Maar wie rust nastreeft kan gemakkelijk zonder het spenderen van een godsvermogen, Desondanks is het wonder…

Gaan we naar warenhuizen, paleizen of gewoon zitten bij de vijver? Ik dacht aan de zon op je schouders, nu, gave huid. goud, en je haar, ongekamd nog, welke kleur in dit licht - ik keek op. De lucht was van lood boven de daken, golfde grijs de kamer in en vrat broodmand confitures boter benen je stem en je handen. Weer niet gelukt.…

Feitelijk en tragisch Geheimzinnig uitgelegd Beeldig beleefd en magisch Alles weerlegd zo gezegd In hun fortuinlijk ongemak Over of ontstemd Onder hun zwart oppervlak Buigen woorden het vuur niet getemd Hoe ik mij eenzijdig zichtbaar vergiste En opstond voor de dans In wat er schijnbaar blind besliste Als eindeloze kans Via balzalen en paleizen…

ook niet van kous en rand en hoed noch van het naadje hoe het moet Decorum morum Moriae Erasmencyclopediae weet niet hoe teen zowel als tander zich corporaal alsmee mentaal psychosomatisch etaleert Doch voelt des al en niet te min aan thee en water tot zijn kin dat hormonale sluizen door aorta en verborgen kamers in hemels vredige paleizen…

je hand is nog warm de lippen iets koeler dan gisteren je wangen zacht met onrust die blost ogen wat harder lijken woorden te zeggen die je schrijft op fluweel met een tegenvleugpen we kennen elkaar hoe goed nog want ik ik wil verrijzen schitteren in paleizen bergen beklimmen hun toppen bedwingen omhoog kijken en mijn ego verrijken…

.' Lévi Weemoedt Het gestolen ivoor en goud gedompeld in extravagante paleizen liggen koel en baardig oud verwijtend naar hem te wijzen eenzaam en gebroken stikt hij onder water, zijn leed wordt uitgesproken in monden veel te veel later van beeld tot beeld verschuift het leed, dik het eelt, na een slangebeet ligt hij verkronkeld en…

Op vakantie waren wij op reis in 'n deel van onze buur: Duitsland Uit folder en boek hebben we ons ingelezen gezocht en gevonden Waar bergwanden oprijzen van hoogten niets te vrezen bezochten we Hun kastelen en paleizen met puntige daken uit vervlogen tijden zagen we er Koene ridders te paard en jonkvrouwen die -in modern…

straks zullen wij samen reizen hand in hand, dicht bij elkaar langs prachtige huizen, wegen, paleizen Madurodam staat voor ons klaar hoog toren je uit boven vliegveld en treinen heel ver kijk je uit over wegen en bos hoe alles zo klein, toch echt kan rijden voelt als een wonder, neen, ik laat je niet los vrolijk toeteren auto's, rinkelen…

wereldleiders praten en praten beloven en beroven papieren dossiers als bladgoud bedrukt vanuit gouden paleizen op het rode pluche en strak in het pak kaviaar en champagne en stalen gezichten ontkennend belichten dat ze zijn gezwicht voor de armoede in plaats van het met economische winst te laten verdwijnen in plaats van brood…

Als een tweelingbroer van Silenos greep je naar de vondsten in vuilnisbakken, maakte je prinsessen van straathoeren, bouwde je paleizen voor roekeloze junks, in een taal die er niet om loog. Stervend in het harnas van een bohémien groette je de wereld met een dronkemanslach.…

~ een parafrase op Theseus en Ariadne ~ Zeven dochters met een rozenmond - de uitverkorenen - hun moeders weenden als karyatiden bij het Parthenon gewijd aan stedemaagd Pallas Athene Een schip voer heen om ver van hier te reizen met zeven maagden in hun schoon gewaad zeven malen rond de wereld gaand zeilend naar Kretenzische paleizen…

gedundrukt op de kant Getiteld en beduimeld stukgebladerd Een ezelsoor wijst bladen op een zij Alinea's verbleekte epigrammen Kolommen vol vervreemde elementen Archaïsche verdorde schrijfportretten Vergeeld in transit wouden van verwachting Die vruchteloze hooggeboren dochters Op vrijersvoeten maar toch ongelezen Ooit leefden in paleizen…

tederheid misschien 'k Hadde in uw ogen, - meren waar nooit dagen dalen, maar wondre bloemen soms, en rodere koralen, en in haar vreemde schoot de schoonste schelpen rijk; en ook, misschien, voor wie de diepten door mag staren, dáar, waar de nachten al hun duister broedsel gaêren, zo voor zijn peilend oog de wâ der drabben wijk', wit, de paleizen…

Hoe vrolijk klonken eens hun zangen Door hutten en paleizen heen! Ginds, waar de vreemde bloemen prijken, Klinkt nu hun feestlied heinde en veer: De winter doet de vogels wijken, De lente brengt de vogels weer. Wij, aan dit logge stof gekluisterd, Benijden haast hun vrije vlucht.…

Vitellus komt in paleizen en kroegen, Men weet nooit wat hij doet, en nooit waar hij is. Hij sprak straks met lieden die ketenen droegen, Zij vertrouwen hem, want hij tekent de Vis. Vitellus heeft voor Christus gekozen, Hij loopt bij Christenen uit en in. Wáár is Vitellus, brullen de matrozen, Dat bakkertje was zo naar onze zin.…

hervinden in de ontheemde de uitgemergelde in zijn vluchtelingenkamp de moeder met het dode kind in haar armen de vechtenden om een hand vol voedsel gezichten die met vliegen bedekt zijn stervenden, creperenden, machtelozen en woedende menigten: zonder enig pantser van hoop de dood tegemoet lopend met blote handen tanks bestrijdend oprukkend naar paleizen…

kom en daal de brede trappen af in de rivier en laat je lichaam langzaam drijven zweef aan ragfijne snaren van guitarras traag over het water van de Taag jij glijdt in visioenen over heuvels van Lisboa langs kerken, kloosters en paleizen Bairro Alto, Cidade Baixa en Bélem saudade en genade zingt haar stem: als jij ontwaakt mijn…

Hoe zinkt gij, ô trotse paleizen, Wanneer ik, naast Kloë gezeten, Mijn oog op uw grootheid laat scheemren! Wanneer op haar zwellende boezem Mijn rusteloos harte mag kloppen - ô Vorsten, wat zijn dan uw tronen? - Daar ginds dwaalt de onlesbare hebzucht; Verzadeloos hongert zij eeuwig.…

Paleizen stuiven, voor haar wielen, Als nietig stof, daar heen! Daar storten trots gebouwde torens, Als smeltend ijs ter neer!   Zo zinkt uw grootheid , wufte vorsten, Als God, door donders, spreekt! Als hij, gewapend, met zijn bliksem, Zijn forse orkanen ment! Dan werpen de verschrikte golven Haar lillend schuim omhoog!…

tijd van 't ontluikende Hellas, Athene nog niet op de top van zijn macht, Dat koning Kroisos, aan gene zij der Aegeïsche Zee in Lydië heerste Met Sardes als hoofdstad van 't machtige rijk De wijze wetgever Solon, Athener, Liet zich als een der verkoren geleerden Door koning Kroisos onthalen, als Wijze In een zijner Minosgelijke paleizen…

poppenkast en santenkraam [naschrift] je liep door deze straten, je probeerde, je dacht, je ontstond er zijn plaatsen waar je nu nooit er zijn tijden waarin je eens ooit je weet niets meer, maar je was je droeg de blauwe diamant, dat is je ziel op eigen handen door de tijd wat ik wil zeggen: het leven gaat door om de honderd jaar moeten de paleizen…

, van stralen beroofd, En zonder doel; en de donkere ijzige aarde Hing blind en zwart in de maanverlaten lucht; De morgen kwam en ging - en bracht geen dag, En de mensen, uit angst om verlaten te worden, Vergaten hun passies en alle harten verkoelden En baden om de terugkeer van het licht: En zij leefden van vuurhaarden - en de tronen, De paleizen…

Kindren, bouwers van paleizen, hebt gij wel geteld, dat wat smetloos nu verrijze spoedig smelt? Het verblindend blank der aarde gaat in zonnebrand teloor, kus, die kuislijk gij aanvaardde, schroeit eenmaal der zinnen gloor.…