Alle inzendingen over roerselen

diep in mezelf beleef ik, wat we collectief niet meer willen daarom in herdenking de vinger leggen op onuitgesproken pijn zoveel jaren later nog aanwezig zijn, in hart en hoofd de ziel in vrede opgetild de dorst naar delen thans gestild, en uitgesproken pijn verlegd de stilte voelt oprecht…

Wanneer zijn verzen zwart op wit, zijn diepste ziele roerselen in snippers vermalen tot pap verworden, om papier te leveren voor een andere dichter, wiens stem niet gehoord, wiens roerselen niet gezien en wiens verzen niet gelezen worden.…

schuchter licht ontvouwt de jonge dag een wakkere spin verrast een vroege vlieg ik schouw en vang mijn eigen roerselen in gesponnen woorden van papier…

Een danseres ben ik van kruin tot tenen ben ik danseres Je leert van mij de zin van bewegen 'n wijze les: Zoek lucht op om adem te halen zoek hemel op voor ziel en roerselen.…

Dagelijks in de bergen De diepste roerselen Met haperende pen Gekrabbeld op een Notitievel - Bij het teruglezen Na terugkeer naar eigen Huis en haard Snijd ik mijn vingers Aan de scherpe randen, Tot bloedens toe verwond Door de diepste gevoelens - Zij laten ook op papier Niet met zich spotten…

een woord rolt uit het stenen huis bezint zich, ontvouwt roerselen tikt zachtjes de muur nog even aan om ergens een plaats te vinden te nestelen in buitenwereld in haarvaten van geheugen, om door een taalnacht te bladeren dit een tijdje vol te houden en dan de slaap te vatten…

Lentepassie laat een bries ontsteken, rimpels stuwen water voort tot voedingbrengende beken, waarvan de roerselen ontbreken, blijven we in een verloren kilte steken, en gruwen we de februariwind.…

Had er nog nooit Van gehoord, hooguit Als een huis een Andere eigenaar Krijgt en aan hem Wordt overgedragen - Maar dat jij de Mens bent op wie Ik mijn diepste Roerselen projecteer, Dat jij mijn Overdracht bent Die mij het leven Redt, dat zie ik Nu pas, nu jij Mijn leven gered hebt En aan het begin Van mijn nieuwe leven…

Het luchten het treffen het breken het stelen het vasthouden het opvreten het winnen het schenken erin dragen wie achterbleven de weg naar het hare het laten uitgaan, maar wie krijgt het erop trappen, alsof het niets was met heel mijn 'tuut' de vrouw van je 'biep' een pak van mijn 'zap' Waar het pompend van vol is en wat er dan…

Er zijn letters die zo vaak in gedachten zijn geschreven en als roersels van het hart falen in het leven omdat ze niet zijn uitgeschreven. Er zijn woorden die zo vaak aan papier zijn toevertrouwd maar als een schreeuw het hart dan raakt juist omdat ze werden geschouwd.…

soms zie ik stukjes ziel in een onverwacht gebeuren een oogopslag of lieve lach zij kleuren ineens mijn dag het zijn intense geluksmomenten die ik meer zou wensen het zielenleven lijkt in zijn roerselen ons laatste groot geheim alleen de pijn kent iedereen uit een heel diep ervaren laat geluk maar komen in een nieuwe dimensie…

Wanneer een hartenkreet ter ziele gaat en net niet als NETgedicht wordt aanvaard is de ziel een tikje aangetast, net als het hoofd, alwaar de roerselen zich volbrengen.…

Gedragen gewaden van wier in wind verwaaid roepen ze wat ik had willen roepen, ze wijzen de weg, niet wetend wat me beweegt, roerselen die zij raken, watergeluiden steeds met andere smaken, kraken de spanen die ik ontbeer, mijn schip schuurt het land, drooggevallen in profetieën, overvloed vlotgetrokken van de wanen en hun klippen, geduld…

En durft ge hier uw roerselen kwijt, geen ander die ze hoeft te lezen. Ik ben het blad waar inkt gedijt, mijn wit vormt met uw schrift één wezen. gezongen versie te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/…

Voor mijn buren NATUURLIJK GELUKKIG Zo mijn ziel verlangt naar roerselen Zo verlangt mijn lichaam naar water 70% van mijn lichaam laat zich graag verfrissen Door het drinkwater uit de kraan Ik zie geen verschil met de natuur Onze binnentuin smacht naar water Wie de kraan daarvoor open draait De slang over de schutting gooit…

Dichters begrijpen de roerselen van uw ziel. Ze herkennen de liefde in uw ogen. Laat hen tot uw stoutste dromen toe. Geef hen al uw zorgen en uw smart. Nooit worden verlichte dichters moe. Onvermoeibaar beroeren zij uw lichaam, en uw geest. Zorgen tillen ze van uw schouders. Wat zwaar is maken ze lichter.…

Lieve Geest Toon mij de weg naar de mooiste teksten laat mij gaan langs lief en droefenis Leid mij door de zee van diepe woorden naar de juwelen van vergetelheid Geef mij de vonk dat heel het hart doet warmen laat vonken doven op papier Leid mij door het web naar de digitale roerselen van de dichterlijke ziel Nee nog beter: Laat…

Als een windhoos verwaaien emoties moeiteloos over een zacht glooiend landschap In kalme handen weten koude wangen zich geborgen voor latere tranengloed Wat in het ongewisse blijft zijn de bouwstenen van het eigen zijn de diepere roerselen ontsproten aan dat wat niet gekend wordt Het onbenoembare zelf trekt aan als een magneet…

Wie kent de diepste roerselen die blijven hangen nog lang nadat de rozen zijn verwelkt? Ik kan niet zeggen dat allemaal zo'n pijn doet maar er is weemoed, gezegende stilte en veel dat nog geen woorden vindt, geen slotakkoord, maar er is gaan en komen...…

verhulde alles in het vergeten Alleen herinneringen zijn overgebleven Mijn geheugen is onherstelbaar versleten dagelijkse wazige wolken zijn weggedreven Aan de geest wordt dagelijks gebouwd De herinnering wordt hier aan opgedragen Het lijkt het enige waar je op vertrouwt Daar waar het hele leven wordt opgeslagen Bedenken wij niet zelf de roerselen…

zaal en ook voorbij de laatste rij lichtten de ogen op de zoveelste dacht zij ze was een deel van hem zijn podium en coulissen zij souffleerde zijn verliezen de tekst was haar bekend hij was haar wettelijke vent ze zag gebaren achter glas en kon uit zijn mimiek begrijpen hoe tragisch alles was hoe mensen hem ontkleedden zijn diepste roerselen…

hoe voelt gij vraagt iemand mij, zomaar "en plein public" geef ik iets prijs als ik in mijn diepste glij en kond doe van roerselen die ergens klinken als muziek met tussen de balken mijn eigen wisselende wijs gister ging ik nog onbestemd over wegen van verwachting thans weer over paden waar mijn zin wordt afgeremd en…

Hij inspecteerde vele jaren dagelijks de roerselen van zijn ziel en ging bekommerd om zijn eeuwig lot heen.…

daluren is hij vrij, hij ziet achter een glazen wijzerplaat de verstilde raderen van verwachtingen in aardse dromen opgedraaid, doorziet zichzelf en betreedt de verbrokkelde spiegel van de vragen waaruit de ogen van dromen hem voor antwoorden uitdagen, waarvan de duur niet ophoudt en kortstondig worden bewaard, hij speelt zijn roerselen…

moraal van overvolle gevulde pleinen en terrassen uitgelicht in het spoor van hen die in het lot zijn uitgetreden, verwaaid door de geest en symboliek, begeleid door de gilden van de straten adem stokt door vergulde gapers, een ironisch genot verwekt uit een onverwerkt verleden het vruchtgebruik van de tijd is volbracht onbestemde roerselen…

in het lot zijn uitgetreden, verwaaid door de geest en zwaard, begeleid door de gilden van de straten hun adem stokt uit de mond van de gulle gaper, z’n ironische lach verwerkt tot verbazing waaruit de verste herinneringen zijn opgeschort, een voortschrijdend gevoel, opgehangen aan de macht gevangen, zich opricht als de nacht z’n roerselen…

Ik raakte aan de grenzen van het niet en proefde van de angsten voor de dode tijd: mijn wezen scheurde over grenzen van ondraaglijkheid en liet mij achter als een reiker uit een ver gebied, waar pijn en licht elkaar verdragen tot alle roerselen omslaan in hun tegendeel, waar angst en haat elkander schragen zolang ik over ’t golven van de pijn…