Alle inzendingen over

Dronken zijn we van de liefde Dronken zijn we van de wijn Dansen van intens geluk In de zilte lucht en de maneschijn Ik voel je ogen branden Je zachte armen om me heen. Je kust me met vol verlangen. In je armen gaan we samen heen.…

karakter voelde temperamentvol door de pittige fermenten het is de wijn die hete dorsten lest, le Lanquedoc in glas en magen etst…

Ik wil rode wijn in mijn brede mond het gevoel van de zee aan de Franse kust van aroma en genot ben ik bewust tot aan het bittere eind blijf ik gezond geen virus betreedt mijn uitgemergeld lijf het is enkel de wijn die er komen mag de alcohol stijgt op en bezorgd een lach een enkeling vindt dat ik overdrijf een licht gevoel betreedt mijn…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

te herbenoemen wanneer mijn twijfel ter gunste van de goden mij het berouw van het leven doen bezweren met een dronk van de beste wijn, geschonken door de aalmoezenier die in mijn ziel krocht na krocht vrijwaart van zonden die mijn ik nog zal begaan…

Wanneer twee mensen fuseerden, en deden wat ze moesten doen, was dat heel erg erg, volgens de liefde, van de kerk, van toen. Vandaag de dag voelt het erg fijn, om elkaar aan te kunnen raken. Om elkaar gelukkig te zien, en heel nabij te zijn.…

EEN ROOS IN JE HAND Ik heb je een roos in je hand gezet de rode roos, die de liefde vertolkt Op jou ligt de rest van mijn boeket ’t is kil voor mij en zwaarbewolkt Ik heb jou de roos in ‘t haar gelegd de roos die aan eertijds denken laat Ik heb mij heel sterk aan je gehecht en dus met jou in de liefde gewaad Ik heb je mijn roos…

Een roos opent, een roos sluit. Je staat naast me, je maakt geluid De roos opent… Ik ruik nog één keer je geur, voor ik mijn ogen sluit. Ik zie je voor me, je was als de wortels in een kluit. Je hield alles bij elkaar, nu moeten we zonder jou vooruit. We houden van je, De roos sluit……

Ze bracht een rode roos mee, voor haar vader, waar is dat voor, vroeg hij? Gewoon omdat het vaderdag is Pa en jij heel belangrijk bent voor mij. Dit zegt meer dan duizend woorden, die allemaal al zijn gezegd. Want dit is liefde en net als de roos, geen namaak, dit is ècht!…

Ik heb liever onkruid Dat in mijn gedachten groeit, Een roos bloeit maar voor even Ik doe liever iets slechts Of misschien liever slechts niets Dat goed is bedoeld Dan dat ik leef Volgens ongeschreven regels Die in strijd zijn Met mijn En eigenlijk eenieders gevoel…

Noem me gek of wanhopig het maakt me echt niets uit Vanaf dag één dat ik haar zag nam ik meteen mijn besluit Deze vrouw wordt de mijne zij is echt voor mij gemaakt Nooit eerder werd mijn hart zo vol in de roos geraakt…

Ze haalt me met een voetveeg onderuit Dan die vlijtige armen die me vermoeien De balsemgeur rond haar ronde kaken Het gespartel onder een waterstraal Ze toont me haar gekartelde open roos Ik hijs het zeil en zwaai naar haar Noem haar een milde soldaat.…

bloedrood gloeiend schoon en groeiend scherp en boeiend stralend bloeiend één nacht van storm haar lichaam knakt behoudt haar trots haar bloem in vorm bloedrood vervloeiend haar eer ter aarde haar ziel vermoeiend haar hart roodgloeiend haar eigenwaarde…

met een bleekrode blik ontwijkt men het zware, een knik als het waren, niet op zuiver zien gericht men ervaart voor een periode zekere gevoelens buiten proporties handelt dan vaak ook manisch verblind voor latere aardse geboden dit opperste rose genot wil ik mijzelf nimmer ontzeggen het zou wellicht windeieren kunnen leggen maar…

als was het een stuk van mij een wilgenkop eigenzinnig in een groene dreef een boterbloem die het maaien van de graskant overleeft een wandelpad vertrouwd onder oeroude bomen geluk dat mij beschoren is zolang ik nog durf dromen een paard dat hinnikt als het mijn voetstappen hoort het diepe rood waarmee een laatste roos…

ik schuif mijn hoofd vitrages uiteen een wereld wolkt en regent tranen de straat nat het wenen gaat onverdroten voort ik kijk vanuit mijn raam glimmend en klinkerend de roos buigt…

Ze is onze overbuurvrouw en haar naam is Anne-Rose. Ze lijdt aan borderline en is alcholiste, maar heeft een magisch aantrekkingskracht op alles wat man is. Ze hangen aan haar lippen, komen regelmatig over de vloer en gaan voor haar door het vuur.…

Ze heeft geen lust meer om nog open te bloeien maar doornen heeft ze ik knip ze omzichtig af nu troont ze in mijn slankste vaas…

Twee rozen letterlijk twee regelrechte rozen december sneeuw en ijs gaat komen die nog blozen knip ik af ik prik mij weer tot bloedens toe de zoveelste keer ze geuren nog…

zij draait oog in oog met de stilte schreit namen waardoor doornen uit het zwijgen vallen een bloemblad blijft liggen verderaf er is geen wederkeer ongeschonden…

hoe hardhandig is de les die wij leren moeten: allen zijn wij één al die hagelkorrels haat worden dagelijks afgevuurd opdat een ander vijand blijft ik voel hoe nu gevraagd wordt te zoeken naar verbinding die zonder bloedvergieten wacht een witte roos bloeit in de hof van Eden het hart van ware Mens Zijn…

De bloeiende roos verontschuldigt zich blozend voor haar scherpe doorns…

De nacht is gekomen waarin helderheid, contrast en scherpte van allerlei maan en sterren schitteren in de hemel O Roos, zo elegant en puur je bent, altijd zal ik van je houden tegelijk bewaren in mijn hart om jou nooit meer te vergeten laat staan verwelken, verdorren en dood laten gaan.…

Een jeugdige roos bloost in vroege ochtendzon liefde ontvlamt weer…

Ik ben een roos nog in de knop maar ik wil openbloeien Ik ben een roos nog niet geplukt ik mis nog iets ze moeten me besproeien...…

Laat me weer eens voelen hoe het is verliefd te zijn breng weer eens rozen voor me mee of een fles rosé of witte wijn Laat me nog eenmaal voelen hoe het is om jong te zijn neem me mee terug in de tijd naar ons bankje op het plein Laat ons nog eens samen kijken naar de sterren en de maan het zand voelen op ons lichaam voordat we de deur…

De roos is roos, niet meer of minder - ze spreekt een taal die luid vertelt als ik haar lied, haar zang niet hinder... Ze heeft me iets van vreugd gemeld. De roos is roos, haar licht en kleuren ze komen hier maar aangewaaid, bedwelmen ons soms door haar geuren en hebben veler tuin verfraaid.…

Ik wilde namelijk écht een roos voor je kopen! Geloof me schat: Ik wilde vandaag ontzettend graag een hele mooie rode roos voor je kopen.…

Een vaal-rose rozenperk met wat hoog gras ervoor: zo saai als saai kan zijn, totdat het tegenlicht van winteravond zon het grassenpluim in rose verzweemt en elke roos verheft tot illusoire droom en mij verwonderd achterlaat.…