Alle inzendingen over rozen OR vuur

het kloppend verlangen neemt bezit van zijn lid... de smid in hem weet dat het ijzer heet is…

Ik schaakte speels een pink hief toen lief hand en mij omhoog naar van uit het vuur zo heet langs de trappen van Terug.…

ik las vannacht een man als een rijstevloei van rizla frappant transparant stak ik hem aan tot muiterij en hij verging bij de vierde regel.…

Het vuur in de relatie, is niet het vuur aan de schenen. In 't vuur van het gesprek is het woord in vlammen opgegaan, de rook als een pluim achterlatend.…

raak me niet aan zelfs je schaduw heeft mijn huis verteerd mijn eiland brandt erbarmingsloos op dit uur raak me niet aan ik schoffel al eeuwen as uit het vuur.…

krijtwitte muren geraniums in de zon vuur op je lippen…

Ach mijn geliefde in je berghang heerst chaos woedt brand cipressen als toortsen dorpen verschroeid omsingeld door vuur je aarde gloeit ach waarom sloeg het boze weer toe je bergdorpen ijlen verkoold en doodmoe…

Een vuur van koper een vlaag van brons een woud van beuken breed voor ons…

Het vuur laat zich niet vangen de nacht rust in haar handen lilalinten strijken door de nacht een onzichtbare schaduw houdt de wacht. Daarachter ligt de wereld open.…

vraag alles wat je maar wil hier is mijn schreeuw niet die van haat niet die van pijn ergens was het toch ook fijn weet je nog op dat strand helemaal aan de andere kant ogen als koraal een lichaam waar de zee omheen sloeg nooit heb ik genoeg en jij ook niet zoals de wind altijd waait zoals een dichter altijd schrijft zoals ons lijf vuur…

Weet iemand me te vertellen, of ik alleen ben in mijn vuur, te vragen om een aai, een compliment een arm over mijn schouder, of vraag ik teveel loop met mijn hoofd tegen een muur Van onbegrip?…

Want vanzelfsprekendheid is taboe in liefde en oorlog Dus is een blaasbalg soms hard nodig om het vuur te doen oplaaien.…

letters zwart en vol schrijven spelen met vuur op de fragiele muur tussen jou en mij ik laat me drijven in de vlammen angst kan me niet verlammen als ik zacht de sterren van onze nacht hoor zingen stralend fel kom lief kom snel we springen nu…

Heter dan vuur is de brand in je gemoed heter dan vuur je hand die het doet heter dan vuur jouw borsten vol gloed die het hetere vuur in mij branden doet dat wast geen water af.…

ik ben geen vuurzee maar fonkelende vlammetjes dicht bij het water een rode gloed waar de passanten in de nacht zich warmen kunnen…

De kruin open als een bloemkelk de huid die naadloos aansluit op het drumvel van het heelal draagt de huivering van verre langs de ruggengraat van de melkweg een supernova barst extase en achter deze façade onbegrijpelijk het brandgat van de schepping het doorgronden te gronde aan eigen vuur.…

Het is nacht en ik staar in mijn vuur. Ik denk dat we dansende vlammen zijn, die zonder vuur niet bestaan.…

onderhuids kriebelt het weer er ontstaan rimpelingen die een oceaan niet zouden misstaan voorzichtige vonkjes levenslicht sprankelen zich naar buiten om samen een vuurtje te stoken vlammen laten zich aaien door een zachte zuidenwind die bereid is aan te wakkeren want gloeien is niet genoeg om de hitte te bereiken die jou kan laten smelten…

Passie, de erotiek geurt als rode rozen, mijn roosje heeft voor jou gekozen. Passie, jou warme handen trekken een brandend spoor ventje ik moedig je aan, ga door. Passie, een spel van warme kussen, die de honger moeten blussen. Passie, je neemt me vol vuur, ventje jij doorbreekt mijn muur.…

~~ zwarte zijde, sensueel omplooit vervagend, schaduwrijk slechte dromen vervliegen als flarden nevel in de zon lichamen vergloeien koud vuur zoeken grenzen in romantiek wanneer illusies kastelen bouwen met vluchtige luchten het fundament dan bloeden rozen zwarte schaduw in maanlicht ijskristallen-koud; uit de wortels van dagelijks…

on a summer’s day I’m a believer ik woon nergens in bomen of op het vochtig zand van de zee geen ritueel doet mij geloven dat ik verder moet zoals de jaarringen waarin vlinders zich nestelen uit het dons van de zomer straks komt de wind, op weg naar bloemen, rozen van vuur omlaag, omlaag wil ik me begraven zoals…

gelijk de mijne verweven in een kring van vuur, samen met de vergankelijkheid rond ieder geboren uur…

in zich het schoon een plaats wil bieden voelt dat een heilig vuur is aangestoken en dat het doven nimmer zal geschieden…

zij eist lekkende tongen van vuur en de louterende, bloedende rozen die haar bemantelen tijdens haar kuur en die zij dan plots driftig doet lozen. dapper doorstaat zij zijn waarheid lijdt zij in deez' nacht vol rozenbloed o Bloeding in de vurige nachtgloed terwijl zij even proeft zijn tederheid.…

Waar witte rozen bloeien, die niet sterven in de strijd. Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, naar het vuur van de oneindigheid. Haar vlam zal altijd blijven branden, ook al komt ooit onze tijd. Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, over de weg die wij samen willen gaan.…

laat je los in sluiers en rozen -------------------- Opgedragen aan Corrie en Ad…

…..met haar lippen om het filter vragen haar ogen hem om vuur en hij beleeft - in alle stilte - zo zijn eigen avontuur….. …..met zijn lippen op de hare zien haar ogen zijn gezicht en zij denkt - is dit het ware?…

Het vuur dat was zo prachtig, zo fel en imposant, maar zonder nieuwe voeding is het zomaar uitgebrand. Dus hul mij in een deken en blus daar mee het vuur, maar zonder frisse lucht worden zoete vruchten zuur. Daar in dat grijze hoopje daar smeult wellicht nog vuur en er rest niks meer dan wachten op een feller, heter uur.…

Hij weet tot op zijn oude dag in vuur en vlam te raken Zijn liefde laaide op maar smoorde sissend in de kiem Zijn felbegeerde wees hem aan als ongewenst intiem Wat men bij de VN met onderzoek niet hard kan maken Zijn bazen aan de top zijn waarheidswikkers, -wegers, dubbers En dat werd zijn geluk, want zijn collega's haten Lubbers…

terugkomst met opgeheven armen Gebroken glasstukjes kerven in voeten Maar het hart huppelt in een vaart voort Het heeft immers genoeg moeten boeten Terugkomst naar de wereld der levenden Een regenbui verkoelt en de zon verlicht Mijn gezicht opgeheven richting hemel In de verte nog een laatste bliksemschicht Toch nog… mijn terugkomst uit het vuur…