Alle inzendingen over schaduwen

rennen, vluchten in de duisternis geen uitweg de schaduw van jou blijft me omringen…

Je schaduw.…

ik zag mijn schaduw in het glas lachte wat om een rare frats maar zag daarvan niets terug met het licht fel op mijn rug herkende niet eens mijn eigen contouren toen stevig aan de maat tot ik leerde om bij die grens de aandacht op anderen te concentreren toen werden stukjes persoonlijkheid uitgelicht in stevig…

Zie me staan, In de schaduw van je lach, In het zonlicht van je roem, In de droom van je ideaal, Zie me staan, Kijk naar me, En weet, Dat ik er niet meer ben voor jou...…

Ze leven in elkaars schaduw. Na het opstaan van de dag liggen ze te slapen in kamers dwars door onze muren terwijl wij door ze heen zitten te praten. ----------------------------------------------------- uit: 'Koffers zeelucht', 2003.…

De nacht wiekt zwart van boom naar boom, zijn grens is schaduw, zijn nest is graf. Een kraai vliegt langs en krast de restjes slaap naar wakker weg. Het donker spiegelt angst in open en gesloten ogen, tot 's morgens, bij het eerste kraaien, de geesten weer vervagen.…

Laat het lapis lazuli blauw van uw ogen richtsnoer zijn het collier om uw hals waarin u zetelt van god gezonden vorstelijkheid elke wens een bevel ogenblikkelijk gehoorzaamd in de geruststellende geur van uw haar de pepermunten smaak van uw lippen de jasmijn van uw avondkleed laat mij de tuinier zijn van uw tepelhof het onkruid wieden…

In Elemangora is schaduw het meeslependste deel van het bestaan treiterend volgt dit spookbeeld overal vastgeklit smaller wordend tot ook in stilte de dood deze volgzame opslokt.…

Gij baart het goede, noch het slechte, noch de gedachte, noch de daad; gij zijt de schaduw van het echte, die uitgewist geen sporen laat. En gij ligt laag, ligt voor de voeten van al wie sterk in 't leven staan. De schaduwen willen niet, zij moeten! En waar wij treden, zult gij gaan!…

Soms even rustig om bij te sturen Denk soms, hij is niet bij verstand Maar ’t is en blijft mijn tweede ik Zonder schaduw zou ik verloren zijn Verdrietig dolend zonder veel schik Zoekend naar m’n trouwe paladijn…

En daarom bouwt mijn kommer aan een huis waar lamp- en zonnelicht getemperd zijn voor de ogen en waar de soobre lijn van een gelaat en waar de vrede van een vriendschap staat lijk schaduw van een boom over mijn hoofd gebogen.…

Een ondoorzichtige lucht van dichte stapelwolken schildert een sfeer compact en somber Of is het mijn geest gehuld in duister die een wereld schept van asgrauwe tinten Die, als de zon tevoorschijn komt niet weten van wijken en op de achtergrond als schaduw een eigen leven leiden…

Het bloed trekt zich terug, het eb is snel het strijkt de uren uit, er is alleen het zand en as en er is de lange schaduw die kantelt en de stilte die valt en zoveel dingen van nergens, en zoveel maal stilte wordt me gelaten tot ik zelfs het ruisen in mijn oren vrees.…

Het is mijn tweede ik, die mij bij nacht en maanlicht, mijn schaduw brengt.…

Mijn schaduw, duister zwart Vertekend en verbogen Ik heb je nooit gemogen Verbannen uit mijn hart Ik neem je met mij mee Door straten, velden, steden Tot je stil en zonder reden Ooit één wordt met de zee Maar laat mij niet alleen Mijn schaduw in het duister Mijn maanlicht en mijn fluister Want wij zijn samen één En samen zo…

zonlicht klaterde overvloedig de ochtend in het kleine meisje met de bal danste door ‘t gras (ik droomde nog, dat ik dat was) en vlinders waar je keek, het leek een spel van regenbogen witte wolken wiegden langs strak hemelblauw schaduwen bereikten de fietser langs ’t water hij voelde het niet, pas later (toen de regen viel) en de uitweg al…

Mijn schaduw fietst mij ver vooruit. Hij dwingt mij tot laveren Opdat hij zijn kop niet stoten zal Aan op de weg geprinte fietsen. Hij laat me sturen, Hij laat me wenden, Mijn schaduw is mijn baas, Mijn schaduw laat mij fietsen Waar ik zonder zon niet ga.…

toe verwarrend jij hebt in die periode het grijze gekleurd met warm en creatief pigment in gevoelige streken ook accenten en contrasten neergezet die mijn schaduw de balans verschaften die ik in deze wereld hard nodig heb gehad…

ik lijk langzaam te vervagen niet meer in staat om de lasten van dagen te dragen begroet nog altijd het opkomen van zon laat me raken door zijn warme koesterende stralen maar als wij samen schijnen is hij het licht en schaduw ik in dat decor het kleine mijne ik ben geen schim uit vroeger tijden die donker geeft omdat hijzelf…

en toe verwarrend jij hebt in die periode het grijze gekleurd met warm en creatief pigment in gevoelige streken ook accenten en contrasten neergezet die mijn schaduw de balans verschaften die ik in deze wereld hard nodig heb gehad…

de ondergang van ‘t licht verlengt de schaduwen van de sombere sparren projectie in zwart en grijs bevroren en verstijfd blad de avond in kille kleuren de nacht lijkt zonder einde in grauwdoodse nevelflarden berusting in ‘t onvermijdelijke er is elke dag een wonder als ’t opkomend licht ontwaakt de schaduwen korter worden…

Mijn schaduw volgt niet meer Vlucht voor mijn aanwezigheid Wil niet langer gebonden zijn Aan de grillen van het lot Dwaalt eenzaam door de tijd Naarstig op zoek naar een glimp van zichzelf Mijn schaduw Werd een dolende…

zelfs zon kan het niet genoeg verschieten schaduw liegt nachten langer dan de slaap dreiging kijkt achterom en vooruit blijft kriebelen als een schaafwond die niet wil helen…

de man nam bedachtzaam het woord: ooit stond mijn naam in de maan geschreven ik pleegde een moord op een onvervangbare droom ik werd mijn schaduw aangetast door onuitwisbaar rood de maan is geel de maan is leeg…

de zon werpt een conifeer mijn kamer binnen en brengt duister aan het licht langzaam blindeer ik mijn hart en rol de gordijnen dicht…

Wij bestaan in de schaduw, het geraas van een golf die voor altijd zojuist begon aan zijn val - al dat schuim, als dat verdwijnen in onze hoofden van wie er niet zijn. ----------------------------- uit: 'Alles is nieuw', 2005.…

Ook mijn misleide schaduw - al werd hij door mij gestenigd -, geef ik een nieuwe kans, in twee gelijke sterren verenigd tot een decagram waar hij naar nijgt eenzijdigheid waarover hij zich buigt maar minzaam zwijgt, onderwerp hem aan de mij voorbestemde tijd, stap uit de meervoudige spiegel van mezelf en mijn schaduwzijde.…

Schaduw Gevangen door schim en schaduw, omfloerst met nachtelijk licht. Ze lopen en praten samen ineen geregen verstoren ze de nacht. Voel me als een spin gevangen in zijn web het heeft me in zijn macht. Als het ochtendlicht gloort zullen schim en schaduw verdwijnen in de dageraad.…

na zonsopkomst heb ik mijn schaduw gedragen tot over de grens en liet hem af en toe even over het randje kijken naar daar waar mijn rest ooit verblijven zal hij vertelde mij over het vredig mooi zodat ik straks met een gerust hart ongemerkt als de zon op haar hoogste punt is mijn schaduw in alle rust kan verlaten gewichtloos laat ik me…

Als de zon schijnt in de morgen, Valt zijn schaduw op de pannen, Spiegelt hij zich op het dak, De zon reist mee, van tak tot tak. En als het sneeuwt of ijzelt, Of alles is berijpt, Valt zijn schaduw uit de toon, Want hij houdt dat plekje... wonderschoon. Laat hem nog maar even, Hij geeft toch nog geen last.…