128 resultaten.
Huilebalk!
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 841 Ik zie de stralen
van regen
de kou
van jouw herinnering,
het liefdeloze
dat jou vormde
tot gekwetst
mishandeld wezen
dat daar slechts
nog schemert
in de ijskou
van het bevroren gevoel
achter tranenblauwe ogen.…
onaanraakbaar hoog
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 in de sloppenwijk wordt
een kind vermist
een ingetogen kind
van zeven jaar
ijle klaagzang noch
bezwerende drums kunnen
het onheil weren niets
brengt het gemiste thuis
in nachtelijke angstdromen
verliest de moeder haar armen
ze kan het kind niet dragen
naar het licht van de dag
dat onaanraakbaar hoog
achter de bergen schemert…
heimwee
netgedicht
2.0 met 42 stemmen 2.342 (voor Annelies)
juist omdat je zoveel achterliet
voelen vingers nog de randen van jouw leven
ergens daar
vertoeft jouw glimlach op een foto
en ik beef
geef me jouw tekens in lucht
aan de wand en in geluiden, maak me blij
want jij, je bent niet ver
ik voel me bij je
altijd als de achterkant van morgen
zoveel schemert in vandaag…
Een kerstverhaal in Hunsingoo
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 3.363 Klei schemert door het wit
de weg langs
Rottum uit
De wind giert vlokken
in 't gezicht
De landarbeider voor
om haar te hoeden,
tornt en zwijgt
totdat zowat na zestig roeden
de vrouw opnieuw
haar weeën krijgt
Ver weg
ziet hij wel Warffum gloren,
maar
in Bethlehem
is 't Kind geboren.…
Klapwiek
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.034 Iedere avond als het schemert
Staat hij helemaal alleen
Aan de kant van zijn domein
Te wachten op één been
Ik twijfel altijd na een tijdje
Of hij nog wel leeft
En weet het pas echt zeker
Als hij Vis te pakken heeft
Tegen schemerdonker vliegt hij op
Zijn kunstje weer gedaan
Met opgeheven hoofd kan Reiger
In ’t Nest te ruste gaan…
De zon in mij
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 936 Jij bent voor mij de zon
die mij doet verwarmen
mijn hart weer laat stralen
liefde komt mij omarmen
Jij schijnt diep van binnen
met een verliefde gloed
stromend door mijn lichaam
ben jij het die mij voedt
Jij schemert in mijn leven
bent mijn zonsondergang
jij weet mij juist dat te geven
waar ik zo intens naar verlang…
Schaduw danst
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 106 heb de koelte
van het bos gezocht
open plekken gemeden
daar brandt zon
vrijwel loodrecht
haar hitte naar beneden
grote kronen
filteren licht met
lage struiken in het zicht
zij houden
koelte vast met hun
lichtgroene bladerpracht
stilte schemert
tussen smalle banen zon
schaduw danst vertraagd rondom…
Persephone
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 204 boven het voorjaar
schemert een zwarte
wolk waarachter Hades
op zijn Persephone wacht
na het groei- en bloeiseizoen
trekt hij heerser van het
dodenrijk haar zijn
onderwereld in
niemand hoort
haar schreeuw als
ze in de duisternis
verdwijnt
niemand hoort
haar als ze
praat over dingen
die niemand ziet
niemand hoort
haar…
je ogen spraken nog het meest
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 557 je schemert
op de grens van mijn gedachten
helder en weer vaag
ik zit hier
stil te wachten
tel de uren van vandaag
ik hoorde je
in een gesprek van lang geleden
je ogen spraken nog het meest
je zou weggaan
zonder reden
je vond het welletjes geweest
je was verdwenen
voordat ik je had gekust
ik zag een glimpje van je benen
het…
Schemert traag licht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 80 waar vaag
contouren
spannend maakte
verloor focus
woordloos
zeggingskracht
omdat zuivere
waarheid die hem
ontnomen had
zacht schemert
traag licht zijn
spanningsboog
oplossend
in de lichte
veelheid hoog
aarde rakend
vallen gaten in
fundamenten
waar controle
al eeuwen het
zicht heeft gemist
op het vaag
dat ook heden…
Boodschap
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 380 een aarzeling
schemert in het duister
terwijl wij verkeren in en illusie
tussen dromen en ontwaken
een offensief van denkers en dromers
is onderweg naar morgen
en zullen elkaar vinden
in elke vleugelslag
de vogel zal blijven vliegen
de aarde zal blijven draaien
de zal vis blijven zwemmen
zolang de…
En ik kus de nacht dromerig
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.611 De avond schemert
Als de maan de zon welterusten kust
De regendruppels glinsteren als parelmoer
In het lichtschijnsel van de lantaarns
Sinterklaas op weg naar de zuiderburen
Met zijn Pieten en zijn paard
De kinderen verwend
Slapen met blosjes op de wangen
Klaas Vaak
Strooit slaap zandkorrels en
De schaapjes worden geteld
Slaap lekker fluistert…
licht dat uren schemert
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 329 bomen staren in de mist
huilen druppels op de straten
het geluid vermindert zicht
de stilte voelt verlaten
gevangen in het grijs
dat kilte is gaan dragen
bekleed met witte rijp
als de vorst is aangeslagen
takken wijzen troosteloos
verloren naar de hemel
aarde lijkt wel bodemloos
in licht dat uren schemert
stappen dempen in het…
in licht dat uren schemert
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 328 bomen staren in de mist
huilen druppels op de straten
het geluid vermindert zicht
stilte voelt verlaten
gevangen in het grijs
dat kilte is gaan dragen
omklemmend soms met ijs
als de vorst is aangeslagen
takken wijzen troosteloos
verloren naar de hemel
aarde lijkt wel bodemloos
in licht dat uren schemert
stappen dempen in het gaan…
dating-site
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 448 in mijn rugzak zitten
ervaringen met een grauwsluier
en feiten met zonnebrand;
aan de zwarte kant van spijt
schemert nog wat verdriet
maar...in de verte lonkt de "lat-"
op een wellicht niet al te grote afstand
mijn profiel staat stevig overeind
op de site van welzijn en geluk
alleen..hoe vind ik jou, man die bij mij past
die samen met…
Eens toen het erg laat was…
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 519 Het schemert.
De avond verdrijft het licht.
Het donker levert
donkere gedachten,
sombere gevoelens,
in grachten
is iets ontroerends.
Er zit een donzig poesje
Aan het snurken.
Zij heeft een grappig snoetje,
pootjes lijken op augurken.
Ik doe mijn ogen open.
Het is erg laat.
Ik vergat de tijd,
Ik vergeet dat ik lijd.…
het was vandaag eerder vrijdag dan gisteren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 78 maar staat
stil in haar dagen
ondertussen is het niet langer
de eerste dag, ook niet de laatste
beviel iemand van een kind
valt er regen, niet eerlijk
maar wel echt en morgen werpt
een visser zijn net uit
is wegens geldgebrek een verloren
portemonnee weer actueel
valt maandag dit jaar op een
ochtend, reiken halzen
naar de zon, schemert…
Mist
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.275 Zo ’s morgens in de mist
Een sluier van zacht wit
Daar kijk ik naar en denk
Aan wat er was en
wat er komen gaat
Wat er nou in verborgen zit
Soms schemert het
Soms waait het hard
Dan regent het weer dat het giet
Dan is er iets van onrust bij de mensen
Een heldere dag
Een openstaand vizier
Begrip en medeleven
Zonder geweld
Als dat eens…
Moedersteen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.069 In mij schemert het rood
in stille sintels van extase
en brand ik ineen
langs het vuur der stervenden.
Spiegel der aarde,
waar ik vandaan kom,
moeder en zoon,
een oorsprong zonder einde
van woest en onbegrensd verlangen.
Een sublieme stilte
koortst in het avondlicht
waar wij eindelijk
samensmelten.…
Elegie(voorE)
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 804 Ach mijn liefste blijf bij mij
ook al is het donker buiten,
kom stil liggen aan mijn zij
tot het schemert aan de ruiten.
Laat mij van je dromen zijn,
o zo teder, o zo zacht.
Kom weer slapen in mijn armen:
in mijn hart de hele nacht.…
Op sterkte
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 596 wegzeilend
bloeien jouw ogen in mijn gezicht
van nieuwe lippen
in de vroege lentekeer
naar het beeld van mijn hart
dat dichtbij omrankt
jouw blik schemert violenblauw
opent ogen op onze borsten
op sterkte
onder de azuren hemel
waar harten geborgen zijn
over ’t geheel
vinden voeten vaste grond
waar liefde bloeit
om het leven te…
Laatste halte
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 166 deze beklemmende stilte duldt geen bries
over dit gelaat van het onaantastbare
het struikgewas als gefronste wenkbrauw
tegen de oplichtende schaduwen
elke stap op dit karpet is een aanranding
van de ijle wintermaagd
ze is op weg naar de hemel
over ons heen glijdt het oordeel
door de wolken schemert de roep
'dit is de laatste halte'…
Nevelsluiers
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.002 Met zwevende nevelen omhuld
danst schuchter een tere maagd
mild maanlicht schijnt verweven
in doorzichtige sluiers van geduld
Ontluikend schemert schoonheid
wanneer zij traag het kleed ontleedt
en haar verleden - blank en naakt -
een sprong naar de toekomst maakt
Als de nacht lang is gestorven
en de zon stralend warmte leest
in een vrouw…
Zachte zijde
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 275 mijn vingers
die in geuren wenken
strelen heur haren
aanvoelend als van zijde
haar borsten bewegen
in zacht zuchten
die meer dan schoonheid schenken
en niet in afstand vluchten
terwijl de huid als pril gras
schemert in een open weide
ogen als zwarte kralen
bespelen in andante
het ritme van het hart
verborgen achter voile
mij…
je winterde in kleuren dood
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 612 ik vond je in de goot
een plant nog zonder blad
je winterde in kleuren dood
het laatste wat je had
ik nam je mee en
schoonde je verleden
je begon je weer te kleden
in dat wat je vergeten was
het prille groen ontlook
uit ongeboren knoppen
lente was niet meer te stoppen
tussen takjes schemert rood
je bloeit in zomers welbehagen
ik spreek…
Ontwaken na coma...
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 795 Een wazige mist schemert
in het centrum van mijn bestaan.
Langzaam ontwaak ik uit
de diepte van een slaap.
Ik kijk en bevat
de ruimte die me omsluit.
Zachte pastelkleuren
dringen zich naar binnen.
Ik kan ze niet weren,
ze worden steeds sterker.
Kleuren ordenen zich en ik
ontdek de vormen waartoe ze behoren.…
Je warme lach
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 124 altijd schemert
je warme lach als
zon en maan spelen
tussen verblekende sterren
aan het begin van de dag
jij die in kristal
van de ochtendrijp
de eerste stralen
ziet breken in kleuren
van onvergetelijke pracht
nog dromerig
uit de nacht
ontdooi jij de vorst
in een voorzichtig
verkennen van lente
vogels fluiten
uitbundig concert…
Een daalder teveel
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 937 Zijn woede schemert
donkerblauw…
paars
rood
het holle
van je blik
heeft geen inhoud meer
en krijst daardoor zijn nood
ik krimp ineen
wanneer je zucht
het valt wel mee
alleen de eerste klap
deed me ècht zeer
daarmee sloeg
hij alles stuk
mijn liefde
eigenwaarde en vertrouwen
ik kan slechts rouwen
om gevoelens die
gestorven…
Tussen het netwerken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 162 In eenzaamheid is het verdriet voelbaar
tussen het netwerken van mensen
lijkt de ziel een frivole schim
achter het vitragegordijn
schemert een egocentrische wereld
vol schijnbeweging en bedrog
en wanneer werkelijkheid klaart
is wat er overblijft:
Bezinning,
niet los te krijgen van de ziel
die in eenzaamheid verlossing zoekt
ver…
Jij bent de godin
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 195 ik zie je
na de lange nacht
het leven scheppen
jij geeft groen
aan gras en boom
schemert blauw de lucht
laat in wit
de wolken komen
dromend op hun vlucht
opent bloemen
in de kleur van het seizoen
ontsluit het donkere van toen
jij schenkt ziel
aan alles om je heen
zonder jou ben ik in kou alleen
jij bent de godin
die leven schept…