Alle inzendingen over schepen OR liefde

nee, ik schep niets ook geen afstand schik mijn veren slechts wat warmer onafhankelijk van toevallig beschikbare schouders onder plooigezichten van meelevend marmer deze zomer is te verbleekt om de ondergaande zon nog onder zijn vleugels te nemen nee, ik schep geen afstand maar een volle wintertooi om weer aaibaar te zijn…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

We moeten praten, over schoenen en schepen -- en lekkere trek.…

De haven: kades een vlakke zee, de schepen -- ijzeren muren.…

Scheepsrol Athene - Menestheus met vijftig Galeien Salamis - Ajax met twaalf van hun Schepen Tiryns - het geweldig ommuurde - zendt ons Diomedes, Sthenelus en Euryalos met hen: tachtig donkere Schepen En van Konosso, Gortyns en Phaìstos van ‘t honderdstedige Kreta, komt Idomeneos. Met hem: tachtig donkere Schepen.…

De schepen van geluk Zinken tot de bodem van de hel De eeuwig durende droom is stuk En vormt zonder partner een eenzaam stel Het heilige vuur laait weer op Maar laat zich door de tranen doven De liefde was een strop Om zo je hart te kunnen roven De duivels nemen de overhand En verslaan de goden van het plezier Ze vormen een onzichtbare…

een bak vol schepen verlangend naar hoogwater ligt stil te wachten…

De wereld verkennen we met schepen. Veel hebben we te danken aan de VOC. Zo werden scheepsratten eilandratten. Nog steeds houden we van schepen. Van zeevogels en van de zee.…

Org: "Sailing ships van Whitesnake" Weet je nog Vroeger op het strand Je hoofd in de wolken Ideeën in je hand De zee een spiegel Een bries zuchtend zacht Maar de zee was dieper Veel dieper dan je dacht De lucht werd donker Je boot maakte slagzij En zeilende schepen Kwamen voorbij…

Gewapend met een vol doosje lucifers kijk ik naar mijn schepen in de volle haven, aanmaakhout in de rugzak, een oude krant tot lont gedraaid. Na enig dralen steek ik eensklaps vastbesloten de lont aan, het hout bemiddelt achter mijn rug, doet de vloot ontbranden.…

Exact wilde jij weten hoeveel liter water er in de Noordzee ging Jij toonde je niet erg verrast, toen ik daarop het goede antwoord gaf in kubieke meters blokkendozen van melk in draagkarton met een fouten marge van jawel slechts tien procent Gelukkig vroeg je niet hoeveel en hoelang ik van je hield…

De momenten van simpel geluk te tellen op één vingerloze hand Slaaploze droom levende nachtmerrie ondermijnt het gezonde verstand Opnieuw begonnen het grijze verleden De schepen nog altijd in brand...…

opnieuw onder zand bedolven het hoofd vrij, een mens moet lucht, horen en zien de oudste maant de jongste tot voorzichtigheid als hij zichzelf onderschept vader troost en zegt dat hijzelf ook onhandig is en aan de welwillendheid der goden is toevertrouwd waarop de oudste lacht de vader hulpeloos achterlaat…

Geen wonder dat 'k van schepen hou die mij passeren in de nacht, want hij die aan de kade wacht vindt ooit wat hij eens vinden wou: de schoonheid van herinnering aan een schip dat op de oceaan voor altijd in hem bleef bestaan en nooit in storm ten onder ging.…

Vlinders zijn rare dingen Ik wist niet wat ze ook al weer deden en toch, tegen de ondergaande zon zie ik er duizenden in de spiegel als ik knipper met mijn ogen Rare mannen met schepnetjes achtervolgen me in mijn dromen maar ik sta ze niet af weiger en wat ze ook mogen bieden ik weiger sommige dingen kun je niet delen met…

Praat me niet van het vergaan van schepen Praat me niet van zandbank,rif of klip Menig schepeling kent wel een dip het roer gaat om De zeilen bollen de verte lonkt en dat klinkt stom: Een schipper zal met de zee niet dwepen Elke golf z'n eigen hoogte daarna z'n eigen dal Er is een kerkhof in de diepste diepte want…

"Schepen vergaan maar... niet jij..." zegt zij, vragend, dwingend, vastklampend.. aan mijn zij. Ze droomde dat ik haar liet gaan haar redde... en mijzelf liet vergaan.... Angstige jonge ogen kijken mij aan.. dwingend..., mam, ga niet bij mij vandaan. Ik hou haar stevig vast een vermoeide en een zo jonge geest, zij, nog zo enthousiast.…

De oude zeilboot ligt stil in het museum. Zijn touwwerk omklemt een ineengedrongen ruimte, die berust en wacht... Waarop? Dikwijls heeft mijn geest onbewuste verlangens; daarbij zie ik steeds die ruige heuveltop aan zee, een zeil in vollemaanslicht.…

plooien zuigen vol leven breken ongetemd langs smaragden ketenen in gedachten is hun hart verpand aan een ver wit strand wanneer de man in de mars schreeuwt verrijzen aan de horizon deinend blauwe paradijzen voor schepen van hout en mannen van ijzer.…

Ik zit in het donker, ik wacht, ik staar Naar schepen die langzaam komen, Met lichtende blikken zoek ik naar Het schip uit het land mijner dromen.…

Scheep gegaan....…

eenzaam was ‘t strand en leeg in een opgaande zon golven warme gevoelens banen zich verstolen een weg naar je hart meten de liefde aan ’t licht jij komt uit het duister van nacht gaat met lange schreden naar waar schepen dromen en jouw verlangen tijd en ruimte overbrugt in voelbare stilte wandelt decemberzon met jou over de zee.…

Rook van een opvlammende sigaret is liefde een zucht, gesteun vuur dat fonkelt in de blikken een zee die sterren weerspiegelt een zacht vel dat hardheid omsluit licht dat op gloeit, opbloeit schepen naar een veilige haven leidt waar witte vrouwenborsten wachten als duiven, koerend, lokkend paraderend Ik heb jou liefgehad en werd bemind het…

[Haiku] wiegelend water zomers maanlicht deint breeduit tussen twee schepen…

In stilte van het alleen zijn probeer ik te verwoorden wat geschiedenis ons vertelt en ik bevrijd mezelf in zelfgekozen schemeringen kleine kunstzinnige details op de tekening van de avond liefde geniet de rol van eenzaamheid schepen bevaren een papieren zee wanneer ik aan je denk voel ik mijn ondubbelzinnige hart ik mis de schaduw…

In stilte van het alleen zijn proberen te verwoorden wat geschiedenis vertelt zelfgekozen schemeringen kleine kunstzinnige details tekeningen van de avond jezelf in kleur bevrijden genieten van liefde in eenzaamheid schepen bevaren papieren oceanen gedachten voeden het ondubbelzinnige hart de stille schaduw van leegte in het gemis in…

Neem een schep woorden, schep mij een taal, kom op, vertel een verhaal. Maar tel 't op je vingers na: het moet helemaal zelf zijn verzonnen. Anders hoef ik het niet. Wat jij hebt gevoeld dat wil niemand horen, ook niet wat je 'bedoelt'. Dus doe niet te echt. Praat mij niet van wetten, ik stik al in recht.…

(Het leven als kunstwerk) Met mijn handen die Hij gemaakt heeft schep ik een kleine hemel over land en water en later rots en strand pover en verlaten alles wat nog in mijn herinnering leeft De wind draait om oud gebergte, om lovertjes en platanen waar liefde pijn verdreef Dit is wat Hij mij geeft iets sterkers om in te geloven…

Mijn gedachten leg ik aan banden stilzwijgend wil ik mezelf zijn Schepen achter mij verbranden God wat doet dit………..pijn…