Alle inzendingen over slepend

In het mokka van haar ogen kom ik thuis zoals op een krakend koude winterochtend slepend door mijn nog te hete koffie reeds drinkend 't aroma van haar pupillen zoals ook ’t zacht gemoed allengs verdrinkt de waas lang gerekt tussen ons slepend’ ogen…

Slepend door het zand Treurig zandkorrels tellend Gebroken vogel…

Ik stuur Camiel een kaart zodat hij ziet Dat ik graag met mijn caravan vooraan Wil rijden, enkel op de linkerbaan Want rechts wil ik niet zijn, dat trek ik niet Een ruk naar links en daar zie ik een gat Want rechts heeft tegenwoordig aanhang zat…

huilend en huilend in een droom waarin ik mijzelf voortsleepte over verkoolde akkers het geluid was weggenomen rondom vlaggenmasten uit respect voor stoffelijke resten ik struikelde en struikelde tussen sterke armen onderdoor het dragen van de kisten huilde en zwaaide in een droom langs de snelweg waarin ik mijzelf voortsleepte achter…

Mensenkinders dansen, springen op muziek die slepend speelt en verdriet doormidden deelt: luister hoe de vogels zingen. Poes die weer naar buiten wil draait zijn kopje in mijn hand in dit vredig, zonnig land en een woord staat even stil. Hou je van me, lieve vrouw?…

Ik zie ze gaan, met de slepende gang van wie niets wacht, na de doorzwoegde uren, dan even 't kort opflikkren van de vuren der lust, en weergalm van haar rauw gezang. Ik zie ze willoos vallen naar de nacht en neerstorten in de slaap zonder beelden die hun trillende lijven maakt als lood...…

En dus krijg je vast weer dagenlang last van je slepend vermoeidheidssyndroom ...…

Voorbij schrijdt voor mij de tijd slepend traag in het habijt van uwe onbereikbaarheid. Laat komen tot mij wat alleen in slaap mij dromerig raakt: uwe poedelheid blinkend naakt.…

Een Kamerlid, een felle strenge kat met hoog voltage in haar ogenflonker, kneep dolgraag fractieleden in het donker tot Volt met niet te temmen spanning zat. Blijft zij straks wijselijk weg bij die partij of wordt het negen levens lang stampij?…

zand door mijn vingers onweerlegbaar onomkeerbaar ongrijpbaar als de lucht luisterend naar zijn eigen wetten slepend als stroop vluchtig als vuur onbekommerd over de gevolgen gaat hij alsmaar voort zonder immer om te kijken of even in te houden onverminderd onbevangen gaat hij door maar naar waar?…

Ik merk het aan de wijze waarop jij je stappen zet onzeker, slepend, traag de indruk vaag voor iemand van jouw lengte ik zie het aan de sjaal die om je hoofd gewikkeld is maar mijn begrijpen wil niet weten pas als je weigert krab te eten krijg ik geen hap meer door mijn keel…

Zoon in ban van covid eng, liefs drie lange slepende jaren; tranendal Moedermelk hoog geconcentreerd bracht uitweg en puik resultaat Mama danst, springt, lacht en Schreeuwt het van de Daken! Geloof is sterker dan Angst!…

weet je ik val een beetje op je op je ogen op je stem op je grappen zo ad-rem weet je ik val een beetje op je op je trui op je jas op je wat slepende pas weet je ik val een beetje op je als je je haring hapt ik denk wel dat je het snapt en zo niet, heb ik pech, een beetje, maar weetje... ik val op je!…

En als dan straks In het uur tussen hond en wolf De stad Haar aangezicht verbergt Weer dat je ne sais quoi gevoel Dat me verder drijft Doorheen het labyrint van tijd Tastend n het ongewisse Verlangend naar het licht Dat na de nacht Verzacht Als een pleister Op een slepende wonde.…

de sneeuwval plukt voor even geen woordendans meer voor me uit in utopia van dit sei zoen een slepende winterbalade die rechtstreeks naar beneden valt die verstild dicht, de passie zucht om het hart van heimwee een ander pastel zoent het voorjaar met warmte (zoals ik denk) en wacht af zoals het is op een andere tijd om te zoenen…

Vind me waar ik wacht op dagen zonder einde gierende gitaren in de nacht geest nog eindeloos verruimd huidvol dansend op slepende akkoorden close harmony van immer zwoele lippen de smaak van zoet met zilt onder het ritme van de lust vind me waar je dacht aan liefde zonder einde…

het was alles toen jij sprak voor mij het deed mij geloven ik was de kamer, de stenen stoel de losse plank met aan het einde de uitgespreide benen ik was een slepende klank die je over mijn hoofd trok om de duisternis aan te kleden en vlak voor de deur werd ik een eiland, bovenop een zware bui waarheen jij ook ging het deed mij…

Langs de grauwe muur waar grijze specie verhardt door de tijd geslagen gaten dicht banen slepende sporen zich een weg naar de ras naderende lente welke licht ontluikt een verdwaalde krokus duwt groen gras opzij het lijkt wel of ze knipoogt maar er is geen beminnen meer aan…

Wat is het toch, dat zachte die zephyr in mijn armen dat vriendelijke vreugdevuur waaraan ik mij kan warmen Ze ligt met mij verstrengeld tevreden, moegespeeld en ik zie in haar ogen dat ze mijn gevoelens deelt Maar wat is toch dat ijle, die gedachtenparasiet de schuldbewuste oorzaak van dit slepende verdriet Gewikkeld in een ochtend…

Ik sla jouw bladzijde om tussen de regels door zie ik jouw witte vel Jij wilt punten scoren in een slepend duel bladerend door mijn boek Transpirerend vol twijfel pak ik jouw bal niet aan een onvoorstelbare misser In de eindelijke finale besef je dat sommige wedstrijden niet te winnen zijn…

O, als een jonge man, als Hector aan de zegewagen, met slepend haar en met de geur van jeugd stromende uit zijn schone wonden, het jonge hoofd nog ongeschonden, De trotse romp nog onverslagen.…

De wandelstok schuifelt met hem mee rubber voor rubber door de lange gang de rollator haar houvast, volgt wieltje voor wieltje zijn slepende pas lang is de gang langzaam hun passen de weg naast elkaar is gelopen tijd nu zwijgend achter elkaar terwijl ooit hun voeten gelijk liepen met de Liefde…

de drilboor dreunt door heraanleg van het wortel kanaal langs glazuren kusten en speeksel stranden ik heb een afklikbrein als mijn zeurend lijf met slepende voeten achter mij aan bengelt wandel ik weg neem enkel ogen mee reis met genoeg lef om de achterkant van de maan te zien en vertel het niemand ik heb mijn mond niet bij…

Staande bij het zelfde kruispunt op de dode helft van het spoor is het alsof je niets meer hoort niets meer ziet dan leegte Traag slepend vervolgt zich de weg in zuigende modder zonder bodem neemt de zwaartekracht weer toe genadeloos als de botte realiteit Dit is niet het goede moment om nu hier te zijn zonder koers niet klaar voor een…

De derde tel, een beetje slepend na de tweede is de lome swing van de tropen Net iets later dan je soms zou denken met je Bakra mind verademend traag, deze moeiteloze slow-motion. Waarin de tijd verstilt en verdicht in het lome der tropen als een oerbeeld van ver in mijn noordelijke vaderlanden. Selamat datang No spang…

voorbij de huizenrij blijf ik dralend staan in ieder ervan had ik een bestaan herinneringen verschimmen tot allerlei vrees voor heldere kinderstemmen die mijn ziel beroeren en naar de avond voeren tonen die in schemer zwemmen een ommegang van gezang met slepende tred bij iedere doorgang gevangen in het drijfnet huizenrij mijn kruisgang…

Wanneer tranen verdwalen in starre verhalen, wanneer gevoelens verdwijnen in slepende jaren, dan kan je de dodelijke pijn niet meer begraven. Woorden worden verzegeld, ogen worden gesloten, het zwijgen wordt verstild. Gedachten vechten tegen een volmaakt lijkende hemel, handen reiken de wolken haast aan.…

Vele zeilen zijn uitgehangen brede, slepende. Huizengangen stonden; zacht gestreden nu schromelijk, want het was alles luw vervuld; in de heldere streken van de witte hemel geleden wensen te wezen, mijn zinnen dreven er in, in een zachte trek opgeheven. Dromen bleef over: was het voor dezen al zo, was dit het eerste wezen?…

Denken en spelen als kind, bloedend, kermend met slepende gang. De toeschouwers houden zich in. Ik, zonder bewegen op de pedalen. Het lijkt een nieuw begin. Voorheen ligt aan scherven.…

ontdekt in toevallige vodden en verschrikking zwaar in hoofden gegriefd met niets dan wat overblijft van hun jaren en die van hun kinderen kansloos slepend, of in brikke bouwsels blootgesteld bestaan zij korttijdig in beeldenknipsels van verslagen dagen in veilig verkokerde cocons van speculaas en chocoladewarme weldaad gevlucht hooguit…