Alle inzendingen over speeltuin OR spelen OR kinderen

wil het kind in je vragen te spelen met mij zomaar aan strand ik heb een schepje en jij toch een emmertje vlak bij je hand gaan voor de zon de sprong over golven het worden bedolven kom speel met mij in het zand…

je streelde het blond gaf een lach aan hun mond ving de blikken van al die ikken in de dop jij speelde verdeelde heerste zonder dissonant want in hun vertrouwen op jou was geen angst die benauwde ieder gaf open en lief wie hij was wat zij deed of had zonder enig vergelijk omdat samen verschillen vergat idyllisch de sfeer…

wij hadden stiekem stukjes van het universum open gemaakt om de hemel te vinden we waren kinderen als wij ons verveelden gingen we geestje spelen omdat dan alles mocht en kon maar wij werden bedrogen door volwassen ogen die ons manipuleerden om stilte te gaan leren toch braken wij in onder hun blikken spraken wij zonder…

wat zon een vleugje wind klein veegje glinsterende regen is alles waar een kind mee kan leven door buiten te zijn een heerlijke wereld om met eigen ogen zo in te drinken kleine stappen om de ontwikkelingen te kunnen behappen een verzadigde zucht als dit alles genoten is dan komt de rust om met alle elementen een droomwereld te…

Kom niet dichterbij, zegt zij, ik speel en maak wat niet naar mijn zin is stuk. Ik ga behoudender om met geluk, wil op hetzelfde blad als het hare wat zoekraakt in beelden bewaren, als een pop in een pop in een pop. --------------------------------- uit: 'Zwijghout', 2000.…

ik zag grijze wolken roodstrepen door ondergaande zon lachte naar de golven zij krulden licht vonden mij niet dom ik speelde zomaar op het strand als volwassene met water en rul zand joeg wat schelpen door de zilte wind met handen in gebaren van een kind uren heb ik mij vermaakt tijd heeft me voor dit even niet geraakt…

nog kan hij spelen met de onschuld van een kind zijn eigen taal toevoegen aan de dingen in samen beleven het leek een monoloog maar wie goed keek zag antwoorden in bewegen zij waren daar daagden uit in spel door vorm en verschijnen hij koesterde hen ontdekte hun plezier van bestaan in dubbelleven soms keek hij op liet zijn…

hij bouwt zijn eigen wereld met lego en wat play mobiel praat honderd uit geeft alles wat zijn handen maken een ziel knutselt met dimensies speelt met vorm kleur en zwaartekracht lacht als wat hij in gedachten had ook lukt zich laat zien als vliegmachine niets ontgaat hem in zijn grensverleggend spel fundamenten legt hij zelf…

er hangt een lachbui boven een vergeten regenjas vol verstild verlangen naar een zilveren meisjeslach kinderen spelen tikkertje in het park, de schemering voorbij tot zij roodgeblost berispt door tijd en moeder heerlijk slapen gaan vader leest een sprookje voor over wat er ooit eens was door het open raam waait een koele zomerbries…

het is nog niet vergeten een stukje nostalgie uit heel intens beleven met knikkeren en pot flarden mist losten op langs hoge lantaarnpalen er vlaagde etensgeur onze inzet werd hoger honger en hebzucht groter de mooiste stuiters blonken in het diffuse licht spanning op ieders gezicht ze rolden weerbarstig door spaarzaam gebruik…

hij speelde met blokjes in alle vormen en kleur stapelde langzaam tot bouwen in tijdloze aandacht lachte geluk voelde hij warmte en vertrouwen toen kwam het kind speelde met wind danste op hoge voeten haar open gezicht bleek en wat sproeten groette hem stil in voorzichtig kijken begrepen zij beiden dat ieder anders was speelde…

kinderhandjes spelen met licht tekenen uit schaduwen een sprekend gezicht ogen gefascineerd door het vingerspel in klein bewegen schrijft motoriek het eerste coördinatie lied een mantra vol tevredenheid in het tijdloze moment van leren en weer proberen dan breekt de lach alle concentratie in het zorgenvrij gebied er is geen…

ik wil weer de wereld spelen zonder touwtjes en structuur de eenvoud van het spel beleven zonder mens en duur niet om te ontdekken geheimen bloot te leggen maar met ontspannen lach voel me weer kind in het zien van lijnen waarin gedachten lijken te verdwijnen in wat handen creëren links of rechts om proberen zoekend naar balans…

kind zijn Geen zorgen, geen druk, geen dwang Een koekje happen, aan een ijsje likken Kijken en leren en vooral genieten Genieten van eigenlijk helemaal niets Niet weten wat de toekomst gaat brengen Niet nadenken, spelen en jezelf zijn.…

Ik, op de schommel zwijg boven gras. Het hoge zorggras met de paardenbloemen. Jij, op je knieën, maakt een rolbaan voor jezelf, voor als je oud bent. Dan kunnen we je naar buiten duwen. En weer naar binnen. Ik luister naar jouw handen. Hoe ze hameren. En ik zit op de schommel, zonder schommelen. Rek zonder rekken - De lucht tikt…

en kind-in-mij aan bod tot weelderige bloei door omgebogen lot…

Bij een ieder ver voorbij de jeugd met een vertrokken grijns van vergane glorie de kille mondhoeken moeizaam opgetrokken tegen de zwaartekracht moet staan een dapper dollend zonnetje dat zijn omgeving kan verwarmen dat spelend en ongedwongen met heel zijn lijf en leden naar jou schaterlacht…

Zelfs de auto’s en die boot met dat roer ze heeft ook trouwens niet eens een broer Ze heeft het zelf gevraagd aan de sint die weigert dat echt niet van zo’n lief kind In poppen heeft ze echt nooit zin liggen nieuw in de kast, ver weg onderin Treinen is wat ze geweldig vind zelden zag je een zoeter spelend kind…

mag ik van jou leven op deze wereldbol omdat ik ook besta heb je dan heel even tijd voor mij voordat jij weer verder draait gewoon even laten zien wie die gekke bekken getrokken heeft toen ik uitstapte zij zwaaide alsof ik haar vriend of naaste familie was waarom altijd duwen en vlechtentrekken als het druk is en de tijd gaat…

de straat vertelt verhalen van hinkelen en knikkeren het donker met lantaarnpalen laat sprookjes schitteren het gele licht spant samen met wat duisternis en zorgt voor rode oren want de grote ogen horen de kleintjes zijn naar bed en knorren vele dromen over water en wat zand de snoepjes die nog komen een straat waarin het leven…

De geschiedenis herhaalt zich op dat gebied, immers hoe vaak ik dat zelf vroeger riep: zodra de lampen branden gaan, is het Met buiten spelen voor vandaag: gedaan!…

zomaar een straat jong spul aan moeders hand ze gaan en monden staan niet stil in samen vergelijken terwijl ze weten dat anderen achter donkere ramen kijken opgeschoten jeugd waar een verdwaalde vader honkbalt met zijn zoon onder het kritisch oog van vrienden en hij bedient ze met twee deuken in een auto zonder kreuken gaat…

Een kind dat speelt, een kind dat lacht en buitelt door de sneeuw. Even later klinkt gehuil en klagelijk geschreeuw. Intens beleeft het kind het spel, vol vreugde en plezier totdat een val een einde maakt aan het kinderlijk vertier. Zie, papa troost en veegt de tranen liefdevol, van haar gezicht.…

De weekendpapa wandelt door het park zijn dochtertje raapt enthousiast kastanjes op en toont ze één voor één kastanjes als haar ogen en gevonden net als papa die vanmorgen nog verloren was in de speeltuin kent ze Robin die met stenen gooit en ruzie krijgt van mama en van papa maar moet een weekendpapa ruzie geven hij ziet zijn dochtertje…

Mijn hart is al vergeven Mijn kind heeft hem bij zijn geboorte gekregen Er is nog wel plek voor een ander Maar mijn kind staat op de eerste plek en er is niemand die dat ooit kan veranderden Ik kan mijn hart wel delen maar mijn kind zal altijd de hoofdrol spelen…

bij de schroeiklank van schalmeien, in het blauwe suizen van de lucht, in dit één en al omkransend stralen, in de speeltuin onzer gruwelvlucht: schep de lagen haat en liefde en de woordenetter van mij af. leg mijn falen bij het falen, vloek en schrijf jouw naam bij op het graf.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…