124 resultaten.
Sinterklaas bestaat
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 3.198 Hij twijfelde aan alles: zijn baard,
zijn mijter, zijn tabbert, zijn staf.
Alles een groot vraagteken!
Toen ging hij zitten. Een oude wijze
man keek in de spiegel van zijn ziel.
En hij zag dat hij bestond: een oude
wijze man die nadacht over het leven.
12-11-2006…
De herder kerft zijn staf
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 760 het zacht geklingel
van de schapenbellen
luidt de avond in
warm vindt
wol elkaar en
blaat een welterusten
de herder
kerft zijn staf voordat
hij ook gaat slapen
hij weet zich deel
van het kerstavondritueel
een mooie nacht vol sterren wacht
tot een helder licht verschijnt
ruimteschroot dat nu
in vuur en vlam verdwijnt…
Orpheus
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 285 ik
haar te kennen, maar dan
bespelen haar vingers als
zachte vioolsnaren mijn muziek
En ik al rijkelijk ronkend
als een krolse kater
me vergewis van haar noten
op mijn gezang
Zij herkent dan Orpheus
in mijn statige gestalte, die
zich richt naar haar volle maan, haar
klaviert met al zijn leden en haar rijkelijk
beloont met de ivoren staf…
Wat te doen?
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.183 Wat te doen als mijn meisie zoekt naar kleuren
Als een fee zonder staf, haar niets meer kan opbeuren?
Wat te doen als ze met regenboog en zonnestralen
De grauwe sluier niet kan laten verdampen
Om elkaar tot de diepste kern te verwarmen, te omarmen?…
Van mijn lever
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 452 Er is te veel regen
en in de vorm
zie ik geen boog
Er is te veel schouder
en te kleine vleugels
springen uit het oog
Er is te veel aarde
en waar is de hemel
in een dom betoog
Zet de schenkkan neer
maar keer de staf
Je voelt het wel
wanneer
En heb je gewacht
op de tipgever
De geneeskracht
ligt bij de bever
Het zal je verbazen…
dementie 6, zaterdagmiddag langs de lijn
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 372 bij een uitbal
en vroeg de stand keer op keer
In de rust discussieerde hij
met de spelers en de staf
Maakte zich ontzettend boos
en noemde de scheids ronduit laf
En na 90 minuten
was ie helemaal op
'Wat een klote wedstrijd' riep hij dan
'gelukkig was ik weer top!'…
Oogt weer ondeugend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 407 je oogt weer
ondeugend en kijkt
me sprookjesachtig aan
zie in je hand
de fee verschijnen die
staf en sterren laten staan
ik tovenaar
een snelle paddenstoel
met kaarsjes en zacht zicht
jij weeft weer sluierzacht
ons liefdesbed uit
stralen geel maanlicht
de open haard is stuk
alleen de kleine uurtjes
warmen zich in ons geluk…
de mooiste
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.521 papa
zie ik nog
jouw stappen in mijn hart
het kleed van rood en goud
in waardige warmte
en de staf leunde uren weg
in gewillige handen
die dienstbaarheid verlieten uit respect
grote trots beroert alsnog
mijn kinderhart
waar ik naast je liep in kleine handen
die jou droegen, naar omhoog...…
punt zijn staf met steen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 283 bleke bekken galmen hun
onnozelheid in kaalslag
door de dikke vachten
groen staat verderop
te wachten en de herder
punt zijn staf met steen
totdat het dwars geluid
zich weer laat horen
de kudde wordt dan één
de geest gaat jagen
op de prooi het anderszijn
wordt in het nauw gedreven
honden leiden het venijn
hoeven trappen alles…
zelfs door de dikste wanden
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 1.346 nog lost de ene dag de andere af
als jonge bruidegommen van een berg
haagrozen aan de hoed en vuurvergulde staf
de zon glijdt als een pronkkaros
in plaats van paarden trekken duizend wensen
te moeten kiezen is pas liefdesstraf
geen dag heeft een begin noch eind
enkel de zonnestonden reiken zich de handen
als ‘k in verliefde ogen kijk
zelfs…
Uittocht van de ware gelovigen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 469 Ik heb de soeko* gelijk afgebroken,
mijn vinger als Mozes' staf opgestoken,
heb met Pesach de matzes laten staan,
op Sjabbes zelf de lichten aangedaan.
Ik let niet op een koshjer hapje,
ik geniet van een mals varkenslapje
nu het eindelijk toch zonneklaar is
dat het Exodusverhaal niet waar is.
*loofhut…
speel met zwarte dolken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 397 een staf
de gouden pij
rozen in mijn haar
met wijds gebaar
schik ik de wereld
bloos me dan tot koningin
ontbied de roze wolken
dwing rivieren oeverloos
speel met zwarte dolken
geen land heb ik maar dromen
we juichen met de handen op elkaar
de schijn van goud zal spoedig komen
mijn straf is weer een horizon voorbij
het bloemenkleed…
lichtblauw
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 130 toen de zon de wolken droeg en goud omrandde
blonk geluk steeds dichterbij
het klonk al in de zuiverheid van
wat een wonder wensen kan: de eerste adem
van een kind
mijn hart vindt blauw in oude ogen
opgetild door wat zijn moeder gaf
de staf waar ik op leun
vernieuwt zich, boven elke pas
die zeven mijlen kent
snel als vlinders stuur…
pepernoot van eigen deeg
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 3.520 ik eet pepernoot
van eigen deeg
en geef mijn staf
en mantel nu verjaardag
sinterklaas voor
even niet en ook
het zwartepietenspel
is al lang afgelopen
laat winkels de
cadeaus verkopen
die concurrentie
moet ik niet
mijn paard staat
wit te schimmelen
pieten zwarten niet omdat
roet geen schoorsteen ziet
de roe is niet meer
te gebruiken…
Ademnood
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.000 Breek mijn staf.
Geef mij lucht.…
November
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 282 Je bent mijn staf en stok. Maar december moet
nog komen. Een lange winter met regen, sneeuw
en ijs. Maar met een klein gebaar wijst je staf
naar al die sterren. Het feest van jouw geboorte komt
er aan! Na de winter wordt het lente.…
Het volk roept uit de woestijn
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 75 Een staf breekt het water uit
een steen en voert het volk door
een hoge zee heen.
Het volk roept uit de woestijn en
gaat zijn weg door het dorre zand.
Een satanische slang siddert in Mozes
hand en wordt de staf die wijst naar
het beloofde land. Mozes gaat tot de berg
naar het Al en brengt het woord te tafel
dat eens spreken zal.…
De fee in de zee
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 472 Ze zwaait met haar fonkelende staf
en wil gaan toveren, maar...
De zon verdwijnt achter de wolken,
mijn droom spat plotseling uiteen,
want heel even waande ik me,
die prachtige fee in de zee.…
Inboorling
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 416 Ik druk knopjes door me lippen
blaas tralietjes door me fluit
de vele ringen in me navel
komen mij me neus ook uit
Ik brouw zilver in me wenken
sla een nagel, splijt me tong
schiet een loodje langs me denken
met een kruisboog door mij long
Ik heb nieren vol met keien
tepels hangend van het goud
ik staaf botten aan een leugen
In ut gat…
houvast
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 510 Met de vingertoppen van mijn geest
Tast ik de wereld af:
Een blinde zonder hond
Tikt met zijn lange witte staf
Verbaasd schuifel ik verder
Onbewust van gapende kraters en kloven
Steeds verder door de vreemde velden
Anderen roepen woorden die ik moet geloven
Als een ziend geboren blinde:
Kwijn ik van verlangen te zien
Toevallig grijp…
Stervensuur
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 2.262 Toen brak het bladstille licht
de staf over haar.
De armen gespreid,
haar ogen gesloten,
steeg haar witte ziel klapwiekend op
de stralende hoogten in.
Als een grote vogel
vluchtte ze uit mijn armen
vloog ze naar de verten,
eindelijk uit haar kerker bevrijd.…
Verlaten in uw land
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 438 ( pa )
leven in het voel van verlaten
wuivend op een kaal heideveld
zoals het dorre dopjesgras
gevangen in een wirwar
als van zwevend spinrag
over het koude moeras
een dof berkenblad
in ongedurigheid cirkelend
rond verarmde grond
gelijk de nijverige herder
die een schamele kudde drijft
in eenzaamheid verstomt
de staf als…
laat de lente komen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 511 Om onze lichamen te verwarmen
En onze wereld omarmen
Laat nieuw leven groeien,
En nieuwe bloemen bloeien
Het is genoeg geweest,
Winter onze kwelgeest,
Je kunt nu heengaan,
Jouw werk is gedaan
Je mag de staf overgeven,
Aan het nieuwe lenteleven.…
doods
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 637 ik ben vandaag
opnieuw gestorven
droeg mijzelf
naar het graf
de dood had mij
weer ingehaald
de verlatenheid
tikte met
haar koude staf
turend overzag ik
het bekruiste veld
van eer
bezaaid met
versteende tranen
ik stond hier al vaker
ja, meer dan één keer
de gegraven kuil
weerspiegelt
de schaduw in mijn ziel
als onbegrepen…
Shalom vriendvijand
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 108 Ik open je mijn poort
en ramen
toon je mijn visie
waaruit ik mijn denken
mijn woorden
en mijn daden staaf.
Laten we een huis bouwen
tussen onze burchten
van onze eigen
visie, denken,
woorden en daden
en vergelijken
en laten we dan bouwen
een kathedraal van vrede
een symbool voor
eeuwige vriendschap
Shalom
MIJN VRIEND!!!…
bleke bekken galmen
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.520 bleke bekken galmen hun
onnozelheid in kaalslag
door de dikke vachten
groen staat verderop
te wachten en de herder
punt zijn staf met steen
totdat het dwars geluid
zich weer laat horen
de kudde wordt dan een
de geest gaat jagen
op de prooi, het anderszijn
wordt in het nauw gedreven
honden leiden het venijn
hoeven trappen alles…
De Sint heeft honger
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 877 goedheilig is weer daar
de man met staf
en mijter
witjes in zijn baard
te paard
met begeleider
grabbelzakje mee
de piet
die moet hem dragen
maar schopt dan wel eens keet
en heeft zo
van die dagen
zo komt hij in het boek
van minder brave kindjes
en vult het eerste blad
elk jaar weer
gezwindjes
want niemand was echt stout…
Tedere schreden.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 De berg ten top,
door heuvel en dal,
de staaf die je steunt,
je komt niet ten val.
Je rood scharlaken mantel,
die je behoedt,
je schreden heel teder,
vervolg je de vloed.
De stenen verdwenen,
terwijl je ze zocht,
eeuwen geleden,
wist je al dat het mocht.…
Bayern München
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 206 Bij Bayern München zijn ze ongeduldig,
Aan al hun spelers is wel wat kapot.
Hun tegenstanders schoppen hen verrot,
En ‘dus’ is Doktor Wohlfahrt daaraan schuldig.
Vandaar dat het bestuur nu heeft besloten:
Dan spelen ze maar met gebroken poten.…
Mijn haat
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.374 haat door het leven gegaan
Een mantel van purper had zij aan
En onder die mantel een kleed van rouw
Als het slepend gewaad van een weduwvrouw
En een kroon van robijn op haar lokken blond
En een bittere lach om haar trotse mond
En een levende slang om haar middel heen
Als een goudgroene gordel van edelsteen
Zij droeg in de rechter een zwarte staf…