146 resultaten.
Drievuldigheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 47 Een menselijke persoon
is een sterfelijke inhoud,
ter grootte van een lichaam.
Onze creatieve geesten
bouwen met tijdloze energie,
die onze planeet omspant.
Onze onsterfelijke zielen
dragen eindeloze liefde voort,
die diep in het heelal onstond
en die op aarde voortbestaat.
Dankzij een wereld
die volstroomt met liefde.…
Broos..., fragiel..., licht...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 110 Haar doorzichtigheid
in ontluikende sterfelijkheid
is onmetelijk.
Zo zacht en scherp tegelijk
kan ze als kristal
in haar broosheid breken.
Broos...fragiel...licht,
ja zo licht
als de aarzelende stilte
van een dromerige zucht.
En bij elke ademhaling
beluister ik haar kwetsbaarheid
die zich ontrimpelt
in de warmte
van ons wonen...!…
voor het vergeten
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 193 (een pleidooi voor geluk)
de sterfelijkheid vooruitschuiven
naar overmorgen bijvoorbeeld
de uren tellen
op de vingers van je hand
en elkaar verwarmen en betasten
zolang het nog kan
ook met de vingers van je hand
geluk is een samenloop van omstandigheden
korte momenten die langzaam uitgroeien
tot genegenheid die naar liefde riekt
je…
benen en vinnen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 199 sterfelijk
vertraag ik mijn verhaal
het breekpunt zichtbaar
wanneer lijnen aan kracht winnen, golven worden
die ik schep tot schuimend lichaam
er waait een gedicht uit
grillig gevormd
ook door het zilte aangetast
mijn handen halen zich open aan de horizon
versieren illusies
met
schelpgeruis
opnieuw
in deze volgorde van emotie…
Licht dat liefde is
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 167 Achter de waan van domme macht,
leven sterfelijke gedachten,
wachtend op de dood.
Achter de waan van blindheid,
zien blinden licht.
Licht laat leven.
Licht dat liefde is.…
De vraag wie ze is
gedicht
3.0 met 44 stemmen 19.133 weet het, maar
ook zinloze vragen vragen een antwoord
eigenlijk is ze nog steeds die jonge vrouw
die ik ooit toevallig ergens tegenkwam
- maar wie ze is - in mijn hoofd
vind ik haar niet terug
er zijn momenten dat ik ineens weer weet
dat de mens eenzaam is, ook ik
en dat ik naar haar kijk en denk: zij daar
dat is ze, zo zichtbaar, zo sterfelijk…
Toonsetting,
netgedicht
1.0 met 12 stemmen 152 Het enige uitzicht buiten is
tussen treden en de spijlen
op een toonladder waar de
mist op de setting heeft
gewacht,het waard vond dit
te beschrijven, verdwijnt
als onvoltooid, gebroken
en verwaaid, met rijp getooid
in een composiet, waarin het
slotakkoord een nieuwe toonsoort
werd aangeboord, een lichte
klank wordt sterfelijk,…
Als de dag van toen
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 409 stijl
worden langzaam in stilte gelucht
nog 365 dagen te gaan
met voornemens die slijten
zo hoort het ook:
waarom zou ik
het genot verwijten
je moet gedrag veranderen
zeggen wijze mensen
alles met mate
zei een filosoof
een eeuwigheid terug
hij kan de pot op
ook hij heeft de aarde
na overdadig denken
overeenkomstig het lot
als sterfelijk…
De vraag wie ze is
gedicht
3.0 met 29 stemmen 19.211 weet het, maar
ook zinloze vragen vragen een antwoord
eigenlijk is ze nog steeds die jonge vrouw
die ik ooit voevallig ergens tegenkwam
- maar wie ze is - in mijn hoofd
vind ik haar niet terug
er zijn momenten dat ik ineens weer weet
dat de mens eenzaam is, ook ik
en dat ik naar haar kijk en denk: zij daar
dat is ze, zo zichtbaar, zo sterfelijk…
Lotgeval
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 331 in een equivalent moreel
Tracht een baby niet te laten huilen
als een ziel vragen sterfelijk te zijn
En je hart te verschuilen
in een camouflage van satijn
Want soms denk je zwart als zilver
en de trots erkent verval
Poetst goud na een schilfer
zonder toeval,het gouden lotgeval…
Sleur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 153 Sterfelijkheid is de bron van verlangen.
Liefde geeft smaak aan mijn zoetste zoet.
Vandaag durf ik een moedig plan verwoorden.
Pas maar goed op mijn trouwe sleur!
Morgen ga ik een tijdmoordenaar vermoorden.…
Bellen blazen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 120 Zoals een kind doet,
dat blij en verwonderd,
sterfelijke bellen blaast.…
- Het hart van het hert -
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 307 met complexiteit,
die met gratie geweien dragen
over de bosbodem rennen
grote, trotse hooggeplaatste dieren,
sterfelijkheid van een korte periode.…
Het vergankelijke...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 203 Woorden worden dan als een
donker dreigend kleurpalet
dat een plagerig spel vormt van emoties
gegoten in een keurslijf van sterfelijkheid.
Uit het gebroken dood gaan
worden we weer heel geboren !…
Vrouw van de feeën (deel 3)
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 160 Apathisch gedesoriënteerd in een cocon
bemin ik jouw sierlijke melancholiek
mijn sterfelijke gedachten ontspoort in gedicht.
Ik barmhartig jouw onhebbelijkheid
de onsterfelijke droom in jouw keizerrijk
de bewegingen in silhouet tegen het noorderlicht…
Waar de tijd blijft
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 235 ontsnapt soms aan m'n aandacht
en hij gaat zonder mij voorbij
Wat ik niet bewust meemaak
en mij niet kan herinneren
doet de gevoelsduur verkleinen
Doornroosje ontwaakt na 'n eeuw
haar gevoelstijd ging snel als
ze denkt dat ze één nacht sliep
Trage gevoelstijd in wachtkamers
creëert een vervelend lang leven
ik kies maar voor sterfelijkheid…
Je moet een vogel zijn
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 251 ik geur in je op
en stamel mijn stem vast
door jouw blozende honingraad
wil ik zijn als de stoeiende libellen
om dan al zoemend ten ondergaan
daar de woeste golven
– gelijk aan kerktorens –
alle bellen rinkelen doet
vraag ik je – bind me in –
vorm me tot Oker
– opgaand in jou –
ja, laat me de Morgen eren
ik vrees de Sterfelijkheid…
Hem ontgaat niets
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 180 Ter nagedachtenis en tot verwerken
van de dood, wetend van die sterfelijkheid
schept men er vrede binnen eigen perken.
Ook hoge hoeders van de hoffelijkheid,
de bomen, die sinds jaar en dag hier staan
zo groots en treffend boven stoffelijkheid.
Zij zullen vooralsnog de grond beslaan
maar ooit met kluit en al ten onder gaan.…
Muze
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 163 the lady in blue
beschreeuwt ,
al beeldend,
haar schoonheid
die zich tevens doch
onvermijdelijk mengt
met sterfelijkheid
dat is wat ik voel,
het wonderbaarlijke
doet ook lijden,
wordt met melancholie
aangelengd
het is niet enkel
de schepping van een vreugd
vertaald in een sensuele zucht
het heeft ook de dood in zich,
verlies…
Volgens Oostsanen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 64 Daarbuiten begint het
wonen, leggen wegen
afstand uit, zingen banden
over tijd, gaan naar
daar waar engelen
en demonen zorgen
voor sterfelijkheid.
Tot hier nu, tot de dood
waar God zwijgt en kijkt.
Zijn voetvolk strijdt om
zielen. Niemand gaat
verloren. God waagt niet.
Eeuwig branden, eeuwig
loven.…
Zoeken en knielen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 102 Wat doen wij hier, wat houdt ons gaande
in dit zo sterfelijk en kort bestaan;
We weten weinig, blijven zoeken
bij lach maar vaker ook bij traan.…
Woud
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 95 In dit woud onder het zachte
ruisen van oude bomen
rust ik stil als een vlinder
zo sterfelijk dat we
nauwelijks leven
Hoewel ik ook rouw
verheugt mij dit bos
van mos, stammen, takken
van nu en eeuwen her
Ik dacht dat ik eeuwig
wilde leven
maar ik heb me verzoend
En ik voel alleen aan de
dingen die hier blijven:
het zachte groene mos…
tussen heldere heuvels
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 64 een sterfelijke god die niet sterven mag
slingert een vuursteen naar de hemel
vanaf de Heuvel van het Werk
de zon staat laag
het licht legt een lange weg af
een god zonder stem ver van zijn stam
hij is de waanzin nabij
telt ontelbare sterren van gouden oker
op de Heuvel die Bidt
de wereld wordt stil als een god
met bedaarde hand de wolken…
Dwaze moeders
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 781 Zachtjes en voldaan
slaapt een ruige wereld
buiten de barakken
ligt een vijg van kots
makke dwaze broeders
slapen achter heuvels
hun moeders zwerven in geduld
en beven in hun trots
De sterfelijkheid van liefde
graaft zich in duel
een ademtocht breekt vuige loeders
de sabels hun gezel
Een stoffig zadel
verrotte akkers
mirakels schermen…
Hemels
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 543 Waar sterfelijkheid wordt omgetoverd,
in herboren levenskracht.
Moeder, blijf in de hemel op ons wachten.
Blijf in de liefde geloven.
Rust...er...zacht.…
Foei....
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 133 Somber denk ik aan de zinloosheid
van ons sterfelijk bestaan.
Mijn donkere wolken werden getroffen
door een aanval van de zon.
Ze verloren na een nutteloze strijd.
Daarna viel ik zomaar ten prooi
aan een aanval van lichtzinnigheid.
Een willoos slachtoffer werd ik
van plotselinge levenslustigheid.…
Voor alle mensen en alle mensen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 134 Er zijn getuigen
dat zijn ziel, zijn geest leeft
en onder ons gebleven is
Echt, dat is goed nieuws
voor alle mensen en alle mensen
zijn sterfelijk maar ze leven
eeuwig in de Kracht
die in hen is…
Het was een grauwe
gedicht
2.0 met 37 stemmen 11.123 Het was een grauwe en een gure,
een dag waarop ik sterfelijk
moet zijn geweest als nooit tevoren,
maar ik had geen last van de gedachte
aan de dood - en een gedachte,
dat was alles wat het was, de dood.…
LIEFDE GENEEST JE
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 473 Natuurlijk sterf je,
daar ben je sterfelijk voor,
maar je kunt genieten.
Van alles wat is,
ondanks polarisatie,
kun je genieten.
Door lief te hebben
die je werkelijk liefhebt,
in feite ieder.
Door te ontdekken
dat je mensen kunt helpen
gelukkig te zijn.
Dat geluk bestaat
in liefde tot elk ander
die je wil helpen.…
Wijde mazen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 141 In alles
wat stilstaat verandert
niets, wat vergaat wordt
sterfelijk, in de namen van
de dood vind ik geen troost,
hoop dat woorden blijven
zonder schrijven in alle
geletterde dingen die ik liefhad.…