Alle inzendingen over sticht

Van ruzie maken en weer vrede stichten. Van verwijdering en spijt van dat reces. Toch kom je ze steeds saamhorig tegen. Druk met huisje boompje beestjes. Alles weten ze zwijgend van elkaar. Nooit overwegen ze vreemde wegen. De liefde hebben ze verleerd, maar andermans relatie boeit ze. Zelf te laf om uit elkaar te gaan.…

Stel dat je een beweging op wil richten Voor 50 plussers, is bijvoorbeeld het devies Of je wil samen met 'n Peter R. de Vries 'N nieuwe politieke club gaan stichten Vervolgens smoort de boel in herrie en stampei Dan is Jan Nagel meestal óók van de partij.…

de verwonde wolken Dwingen kleuren op aan het zeezieke meer etsen hun schaduw in de ondiepte Het licht dicht geen leed het scheurt en sleurt het blauw in smalle gele repen vurig en angstig naar het verdronken onderwaterhuis Tussen tijden en dijken gevangen rolt het water over mijn sokkel met branie, doch zonder indruk 'Storm sticht…

In de verte schijnt een licht hoog boven waar het blauw de hemel sticht Vol diamanten en valt in plasjes neer de grond bedrenkt aarde vult en nog veel meer Stroomt overvloedig als zoete wijn en gulzig drinken bloemen schitteren als teer satijn En dansen wiegend in de wind en glanzen in brekend licht door schoonheid…

We stichtten vuren. pookten woorden tot een brei, slechten muren, totdat wij, in minder meer, geworden zijn. - Ik zag je, naakt. Voelde je, als nooit tevoren. Ontbloot van alles keerden wij, de nacht in ons. Oprecht, zo echt, sterkte groots het fundament. Er is geen waarheid, in een stelling.…

De kraai, ekster en zij die koeren Er zit weer onweer in de lucht Hoogzomer slaakt een diepe zucht De donderbeitels gaan zich roeren Nog even en de bliksemschichten Zullen het kwade bruusk verjagen De kinderen stellen alweer vragen Lukt het de huislook pais te stichten De huisbezems het vuur te weren Zal donderbaard het dak maskeren Op…

De sterren glanzen vrolijk en alles baadt in 't licht, vandaag toch is het Kerstmis: een Kind dat vrede sticht…

Laat ons maar vrede stichten, hoe moeilijk ook en zingen zonder woorden, laat ons bidden.…

zovele gezichten tot het blad zich keert, maakt het je slachtoffer en betaalt werd met vernietiging terug tot voor wat je schatplichtig was het was die tijd die vrede wilde maar niet kreeg, het huis de luiken sloot, het zonlicht zweeg, je dacht het aardse licht te vinden uit de hitte van een tsunami van zand om een andere oase te stichten…

En dat men weer gezinnen kon stichten, is aan deze dorpsgek toe te dichten.. Bespuugd, met scheldwoorden overladen... Tegenstrijdig aan zijn triomf en heldendaden. Want zonder het verleden van deze veteraan, heeft dit dorp nooit kunnen bestaan..…

Lag het aan mij dan stichtte ik graag, en liefst nog vandaag, een derde partij. De 'Waar Alleen Zij Die Nergens Toe Horen, Toe Horen Partij' zij hierbij geboren.…

En dat men weer gezinnen kon stichten, is aan deze dorpsgek toe te dichten.. Bespuugd, met scheldwoorden overladen... Tegenstrijdig aan zijn triomf en heldendaden. Want zonder het verleden van deze veteraan heeft dit dorp nooit kunnen bestaan..…

onschuldigen terplekke aldaar, om zelfgenoegzaam hun gelijk te halen bij gebrek aan overeenstemming der verhalen in oogverslagen of andere getuigenschaar men kan dan immer tot de onschuld wenden als later tijdstip ander feit belicht, verbergen in de anonimiteit de reden waarom men de oorzaak niet kon verzenden aangezien dit misschien wel onrust sticht…

Hij is oud en maakt zich zorgen om de wereld sinds de ramp waarbij wij alle acht gespaard gebleven zijn Laten we zijn woorden maar vergeten gewoon een goed leven leiden en een stad van vrede stichten als centrum van heel de wereld…

geschenken die je doen denken aan liefde die je warmen met ogen je een gouden toekomst beloven je zwaait sluiers en onthult voor wie wil kijken er is niemand om te vergelijken vrienden heb je al genoeg gezien mag ik je minnaar zijn misschien ik heb je godvergeten lief kom eindelijk in mijn armen de hel van jou zal ons verwarmen we stichten…

'k Wil aan die eik voor hem een grafterp stichten Hij heeft die eer verdiend. Beschijn hem minzaam, hemellichten! Hij was mijn trouwste vriend.…

Soms hecht ik nog aan wat ik heb gedacht; ik merk de warboel die het sticht. Dan, als een vogel die de dag verwacht, verwelkom ik het helder licht. Het licht dat zuiver binnen in mij straalt en wacht op mijn herinnering, is daar altijd beschikbaar en onthaalt de rust waar ik naar binnenging.…

de natuur is ervan doordrongen in geluiden en geuren, huiver eng is spinnendraad op het gezicht woorden komen los, willen zingen kijk toch, wil je me niet beminnen me kussen tot je kwijlen gaat lichaamssappen zich vermengen en leegtes vullen zonder maat ruik me, proef me laat me binnen hoor me, sticht warmte in je buik toe maar…

Het sticht niet maar vermoeit Te lang wil zeggen: uit zijn kracht gegroeid. TE veel Te veel, te vol , te rijklijk, en te breed. Wij wisten ’t wel, dat gij zo heel veel weet. TE koud ’t Zij duidlijk en zo klaar als koel: ‘k Versta maar half, waar ‘k niets bij voel.…

geestelijken deden aan toneel Het kerkvolk kon op die manier iets leren Als het vertoefde in het Huis des Heren Viel het ontzag en opluchting ten deel Het was rond dertienhonderd functioneel Om Bijbelteksten zo te ensceneren Ook wereldsen gingen het uitproberen Dat zorgde voor een brok in clerus’ keel Want naast de kerken, in de open lucht Stichtten…

Hier, in het mooie Stichtse land. In het land waar ik geboren ben.…

ze een ‘groot’ verlies Trok naar Parijs en werd duvelstoejager Tot huwen was ze niet meer te bewegen Ze schreef komedies en een fel pamflet ‘De vrouw gelijke rechten voor de wet’ Spijtig genoeg had ze de tijdgeest tegen Niks vrijheid en gelijkheid, broederschap Vond Robespierre, laat ons vooral verbieden Dat vrouwen politieke clubjes stichten…

Er vertoonden zich kloven aan het oppervlak Grauwe groeven ongekend Droog en dor ineen komend Om uit te monden in een gapende kloof Verwondingen met een niet aflatende pus De geest is verbijsterd Tijd sticht verwarring Een koude bries doet mij rillen De adem stokt Verstijft wacht ik het af De spiegel geeft geen bedrog En wanneer ik…

doe alleen mijn plicht afvalligen behandel ik als ketter ik overweeg slechts zaken van gewicht mijn omvang groeit, ik ben een binnenvetter de spanning tap ik af als gele etter ik druk me uit in Duisternis en Licht dan keert het om, weerkaatst in mijn gezicht ik lees de boekrol, maar hoor het gekletter van wapens, steeds als ik de vrede sticht…

Hoe hoog laait de smart op in deze stad, verliefdheid die grote verwarring sticht, de liefdeloosheid aan mij toegedicht, met ’t licht dat weer kwam toen ik tot jou bad? De vlam in mij voor jou woedt nog steeds hier diep in mijn hart, een vlam die nooit uitgaat.…

Noem geen vermaak, als hetgeen ons tevens sticht En onderwijst de plichten van het leven. Wie anders in de Dichtkunst zich gewent, Heeft nooit het wit dier hemelgaaf gekend. ------------------------------------------------------- Hieronymus Sweerts (1629 – 1696) was een dichter die leefde in Amsterdam.…

Er ligt een dreumes op zijn buik te slapen Hij geeft aan vluchtelingen een gezicht Hij heeft hun lijden extra fel belicht Moderne media zijn dan een wapen Het lukt een man het lijkje op te rapen Hij wendt zijn hoofd af, doet ontdaan zijn plicht Men is vergeten hoe men vrede sticht En met welk doel de wereld werd geschapen Het leven zou om…

De zon die zo vertrouwd en zo onstuimig de dagen vult met glans en blij bericht en die daardoor wat kleine vrede sticht tussen de mensen die gebukt gaan onder zorgen; Ze straalt en doet dit ongevraagd, als geuren die gegeven zijn zonder dat iemand eist; als klanken die verloren vallen in de ruimte maar die een zwerver blij herkent als huis.…

Eeuwen her, hoog en ver, zagen zij als lichtend baken, en volgden zonder moe te raken, die vreemde wonderbare ster Op kamelen zochten zij daaronder een koningskind, liefdeslicht, Gods zoon die vrede sticht, en vonden het grote wonder Mirre, wierook en goud Weg…waar zijn de gulle gaven?…

Het is de naam die opnieuw verwarring sticht. De ware toedracht blijft verborgen. Boven hun hoofden heeft de wind de wolken weggemaaid. Ook de engelen moeten staan vandaag. In eindeloze rijen.…