Alle inzendingen over tedere liefe

Je raakt me, maar je hebt geen stem of tederheid in droom verloren je kent me, weet nu wie ik ben er is in mijn hart geloof geboren je kust me, maar jouw hart is doof voor liefde, in de nacht bevroren met alle ernst, in mijn geloof en hoop die ooit mijn stem laat horen zwijg ik in stilte, mijn beide ogen dicht ik heb je lief, mijn lief,…

Laat mij alsjeblieft binnen en vergeet wat is geweest, uiteindelijk is het nooit te laat om elkaar lief te hebben en voorgoed opnieuw te beginnen.…

aan zwaarte voorbij dans ik lichtvoetig met ogen gesloten ingekeerd, toekerend naar jou, mijn lief jij die mij roept een glimlach ontluikend een wals van vreugde langs mijn lippen voel mijn tasten kom in mijn sferen kosmos ademloos in tedere verrukking om jou mijn lief kom dan, zing mijn lied stil…

Kom mijn lief in de tederheid van mijn armen. De wereld is zo koud dus laat mij jou verwarmen. Laat ons vergeten wat eerder is geweest. De mens is steeds geworden wat hij het meeste vreest. Kom terug mijn lief en maak een nieuw begin. De toekomst is begonnen verleden heeft geen zin.…

Een mooie vrouw heb je zelden voor jezelf alleen g-sus wat ben je mooi zo lief, lekker, teder en spontaan aanwinst voor een ieder kapers aan de kust zo ongerust blijf je bij me verleiding is groot wees sterk en laat me niet in de steek…

Het verrukkelijkste meisje aller tijden ben jij, vanuit vierentwintig duizend kussen geschapen Jij zoent alle heimwee weg, net zo teder als heilige Anna en ik fluister vierentwintig duizend maal dat ik je lief heb…

Goed bedoeld advies teder en zo lief vrienden weten raad als het even niet meer gaat gewoon om er te zijn dat alleen is al fijn en vooral hun luisterend oor ze gaan er nooit vandoor vrienden door dik en dun dat is iets wat ik iedereen zo gun.…

Ik heb gereikt naar de sterren om die te plukken voor jou ’t maanlicht wilde ik stelen en strooien boven ons bed ik zocht rozen zonder doornen een hart dat nooit breken zou. Maar toen ik je wilde vertellen van mijn snode plannen blozend in lyrische taal sloeg jij je arm om mijn middel en met lieve glimlach zei je, Kom hier, vergeet ’t…

Tederheid strelend als een zachte hand Kriebelend in je nek Met vleugels die zo kwetsbaar zijn Als een jong vogeltje Een afstand niet te overbruggen Niet waarneembaar Werelden van mij verwijderd Onzichtbaar gebleken Als een mens met gevoelens Hunkerend naar alles Wat eens zo mooi was Verlang ik naar jou…

Jouw warme lippen verdrijven alle kilte kussen zacht stilte…

Voor mij weet ik teder en bedenk dat ik niet anders wil dan oranjerood ondergaan in je armen.…

uitgewisseld verdriet of wellicht juist daarom vrijden we met elkaar in een traag moeiteloos tempo een bevestiging van ons leven van onze liefde voor elkaar Zolang het soepele ritme voortduurde was er geen sprake van dat de grens tussen de feiten verzinsels werkelijkheid en fantasie vervaagde alles teruggebracht tot wederzijdse tederheid…

waarom is het achter ons duister en voor zo licht en warm de schaduw zit niet aan de zonkant wij lopen langzaam richting zon aan de voorkant smelt de warmte ons lichaam innig tot tederheid in de schaduw van onszelf schuilen wij voor de zengende verschroeiende zon teveel tederheid kan pijn doen…

ik voelde hoe een koele wind mij plots omgaf wist je lach jij opende deuren die ik nooit zag schaduwde het felle licht met je begrijpende blik in dat goddelijk moment van harmonieuze rust heb ik je gekust de zachtheid van je huid ervaren teder hebben wij ondanks de hitte hemel kunnen evenaren…

een vlinder met natte vleugels nog vers uit de cocon met verbaasde ogen het felle van zijn eigen kleuren en dan die bloemen ze wiegen zo mooi in de zon op hun ranke stengels om te stelen dronken van die zoete geur fladdert hij verrukt van geel naar rood naar blauw een regenboog…

Kijk eens hoe twee paarden het hebben voor elkaar hoe zij teder staan te knabbelen aan elkanders haar…

van het zout gewonnen uit de tranen van m'n lief wil ik met pasen een vleugje op mijn ei...…

schuchter streelt de lentezon ruige schors van eeuwenoude eiken vanuit de diepe koele aarde sidderen levenssappen naar ’t licht een feest van pril groen fonteinen van nieuw leven…

Teder neem ik jouw handen in de mijne en hoop dat mijn liefde de pijn kan laten verdwijnen.…

die telt Alleen de tederheid die telt Ze mogen alles van mij hebben Heel m'n leven al m'n geld Het is alleen de tederheid die telt…

Een vlinder vers uit de cocon met natte vleugels nog en verbaasde ogen het felle van zijn eigen kleuren en dan die bloemen ze wiegen zo mooi in de zon op hun ranke stengels om te stelen dronken van hun zoete geur fladdert hij verrukt van geel naar rood naar blauw een regenboog…

gloed niet zal doven in het wakend hout mijn liefste tedere ik heb je gehoord.…

had zij enorme dorst dat ze toegaf aan de tedere druk Hij voelde zijn hart tekeer gaan toen hij haar heel teder beroerde Ze zouden samen zijn, voortaan dacht zij, waarbij zij ontroerde Zij smulden van hun jong geluk op hun dertiende, vijftiende jaar Dat sprookje, als een toverstuk smeedde hen eeuwig aan elkaar…

Letters schrijven op je rug, met mijn vingers op je huid, ik wil je zoenen, niet te vlug, nachtenlang zonder geluid. Als je slaapt wil ik je strelen, je ademhaling horen, raken, met je vingers wil ik spelen, steeds proeven hoe je lippen smaken. Zonder parfum ruik je heerlijk, en als ik mijn ogen rust, zeg ik je meest allereerlijk, dat…

Als ik in mezelf verzonken ben zachtheid van leven wil ervaren laat jij me toch weer ontwaken haalt me terug uit mijn dromen in je ogen de tederheid lees keer ik terug in werkelijkheid dankbaar dat ik deze nieuwe dag samen met jou weer beleven mag.…

de wind vlijt zich smijdig om de boom en streelt liefkozend de stam de groene kruin wiegt met zichtbaar welbehagen de bladeren groeten wuivend zo doen ook wij mijn lief in alle jaren die wij nog samen mogen zijn…

De gezichten beginnen te vervagen, klank in onze stemmen is bijna ontkleurd, sluimeren geheimen van het leven, onze schuilplaats draagt de tederheid zoals het werd gegeven.…

geen verweer zonder weerstand overgegeven aan iets dat wel liefde moet zijn tendresse - Zärtlichkeit - tederheid is het betasten van de ziel dat aanvoelt als een vorm van opperste zaligheid devotie haast dat het zoeken naar juiste woorden wellicht overbodig maakt…

Anemoon, teder voorbericht van de zomer, licht na winternacht……

blote vrouwen met suikerspinnen op hun borsten krioelen haaienvinnen tussen hun benen wolfspinnen er valt heel wat te overwinnen de bloemen zijn nu bazinnen ik droom van zeemeerminnen en opgesloten leeuwinnen zonder arrogante opgeheven kinnen jij wil zo graag iemand beminnen maar iedereen is buiten zinnen niemand laat iemand nog binnen…