Alle inzendingen over tegendraads

je vleugde tegendraads voelde je bewegen in meegaan konden we weer spreken over patronen die je wilde in kleuren zelf gekozen die jou meer perspectieven boden in een ander leven kunnen wij ons samenzijn verweven de ondergrond versterken door er liefde en geluk in te verwerken…

TEGENDRAADS TIMMEREN AAN DE WEG zoals in het land der blinden één oog met harde hand regeert niet met een witte stok maar met de strop, zo krijgt een naaktzwemmer in knokke-zoute meer aandacht dan dezelfde op het naaktstrand in bredene bij oostende.…

het was altijd frappant hoe haar lach opening gaf aan gedachten ze de vrijheid liet zich te uiten op alle gebied tegendraads zonder beperking waar haken en ogen verschenen was men geneigd stemverheffend gelijk te claimen dan parelde haar lach de agressie kapot met vileine stukjes zelfspot…

letter na letter leerde ik het codewoord spellen om in volle vrijheid te kunnen kiezen voor mijn tegendraads bestaan. van jaar tot jaar mocht en kon ik zo uitgroeien tot iemand die voor zijn vaderland meer deed dan zwaaien met een tricolore vaan.…

Zoet is de liefde zo blij als een bij nectar van bloemen een geschiedenis ontvouwt zich land ademt regen onder wolkenverhalen geeft ze hem een stukje toekomst om zijn reis te vervolgen tegendraads komt hij bij haar in veronderstelling van gedachten rust in de hangmat als liefde blijkt te zweven stilte van de nacht.…

hiernaast aangeklopt maar kreeg meteen de kous op de kop de goeroes zijn kwijt hebben geen tijd meer voor kwezelarijen zo raakt doelgerichtheid uit zicht zijn ogen montuur loos nooit toekomstgericht lief zingen kuddes hetzelfde lied in de mantra die de herder gebiedt alleen het zwarte schaap gaat er dwars tegen in blijft altijd tegendraads…

Water ben ik, ik stroom vaak opwaarts, ondoorwaadbaar, in een droom, in wind bewogen, word ik naar een draaikolk toegezogen, als arend wil ik geruisloos zweven, kort heel vrij, al is het maar voor even, in zwaartekracht zal je roep weerklinken,om dan in gewichtsloosheid samen te verdrinken.…

waar vragen op getekend staan, brengen vingertoppen naar elkaar toe en spreken dan in de vorm van een oud gedicht een veer van een raaf splijt tussen het ruwe marmer, zwart is met ons in kledij tijd om het spel te spelen van het spreken in een contrastrijke context, waarover wij nooit iets hebben gecomponeerd, jouw viool strijkt volkomen tegendraads…

Wij gingen uit stelen en begonnen meteen met de dag. Van zonsopgang tot een handvol peperdure minuten na middernacht. Wij verzamelden geneeskrachtige kruiden zoals de zangerige lus van de bergweg, de speeltuinen en de boomgaard waarin het boerse linnen te bleken lag. Wij droogden wat we met honderd listigheden verworven hadden en stampten…

creativiteit verlaat het gebaande pad wees ongehoorzaam…

ik heb model gestaan voor het bestaan eerst naturel een onbeschreven blad dat later inhoud en omslag nodig had alles is al aangemeten gegoten heeft het nooit gezeten voelde als een ongewenste last op zeldzame momenten ben ik het even zat leg alles van me af ervaar in spiegelbeeld wat mijn geboorte heeft gegeven een huid die feilloos…

ik ben anders dan normaal in tegendraads bewegen floot steeds vals schopte tegen schenen met van drift onhandelbare benen was allergisch voor de zachte hand van mens en overheden die het altijd beter deden waar opvoeders de zere plek masseerden van stoten en proberen kreeg ik de kat omdat ik voelde welke doelen men met ons voor…

Waar medemensen zwart zien zie ik wit. Ik wens het tegendeel van wat zij wensen. Verdomd als ik niet tot de duivel bid Wanneer god weer in trek is bij de mensen. Daar is toch echt niet veel bijzonders aan. Dat is gewoon een snuifje rebellie Dat geen oppassend heerschap zou misstaan. Ik lach als ik mijn medemensen zie. Maar wat als heel de…

de wereld reikt naar sterren in muziek en spel vergroot indringend uit wat op de hemel lijkt verzwijgt meestal de hel miljoenen zijn op zoek naar schoonheid en geluk blind voor bloemen op de hoek ik ben wat tegendraads proef liefde in het kleine volmaakt past jouw hand in de mijne…

De golven blijven komen en tegendraadse vogels houden hen niet tegen. Traag slokt de nacht alles op. Met rode kaken. Enkel het werk van lichten behoudt de band. De overgave ruist ……

ik heb me mijn hele leven al bezeerd aan prikkeldraad ik wist dat het er was en mij een slechte uitdaging gaf ik kon het nooit weerstaan moest altijd weer tegendraads gaan halen en schrammen waren legio er was altijd een bloeder in de regio nooit is mij een pad onthuld zonder die vreselijk scherpe tentakels ik banjerde…

mijn tijd met feeën en kabouters is nog niet voorbij nu pas rijpen mijn dromen komen wonderschoon langszij zang dans en muziek krijgen eindelijk hun erudiet in vorm en plaats het is jou gelukt mijn wereld vrij te maken van het nodeloze tegendraads het zwarte schaap te laten leven naast de kudde zonder oeverloos geblaat…

ik dicht niet meer open in vertrouwen mijn leven op papier niet groter dan a4 het was een prul en ik de nul die gladstreek wat gekreukeld was zwaar beduimeld de ezelsoren plat zij hebben het heel zwaar gehad onleesbaar is het kinderschrift met kroontjespen uit vele vlekken weet ik wie ik ben mijn linkerhand schreef tegendraads…

soms blinkt de straat lijken kleuren uit de lucht zonder parkeren te drijven op hun vlucht in tegendraads verkeren zijn weg en stoep de hemel waar de mens zijn kringen loopt de wolken uit laat waaien en een huismuur zacht de golfjes dood als licht en lucht in water spiegelen en de mens dat beeld in scherven stapt is een nat pak het…

zacht schoven zij aan bij jouw tafel om maar dicht bij je te zijn jij die altijd hun pijn wist en verlichtend deelde je vingers trommelden een liefdevol ritme dat vroeg om mee te doen waarbij je moest kiezen samen in volgen of het tegendraads touche ogen keken vingers voelden de maat een echt neuriën maakte hen paraat…

Toch maar niet, tégendraads, tégen de stroom in. De oplettende lezer tóch z'n zin! Een gedicht over lucht(en), land, de 'overkant' Over wát? Dordts water. Vooruit, een on-Dordts gedicht schrijf ik nog, later...…

Snel stroomt het water weg van de bron neemt alles mee vooral de druppels vanaf het begin Volg de stroming tegendraads naar boven dwars door de nevels van de grote waterval Traag stroomt het water terug naar de bron laat alles achter behalve de druppels vanaf het begin…

ik veinsde stoïcijnse onverschilligheid voor het strelen met fluweel wist de tegendraadse vleug haar verboden deugd de zoete geur van bloed de vorens donkerrood legden in tekening de ingehouden passie bloot ik was geen slaaf aanbad haar slechts met de oprechtheid van mijn lijf liet haar domineren tot de rollen keerden ik eindelijk…

of ik anders ben anders dan wie of wat omdat ik een kleurtje heb of een ander geloof omdat ik tegendraads ben of anders geaard arm ben – of rijk juist weet je ik ben anders net als jij met eigen aardigheden eigen hebbelijkheden ook gewoontes en tradities grillen en grollen ook en weet je hoe uniek ook het jezelf zijn dat maakt…

Je zou wensen dat je geest fier in het midden stokstijf stand zou houden bij het maken van een pirouette en, wat tegendraads, geneigd zou zijn de andere kant op te gaan. Maar nee hoor, hij zwiert net zo hard mee. Ziedaar een bewijs dat lichaam en geest onscheidbaar zijn.…

Omdat de dood in mensen huist de buitenkant van dingen is kan ik alleen in dingen leven zien Hun stug en tegendraads bestaan hun onverminderd staren in het zicht van de mij toegemeten jaren Daarom zie ik meer in dingen dan in mensen die een mens die in mij groeit in richting en in zwijgen naar hen toe. --------------------------------…

ik streelde warme huid waarop haartjes zacht donsden er was een lichte vleug die ondeugd responsde in tegendraads bewegen gaf huid mij haar zegen de lach werd geboren in sporen die wij gingen het onbekend terrein voelde veilig warm en ontspannen fijn in elkaar toebehoren klonken al zachtjes hemelse koren…

emoties klotsen tegendraads... een roep om vrijheid, waar monden spreken onder klankloos verdriet er ebt een glimlach weg tussen hart en hoofd de dagen sluiten zich tot één lafenis breekt losse woorden uit hun vorm en vlindert ze naar buiten de ruiten van het eenzame huis spiegelen de morgenzon tot gruis op rode daken…

ik zocht de lijnen in het steen en modelleerde kop en romp de schouders rond en zwierig speels de armen en je handen het bekken stond wellustig op de benen die eindeloos vervoetten in een reeks van kleine tenen maar je hart was tegendraads verpakt in ferme borsten ik polijstte ze meegaand maar mocht alleen naar…

Was eruit ontsnapt, Jaren geleden toen Ik behalve leraar Ook nog jong was - Onschuldig, goedwillend, Op het naieve af Mocht eruit, na vier En half jaar buffelen In het landschap gevuld Met onwillige, altijd Tegendraadse pubers, Maar zij hielden van mij Zoals ik van hen hield - Erger waren de hatelijkheden Van collega's die…