Alle inzendingen over tegenwind

Ik bied haar fluisterende tegenstemmen op het aangetast gebit van mijn klavier, ik vang mijn grote kind nog in een uitgerekt accoord maar ga haar toevertrouwen aan de tegenwind.…

verlaat ontsnapt de dolende zwerver aan het straffe land van tegenwind gelijk elk die anders oogt vaak niet wordt bemind en verwordt teneinde tot zijn eigen delver hij gaat zijn weg onbekend met enige verte zijn blik raakt de grond immers die draagt zijn benen waarom verder zien of de toekomst lenen als slechts honger spreekt…

in de zee van mogelijkheden dobbert een verlaten boot veilige aankomst vervlogen in oceanen van overvloed varen cruiseschepen verveelde dromen na op het eiland van verlatenen waait een kille tegenwind dwars door zielen en dekens heen in havens van hebzucht meren superjachten voor gouden kansen aan in baaien van bezinning stromen…

slechts een korte wimpertrilling verraadt de harde tegenwind een lichte blos vertrekt snel, maar wangenstrelend weer naar binnen naar de warmte van het bewustzijn en het bloedrode gemak waarmee de verbeelding zich graag laat kleuren geen vraag waagt het koele lippen te betreden overbodige antwoorden bevriezen blauwbekkend een luchtspiegeling…

zeewaterwind zweept golf op golf woest tot zoutige vlokken en wij schuimwind vangend wij lopen daar tegenwind treitert ons gelaat zoutvangende wimpers als vegende wissers met zachte zee ogen hand in hand lopen wij daar gehoorgangen gehuld in geraas de adem afgesneden lippen opeen geperst de tanden zandknarsend…

De wind, de wind, de rozenwind brengt me alle geuren, m’n kind terwijl ik staar naar een verre lucht denkt heel mijn lijf aan jou en zucht De wind, de wind, de tegenwind maakt dat ik je niet meer vind omdat ik steeds meer wegdrijf van je onmisbare warme lijf De wind, de wind, de winterwind als fenomeen niet erg bemind schuurt de warmte…

ben ik de storm die takken brak het prille groen dat jij me gaf totaal verwoestte of wortelde je niet diep genoeg was de tegenwind waar jij om vroeg te veel voor je ontluiken kon je mijn kracht nog niet gebruiken zo schuchter in de knop we bloeiden een te vroege lente gingen aan elkaar kapot ik fluister langs de open plek het…

verzuurd op zoek naar zonnelicht zwicht al ras elk innerlijk vuur voor een dekken met de mantel die zwak wel van gemak voorziet maar beslist geen warmte geeft opgebrand raakt hij die zweeft zonder zijn hoge vlucht te schermen voor de sis van tegenwind die ijzig wee doet kermen laaien kan alleen met gloed hij die niet om winnen geeft…

De gegeven tijd Lijdzaam ondergaan, Die forse tegenwind Kranig doorstaan. Als weerbaar wezen Trots op jezelf! Een zinvol Leven Aan anderen te geven. En dan de kinderen Wat een geluk. Gezond en wel. Geluk lijkt gelukt! Het warme nest, behaaglijk en verguld. Als weerbaar mens, niets is verhuld!…

jij profileerde als de bloem het enig blauw tussen het koren geboren als bijzonder kind het tegendraadse groeien in steeds gewraakte tegenwind jouw wereld was geen paradijs altijd een hoofd vol spoken het ijs is nooit gebroken nog ga je over lijken want warmte en gevoel zijn er zelden komen kijken jij hebt de wegen niet bereid…

het stukje zon maakte de sprong weer goed de overkant jouw hand de lach waar alles mee begon had de aanloop niet goed voorbereid slecht weer de tegenwind maakte de afzet zeer onzeker we oogden beiden bleker het stukje zon kwam in je ogen om mij een goede landing te beloven op de grond was er jouw warme lach toen ik weer…

op de berg verbrandde ik de winter aan de andere kant van de wereld klom een ezel over de verweerde krater Aeolos god van de wind gunde hij me een zak met tegenwinden gevuld zodat ik met alle winden in de rugzak vrijelijk reizen kon ik de dag zou plukken om de zon te vangen?…

ik beloof geen galjoenen geen vloot met duizend zoenen maar laveer op je zee en in tegenwind neem ik je mee in blauwgroene golven zie ik de koers die je schuimkoppen volgen maar mijn kiel is verbolgen snijdt door het water met het diepste gevoel strandt een horizon later in de chaos die ik voorvoel niet met geweld je bent niet geveld…

Was ik een schip Dan joeg ik door de golven Metershoog doorboorde ik de witte kragen Met welbehagen en met stormachtig geweld Mijn masten zwiepten heen en weer zoals in de oude filmen van weleer Het is het spel dat wordt gespeeld bij storm en tegenwind onthouden dromen van een kind Maar ik ben slechts een ouwe pont en daarom vaar ik elke…

wij hebben liefde zien bloeien in lente en zomers geluk bij het oogsten in speelse hoogmoed verboden vruchten geplukt het was paradijselijk met de appel en slang zij maakten ons niet bang onaantastbaar in samen voelden wij ons vrij hadden lak aan ja nee en amen het herfstte in pressie stormde heftig in spel de tegenwind maakte…

Er leeft een onbewegelijke droom in de omringende natuur tijdens het beminnen ratio fluistert gevoel innerlijke stilte toe vogels moe door tegenwind dalen neer op het zandeiland ik beslis vandaag over een laatste brief die zal verhalen over jouw olifantenhuid jouw antwoord is een gedicht en dient terplekke als eelt op mijn ziel…

Laten we maar gewoon lief zijn voor elkaar en in woelige tijden van neerslag en tegenwind omkijken naar de zon achter ons die morgen alweer vóór ons oprijst.…

Niet steeds vaart mijn schip zonder schade maar krijgt in tegenwind dikwijls averij meert op tijd aan, aan veilige kade mijn navigator is steeds aan mijn zij. Hoe verder ik de horizon nader bereik ik rustig water, kom ik aan land en in de verte wenkt mijn Vader noodt mij te rusten in Zijn hand.…

Wanneer verlangen liefde wordt, gaan we weer op avontuur, door tegenwind en storm. Willen we met trouwe schepen, sterke waterbruggen bouwen. Willen we vrij maar gebonden, opnieuw uit stromen gaan.…

Verdwaald in eigen cryptogram gewond door de scherpe randen van de chaotische puzzelstukken die het leven ons soms voorzet kun je slechts blijven zoeken naar de zin die cryptisch lijkt of praktische oplossingen van kleine eeltige stappen naar een zinvoller geheel maar soms gehuld in harnas vechtend tegen windmolens die raadselachtig tegenwinds…

Dit gedichtje speciaal geschreven Opdat jij je kracht hervindt In de stormen van je leven heb jij steeds maar tegenwind In je ziekte en je tranen kom je nauwelijks vooruit Voor jou kan ik de weg niet banen ook al ga je achteruit Maar, waar de wetenschap nu ophoudt Is er nog een zonnestraal uit de hemel neergestreken, die beschijnt jou…

En toen hij haar ontgleed verscheen de nacht zacht omhuld door ‘n fluweelzwart nevelkleed Door de duisternis verblind zocht zij naar wegen tegen de razende adem van ‘n trieste tegenwind Maar het loze wervelen bleef zo heftig stoken dat ze d’r broze vleugels heeft gebroken Ondanks dat ze zwoegde voor haar zonsopgang klonk d’r gezang waarmee…

dat probeer te lijmen zie ik de schaar verschijnen had toen al geen schone lei het tabula rasa was niet helemaal van toepassing op mij vreemde genen hoorde ik mompelen als de ouderen samen konkelden over kerk en maatschappij dat ging dan over mij dan knipte ik die info weer aan stukken wilde leven als een kind zonder al die tegenwind…

Als ik druipend van zelfmeelij tenslotte in de spiegel staar rijst de vraag: ben ik dit echt of speel ik voor iedereen een rol met als onderwerp mijzelf het eeuwig lijdend voorwerp Als ik de spiegel vallen laat naar buiten vlucht in de kou waar een straffe tegenwind bijna alle gedachten aan jou rafelt tot dunne heimweedraden besef ik eindelijk…

Soms stijgend dan weer dalend dan weer vlak met tegenwind of 'n lekker windje in de rug met of zonder zonnetje sneeuwstormen, dikke mist of met bakken regen Kom Hem overal tegen zie het allemaal als zegen! en aan je snelheid is geen limiet verbonden!…

we voeren van Calais naar Dover zeilden zeeziek met flinke tegenwind later het vertrek per postkoets naar Londen: de hemel beware me de postiljon rekende woekerprijzen 16 pond sterling en vergeet de toltarieven niet het was een fraaie route door een aangenaam landschap dankzij het groene weideland Rochester en Canterburry…

Ik buig het hoofd voor felle tegenwind, die uit open monden giert en fluit en zie voor me in het gras een kever glanzen in volmaakte onverschilligheid. Hoe ook hij ontkwam aan 46 snelle voeten en de vernielzucht van de tijd. ---------------------------------------- uit: Kritische massa, 2001.…

jij had de zeldzame performance van binnenkomende schuchterheid en een blijde vrijheid om de warme ontvangst bijna lijfelijk te voelen het gapen van deze kloven ben jij gelukkig nog niet te boven nog showt alles naturel als op het lijf geschreven de tegenwind die pittig waait voelt niet als blasé maar neemt wat kleine stukjes…

het stormde weer maar ik voelde geen tegenwind dreef logeslagen rond als een stuurloos kind liet me gaan zonder houvast verbaasd door de kracht die mijn geest op het lichaam had keek met ogen die mij zittend zagen verdwaasd op de bank met een chaotisch hart vol vragen de verte lokte door het vrije glas ik voelde hoe tocht mij…

gepakt wilde weg naar groener gras maar kon niet vliegen jij bent geen droom maar vloog voorbij geruisloos in het kerend tij landde jij met natte voeten het was herkenning in spontaan begroeten de wereld delen ging niet ongemerkt aan ons voorbij vrijheid heb jij in ervaren moeten leren opmerkelijk is je laveren moeiteloos bij tegenwind…