Alle inzendingen over tijd OR herinnering OR weerzien

Geen grenzen kunnen mijn minnende mijmeringen dwarsbomen Zo smokkel ik de verwachting van het weerzien over het afscheid en de tijd heen die ik bukkend sprokkel.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Ver weg en dichtbij waar geen stem weldadiger klinkt of waakt en wachten helende herinneringen belooft van weerzien en gebaren die troosten en dulden.…

waren we hier al geweest waren we eerder onszelf in afstand, nabijheid in gezamenlijk verliezen hebben we nooit bestaan na afscheid, herinnering vergeeld vervagen, vergeten in dozen op verlaten zolders in avondlicht langs kale muren als huisraad zonder handen zullen we elkaar ooit weerzien ergens aan zwaarte voorbij zomaar,…

Bij het doordraaien bleek het weerzien ongepland een binnenkomer…

Examen in de tijd van nu c’est dur Het weerzien met je man in spe François Dat lukt heel even niet zo 1, 2, 3 Lekkage op het internet, bien sûr Heureusement is er een tweede kans Alors, bonne chance en veel geluk met Frans!…

En nu… daar staan we dan, voorbij de tijd, gelouterd door het leven. Herken je iets van wat eens was? Herken je iets van hoe ik was? Ik zie een lichtpunt in een traan. Spijt...? dat het ons zo is vergaan?…

Te lang heb ik je niet ontmoet. Te lang heb ik je niet begroet. Maar nu, op elke wang een kus en één vluchtig op je mond, die ik altijd al te vluchtig vond. Ben dolblij je te zien. Luister jij, luister ik naar dat wat ons beroert, en wat ons samenbrengt en bindt. Twee wegen door het land dat 'leven' heet en hand in hand waar wegen…

Deze fragiele vleugels die mij maar nét kunnen dragen overwinnen de zwaartekracht Ik wil en ik zal slagen Ijle lucht tart mijn longen het gevecht escaleert Jij bent mijn verwachte redding als je het tij keert Jouw aanwezigheid laat me groeien geeft me kracht Zo veel tijd het blijft me boeien Ik kus je zacht…

het afscheid valt over het perron, houdt de omarming innig vast tot een fluitsignaal ons losrukt en de deur onze lichamen scheidt mijn ogen spannen zich op achter gesloten oogleden en een diepe ademstoot opent ze weer, diep in de jouwe tekent zich het weerzien liplezen blijkt nu geen kunst en gebarentaal hoeft geen uitleg de trein begint…

Ik moest gaan, liefste ik moest gaan, hier ver vandaan Maar ik kom terug, ik beloof je, die dag komt eraan. Dan zullen we lachen en dansen Dan maken we plezier Want ik kom terug met de zon in mijn hart. Deze reis, deze lange reis is ook goed voor ons twee, want mijn geest laadt zich nu weer op En gesterkt kom ik thuis en dan zien…

Het moest schijnbaar zo zijn -na al die jaren-, maar het was alsof je steeds hier bij me was, en ik dacht aan je, menig keer Het was zo vertrouwd en het gekke was dat het weerzien ons beiden -we zagen er eerst wel tegenop- best goed is bevallen We bezochten wat bekende plaatsen en -jij protesteerde niet- daar in de duinen vond ik…

Als je straks terug bent weer hier, bij mij, zo binnen handbereik dan gaan we weer praten en lachen, maar ook zwijgen als het moet Dan zie ik je ogen weer en je mond en je haren, je heldere stem doet me goed maar van je aanwezigheid geniet ik nog het meest Daar zal ik me dan nog het meest over verbazen en knijp ik mezelf en weet…

Reikhalzend kijk ik naar wat komen gaat vragend, vol verlangen, dromend ben ik nu al stil je schoonheid weer bewonderen doet me zweven Zal ik straks sterven, badend in het zweet of zal ik morgen verder leven Als ik het verschil dan nog maar weet.…

Hij mag op afspraak zijn kind nog zien, en mist haar elke dag opnieuw, telt de dagen, soms wel tien, tot een volgend weerzien. Het kind reikt tot zijn schouder, straks is zij wat jaren ouder, en niet afhankelijk van moeders gril, dan kan zij komen zo vaak ze wil.…

ik laat jou geboren worden in mijn nieuwe droom je was er al maar nu weet ik dat je ook in mijn heimwee bent vergeef me het gemis ik ken je al zo lang zoals de duinroos en de golven waarin ik schelpen gooi en waarin ik me op den duur ook eenzaam weet omdat jij de meeuwen niet kan zien ongeschreven zoals verwondering in het lichtste…

hoe stil legt herfst zijn hand over de aarde de verste klokken hoor ik nu geluiden die de witte berken voor me bewaarden en ieder die hier is ook de vogels grijs en traag zien bomen rillen ik wrijf over schaduwen maar er is niemand die wat vraagt…

Ik pelde de jaren één voor één uit hun schil draaide elke maand om hun as Terwijl de tijd rozen baarde vroeg ik me af waar jij was Intussen hebben wij Abraham gezien En sjouwen moeizaam ons verleden argeloos tussen twee popsongs door het zonnige terras van Badlust op Tussen bier en wijn keken blauwe ogen ogenblikkelijk verstilde de tijd…

verdriet van een liefhebbende moeder zij die haar volwassen kind niet meer zag MOEDERDAG iedere keer verdrietig terugdenkend aan die baby/kinderlach MOEDERDAG jarenlang verlangend naar weerzien toch kaarten stuurder op zijn geboortedag MOEDERDAG stierf vermoedelijk hopend op eeuwig amenzijn in wonderland zou het toch hand…

waarom zocht je de maagdelijkheid van onbetreden terrein als nachtblinde vogel in gekooid niemandsland, met zeewater reikend tot grijze horizon, echo’s langs doofstomme gewelven gelijkend op avondstilte, op aankomst in marmeren afwezigheid gevuld met bomenschemer en bladerloze beenderen?…

achter de lens legt iemand een vader en zijn kleine zoon vast hij laat me kijken naar het kind dat teer verschanst in het landschap van vaders armen rust zachte gebaren betasten het kindergezicht mollige handjes vleien zich op mannenschouders het geraakte hart wordt licht in ademloze tijd iemand achter de lens legt het weerzien vast…

Mijn droevige en trieste gedachten Gedachten van een wat oudere vrouw, in die zo nare tijd van de overgang. Hij luistert heel geduldig, Zijn kopje stralend rood. Zich niet bewust van de troost die hij bood. Ik pluk hem niet, nee, waarvoor. Hij hoort hier op het Zeeuwse duin. Genietend van wind en zomer. Toevallige ontmoeting.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

En nu is ook de laatste er vandoor Zijn winkeltje waar veel werd omgestoten Dat is alweer een hele tijd gesloten 'Dag kindertjes en nu tot weerziens hoor' Wie voelde niet vandaag een klein verdrietje Dag Swiep, dag Saar en Brom..dag Malle Pietje ---------------------------------------------- Piet Ekel  is op 90-jarige leeftijd overleden…

Met het stillen van de tijd luidt het weerzien het afscheid in. Met aarzelende voeten schuifel ik het lege landschap uit.…

Omarm de mooie herinneringen in gedachte en neem ze mee, verder in je leven. Allerzielen…

zag ik een vriendje van vroeger was het een oude man maar toen ik hem hoorde praten dacht ik die ken ik ergens van…