Alle inzendingen over toorn

Het rood van je lippen groeit als een dodelijke vrucht ineen, samensmeltend totdat de toorn des overvloeds een overmaat van liefde spuwt in de verkeerde richting.…

Aanrollende golven met schuimende koppen de strandtent kraakt Koffie en schrijfblok achter door zilte wind gestraald vensterglas Zilveren meeuwen leven zich uit tegen staalblauwe hemel Contrast tussen toorn der zee en m'n lichaam scherpt 't bewustzijn Gewoon gelukkig op 'n koude winterdag aan de Noordzee…

Stak mijn toorn weer eens op dan werd hij verzacht, door de balsem in haar stem, haar kreunen in de nacht. En zou ze heel bevallig haar kuiten en de sproeten op haar schouders tonen dan wist ik dat zij mij tot koning van de nacht zou kronen.…

Welke god of godin zou niet in de kleur van toorn of verdriet langs zo'n hemel rijden? Het alleen werd samen van welke duur... wordt niet gegrift ...in banken.…

De lippen en het gehemelte versmaadde, wat zachtmoedigheid heeft groot gemaakt, in toorn geraakt...…

Een vriendelijk antwoord doet woede bedaren Krenkende woorden wakkeren juist toorn aan Waardoor nieuwe conflicten kunnen ontstaan Het is beter de goede contacten te bewaren.…

met zijn hakken in het zand verankerd denkt hij boven haar uit te toornen gewapend met zijn dekmantel waant hij zich onfeilbaar zij zet de dans in, hij pareert en kotst opgekropte woede over haar heen spiegelt feilloos zijn eigen gedrag in de hoop haar te kunnen raken gewapend met liefde ontwaart zij hem als gevangen in zijn eigen pijn…

Een opgetogen gebaar; een wind harteloos stil Ik ben nu met jou klaar en doe weer wat ik wil Een onwezenlijk koel; een toorn in mijn hart Weg is ‘t liefdesgevoel pijn week uit mijn hart Een nacht vol kommer ligt nu niet meer klaar Ik vind je nòg stommer na al welhaast een jaar Een herinnering week als schaduw voor licht Toen die…

verbruit ontij de tijd, het zal weer morgen zijn, als de zon over bange harten klimt, schalt werelds toorn uit het stof van ontheemden, verwaait in de machteloze tonen van het dagelijkse brood, vervalt tot luide smarten, in een laatste snik gegraveerd, resteert in gewijde aarde alleen de dood, z’n blik naar binnen gekeerd.…

Waar wanhoop een ladder richting hemel vormt en het hoofd met het hart een strelende vinger met een stekende dolk verward, geeft een broze engel zijn bekentenis: "Kwaad wordt kracht, toorn wordt licht en in de nacht verbindt hij zich met zijn geliefde..."…

. ------------------------------------- uit: 'Toorn'; de Tweede Ronde, 2005.…

Jij kwelt met gebaren en taal vernietigend het hart met sneden mijn huid verdwaasde waar heb jij gekeken waar gezocht daar domheid en geilheid toon voerden en woede is nu mijn woord uit toorn is dit geboren en in vrede zal het sterven zijn in het gras zal liefde liggen naast de stroom het hart vergeef de verdwalingen waar ik wist dat…

mond gestorven geen woorden meer uit kan kramen daar zal ik op je wachten nog enkele jaren van hier een jong leven nog te vormen voorbereiding op een levensslot dat je dan tranen zal huilen uitgekristaliseerde hoopjes zout en vergiffenis zoeken, eindelijk op dan toch kapotgesteunde knieën voorspel ik nietsontziende doofheid geselende toorn…

Dit leed is niet te vergelden, te straffen ‘k zou niet weten hoe, te doden, dat ben ik te moe, maar laat in Godsnaam alles bidden, dat als er ook maar iets bestaat, deze nu eens van zijn troon afgaat, en dit onmens met zijn toorn slaat, slaat. En laat hij dan ook ongevraagd, Hij die alles ziet, Troosten… ik kan het niet.…

tref jij dichte deuren ontsluit dan je hart: zeg je zegje in kleuren in plaats van in zwart heb jij gif te lozen verbloem dan je toorn: zeg je zegje in rozen in plaats van een doorn maak jij valse starten herzie dan je stijl: zeg je zegje in harten in plaats van een pijl mis jij stro en halmen hervorm…

Waar angst en vrees Als wurgend koord Haar bijna de keel afsnijdt Kleurt heldhaftigheid En moed het bloed Dat door haar aderen stroomt Ze richt zich op En kijkt fier Het naderende onheil In den ogen Sterker ben ik Zegt ze met de toon Van liefde en dapperheid In haar stem De toorn is woest Maar zal bedaren Omdat de liefde Immer…

krijgt samenhang ten langen leste in het zicht de overhand als goudgerande cumuli waar het late licht op brandt wordt het oude zeer vergeten van opgekropte vrijheidsdrift waaruit bitse schichten schoten toorn gericht gehoor bestookte geselend met woedevlagen plots gebraakte donderslagen klarend is de wolkenlucht vergeven van doorbroken…

Overwin de toorn van het lam, haal het verleden in, herleef vervlogen beleving. Sneller dan het licht. Leegte vult zich met licht gebogen spanning. Een glimmende lach verbergt een geblindeerde gedachte. Zie het licht, dat sneller gaat dan het zicht.…

verdwijnen al lijkt de vorm zich vast te bijten in werkelijkheden zonder naam, rouwranden en korstige wonden zijn als het getij, de maan trekt en duwt zoals het water in mijn stem vluchtig en zonder oordeel maar zichtbaar in geïllustreerde tastbaarheden zetelt het geluk in de rand van deze aarde, zij bemoedert en is het vuur in de toorn…

willen Elkaar zien Elkaar voelen Elkaar in gedachten beminnen Het raadsel van jou Komt in mij binnen En leert mij dat leven Afstand en nabijheid is Het raadsel Blijft En beklijft Omdat niemand Open tegen de ander is Geslotenheid In de samenleving Geeft isolement Niemand die achter een mislukking aanrent Het falen Is de schaduw Die toorn…

Ogen als regenschaduw* Uiterlijk beslist uitgehuild Die tijd in jaren was echt hard Eventueel gebrek Een nijpend tekort Oprechte liefde Vliegt ongrijpbaar door toorn Niet te stoppen kwaad Van een onbespied' duivelskunstenaar Daarna zijn kunsten rucksichtslos uit Onmenselijk, maar waarom? Nou daarom...…

talmen tot waar ik kalmen streep tegen kilte Starend als een vis naar vrijheid gebonden in kermen aangemeerd winters steenkoud geconserveerd ijzingwekkend snerpend respijt Versteven tot onder, tegen de tijd over geleverd aan; onderdoor `n snijdende wind met ijzerkreten Tussen het riet, mijn ziel gespleten door lopers, vechters, bijters, toorn…

Hun eigen stem maakt ze tot woordjunk, de drempellozen hebben de halve wereld; verbaasd mij dat ze ‘n natuurlijke dood sterven, niet halfweg door toorn geveld.…

Zo was zijn toorn. Hij weende, was vol mededogen, als een vvd'er van de oude stempel - stempel zeer oud, het drukt PvdV - geroerd tot tranen wordt als miljonair, een deugdzaam mens toch, want die worden rijk, belasting moet betalen... Zo groot was zijn medelijden. -------------------------- uit: 'Toeschouw', 2003.…

silhouet kruisen, degens begraven De dorstige mens drinkt het gif uit haar wonden van dode handen Uit een nieuwe kern onder een oud gesternte werd zij geboren Op helblauwe kraters van de zoekende mensheid rust een felle zon Zijn stralen klimmen over steen en grafzerk heen in alwetendheid De wraak der Goden zal als een heilige toorn…

De uitspraak Nederland is vol wekte de toorn van de Goden en omdat het de waarheid was werd de uitspraak prompt verboden Toch geeft vaak het weerbericht hiervan een vrije vertolking met de bekende mededeling vanuit het westen toenemende bevolking Neem nu al die files dat is toch al te dol en wat denkt u van de treinen zitten die dan niet…

Oh, Aphrodite, mijn eeuwige rivaal Ares, bevlekte U met een zoon, Eros, die nu na jaren nog steeds een doorn is in mijn oog en onderhevig aan mijn toorn! Oh, Aphrodite, zelfs Anchises is U liever dan mij, en Aeneas ontsproot uit het samensmelten van uw schoot, om Troje te verlichten!…

Ja, want mijn geweten roept mij in zijn heilige toorn...…

zijn toornen en zijn lach was even klaar, hij was een wolk, en een orkaan bezat hij van liefde en van kracht, als de natuur ze 't zuiverst maakt, - zuiver als een vuur. Hoe heeft hij de rijkaard in stuk gebroken, hoe zacht is hij voor de werkman ontloken!…

Als God en Allah weer eens met elkaar in de knoop liggen, hun toorn de Aarde teistert. Is het makkelijk de marionetten tegen elkander op te zetten? Joost mag het weten... maar Joost is niet meer. Verslaggever voor het journaal: liet zijn leven in de zinderende hitte van de woestijn. Aangewakkerd door tonnen springstof.…