Alle inzendingen over traag bewustworden

Nog nieuwtjes van de twee informateurs? Jawel, de stand van zaken werd door Remkes onthuld aan journalistenboys en -femkes, die ongeduldig wachtten op primeurs. Hij roemde de gemaakte overuren en zei: ‘Het gaat nog wel een tijdje duren.’…

Docentenschaarste, PFAS-gif, Ter Apel, de jeugdzorg en de woningbouwmisère, aardbevingsschade, toeslagenaffaire, het kabinet loopt niet zo hard van stapel. Als het in Nederland om mensen gaat komt actie laat, te laat, of veel te laat.…

Regeren wàs vooruitzien, nu niet meer: geen proactief beleid voor zware kluiven, het is de trend om ze vooruit te schuiven, zo sneuvelen twee spreuken van weleer. De zorg wordt onbetaalbaar, valt te vrezen, omdat we niet voorkomen maar genezen.…

In een ongewoon licht rijden de straten vandaag, helder als nooit tevoren. Zand op de wind, een geur van oude bureaus uit een zwembad, iemand die hoog in een huis de ramen bespeelt - het schrift gegeven, lees tussen de vlugge tekens de weg, hoe de voet terloops bij het asfalt vandaan gaat, het zo weer vindt in de ruimte tussen twee oogopslagen…

wát als alle dieren mensen zouden worden en met dezelfde stap de mensen: goden en de liefde zou regeren en wij de dieren zouden leren niet te doden en elke drijfveer om te handelen niet meer de richting zou ontberen die hij nu node mist en elk denken hielp om te creëren ……………… ik kan erover fantaseren maar wou dat ik het…

Wat geeft het mij een verlichting om gedichten voor de Heer te schrijven maar ben ik daarbij geen grote huichelaar als ik onderzoekend kijk naar mijn dagelijks denken en doen?…

Ik betrap mij er steeds vaker op. Wanneer ik weldenkend in bed lig, piekeren noemen sommigen dat, dan zie ik me al weer opstaan. Wanneer ik dan eindelijk op kan staan, denk ik moegedroomd aan zitten. Wanneer ik dan comfortabel zit, zie ik me in gedachten rondlopen. Maar, terwijl ik aan het lopen ben, zie ik mezelf al hoopvol arriveren.…

De mensen zien weer blauwe lucht Weer vissen zwemmen in kanalen Ze moeten daarvoor wel betalen Soms met hun allerlaatste zucht Het is nogal een harde les De mensen zullen moeten kiezen Voorkomen dat zij gaan verliezen Hier zweeft het zwaard van Damocles Techniek, fabriek en industrie De arts, de wet, de zuurstoffles De mensen moeten zich…

Ja het is waar, de tijd heelt alle wonden Dat weet je nu is een voldongen feit Na jaren ploeteren ben je ze kwijt De wrok en het verlies, de zilte zonden Je hebt jezelf weer enigszins hervonden Je voelt je ongebonden en bevrijd Bent zoveel meer dan je persoonlijkheid Je bloedrivier wist weer hoe uit te monden In een onwerelds gladde oceaan…

Zij heeft een wolkje in haar hand Zij is verlicht, van zich bewust Een engel heeft haar kruin gekust Zij voelt met alles zich verwant Zij helpt de wereld uit de brand De mensheid voelt zich uitgeblust Maar kan gered worden door rust Is domweg eigen aartsvijand We moeten af van winstbejag En kiezen voor natuurbehoud En luchten, hemelsblauw…

De tijd tikt in sluimerstand dromen strelen de lakens met zandgestrooide zang mijn geest in een baan om de aarde nu terug de dampkring in de psyche keert zich om onder wordt boven zoals de onwetendheid bewustwording in haar greep houdt strekken armen zich uit in onmetelijke ruimte verdwenen is de greep vrijheid in twee werelden…

De stilte, excentriek zo fraai bewustwording rust geeft een mens voldoening om weer verder te mogen in het dagelijkse ritme van de dag. De natuur is zo onwaarschijnlijk prachtig Het geeft je kracht..…

Laat je prachtige glans weer zien Alsjeblieft hef je hoofdje weer op Slaap je misschien Zachtjes schud ik je heen en weer Maar geen teken van herkenning Wil niet de waarheid weten Alleen maar ontkenning Aai je hoofdje, vertrouwd Druk je tegen mijn hart Praat tegen je Dan de bewustwording, keihard De pijn is als een steen Ben je kwijt…

Niet zonder bewustwording. Niet zonder liefde. Niet zonder groei. Licht kan niet zonder duisternis. Toeval niet zonder bedoeling. Vaders niet zonder moeders. Jong kan niet zonder oud. Succes niet zonder falen. Alleen liefde kan voortbestaan, zonder tegenstelling. Als bewustzijn. Zonder haat.…

en als kwellingen van bronnen mij overvallen, zou je 's nachts mijn gelukzalig deken zijn omdat liefde bewustwording weerhield en wat sprankelende wateren voelen.. en als ik verlangeloos gelukkig was en kon 'voelen' dat liefde werklijk bestaat, dan groeiden dromen als logische sleutels..…

voorzichtig tastend langs de randen vingertoppen feilloos oneffenheden registrerend wankel jonglerend op de uitsteeksels van de wanden tracht ik mij een helder beeld te vormen van het zwarte gat waarin ik onverhoeds viel optimale bewustwording van normen en waarden als schimmels voor de koets van uittrede galopperend op hol slaand in mijn…

Dat verdient vervolgen Ik worstel met u mee wat dat betreft Het is een zaak van onderricht en groei De mens heeft nog een lange weg te gaan Voordat zijn beest tot engel zich verheft Dus heb geduld met onvervalst geknoei Bewustwording breekt door in het bestaan…

Mijn dag verlaat dan meer belegen met zijn teleurstelling en zijn zegen de wegen van de mens in bewustwording aldoor klein; die slechts in dagdromen groot mag wezen; maar immer toch altijd dat ene schakeltje in het geheel kan zijn.…

hoe draaglijk is de last die de hoekige schouders dragen van hen die geschoeid met oud leder zich hebben afgestemd op louter ingebeelde bewustwording het oud leder, geplooid gescheurd verkleurd, de zolen kreunend op de pas van ongepaste maatvoering edoch, een mensch is een beeltenis van de mensch, die zich aanschouwend vergewist dat…

Bewustworden. Bestaan. Al die kennis en al die weetjes, brengen ons echt niet nader, tot wat ieder mens heilig is. Heilig als wij dieren zijn. Onze wereld is heilig. Stralend als de zon. Wie heiligheid voelen en ervaren, stralen dat met alle wezens uit. Zeggen liefdevolle waarheid, met horen, zien of zwijgen.…

Onaantastbaar glijden donzen aquarellen in trage metamorfose langs het blauwe linnen Sierlijk gesluierde bruiden een witbebaarde reus hier en daar wat elven verpozen aan het azuur De kwast gedoopt in grauw over wit gestreken lost pittoreske vormen op in een stilleven van nevel…

‘t Is jonge Rutte man op onderwijs hij spreekt van nieuwe dat is snelle tijd in vijf jaar, dat is nu de fletse eis waarin studenten worden opgeleid Hij kuchte op de pijnlijk rake vraag het sneller kunnen is iets van vandaag…

deserteren, Zo'n ijsvloer is een bodem van verraad Hoewel ook warme grond me tegen staat Sinds ik ontdekte dat men trage beren Leert dansen op een gloeiend hete plaat --------------------------------------------------- Uit: Zwart Ijs, november 2001.…

Als een trage beer bleef ik lopen, tot jij kwam... jij brak me open, Ik zag je staan, een baken in de wind. Die de goden heeft getart, een weg zocht naar m'n hart, die me liet huilen als een kind.…

je wuifde ik lachte terug herinner me wolken drijvend op hun rug een trage zon waarvan de stralen stil leken te staan in het verloren gaan van tijd in wachten bevroren keken we naar elkaar het moment van breken kwam snel daarna jouw transparantie knapte toen ik met een woordloos afscheid jou diep op je ziel trapte onoverbrugbaar…

stoelen door het laatste leed verlaten lege plekken in het echtelijk ledikant waar ooit warme gevoelens zaten waait koude wind over het land het trage licht gestaag ontloken zeeft schemering door het gordijn van tederheid voorgoed verstoken klinkt onrust door als een refrein niets wijst nog op het oud geluk waarmee zij eens elkander bonden…

het duisterde traag subtiel penseelde tijd meer donkerte in het decor zette contrasten aan die normaal de structuur van bestaan wrijvingsloos aanpasten de samenpakkende schaduwen gaven een koud en onbestendig gevoel waar vroeger minuscule stofjes dansten in tevreden namiddaglicht tochtte het kil in verlopend samenzijn sloot ieder…

Ik geef het toe: ik dacht er nooit echt aan Maar dat de schapenherder nog bestond Was toch een stukje erfgoed dat ons bond Dus achteraf gezien ben ik ontdaan Nu valt er in ons leven een hiaat Waartegen geen massaal geblaat meer baat…

de witte duif vliegt weg het stukje kerst valt uit zijn bek opgeschrikt door fel wit licht een harde knal zonder gezicht de boom staat vaag te pronken de takken zijn al moe buigen naar de aarde toe in trage uren neemt het jaar zijn end de witte duif is neergestreken wil niks van vuurwerk weten…

De lente schiet niet op in ’t Midden-Oosten De leiders hakken in op demonstranten Die Assad en zijn vuige secondanten zijn daag’lijks op de doden aan het toosten Wat kunnen ze van ons nog heel veel leren Bijvoorbeeld eeuwen democratiseren…