Alle inzendingen over troosten

soms wil je niet wil je niet getroost worden wil je huilen alleen in verdriet om wat je niet hebt wat niet meer is languit met opgetrokken knieën schokkend en tranen die vloeien lig je huilend met een stem die breekt een lichaam uiteen een naakte ziel die hunkert naar dat wat niet meer is alleen alleen zijn om vandaar uit op eigen…

huil niet hoop treur niet verlang denk niet droom vind geluk in boom of plant zon en maan weer en wind en vergeet me of niet kijk maar…

Wordt u door een oor geleld en geslagen door een klepel, door het leven dus gekweld: "zoek uw troost dan aan een tepel".…

Laat dan mijn ziel maar rusten dicht bij U en kijken met de ogen van een kind omdat ik nieuw besef door U te zijn bemind. Laat alle dof verdriet genezen in Uw licht omdat mijn diepste wezen weer door U wordt opgericht.…

troost is ook herinnering de foto van voorheen de warme liefde van weleer die zo plots verdween troost is de herinnering van het prentje aan de wand jouw naam die ik ginder schreef in het toen nog warme zand...…

Troost, een zielekus die als een zachte deken het koude hart warmt…

Moet ik je dan vertellen dat ik je troost was? Dat mijn liefde jou had kunnen omringen? Ben ik zo argeloos dat ik niet door heb dat jij hetzelfde bij mij wil doen?…

als tranen wellen en blijven steken is al wat ik bieden kan een druppel ogentroost…

Ik zoek mijn troost alleen bij jou want niemand heeft zoveel begrip Jij reageert ook niet bepaald lauw als ik om hulp even bij je aanwip Jij bent die enige die mij begrijpt, mij altijd door rottigheden sleept ‘t Leven heeft jou volledig gerijpt bij jou word ik nooit afgescheept Ik zocht je reeds sinds jaar en dag totdat ik je eindelijk…

De troost slaapt, maar waakt over mijn verdoofde geest. Want hij weet, en ik, ik leer dat geen deken ooit kan helen wat mijn ziel gehavend heeft. Zo is mijn troost ontwaakt en warmt mijn voelen, tot ik slaap……

nog strekt je huid tot ver voorbij de nacht waarin geuren grenzen aan geborgenheid weet je mij te vinden zonder zoeken als vlinders elkaar zomaar en eenmaal in handen spiegelen harten dezelfde maat ademloos is de tijd eeuwig raak ik je niet kwijt…

De koffie uitgeprutteld, stond hij op, om me vlak erna te wekken met een geurende bak troost. Een goed begin van een dag, met zon, met regen met onweer, maar de start was goed, want zachtjes, om me niet te wekken, troostte hij me al, voordat ie wist dat ik me slapend hield.…

Het zijn de woorden niet die troosten maar ’t hart dat erin spreekt; verbondenheid verdraagt vaak stilte want veel gepraat verbreekt wat opgebouwd werd al die jaren, wat bindt en doet tezamen staan; Zo laat ons dan het laatste stukje van heel die weg maar samen gaan.…

Ik wil je troosten dicht bij je zijn tegen je praten je te verlossen van de pijn. Ik wil je troosten je kijkt me aan zonder ècht te kijken je ogen staren mij droevig aan. Ik wil je troosten ik pak je vast om je te omarmen de tranen komen je voelt houvast.…

God kent onze pijn en verdriet Hij weet wat wij voelen en denken Hij wil ook u zijn troost schenken God, de Trooster, Hij vergeet u niet. Troost hebben we nodig bij verdriet Het kan ons heel veel steun geven Dat mensen getuigen van meeleven En bidden dat God zijn troost biedt.…

In zinloos weer geeft staren een richting hulpeloos weliswaar en met een kalme vervreemding langs de naamloze oevers echoot de laatste winter struikelt het zomerpaleis binnen poogt tevergeefs leegte te vullen een koningsspan overziet het geraamte van woest en leeg vult hemelsbreed de ontdooide tuin met stralende schoonheid…

Veel woorden van troost zijn van zichzelf vaak troosteloos. Ze worden gegeven Als verzoening met het leven, Gedachteloos. Men vindt ook vaak troost, met een bakkie troost.…

, Bij het aanschouwen van Dat wat onvermijdelijk is - De dood die mij komt halen Is een beeld dat in al Zijn gruwelijkheid mij Mij troost biedt…

na m’n wankele werk fietste ik tegen zessen naar ‘t broek, zette één stevige voet op ‘n eenvoudig stenen muurtje keek omhoog naar ‘t populierenbosje en liet me zegenen door de rijke klanken van ‘t roekenkolonieconcert.…

Troost, wilde een ware stormloop van vragen, de meest kwetsbare emotionele tyfoon, was al ontketend in enkele ogenblikken. Leven, verdwaasd trachten te overleven, waarop de daad, de snelheid bracht, wanhoop, redelijke waarheid sprak. Gemobiliseerd om noodhulp te leveren, bleef troost onredelijk achter.…

Een wijs advies een troostend woord, wordt door ieder graag gehoord. Wie kent er geen,een eenzaam mens, die heeft het bovenstaand als wens. Een beetje aandacht, kort en fijn, jij ook zou eenzaam kunnen zijn. Dus kijk eens op, en om je heen, er zijn veel mensen echt alleen.…

Huil maar lief kind je hebt pijn, het mag ik zal je troosten als het moet elke dag Troosten zal ik je lief kind al weet ik niet wat er is mijn kind maar je huilt, dus ik doe het tenslotte is er een moeder die dat vindt Waarom zou je huilen lief kind als er geen moeder is geen moeder die je troost geen maand,geen dag,geen uur,wat 'n gemis…

Zie! somber rolt het wolkgewemel! Maar 'k weet, een kleine sterre blinkt Daar achter op ecu blauwe hemel — Een ster, die hartvertroostend pinkt. De scherpe doorne geeft soms wonden, Doch waar de scherpe doorne groeit, Wordt zeker ook een roos gevonden Die met de schoonste lachjes bloeit.…

Troost mijn hart in bange dagen als het uitzicht neerwaarts is wees een antwoord op mijn vragen vol met twijfel en gemis Vang me als ik dreig te vallen ontcijfer de oplosbaarheid van mijn verwarde getallen de beloning is mijn dankbaarheid…

Men maakt een dier dood in de nacht; iets kleins en wilds wordt in de struiken omgebracht. Omdat hij stemmen hoorde, dacht hij dat het volstond als men geloofde; maar even later huilt verschrikking in een gracht. Men heeft je niets beloofd bij de geboorte; maar overlast, het roken en het drinken tot in de ochtend, de volle maan die…

Wanneer we troost laten gaan. Wanneer we leren zwijgen. Wanneer we voor de afgrond staan. Wanneer weerstand wordt gebroken. Wanneer opstandigheid vergaat. Pas dan, keert troost troostend terug, en heeft angst geen reden van bestaan.…

als je verdriet hebt luister dan eens naar muziek muziek ter troosting…

ik kus de tranen van de onzichtbare man die voor mij staat zijn grieven lijken ondoorgrondelijk of toch de hemel breekt open en kleurt het antwoord langzaam blauw…

Ik vind troost bij het kijken naar kauwen, zoals ze uit het niets in zwermen komen aanvliegen boven verlaten velden. En bij het vallen van de avond neerstrijken in een rij bomen om daar de nacht door te brengen. Uit de kruinen klatert hun kakofonie.…

Mijn tederheid mijn verdriet mijn lied is als het geluid van een zeis die door tarwe maait een lied dat muren naar beneden haalt, je mee neemt naar de hoop van de zon overgoten rivier troost in de opeenhoping van mensen waar de dood rond maait de ziekte om zich heen slaat bevend huilend naar adem snakkend de mensen…