206 resultaten.
Het zwart van de aarde
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 225 heb het leven
tot schoven gebonden
zij drogen met wind
weer speelt mijn kind
in de zon net als vroeger
dolt zorgeloos rond
nog staan de stoppels
hun wortels verankerd
maar de grond is verkankerd
door jarenlang roofbouw
op normen en waarden
gespoeld uit het zwart van de aarde
wat rijk groeide en bloeide
oogst nu de vruchten die…
Vals seizoen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 253 Het zou moeten
sneeuwen als een muur
ijzig ruw over zwijnenvachten
de beek kronkelend bevroren
als een knisperende boskrakeling
scheve schotsen verankerd
in nachtzwarte oevers
glazen vennen in bontkragen
rietpluimen van bergkristal
het meer vol poolijs
de heide naakt en troosteloos
bijna onzichtbaar verstoven
onder verpulverd onbehagen…
terug naar zee
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 153 zwijgend rijgt ze
oude woorden aan elkaar
onstilbaar verlangen van toen
en daar verankerd in de ziel
de zee bracht golven
aarzelend naar het strand
nam ze dan weer mee
het water was laag
ze hoort de meeuwen
zoekt veren en schelpen
zo stil, zo dichtbij vindt ze
haar dieptste zelf
zacht ademt ze het verleden uit
de vloed zit haar…
Het prikkende geweten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 71 Ik heb het opgeschreven,
Er afstand van gedaan,
Van me af geschreven,
Het moet in de tijd
Zelfstandig verder gaan
Los van mij waarin het
Met onzichtbare ketens
Is verankerd -
En net als de rust
Gekomen is, ik me al bijna
Onderdompel in de slaap
Die met graagte is gekomen
Is er die kleine speldenprik,
Vanuit het niets, vanuit…
Stil strand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 147 ons mooie strand
en levendige dorp
heeft uitgestorven straten
de zee is kalm
alsof ze vredig
zo verlaten
haar golven van gemoed
kan laten stromen
uitgerust aan een rustige kust
ons stille strand
blijft onvermoeibaar wachten
niets veranderd wat is verankerd
in ons hart
zo dromend langs de lijn
weten we waar we trots op zijn…
niet
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 74 de zee is niet
het lijfbezaaide zomerstrand
de buiken verankerd in het hete zand
de zee is niet
hengelaars op de pier
hangend aan hun stok verstokt
de zee is niet
vissersboten zwalpend op de groene golven
gevangen in hun netten
de zee is zelfs niet
meeuwen die schreeuwen in de branding
of een zon die ondergaat in zee
de zee is alleen…
De Boom
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 699 Ik voel mij als een boom
wiens takken zich verwrongen
naar de hemel strekken
in blauw niets
Schreeuwend om aandacht
als kleine hongerige vogelbekken
elkaar verdringend voor elk eetbaar iets
Krachtenloos en talrijk boven
ben ik aan de voet geworden tot een massief geheel
verankerd in de aarde
Gesmoord, bijna geluidloos
komen er…
Eikeldichtje
gedicht
3.0 met 19 stemmen 4.524 Een klein alpinopetje
op een gaafgladgezichtje
groenglanzend naar bruin, netjes
verankerd
aan in grondgeworteld
hout
Morgen
valt het gelijk de zijnen
in het aardse slijk
als voer voor de zwijnen
of vergaat tot stof
onder dicht kreupelhout
Maar, misschien
heel misschien dat
dit éne eikelwichtje niet
zal plezieren
tot levensonderhoud…
Blauwe Engel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 Wíe ziet nog wie jij bent zonder de cam
In hollywoods vervlogen hof van eden
Icoon dat in een tape verankerd zit
Wie zíet nog wie jij bent meer dan je stem
Van ooit eergister gisteren en heden
Marlène blauwe engel in zwart
wit
Wie ziet nog wie jij bènt - een donkere stem
Onder de hills van beverley's verleden…
ALEKSEJ ANATOLJEVITSJ NAVALNY
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 82 De zomer lag verankerd in gewapend beton
zonnestralen trachtten vergeefs het te warmen
Terwijl geen straaltje hier binnen komen kon
lag hij alleen op 't bed met gebonden armen
Veroordeeld wegens afwijkende gedachten
weigerde zich met zo'n regering te verenigen
Hem zou daarom de loodzware straf wachten
zonder zich met zijn lief te mogen…
Ik wil vergeten
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 691 In de holle lucht
Waar zuurstof verankerd ligt
Aan het bestaan in het niets
Tracht ik het te achterhalen.
In het hier en nu
Met een vlaag van verlangen
Naar datgene wat is vervaagd
Weet ik wat ik mis.
Mijn handen uitgestrekt
Gevuld met onomkeerbare leegte
Reikend naar het bedwingbare
Ik wil vergeten.…
Botsing
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 85 de emoties botsen met elkaar
als de golven onder het staketsel
in mijn hart baart een woeste binnenzee
van bittere ongezouten woorden
de vuurtoren knippert zijn licht
over het strand
aan uit
aan uit
mijn omega
maar ook mijn alfa
mijn voeten zijn verankerd
in deze wereld
met een zekerheid
die onnatuurlijk lijkt
maar het wel is
de…
Leegte - ruimte
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 149 Weidse leegte boven me
voor – achter – links - rechts
vreet me op
zuigt me leeg
angst overheerst
een boom zonder wortels
de stam zweeft als de meeuw op het strand
voor hij landt
zich nestelt
een bolletje veren op het zand
kop in de wind
staat hij stil
roerloos verankerd
zo licht
zonder wortels
ik schrijd de ruimte in
wandelende…
hoe stil het was
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 101 de leilinden, windbrekers van het eerste uur
verankerd in boerengrond
de eindeloze korenvelden
de kleine boerderij
de grote graanschuur erachter
uit het landschap gewist
de blaffende hond aan de ketting
de kakelende kippen op het erf
de altijd kraaiende haan
het getjilp van mussen
onder de dakpannen
de gewortelde boer op klompen…
ALIS VOLAT PROPRIIS
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 143 dat wat rest, ligt in mij opgeslagen
geborgen in mijn dunne handen
verankerd in mijn hart
bij vlagen vloeibaar maar steeds warm
het zandkasteel, de parelmoeren schelpen
het zachte van je wang
zo ver als ik maar kijken kan, wil ik
je volgen, tot ik enkel nog een stipje zie
samen met het witte van de wolken
verdwijn je aan de horizon
jouw…
Exit
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 239 Stadjes verblijven weer
verankerd in hun
star verleden.
Jij fluistert hoe
voorbij dit is.
Ik zal dit nu beamen.…
De sponningen van het duister
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 381 Het is niet zozeer dat mijn
hart de vluchtweg is van de bruid, neen
de jonker was van huis uit arm
***
kromme tekens een stip met een haal
met aan het eind dat open maar verwaand
steeds maar weer het antwoord weet
al zijn de vragen onschuldig
doch is het berouw verankerd
in het meisjeshart dat niet één
maar vele kamers had.…
Waar ben ik?
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 329 Ben ik nou de enige op deze aardkloot
verdwaald, verankerd,
verward en boos
op mezelf!…
Dekmantel vol scheuren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 178 met zijn hakken in het zand verankerd
denkt hij boven haar uit te toornen
gewapend met zijn dekmantel
waant hij zich onfeilbaar
zij zet de dans in, hij pareert en
kotst opgekropte woede over haar heen
spiegelt feilloos zijn eigen gedrag
in de hoop haar te kunnen raken
gewapend met liefde ontwaart zij hem
als gevangen in zijn eigen pijn…
Zo boven, zo onder
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 223 Toch ligt dit spirituele beeld
voor eeuwig in mijn ziel verankerd
en herdenk ik het, terwijl ik
tijdens een duik in de golven
van de Noordzee een slok
zout water inhaleer.…
leefbaar amsterdam
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 364 toekomst is verdovend
reeds langere tijd
in 's lands hoofdstad
van noord tot zuid
normen en waarden
diep ondergronds
verpulverd aangeplempt
vroeger vaak lastpost
genoemde mokummers
geloven hun ogen
oren niet
denken mesjogge
kijken daas
in diepe putten
lijken gestild
door een lijntje
met eeuwigheidswaarde
leefbaar amsterdam
diep verankerd…
December
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 239 in louter klaarheid
zichtbaar leunt de dag door ‘t licht
van blauw wit verbond
de mantel van liefde
ligt diep geborgen verankerd in het groene
van moeder aarde
de tong van de taalwind liegt niet
in de oksels van tijd
dat maakt het uitzicht 'gastvrijer' in december
waarop elke dauwdruppel
het pad van stilte zegent voor het nieuwe seizoen…
Het zeilschip en de zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 155 een zeilschip gaat voorbij
wit tussen de bomen verdwijnt
de wind wiegt de takken
zachtjes de bladeren
dakpannen rood in de rij
schouder aan schouder
de zonnestralen tegemoet
wetend warm zijn nabijheid
brengt mij terug
verankerd
met open armen in mij
warm en licht
de verte is hier
de zeilboot ben ik
luister naar de zee
zij zegt…
Eenzaamheid
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 482 geef me de kracht de eenzaamheid te verdragen
verankerd en onbewust gekozen,
in steeds verloren dromen.
zal ooit het tij ten goede keren?…
Moment
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 440 Iedere dag ligt vast
en strak verankerd,
in het eeuwig herhaalde ritme
dat onze dagen deelt.
Misschien, misschien
ben ik al halverwege
op de de weg terug naar
mijn aardse moederschoot.…
Als ik de waarheid overleef
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 172 en weer
balanceer ik
op de rand van weten
of het dubieuze vergeten
heb mijn handen
vragend uitgestoken
kijk naar ogen die
mij zekerheid beloven
verankerd zit
een vast vertrouwen
dat we kunnen houden
wat in jaren al is opgebouwd
bij averij is het weer
varen op gegist bestek
van donkere zorgen
in nachten zonder morgen
pas nadat…
Zusterland
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 119 wolken,
geboren met een wil te gaan of te staan,
vrij de weg te kiezen, langs alle volken,
langs de stroming van de grenslaag te gaan,
op het spoor van brieven zonder woorden,
met foto’s kreukbaar vergeeld
in de zon van oneindige oorden,
als globale nalatenschap, ongedeeld,
op de tast, zwaaiend in ’t rond,
schuifelend langs een steile wand,
verankerd…
Een Beving
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 69 er vond een beving
plaats – een dak stort in
muren vallen om
emoties komen vrij
die voorheen door
hun werden omsloten
de remmen zijn los
het huis wordt weer opgebouwd
muren zijn anders verankerd
het dak niet meer van riet
emoties zijn gevlogen
worden anders afgewogen
niet meer in de hand te houden
er ontstaat een andere beleving…
Donkere handen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 130 Bladloze bomen in een gure herfststorm
die als grote donkere grijphanden
wuiven naar de vogelzwermen
Verkleumde sprietige vingers
herbergen hun verlaten nesten
Rustplaatsen die zij maanden geleden hebben verankerd
in het toen nog zo levendige loof
Hun reeds volgroeide jongen zijn allang gevlogen
Vergetend de grote donkere grijphanden…
Onder de zeespiegel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 72 Daar op de wadden
broeden de ganzen
steltlopers, sterns
en meeuwen die dansen
Uit zicht der duinen
vloedlijn en kreken,
tussen de schuimkoppen
in 't zilte nat
Waaien de wieken
op windmolenparken
midden op zee
en stevig verankerd
Achter het duin
de stem van het water
bij onderwater-
spiegelbewoners
Die ondernemende…