150 resultaten.
Guus Hiddink
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 237 Ach beste Guus, ooit was je onze held
Nu zat je zo verbijsterd op de bank
’t Vertoonde spel gaf reden tot gejank
Je dagen zijn geteld, de kop gesneld
Louis was stukken beter, maar niet tobben
Van Gaal had Vlaar en ook nog ene Robben!…
afscheid van een vriend
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 2.425 hand in hand,
verbijsterd en verslagen,
vol ongeloof en woede
om de dood van Gerben...
we kunnen het niet vatten,
we willen het niet zien...
de klokken luiden,
nog een laatste groet,
je levenloze lichaam
omgeven met zovele bloemen,
iedereen zal je missen,
elke dag weer...…
GESPREK
snelsonnet
4.0 met 12 stemmen 1.294 Jòh, vertel ‘ns,
ik ben verbijsterd, tráinen die dan wel ‘ns ?”…
Beperkt houdbaar
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 2.054 Zij schaamde zich
voor haar streek
liet toen haar hele
handeltje verbouwen
Nu is zij tegelijk
kind en pornoster
maar toch is ze
niet blij of tevree
Want alweer overtuigd
van de noodzaak
van een volgende
dringende verbouwing
-----------------------
(n.a.v. de documentaire
« Beperkt houdbaar » over
oa plastische chirurgie
die ik verbijsterd…
De onvoorstelbare dood
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 657 Verbijsterd
Langzaam
Tot mezelf gekomen
Dicht ik over
De onvoorstelbare dood
Hoe onwerkelijk is het
Om levend dood te zijn
Zo voelt mijn voortbestaan
In het oog van deze orkaan
Zware depressie - leven
Langzaam vervagend tot nevel
Nauw'lijks zichtbaar nog
Gordijn van de dood
Een mens levend dood gemaakt…
Levenselixer
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 255 een engel vliegt aan
uit het oosten, landt
op mijn balkon
met verschroeide linkervleugel
haar pijn is voelbaar
"in Aleppo raakten projectielbommen vlammend
de Moskee en mensen in de stad"
verbijsterd vraag ik wat nodig is
"breng mij eerste dauw
op het blad van vrouwenmantel,
het gebed van een schuldeloze,
het prille lachje van…
Een enkele articulatie
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 177 ze grommen
hun donkere dreiging
in laagtonig geluid
strak bewegend
golven ze aan
het miljoen zonder baan
een enkele
articulatie als
zweep om te gaan
nog is het hek
niet bereikt maar confrontatie
is slechts een kwestie van tijd
een nietsontziende ontlading
opent het hek ze stoppen verbijsterd
ook daarachter blijft alles gelijk…
Ontluisterend
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 396 op een naargeestige nacht
zal zij plots
vaker wakker worden
zoals alle oude vrouwen
vroeg of laat
slaapdronken zal ze
om haar blaas te ledigen
schuifelen naar 't toilet
uur na uur na uur
verbijsterd zal ze
op de hoek van de wastafel
haar gebit zien zwemmen
in een kommetje brak water…
opnieuw vliegt de engel
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 334 opnieuw vliegt de engel
vleugels zwaar beladen
met het slijk van aarde
klapwiekt hij traag
door angsten en pijn
dan daalt hij neer
vlak voor mijn voeten
blijft hij verbijsterd staan
en wist de sluier van
mijn aangezicht
in dat gezegende
ene moment
ontmoet ik in zijn ogen
mijn diepste
eenzaamheid
en ik schreeuw!…
Beslan
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 366 verbijsterd kijk ik
met ogen vol ongeloof
naar de journaalbeelden
uit Ossetisch Beslan
waar vertwijfeld
dolende mensen dood
en verderf verwerken
met rood als hoofdkleur
onze mensenwereld
blijkt een stevige aardkorst
met uiterst zwakke plekken
in de beschavingslaag
eruptie van mensonterend
leed en beschaamd zwijgen…
Poetrie Solo
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 2.204 Malida
Onder flonkerende sterrenhemel
in de Gordel van Smaragd
klinkt het krijsen van de kraamvogel
Zij die mij mijn kleine Peewee bracht
Verbijsterd zijn mijn ogen
alwaar ik naar staar
een Poetrie Solo
met krullend zwart haar
een prinsesje lief
gewikkeld sarong
met batikmotief
En voor het venster…
Rothko-kijker
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 313 Ik wilde graag de Rothko-kijker zien
die door het rood naar binnen wordt gezogen
en voor mijn ogen, schijnbaar onbewogen
zag ik hem staan… in stilte… sedertdien
was Rothko nooit zo diep intiem, zo rood
Niet Rothko zelf, de kijker maakt hem groot…
De jacht
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 491 Haar benen snellen voort
op het duinpad naar de zee
opgewaaid zand dempt
haar woeste passen
de ogen gesloten voor
de schoonheid van een
nieuwe lente strikt zij
haar zinnen in een knoop
ontworteld en verbijsterd
vertrapt zij schelpen
nietsontziend verbrijzeld
zij het heden en swijlens
nieuwe scheuren worden
geboren lijmt ze het
verleden…
Een voelbare kus
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 137 je waaide
jouw lach naar
een zaal vol
verbijsterde mensen
gaf handen applaus
terug met intens
gelukkige wensen
in een voelbare kus
danste voorbij
met magische
aantrekkingskracht in
onweerstaanbare ogen
zij hebben
jouw mystieke
aanwezigheid met
hun ziel kunnen ervaren
in samen voor even
de wereld vergeten
het bestaan als een…
Vreemden op die ene dag
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 233 Ik boog voor ze en geef ze te eten
er wandelt hoop door hun ogen
hopeloos door anderen aangeklaagd
wat is onzorgvuldigheid
ik vertrek van uit onze ervaring
leven heeft me al vaker verbijsterd
ik ga er niet in mee vertrek uit ervaring
hoeveel wereldstelsels kunnen er zijn
wat is het belang van vermoeden
ik vertrek van uit onze ervaring…
nieuwjaar
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 694 nog nooit zo'n ramp gezien
zoveel doden tegelijk
ze blijven op je netvlies
overal ligt een lijk
we zijn verbijsterd en stil
op grote afstand
maar raken er niet los van
ons hart brandt
hoe kunnen we er zijn
voor al die mensen,
die waanzinnig zoeken
naar geliefden in het puin
het nieuwe jaar is begonnen
ook daar, ver van hier…
Een vreemde selfie
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 103 ik heb het
schermpje aan
een vreemde
selfie kijkt me
verbijsterd aan
moet ik mijn of
zijn ogen geloven
van die dwaze
foto’s zonder
kop of staart
hoewel de kop
en het decor
duidelijk maken
waar het over gaat
het was
alsof ik viste
in zwart water
pas bij het
ophalen zag ik
mijn vangst die
maakte me bang
omdat ik mezelf…
Bij de plotse dood van Frans (mijn neef)
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.613 Verbijsterd laat je ons achter;
zo jong was je nog, zo krachtig,
zo boordevol energie en plannen,
maar de tijd staat stil
en wij begrijpen het niet;
kunnen zelfs niet meer denken.
Er is enkel de leegte, het duister,
het staren in de verte.
Wie spreekt over zin en betekenis,
wie voelt wat niet kan gevoeld worden?…
Ondersteboven
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 1.074 De losgeslagen zon jongleert
met gillende kometen,
oceanen spartelen
verbijsterd op de wind.
De lente komt en komt alweer,
nu spuiten de vulkanen
en witte wolken druppelen
hun lading op het land.…
Irma Sluis; gebarentopper
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 147 Vingervlug, sneller dan het licht
Vertaalt zij in gebaren
Woord na woord en zin na zin
Perfect
Zowel Mark als Hugo zijn
Verbijsterd
Net als de kijkers, volgers als ik
Die minder snel kunnen spreken
dan Irma inmiddels gebaren-taalt
Een genot om te kijken, te zien
vertaal-gebaarde woorden
Irma Sluis als topatleet
Nationale ge-
baren-…
Eerloos verdriet
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 258 zwijgzaam
zonder mij komt de zon ook op
of achter wolken vandaan
mijn verdriet is slechts eerloos
tot aan de tanden ontwapend
de maan werd trots geschapen
om met mijn eerzucht te slapen
mijn verdriet is slechts eerloos
tot aan de bodem van mijn ziel
werd mijn geest droef geteisterd
reeds door de liefde onbestemd
bleef ik hier achter, verbijsterd…
Voordragen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.285 Geef je verlegen niet onverholen bloot
laat haar sluiks een voetje schuiven
nonchalant een kootje kluiven
verbijsterd rusten in je schoot
Schenk haar krullen, laat haar lokken
waarachter ze een blozen schuilt
en slechts een oogopslag verruilt
voor `t vergelijken van twee sokken
Plooi haar lippen nipt
zo een avondsarong
valt als balein…
Metamorfose
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 326 Lach je dan een bult
-verontwaardigde eenden zijn lachwekkend-
zodat de voorbijgangers
verbijsterd blijven gapen
naar die niet alledaagse metamorfose.
‘s Avonds kun je dan nog genieten
van hun perplexe gezichten.
Als het lachen
je ondertussen niet vergaan is.
Want een bult blijft toch maar een bult.…
Moeder (3)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 257 Nu ben jij tijdeloos geworden,
en wij, verbijsterd, niet begrijpend,
staren naar de klok.
En in ons hoofd de blijde dagen,
je altijd zorgend vragen.
En in ons hart
de weemoed der herinnering.…
In memoriam matris (8)
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 86 Nu ben jij tijdeloos geworden,
en wij, verbijsterd, niet begrijpend,
staren naar de klok.
En in ons hoofd de blijde dagen,
je altijd zorgend vragen.
En in ons hart
de weemoed der herinnering;…
Ondergang
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 774 De zon die ons vervlamde
en deed dansen van geluk
klom steeds hoger in de hemel
door een zinderende lucht
Wat waren we verbijsterd
eerst zag jij het, toen pas ik
dat die zon begon te sterven
langzaam stikkend in de mist
Het al verslindend duister
maakt ons blinden voor elkaar
want wie heeft er een vermoeden
van die tweede dageraad?…
Als Psyche
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 2.373 De rupsen van de vlinder
gedijen zonder hinder
van koud verstild verleden
en leven in het heden
genietend van het blad
totdat
ze hangen stil en zwaar
als grauwe poppen naast elkaar
en vragen zich verbijsterd af
waar is de zon die leven gaf
oneindig lang de nacht
En pas na 1000 vragen
en nachtzwart lange dagen
herrijst het vlinderkind…
Onaangebroken
netgedicht
2.0 met 499 stemmen 90.402 Je bent geen spreuk uit oude boeken,
noch verbijsterd stil verstand
Je bent de waarheid uit de doeken,
met het verlangen in de brand.
Je bent mijn jeugdig groen verlegen.
Je bent mijn kansen, lang verkeken.
Je bent mijn dromen nooit ontstegen.
Noch om of aan te breken.…
De vraag die ons drijft
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 665 Verworpen in niet zijn,
verbijsterd laat ik de stilte binnen.
Geteisterd door verveling,
het geschenk van de tijdsgeest.…
Geloof en Macht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 196 De wereld is verbijsterd,
stuurt F16's of een diplomaat.
Maar de rug die het moet dragen
is van de gewone man op straat.…