Alle inzendingen over verloren OR liefde OR verdriet

Soms voel ik me een vreemdeling in de nacht herinner ik mij verloren liefde, vergeten vriendschap namen van diegenen die ik ooit bewonderde maar uit het oog verloor in een onzichtbaar land dansend op het maanzand van een verstrooiend strand soms zie ik ze terug en spreek ik uit wat ik niet durfde zeggen in de werkelijkheid zwijg je niet…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Ontmoeting Herkenning Vertrouwen, warmte, energie Crisis Handreiking Alles of niets vriendschap Geen keuze Vriendschap verlangt of verwacht niets Onverwacht Pijn en verdriet Loslaten Ontmoeting Ooit weer Eeuwige liefde Vaarwel mijn verloren vriend Tot ooit…

Misschien verloren voor de toekomst vergeet ik het geleefde verleden en zoek mijn weg naar de overkant daar waar het licht op mij wacht en mij zal begeleiden naar mijn eeuwig zijn, vrij van gedachten over liefde en haat, zonder pijn en verdriet, begeleid geven maar ook ontvangen mijn eerste stap naar vrijheid…

Liefde verloor, een hart in nood. Mijn hart stierf, het vuur ging dood. Een muur ontstond, waar warmte verdween. Een diepe wond, verdriet verscheen. Gebroken hart, in tranen vergaan. Zoveel smart, stilletjes doodgegaan..…

verdriet Mijn grote liefde Gevangen ben ik Hopeloos verloren Levenslang Witte seringen Eeuwig geurend Diep van binnen Voor altijd jij Tot ik sterf Witte seringen…

ondanks de warmte huiverde ik tientallen meeuwen scheerden laag over hun gekrijs leek mijn verdriet te overstelpen toe maar, zei je huil maar anders stromen je tranen naar binnen en blussen ze jouw liefde voor mij laat het vuur maar branden ik gaf je een zoen knielde bij je neer een wereld zonder hoop is een verloren wereld liefde…

zien van al die lange jaren Diepe groeven van verdriet grillige lijnen van de liefde rimpels van verloren idealen alles heb je uit het leven gehaald je mag ze laten rusten of erover schrijven als je wilt…

je kijkt door de holle ramen van een gebannen toekomst ik drijf af uit jouw horizon verslonden in ogenblikken in een vingerafdruk van verdriet onuitwisbare liefde ik kon je niet meer troosten mijn woorden niet sterk genoeg jij was het gebroken wit wat verloren ging in het zintuig van vergeten door het zure heen…

in mijn tranendal Mijn grote liefde ik heb je verloren…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Zacht gesproken woorden In de beslotenheid van het duister Gingen helaas verloren Werden onbetekenend gefluister De liefde die jij scheen te voelen Een liefde die je voelde voor mij Begon meteen te bekoelen Vanaf het moment dat je het zei De waarde van die woorden Bleek bedroevend laag Hebben al hun glans verloren Lijken nu doorzichtig…

hij speelt sax met vingervlugge toets urenlang een rustpunt in de stadskakofonie verzamelt hij duiven en wat mensen om zich heen hij geeft ze brood en spelen en als het plein de eerste avondkleuren vangt glijden fluwelen klanken van melancholie van ver verdriet misschien om dood of een verloren liefde weg met de zomerwind…

mag ik jou bekoren troosten bij verdriet zijn wat is verloren de traan die je verliet ben ik verlangen jouw wens in dromen een zucht in stilte dat innig gebaar je ster in de nacht een eindeloos verhaal zon na regen geborgenheid prille liefde zweef van verlangen laat je bekoren heb me lief…

opgesloten in mijn aftakelende lichaam moe en verdrietig van mijn eigen lijden gulle eindigheid in besloten ruimte verloren vrienden van vroeger hoop op bevrijding van bezetting van pijn en verdriet in overvloed nu wachtend op een stem uit de toekomst afscheid van achterblijvers in een dode ruimte mijn kracht is weggeëbd en uitgeput…

Ik zie jou daar staan met handen vol liefde de angst om te geven volkomen misplaatst Jouw hart zonder muur geraakt door mijn passie laat liefde herleven toont nakend jouw ziel Golven van hartstocht breken mijn gedachten de sluizen gaan open warmte keert het tij Verborgen gevoel geopend verlangen verloren gewaand gevlochten verdriet…

Wat is de waarheid mij waard, wanneer ik deze niet wil horen, omdat mij het verdriet niet werd bespaard, nog voordat ik je had verloren... Wat heeft mijn liefde voor nut, wanneer deze niet meer wordt ontvangen, zet mezelf alleen nog maar voor schut met dit belachelijke verlangen...…

verloren waarom ik ooit begon vind het evenwicht, blijf staan zonder te bewegen overal de stralende warmte van de zon ik sta doodstil in de ijskoude regen Vraag je je soms af waaraan ik dit verdien mijn enige misstap was jou te graag zien.…

Zeven tranen uit een oog en nog zeven uit ‘t ander Hebben van mij, die boog voor jou als tegenstander aangezien je mij bedroog Zeven tranen op een kin en nog zeven op de hand Iedere smoes bleek onzin uit alles sprak weerstand even sterk als de weerzin Zeven tranen uit een hart plus nog zeven uit de ziel Is je innerlijk dan zo hard dat…

De hemel huilde.. hij had verdriet en tja, hij huilde tranen met tuiten Harde wind huilde ‘t treurigst lied ik weende tussen druppels, buiten De hemel schreide..van pure pijn hij was van god en mens verlaten Grauwe luchten voor zonneschijn op dat bankje, waar wij ooit zaten De hemel weende, al heel die dag ik kon dat in mijn innerlijk horen…

Toch blijven tranen stromen als de bron het hart gekwetst bloedend is opgedroogd De ruimte van hoop die er eens was gevuld door duisternis poel van verdriet Want bitter is de eenzaamheid De liefde die er was zal nooit meer zijn Ik raap de scherven geluk dat eens was kapotgemaakt…

zacht zijn gedachten strelend fluweel langs pijn van je dagen verloren hoeveel zout in je tranen het stille verdriet geef jij als vertrouwen in handen verbergen willen we niet herinnering van gisteren is pijn van vandaag liefde is morgen we kussen de toekomst geluk met een glimlach nietwaar…

pijn dan weer vergeet De nevel van het misverstand Het verlangen om niet hier te zijn Het schrijnen van verdriet en smart De hete woede in je hart Het verdriet om wat verloren leek Ze worden door dat schoon duet weer allen op hun plaats gezet.…

heb gezien heb genoten het gaat niet ik kan niet meer denk steeds hoe moet ik verder verder zonder te vertelen wat ik wou ik had je lief ik had je nodig nodig om te leven, om te zijn dacht na over het leven ik zal je zeggen; ik wil geen dubbelleven meer heb besloten om te leven zonder jou en zonder mij…

Heb genoeg pijn geleden En jij hoort nu bij mijn verleden Mijn hart is te vaak gebroken geweest Zovaak, waar ieder mens voor vreest Heb me tijden lang zo ongelukkig gevoeld En liefde?…

waar ik je zie en blind betast, waar ik je blind en blindelings ontzie en streef naar ongezien houvast, waar je met houten stap de straat passeert en met ijzeren gelaat de tijd dateert, waar je nooit of te nimmer in de oelitsa gorki, mijn naam en naamgenoot! nog varen zult, waar je immer en voor eeuwig zweven zult en meer nog: voorgoed…