Alle inzendingen over verzet

Om Ingrid Betancourt ooit vrij te krijgen Heeft Sarkozy zich tot de FARC gericht, Wat uiteraard ook anderen verplicht Niet langer te volharden in hun zwijgen. Want volgens mij komt alles dan pas goed Als Balkenende ook zo’n oproep doet.…

Boeken geven fundament en steun aan kamerwanden en geloof in vrije geest Het lijf gevat in doorleefde sporen van verzet, maar konden haar ziel niet breken en hield haar kritisch denken overeind. Alleen de trappen te steil vaak om te betreden wilde zij het huis alleen horizontaal verlaten ondanks dat bleef haar bewegingsruimte ongetemd.…

De kreet kaatst tegen kale muren trilt na als sonar op het trommelvlies die in verlaten echo de leegte peilt op leven de stilte lang en breed in diepte meet Het is lang geleden dat er stappen klonken de kraan, soms ruzie, een daverende lach Tocht betrok de woning naast ons heden waar stof het voortgaan van de tijd verzacht Maar nu klinkt…

In veel van onze Groningse cafés Komen de bazen dapper in verzet Tegen de nieuwe antirokerswet, Maar dat zal niet lang duren naar ik vrees. Straks volgt de boete en dan kost het geld. Dan is een Groninger niet meer zo’n held.…

voor Jan Palach Kale elzetakken flirten met grafzerken, eenzaam als verstokte vrijgezellen. Winter- licht valt op het plekje naakte aarde, niet ver van de kerkhofmuur. Ik ken zijn foto, de zachte jongenstrekken, eenentwintig jaar, zijn toekomst legde hij in de as (ofschoon geen zelfmoordenaar). Ik weet de plek op de Wenceslasplein, het…

'Ik kan niks zeggen, ik ben mijn tong kwijt. De politie kwam je de wacht aanzeggen en ik sta met m'n mond vol tanden, geblokkeerd. -vroeger was ik een held, nu alleen op sokken- Op vier hoog werd je aangehouden en je ver- zette je met alle macht en werd een soort hulk. Ik moet er iets heroïsch van maken want dat verdien je na zoveel jaren…

In de ledigheid van lucht zijn er volop bochten om ons in te wringen een onmetelijke ruimte zonder weerstand of verzet Een smalle basis een breekbaar draadje het meest wankele evenwicht het is genoeg om rechtop naar de hemel te reiken Tegen onze bevlekte achtergrond schieten we nietig en vluchtig op we denken hermetisch met een doorzichtig…

gij vreemdeling die onverwachts gebaart verhaalt van verre kusten waarvan ik ‘t bestaan vermoedde, maar niet dorst heen te gaan ge neemt me mee in grote vaart wolken, slierten, licht, beweging, flitsen toverlantaarn met brekend licht dat kleur geeft en mijn ziel verlicht mijn kern raakt tot atomen splitsen ik staak ’t verzet, ruik…

toch standvastig duizend sporen van verraad hoeveel kwaad er was geschied verkwanselt en besmuikt waar vrijheid naar de rotting ruikt van duizenden verdoemden ach daar binnen ruist zijn frase langs de schotten van de dood en in zijn nood verkleurt zijn blikveld niet- daar achter glas het houdt zijn ogen groot zijn pas in eindeloos verzet…

wat overblijft is veel een voorwerp, dat de grip verbergt op angst, op lijden en verzet de brokken in je keel het haastig schietgebed een klein gebaar na oorlogsjaren waar nog steeds ons bloed aan kleeft dit masker spreekt met glazen ogen en een weggesloten mond over weerloos onvermogen en de weerbaarheid van ondergronds…

de trage gang van oorlogsdagen vraagt een bange blik om moed gepast bij holle buiken en de gloed van koortsig toevlucht zoeken -bij elkaar kijk maar door het glas dat boven gas en licht met uitzicht op jouw stervensduur en dat dan ieder uur kerf de angst in duizend ogen kras de dagen in de muur…

lag het verborgen in de weerstand tegen gas? men wist dat er bescherming was een masker met de naam van Vrede en de faam van een fabriek die door de dramatiek van angst geen vaandel had veiligheid aanbad het spel van immer zeker weten elders, in de kamers waar een Jood werd weggesmeten stierven duizenden –tegelijk dat is waar…

vanuit het glazen huis dat vrijheid heet fluistert een decreet rond veilige besluiten achter ruiten blinkt slechts zwart beplakt, waar duister rauw doortrokken wordt door smart een hart klopt hoopvol binnen dat wat zuiver ademend, de roep van leven weet zelfs nu na zoveel jaren onderdrukt het beeld vol gas met glans de vuile spiegel…

dit gezicht verstopt zich niet alleen geloken ogen als waarheid achter deuren ligt waar dood al heeft gewogen het verzet schuurt tegen gas, de galbult van de nazi’s in hun jeuk om wat zo anders was, dan levitaties van gevoel voor even veilig voor verraad maar kwaad is al geschied de vijand ziet jouw angsten niet maar slechts een masker…

verkleur je zicht naar vrije wolken… door dit glas lijkt het niet veel jouw ademnood verrast je keel als razzia’s de straat bestieren veiligheid voelt zo beperkt het werkt niet, als een ander onderduikt – en stikt- het riempje strikt nog rond het hoofd maar toch je hebt er altijd in geloofd dat ooit de lucht jouw adem sterkt…

Hij draagt de dagen van een oud land zijn aanblik even grijs als het licht van een gesloten mijnstreek - waar onzichtbaar littekens zich in donkere gangen als versteende navelstrengen dwars door de leeggeroofde aarde zwartommuurde wegen banen - gevallen maar niet gevloerd verdoofd en schijnbaar zonder levenssap wordt nieuw leven voortgebracht…

uit gelijkenis gehouwen, zo dagelijks als brood slechts in onvoltooid te onderscheiden toen en nu, dubbelsterren, de sleet van vele dagen het onaangeroerde voegt zich naar het late middaguur de stilte is hardhorend en de tijd in verlenging nochtans het onafwendbare een stukje dichterbij in dagen erna, randen van slaap, ontkennen…

Het blootgestelde vlees Verbeeldt zich al de kerf Nog klinkt het suizen Van gekliefde lucht Wat boeit mij de macht? Wat gaat mij vergelding aan? Wat deert mij het scherp? Mijn dagelijkse gang Naar de bron is Tot de bron mijn weg Elke dag…

Verzet en aanval weten niet van wijken Nog krampt de hoop zich aan de laatste kans: Een ijle grens tussen twee koninkrijken.…

Laat dit dijkhuis zich onttrekken aan het verval en nooit de bakens meer verzetten. Het kan niet zonder een steuntje in de rug, maar houdt blinde architecten weg. Dan zal het sterk en beschut het toonbeeld vormen: dat wat eens begon niet hoeft te lijden. Zie hoe het blaakt in de zon.…

Als hart en ziel door onrecht zijn geraakt, Rechtvaardigt het de orde te verstoren. Niet één wordt er als terrorist geboren, Die worden door de overheid gemaakt. Het falen van de overheden leidt Tot burgerlijke ongehoorzaamheid.…

ik heb ze gezien schoenen en wat laarzen de voeten miste ik ze zijn toch ooit gedragen zocht sporen in barakken en kampen voelde de kilte ondanks talloze lampen las op de muren de wanhoop van toen ze doodden hun uren met bloemen in prikkeldraadgroen vloeren zijn versleten en deuren kraken hun het eindeloos vergeten als de wind ze…

Papa laat me niet met rust sinds ik thuis weg ben Hij is boos over mijn vrienden en haalt spullen bij mij weg Huisvredebreuk De politie probeert het te sussen, ik moet bedelen om hulp, bescherming Zijn eer is in het geding Hij wil mijn maagdelijkheid herstellen of me opsluiten Hij kan niet terug en niet vooruit, hij stikt liever…

Ieders weerwil wil alleen blijven, ongezien -- niet doen wat jij wilt.…

Er luistert niemand, dus is er geen censuur meer -- op de protesten.…

grijze wolken jagen weerbarstig buigt het riet regen daalt met vlagen een einder is er niet donker land gebeukt door woeste krachten verzet met hand en tand toont meedogenloos verachten geen harmonie maar grof verzet weerspannigheid en grote moed dat heeft het land gered en maakt karakters zichtbaar goed de mens uit deze aarde vertoont…

Twijfels komen soms op als een onverwachte golf niet bij machte je te verzetten of gewoon met daadkracht die onzekerheid te pletten. Ze kunnen ook werken als een zon niet zomaar een misschien maar om gewoon iets in een ander licht te zien.…

De godsdienststrijders van de Taliban Zijn al vooraf gebombardeerd tot helden: Zij zullen, naar Kabul ons weet te melden, Zichzelf verzetten tot de laatste man. Maar "tot de laatste vrouw" blijft onvermeld, Want vrouwen worden daar niet meegeteld.…

Het geeft vaak blijk van wantrouwen in de ander, het roept verzet op en het schept afstand. Wees liever af en toe ironisch; dan kan de ander ook meelachen...…

Soms ben ik eenzaam Dan voel ik me niet blij Dan probeer ik mijn zinnen te verzetten Dan neem ik mijn knuffel dicht bij mij. Soms ben ik eenzaam Dan voel ik me niet blij Denk ik soms: 'Waarom leef ik niet vrij?'…