96 resultaten.
Jij
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 205 Jij kunt
de zon
in het water
zien schijnen
Het is daarom
dat wij schuilen
tot de zon
doorbreekt
We zijn al
doorweekt
tot de draad
toe nat, verzopen kat
Het Brabants landschap
met of grintweg
of bospad
krinkel in en kronkel uit
De zomen
met onkruiden
die je nu kruiden
noemen moet
Goed, jij kunt
de zon
in het regenwater…
Jachtseizoen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 579 bliksemstralen en donderdagen
wachten op de wind
die onweer zal razen
wanneer Thor hem vindt
‘t is tijd voor kale takken
zwiepend langs de muur
het splijten van spanten
in de schrankende schuur
knetterende ruzies
in de zwaarbeladen lucht
kokhalzende meeuwen
holbewoners op de vlucht
platgeslagen helmgras
gezandstraalde brillenglazen
verzopen…
Verloren vriendschap
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 3.107 Durf nergens nog op te hopen
Onze vriendschap lijkt reeds lang verzopen.…
hersenkramp
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 302 onbedoeld en pijnlijk
trok haar denken samen
verduisterde het namen
die zij niet vergeten mocht
ongevraagd en vrijelijk
liet zij woorden open
die ongewenst verzopen
In klotsend hersenvocht
klauwend naar houvast
in heldere ogenblikken
wat tijd niet kon verwrikken
en haar geen soelaas bood
werd zij een vreemde gast
in haar ouder wordend…
Storm
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 451 De regen plenst, maakt eind aan ’t dolle feest,
verzopen baljurk rest als lege luchtballon.…
Valse hoop
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 270 Je liet me staan
Daar in de regen
Uren wachten
Op dat plein
Ik dacht nog wel
Er zit iets tegen
Wat tegenviel
Bleek ik te zijn
Ik was gek genoeg
Om te vertrouwen
Vreemd genoeg
Bleek dat een fout
Wat wederzijds
Had moeten wezen
Bleek achteraf
Zo kil en koud
Je liet me staan
Daar vele uren
Verzopen, nat
En nagestaard
Wat jij toen…
Eens komt de tijd
hartenkreet
3.0 met 33 stemmen 3.489 Het afscheid was voor even
Althans, zo moest het zijn
Door haat en hoop omgeven
Door liefde en door pijn
Het afscheid was voor even
Althans, dat was het doel
Tot liefde ging herleven
Terugkeer van gevoel
Het afscheid was voor even
Althans, dat was mijn hoop
Die hoop bleef jij me geven
Tot ik erin verzoop
Het afscheid is gekomen…
De chaos in mijn hoofd
netgedicht
1.0 met 11 stemmen 290 beer is los
hun harmonie verstoord
omdat de kleinste is vermoord
ze bakkeleien
zonder woorden over wie
de macht heeft over de galeien
geketend zijn de slaven
gedachten die stom varen
op het dreunen van de grootste trom
ze jagen tot de waterval
hen breekt en ik in de
psychose platgespoten bleef
mijn schipbreuk is geleden
zij zijn verzopen…
wiekte wanhopig
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 375 angst was
mijn vlinder
vloog mij en
de liefde voorbij
fladderde onrust
wiekte wanhopig
verrotte mijn leven
vernietigde mij
ik jatte emoties
verzoop mijn gevoel
neukte me suf
viel op mijn smoel
loog en bedroog om
niet eenzaam te zijn
haatte die koppen
in de ogen mijn pijn
ik ben ik was
besta nu niet meer
angst dekte alles…
De laatste waan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 217 stormt ook een
menselijk gezicht
ik dacht dat hij speelde
wat vlaagde en de
tijd vertraagde in
de luwte van toen
had met hem te doen
omdat hij zich
stuurloos liet gaan
duikend in de laatste waan
wilde de wereld zien
zijn krachten meten
zonder ankers en
limieten alles vergeten
liet zijn macht tot
orkaankracht vieren
maar verzoop…
Bedankt-briefje
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.454 Een bedankje aan allen die hem
lieten ontsporen, nog net niet vermoordden,
verdronken, haast verzopen
-of zichzelf-
want zonder jullie
"KANJERS"
hadden jullie hem niet naar mij gezonden
en hadden wij elkaar nooit gevonden.…
De draak...
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.020 De draak heeft zijn vuur uitgespuwd
in de diepste lagen van mijn vrouwelijkheid
Verwoest zijn de rondingen van mijn karkas
Niets dan een krater gevuld met leegheid
Alle waaroms zijn in een mist verzopen
en de antwoorden verteerd door het drakenvuur
Helse pijnen vinden blarend een weg
De draak zal worden bestreden met een gifkuur
De draak…
Met je laatste hand
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 157 woorden
tot een snelle vloed
die meandert in
onbekend gebied
schuurt de maagdelijke
walkant tot verval
waar pril naar
opgeschoten groeit
eroderen jouw gevoelens
de bestaande vaste grond
nog steel je tijd om
op een bruggenhoofd
te overleven maar
ook dat is ondermijnd
laat de stroom
je naar de vrijheid voeren
weg van het verzopen…
Dagen vertragen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 271 Weemoedig land, verzopen van verdriet
doordrongen van kil bestaan
onder snakkende lucht, in grijs vergaan
en geen zonneschijn meer biedt.
Zijn het "her-ineringen"
die smachten doen,
zinnen verzinderen?
Waters door stilte gevoed
zieke zenuwbinding,
die naar diepe zielenpijnen voert.…
de man zonder geweten
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 194 gefrustreerd door al zijn falen
moest iedereen het bekopen,
zijn verstand was aan het dwalen
en zijn ziel al lang verzopen.
om zijn duivels te ontbinden
en zijn fouten te bedekken
stal de vrouw van één zijn vrienden
zonder er zich iets van aan te trekken……
frt
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 975 doet de poes op het toetsenbord
tijdens het kopjes-geven
ze vertelt me van de regen en
de drup en hoe ze vluchtte
alle plassen kon omzeilen door
er overheen te springen
zo, zeg ik, ben je daar weer
verzopen kat-die-je-bent
o, wat ben je nat, jij suffie
en ik aai over haar snuit
b'rouw, zegt ze, maar dat
meent ze voor geen meter
leer…
Nooit meer
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.054 Ik heb oprecht gedacht
Oud met je te worden
Samen levend als een stel
Wat een blunder
Wat viel dat tegen
Die schone schijn
Dat bleek de hel
Jouw mooie lach
Die is verdwenen
Waar ik voor viel
Bleek niet zo fijn
Daar sta je dan
Verzopen in de regen
Ik trek een muur op
Om mij heen
Hou nu iedere vrouw
Angstvallig tegen
Mijn hart is koud…
De pluizenbloem
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 193 adem vol met wensen
ik wees jou
de holle weg
een stilteplaats voor mensen
wij lagen
op de heuvelrug in vergezicht
0nze kussen kaatsten licht
paradijsden zoals
de schepper heeft gezegd
legden onze schaamte weg
ook zonder appel en de slang
duurde het niet lang
er trok een wolk voor de zon
de regen
had vrij spel
wij waren het verzopen…
Aan de rand
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 355 Hier voel ik me thuis
waar weide na een beek abrupt
overgaat in boom en struik
Het land ademt grondmist uit
een bonte specht tikt en roept
de rupsen op, luistert aandachtig
kopje scheef naar elk gerucht
in het rotte, diepe hout
Eens was er een populier
op de oever van een plas
waarin later bij de eerste dooi
een jongen tien jaar oud verzoop…
verzuipen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Als je na de eerste golf
nog niet verzopen bent
mag je van geluk spreken
de tweede moet je aan zien komen
doen we net
of het niets is vergeleken
dus adem inhouden
zet je schrap
voetbal supporters uitgezonderd
je kan toch immers niet leven
als leven zonder is
en alle artsen zijn verwonderd
schuim koppen zonder bal
en ongeschonden…
lief zonder vrienden
netgedicht
3.0 met 64 stemmen 9.281 angst was mijn
vlinder vloog mij
en de liefde voorbij
fladderde onrust
woekerde lust
wiekte wanhopig
verrotte mijn leven
al leek ik zo blij
ik jatte emoties
verzoop mijn gevoel
neukte me suf en
viel op mijn smoel
loog en bedroog om
niet eenzaam te zijn
haatte die koppen
ze oogden mijn pijn
ik ben wat ik was
besta nu niet meer…
Achteruitkijkspiegel
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 541 de mens is
als zijn auto
kijkt hij alleen
in z'n vooruit
de wagen
gaat full speed
zonder bochten
nooit achterwaarts
rivier nooit gezien
plomp verzopen
spieg’lende mens
ziet gewonden op
de weg verscheurd
zet hij zijn
auto weg
hij gaat zitten
bij stille mijm’ring
z’n miroir los geschroefd
ziet hij aan het water
hoe achter hem…
Balans
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 521 Wanneer mijn letters zinnen dansen
ik jouw woorden bedrukt zie staan
weer denk aan gemiste kansen
verzopen van hun huid ontdaan
klanken opnieuw mijn oren strelen
handen behelzen jouw gezicht
gezel verspelen zonder delen
gevangen in het eerste ochtendlicht
zullen letters dan nog beamen
in gewisse vriendschap met de tijd
als gevlochten…
Stilte schitterde in kapitalen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 207 rekeningen sloten
zich verloren wanend
in balans
een aantal bladzijden
is wit gebleven
we hebben toen
elkaar in pijn beschreven
maar we bloedden dood
geen tekst om tranen
vloeibaarder te maken
geen zin om scherper
de gevoelens te gaan raken
in dit rancuneus bestaan
zwijgen kreeg geen letter op papier
stilte schitterde in kapitalen
we verzopen…
0110
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 406 was er regen en hagel
en voor de oprechte schooier
een nagel voor zijn krabbig werk
bovenal zag ik mensen
in alle formaten, geuren en kleuren
ze zweetten muziek, net als ik
en deinden dezelfde zee
onder meer dan één teevee
het was de eerste keer
dat oktober weer revolteerde
en op weg naar huis toe
een maatje of twee teveel
in hun verzopen…
Lijken in het veld
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 94 De vakantie is verzopen!
De camping staat weer onder water,
Het hele land is volgelopen!
Geen Nederlander denkt nog later
aan mensen die door modder kropen
En wast zijn handen schoon in regenwater...…
Stad aan de horizon
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 145 Er was een melodie
een muziekinstrument
een kampvuur
en vier onbestemde beelden
vervaagden in mijn hoofd
de wereld, heel ver weg
was een radiostem van mijn lijf
verwijderd
met iets in mezelf
wat niet meer huilen kon
riep ik aarde om vrede
bij de rivier
die mijn verdriet verzoop
zongen zigeuners heimweeliederen
over alles wat ik…
Doorweekt
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 111 de aarde is al weken verzopen
er rijdt geen boer over het land
het enige wat je ziet is water
verrotte gewassen en een krant
soms zijn er kinderen die spelen
of ploetert een hond in het zand
het weer oogt zeer mistroostig
zoals het huisje aan de waterkant
ik wil er wel door blijven lopen
maar het is modder die mij plaagt
die blijft zuigen…
Wacht .....
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 764 Dansend in woeste golven
trek je mij zachtjes aan
het voelt weer als een tweede huid
ik wil me laten gaan
droomloos drijven zonder pijn
blikken verzand in niet meer weten
hoe koud en kil kan leven zijn
hoe langzaam het vergeten
mijn glimlach omhelst jouw zijn
verwarmt de naakte sporen
weer doen zeearmen pijn
ik voel mij verzopen verloren…
marskramer
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 842 plasje net gedaan
en wilde weer naar boven gaan
maar is toen uitgegleden
geholpen door zijn handelsvracht
en door de aardse zwaartekracht
kwam hij zeer snel beneden
de modder had zijn val versneld
doch dat heeft Koos nooit zelf verteld
hij kon alleen maar hopen
ook dat heeft hij maar kort gedaan
want in het beekje onderaan
is hij meteen verzopen…