Alle inzendingen over verzuipen

zijn echt gedichten dubbelzinnig uitgelegd maar mischien wel te hoog gegrepen in de lucht mischien is het simpel de letters begrijpen zoals het hart hard bloeden moet sterren schijnen bloemen zoet rust en chaos zijn familie wiet en whiskey regen en mist we zien het lied alles is ongedaan gemaakt afscheid nemen bestaat niet drinken of verzuipen…

Dan maar verzuipen. Niets aan te doen.…

Als je na de eerste golf nog niet verzopen bent mag je van geluk spreken de tweede moet je aan zien komen doen we net of het niets is vergeleken dus adem inhouden zet je schrap voetbal supporters uitgezonderd je kan toch immers niet leven als leven zonder is en alle artsen zijn verwonderd schuim koppen zonder bal en ongeschonden…

Hangend in de leren fauteuil, met ’n warme wollen trui. Zat ik lekker onderuit gezakt, plotseling kwam het ongemak. Sprong uit de stoel verwoed en dacht dit gaat niet goed. Ik krijg geen adem meer, wat heb ik nu toch weer. Er gaat van alles door me heen, maar de adem blijft steken in mijn keel. Naargelang de minuten weg tikken, sta ik hier…

Zwemmend met de stroom mee om niet te verzuipen, aangepast aan de golfslag van het water. Maar afgesneden van de oever. Stroomopwaarts zwemmen ging al lang niet meer want verzuipen dreigde, en je wou naar de oever. Maar nu het water niet meer stroomt in de stalen rivier van jou geest.…

ik verzuip mijn verdriet in flessen vol ellende het leven boeit me niet daar ik wende aan de vuistslag van mijn hart die mijn leven heeft verward omdat ik liefde niet herkende…

Tranen verzuipen in gesproken woorden verstoppen zich achter verdronken zinnen laat nacht geen dag meer worden laat mij slapen in verloren lente…

Wat moet ik nog in Pieterburen doen Ze kunnen daar verzuipen met z’n allen Ik laat m’n leven niet door hen vergallen Het gaat ze daar alleen maar om de poen Haar naderend vertrek heb ik voorvoeld Toen er een vrouwtjeshaai kwam aangespoeld…

Ze stelen liever de miljardenpot Van ons pensioen om Brussel mee te spekken Dan zich ook maar een greintje aan te trekken Van ’t meer dan miserabel tuinders-lot Die mogen in hun rampgebied verzuipen Als zij maar met de Unie kunnen kuipen…

Een alcoholist uit Hindelopen ging dronken, een frietje kopen. Hij gleed uit, onverwacht en belandde in de gracht. Nooit heeft hij zoveel water gezopen.…

De autobrandstof is hier echt te duur Dus ‘frank und bleifrei’ gaat men elders tanken Het prijsverschil zet mensen aan het denken Maar grenspomphouders roepen overstuur: 'We gaan verzuipen als ze hier niet pompen Voelt men dat dan niet aan op Haagse klompen?'…

De Europese bank koopt staatsobligaties Voor maar elfhonderd miljard euro Pompen of verzuipen is Draghi’s devies Anders krijgen we een echte neuro Maar als de Grieken hun koers verleggen Kunnen we de Méditerranée gaan dreggen…

Als je mocht denken Dat ik verzuip In dit moeras Dan heb je Het mis Als je mocht denken Dat ik hier Ten onder ga Dan heb je Het mis Heb je Ooit gezien Hoe sterk Dat ik ben Heb je Ooit gezien Hoe veerkrachtig Dat ik ben Mocht je denken Dat ik Door jouw ellende Mezelf verliezen zal Dan heb je het mis Dan heb je Dus…

De aarde is een eiland die drijft in de zee van materie zij drijft cirkel rond mysterie in de oceaan van dit geheel heelal zee van het bestaan binnenzee de melkweg en wij liften mee als stokers op zee de eeuwige rivier zwem of verzuip het is een oneindig oud gebruik…

je hebt je verschuild achter jouw leugens met infantielen zonder eigen leven je hebt mij heimelijk besmuikt ik had het bijna opgegeven ik wens je jeuk en te korte armen ik gun je pukkels en een bult ik wens je schimmel tussen je tenen ik gun je verzuipen in jouw schuld…

Ik wil wodka drinken, vele volle glazen; met drinkebroers klinken en verzuipen in extase in diepe dronkemansdromen zonder pijn of herinnering; laat de kater maar later komen, samen met de rekening die ik gaarne zal betalen voor de verlichting en de troost die ik in de drank mocht vinden; en daarom vrinden: Proost!…

Feeërieke ochtendwalmen Hangend aan een grote klok Komt hij steeds zichzelf tegen Alles houdt een keertje op Wil wel, heus wel, tuurlijk wel Maar fraaier wordt het niet Koekeloeren of verzuipen In contouren van geniep Hoe bedoel je broederliefde?…

Een ieder kan leren om te zwemmen Vissen zwemmen in het water Sommigen zwemmen in geld Weer anderen zwemmen op het droge Doch sommigen Die verdommen het om te zwemmen Die verzuipen dan Ondanks alle andere diploma’s , getuigschriften en certificaten Noot : leer hoe dan ook zwemmen, want Nederland ligt voor een groot deel onder…

zie je hand vingers onrustig op zoek naar accenten ogen vinden woorden uit beelden van je geest je stem formuleert zinnen uit passie die eens is geweest ik verzuip in een stortvloed emoties het is uit langzaam ebt de spanning weg een totale ravage leeg is het strand in een ijskoud ontwaken glijdt wat zand door mijn hand…

Ik heb een leven als een luifel zonder dwarsregels ik zwelg in de zon ik verzuip in een zee van ruimte En al het licht dat me tegemoet komt door het raam in de kamer de stoel waarop ik zit scherp afgelijnd ook van licht gemaakt Ik verdrink in de lege kamer want ik ben zelf van licht maar ook zonder licht scherp afgelijnd vlak voor…

je hoeft niet eens 't water in om te verzuipen zee en lucht 't is één pot nat paraplu's sneuvelen aan het regenfront plassen fronsen boos om de drieste wind verlaten terrasjes schuilen mismoedig onder drijfnatte parasols in café 't Anker vinden we troost en een Bossche Bol…

De veiligheidsmaffia Oh wat fijn dat er veiligheidsmensen zijn Zien overal gevaren, komen handjes tekort Vormen één front als het aan veiligheid schort Produceren verordeningen aan de lopende band Houden daarmee hun baantjes in stand Vergaderen zich suf, stellen draaiboeken bij En verzuipen úw initiatief in hún regelbrij…

Zij moet iedere dag een berg beklimmen om niet te verzuipen in ‘t zilte water wandelt zij eerzaam dwalend over zee en ook de vogels weten van haar falen in zang reeds voor een droevig later haar rugzak torst zij moedig mee in zielenstormen van eenvoud overal rond haar hoofd zwemt er een zoute wereld en klimmen er mensen uit de put.…

pak stukjes hemel om de hel te blussen mijn bestaan te sussen met vagevuurmuziek geen rappers meer slammers hitsen op verzuipen in geluid performen slechts verdriet ik beluister het geboortelied dat liefde heeft gebracht want zacht is onze poézie die raakt en gevoel in mensen doet ontwaken lentes weer laat komen in vele warme…

En ik goochel wat af om mijn ellende te transformeren en ik verzuip mezelf in bacchanalen van virtuele hugs en tederheden. En in de realiteit, beste mensen, laat iedereen iedereen koud.…

diep van binnen zit zeer opgeslagen, zeer diep diepzeezeer ratten zitten in een cirkel om een schaal met melk na verloop van tijd: een trilling een week gevoel, een kleine wee die zich voortplant, een golf wordt een eindeloze golf om in te verzuipen sluit de ogen ga onder, slaap word wakker in het zand met de zon op je lichaam…

Verzuipen dat deden er veel zwemmen op straat eveneens. Dakpannen vlogen door de lucht er werd eveneens heel wat gezucht. Maar dan ineens, breekt de zon door de buien zijn achter de rug Wat komt is warme dagen, geheid dat men DAN verzucht: Ik wilde dat het wat koeler was...…

Mijn hoofd gaat kopje onder Ik zoek maar voel geen grond, Voel geen grond, en ik zink diep ‘k zie de lichten vlak boven het water Maar jij bent -- verder weg dan ooit Ik zink steeds dieper, steeds dieper weg Traan volgt na traan, traan volgt na traan Ik zink steeds dieper, dieper weg Ik verzuip in mijn tranen En vechten helpt niet…

laat het regenen laat het plenzen verzuip me windkracht twaalf stormt door mijn tuin laat het donderen laat het bliksemen elektrocuteer me leef me striemende pijpenstelen zielschurende wind leef me ik trouw je leef met mij doorbloed dit hart breek beide ogen open sla de muur uit mijn oorschelpen licht het schedeldak gooi weg…

Hoe kon een land van kooplui zo verzuipen in het niets zich zo vergalopperen niet te zijn zo diets Hoe kon een land van varend volk van vissers duin en zee zich zelf zo laten zinken en nam ons met hen mee Hoe kon het land van Rembrandt het aanzien zo te schande een trots land zo verlagen zichzelf zo ernstig branden Hoe kon het land…