Alle inzendingen over verzuipen

Hoe kon een land van kooplui zo verzuipen in het niets zich zo vergalopperen niet te zijn zo diets Hoe kon een land van varend volk van vissers duin en zee zich zelf zo laten zinken en nam ons met hen mee Hoe kon het land van Rembrandt het aanzien zo te schande een trots land zo verlagen zichzelf zo ernstig branden Hoe kon het land…

Oppervlakkig spring ik in het diepe, verzuipen kan gewoon niet, tenzij ik in een afgelegen bar te diep in een glaasje kijk. Nuchter bekeken is Nederlands uw en mijn taal, voertaal, moerstaal. Maar ook wartaal, brutaal verhaal en geweldig verbaal, geniaal genitaal, intimitaal.…

Een 'hypergondel' verzuipt in Venetie!…

en kil, geeft geen geluid Zij roept de morgen stil binnen verscheurt de afgelopen nacht zij houdt van hem, zonder beminnen krijt woordloos om stille kracht Zij zal de middag niet meer voelen zoekt voorbij de zon naar een regenboog zij ziet geen kleuren meer, geen doelen haar ogen huilen tranen droog Zij wil de avond snel verdrinken, verzuipen…

Heel langzaam verdrinken onder schuim bedolven zandbanken geven geen kram terwijl vaste grond wijkt Verslaafd aan de zee in al haar facetten wenkt en roept zij lachend met haar golven Wateraders zuigen wreed tijgen aan gevoel verzuipen verstand aanzwellend denken verdrinkt Misselijkmakend metershoge golven maken zwemmen onmogelijk…

vele geledingen doordrenken mijn denken en feitelijk bestaan ze brengen zo vaak verwarring in de weg die ik ja ik, moet gaan soms trekt mijn verdriet mij naar binnen of geniet ik intens van mijn zinnen om het lijfelijk genot te beminnen soms wip ik in de speeltuin van het leven naar verre hoogten en duivelse diepten of verzuip…

bladeren druipen Ik wou dat ik een vlinder was Dan zou ik mijn vleugeltjes zo hard bewegen Dat aan de andere kant van de wereldas Een orkaan zou ontstaan met de zwaarste stortregen Ik wou dat ik een vlinder was Uit mijn gespinde cocon zou ik dan kruipen Ik zou vliegen over die grote waterplas Terwijl onder mij alle strijdende mensen hulpeloos verzuipen…

aanvankelijk mee in de flow verzorgde onopvallend zijn aandeel in de roes maar toen de broeierigheid overkookte en een onnoembare spleen de poëten in (nog) hogere sferen bracht zat B. reeds lang en breed op de wc-bril aan een sigaret te lurken in gedachten beitelend aan een passende tussenzin ------------------------- Uit: Objectief verzuipen…

de deur is open, maar je kunt niet staan een ongenode gast kan binnensluipen je weigert pertinent om weg te kruipen want kruipen heb je al te vaak gedaan je hebt beslist de strijd eens aan te gaan al voel je angstzweet van je voorhoofd druipen je weet: nu is het pompen of verzuipen een engel heeft ook vleugels om te slaan de verre diepte…

lichtgewichten en verdwaalde anorexia ’s wist hun agenda’s door het turen op uren in ledigheid doorgebracht met negatief passionele kracht in dwangmatige perspectieven doorstonden zij therapieën gingen niet door de knieën voor zorgende freaks die actief in de eerste uren van de dag onverwachts opduikend hun pupillen met raad verzuipen…

Verzuip hen die fatsoenlijk als mannen behoren te sterven, hun vrouwen en kinderen beschermend, oude steden verdedigend, hen die in plaats daarvan hun zondagen luizig in plastieken kuipjes verklitten, blikken uilenzijk zuipend, onmachtig lallend: ‘’Aanvalluh !!’’ ‘’…

meisjes van drie-en-dertig jaar hoog opgeleid goed gevuld met weetjes van wanten flexi in allerhande varianten contactueel zo hoog begaafd ziet ze toch pompen of verzuipen zijn het de genen die het doen een veter in een oude voetbalschoen de biobreuk die krijst en knaagt door hoeveel bronnen ook gelaafd ze knakken op één mankement…

jij voelde hoe bloemen struiken en bomen hun dromen kleur gaven geaard en reikhalzend naar de hemel met energie en licht je glimlachte naar de prilheid van knoppen en blaadjes ontlaadde hun spanning door ze in warmte te laten ontluiken had oog voor het struikje tussen tegel en muur dat bij iedere bui leek te verzuipen maar al…

niet opstandig zijn wel venijn zacht knijpen tot de pijn je weg doet kijken uit mijn donkere blik want ik schrijf vlak omdat jij diepte hebt ik wil duiken en verzuipen in je huid wegkruipen en de hel kortsluiten in genot want ik zit in je kop niet op plaatsen die geschapen lijken voor intiem plezier ik ga je strelen met woorden…

niet opstandig zijn wel het venijn zacht knijpen tot de pijn je weg doet kijken uit mijn donkere blik want ik schrijf vlak omdat jij diepte hebt ik wil duiken en verzuipen in je huid wegkruipen en de hel kortsluiten in genot want ik zit in je kop en niet op plaatsen die geschapen lijken voor intiem plezier ik ga je strelen met woorden…

Ik dreig in zelfcompassie te verzuipen En word zodra ik mij weer kan bedruipen Hardhandig in een zorghotel gedropt…

Die zich dus niet alleen in vurigheid kan uiten maar ook kan besluiten ons te verwaaien en te laten verzuipen wordt dit de toekomstige norm zal het straks steeds vaker zo gaan of nog erger misschien? Wordt de aarde in deze vorm bestookt door een regelmatige alles verwoestende angstaanjagende storm?…

Een golf van stilte volgt, we verzuipen in onbegrip, en het water kolkt. De kraan gaat weer aan, want oud water verdampt. Een woordenstroom vult het bad vol met spijt-me en sorry, en dan vind jij de stop.…

kleuren van de regenboog Damp stijgt op klimt naar omhoog Op deze plaats dit stukje aarde Tranendal, "bloeit de papaver bloem" Haar zwarte hart verspreidt over de aarde Ik zie je weer, liggen tussen witte muren Bleke lippen, "je gezicht verwrongen van de pijn" Je laatste uur, "op reis naar de overkant" Je hoefde niet meer langer te verzuipen…

Verzuip maar nu de wereld jou als huisvuil weggeworpen, hier ook niet hebben wil. Ik vreet mij vol obesitas en mijmer hoe het vroeger was in armoe groot geworden.…

Al zuipt de vijand aan ons bloed, ons bloed, ons bloed, ons Belgisch bloed dat 't hem de lippen af gaat druipen, al zwelgt hij kroppensvol zijn snoet, in 't Belgisch bloed zal hij verzuipen!…

ik voel me drijven in een oceaan van handen kerels en wijven die met hun vingers wijzen dreigen en graaien strelen en me aaien om me zo te paaien tussen zon en de haaien spiegel ik het water vlak probeer niet te verzuipen in mijn natte pak ze zoeken in mijn geest zijn overal geweest het rood van wonden littekens zijn nagelaten…

woord Breng ik nooit uilen naar Athene mee Ik wil niet ca- maar recapituleren Wat tot vervelens toe ik heb bepleit Ja, dag en nacht in geur en kleur verspreid Dat ook kwik kwek en kwak best kunnen leren Mits in dier voege dat zij evenwel Hun eindeloze eendkwaak in de poel Hun wilde tiktok staken met hun smoel Hun luie games verzuipen…

Verloochen Uzelf Laat deze onwetenden verzuipen in de zee der etterende leugens en banaliteiten. Neeltje Jacoba. In mijn gedachten immer een heldin. Tot het einde der tijden.…

Misschien is het allemaal een illusie; is het gewoon dromerig weer en wacht alles me op; daar op de kust, met zijn eeuwige witte stranden en klinken we onder het naïeve blauw op het verzuipen van onze verlopen affecten. Wij hebben onze plicht gepleegd; de moord van onze silhouetten. Het heeft ons veel zorgen gebaard.…

zwerende vingers trek strepen met bloed doortrokken pus in de diepe zware grond van modder en schimmel gij baart de stank uit ongekende hoeken uwe gore geest zal doordrenkt geraken van het zwart dat nog nagalmt uit stoffig as van verrotte beesten ik braak u uit teen voor teen het vel nog zuigend tussen mijn rottende tanden verzuip…

struinen van een toekomst in verval het ongeweten ogenblik van liefde in zweet genomen zacht gekomen triomferend heersen tot het eind laatste stilte van genot verrookt gesnoven tot vergetelheid maar alles lacht en verder wacht een nieuwe asbak vol met schijn glitters en de glamour in de ogen spuitend door de nacht in een jacht op gein verzuipend…

Maar ‘t zou wellicht zo vlot niet gaan, die gast heeft ooit nog judo gedaan en leerde smerige streken van nonkel Kageebee, hoe je banden lek moet steken of katten kan verzuipen in een vieze achteraf w.c. Maar kom genoeg gelachen, Vladi is een potentaat. En als je hem bezig ziet in Kiev, waarachtig psychopaat.…

voor de oeroceaan ze strekken zich tussen de lakens en onder je voeten voor hetgene dat nog zal komen in het eelt geëtst incluis het regresseren een kloof die langzaam dichtgroeit maar nog liever ga ik krabben op de kuit waar ik me nog ongebonden voel eerder dan het afscheiden naar een zog van vroeger waarin je zwelgt op het randje van een verzuipen…

Verwateren zij het leven van nu spoelen hen weg of doen verzuipen Het onbezonnen mooie als eens een stralend kind met een zak vol kleuren en ogen vol vertrouwen die de wereld om haar heen deed kneden van klei Dan volgen doffe fletse knallen en koper gefluit die dompig gaten slaan in het zelfde gestrekte veld Waar het spoelwater stopt en…