Alle inzendingen over vlakke land

De wolken werden strijders de wolven werden herders hun uit die andere wereld het waren de verkenners Het vlakke land daar volgde ik hun pad betrokken in dat oneindig spel het eeuwige reuzenrad Toen sloeg de bliksem in naast me achter me voor mij in mij Maar ik liep door op naar die tempel waar de monnik zei schiet op,ze staan…

uit het vlakke land naar de eerste heuvels in een mistige verte later bergen met de hardheid van het dagelijks bestaan ben het pad gegaan van duizend voeten in het zoeken naar een waan heb mezelf zien veranderen van luisteren naar fluisteren tot de waterval van woorden kwam onstuitbaar stroomt de schat die ik mijn leven lang…

De stilte komt als ze er feitelijk al is de details worden vergroot de wereld rondom mij heen kleiner het vlakke land voorziet het perspectief wat de horizon biedt. Vredig verbonden met de inspiratie het geruis van de bladeren één worden met de stilte alleen de natuur met haar inwoners met hun eindeloze lied.…

toen de zon zich verschool in mijn hand en het gezicht werd bedekt door bladeren voelde ik mij overmand door vreugde die stroomde door eindeloze aderen het was nabij een veld dat leunde tegen de uitgestrekte bosrand waar de dag, zo scheen, haast bleek uitgeteld de avond hing boven volgezaaide gleuven van het vlakke land…

ik wist het vlakke land zee en openheid polders en het eindeloze strand ontdekte heuvels en rustieke dalen op mijn levensloop in jaren botste tegen rotsen bergen die met scherpe kammen wolken snijden aan de horizon zag ravijnen die het kleine van de mens vergrootten door de angst van het begraven zijn ken het magnifieke vergezicht…

ik drijf buien uiteen men de wolken tot zij uitgeraasd zijn boven het vlakke land span de wind voor mijn wagen om ze stormenderhand weer op te jagen bliksem licht op als we de aarde raken wielen aan bruggen en kerktorens haken donder rolt bulderend door lagen warme en koude lucht een vlucht in extase ik heb dit fenomeen al…

Vanaf het vlakke land schittert de oversteek naar het wad, waar vele ruiterstokken als één statige zeemansrug de diepte voor ons peilt het één zijn met de noemer, de geest van het besef het broze en tegelijkertijd het gezwel dat groeit langs polders en kwelders om zich tenslotte te manifesteren in een ongekende schoonheid doch is elke…

het strakke blauw van de hemel trekt sporen over het vlakke land de dauwoedemen ademen hun vrijheid om tenslotte te verdwijnen in het niets ik ken geen bergen die hoger zijn luchtkastanjes nog niet gerijpt in hun stekelige huis vallen te vroeg blijven ongeraapt kleven en leiden de herfst naar weer een ongerept seizoen het…

Een onbelast verleden is de schoonheid van een vlak land.…

het guurt de bomen in het vlakke land zijn mijlenver weg ze lijken te verdrinken in de regens aan een grijze horizon ik dwaal steeds verder de leegte in die mij bang en angstig maakt panisch hol ik langs het pad dat buigt en oplost na een flauwe bocht tot ik struikel val in grint en gras voel het met mijn handen zand tussen…

Toen de wind opstak niet eens zo'n sterke die de warmte van het vlakke land verdreef werd de deken van beschutting en het aangenaam vertoeven in oneindig diep gedeeld. Kant of wal, wat kan het bieden naakt en met tranen overdekt die rolden van het klein talud om zich te voegen bij het water en het sterk doorbuigend riet.…

we zijn niet als schemer twee gelijke stroken aan elkaar gebonden we zijn niet als het zonlicht over het vlakke land in dromen verzonken we zijn als blauwe olie en brak water met afstand als tussen rand onvermengd hand in hand verstrengelend de kracht van poëzie vleselijk wensend - nee - hoe kunnen onze ogen in één knipperende…

zuiver als het witste licht spelen kinderen met het kleine weinige in hoopvol klarende kleuren als een groot verrukkelijk geluk het huis uit het interbellum ooit in angst om het verscheurde van oorlog op het vlakke…

Nadat we de boerderij hadden verpatst Verkasten we van het vlakke land Naar een flat in de grote stad Dan kon papa weer aan de slag Bij zijn reeds lang gewezen kantoor Want hij had het met het pezen wel gehad Toch bleek de hoogbouw zo traumatisch Dat mijn broertje psychosomatisch Zowaar de trap niet meer op wou En moeder die de grapjas…

Het vlakke land en vele poldersloten zijn slinks door slimmeriken opgekocht die in hun niet te stuiten hongertocht naar 't grote geld totaal zijn doorgeschoten. Hun luchtverkoper zal zich nu gaan roeren. Belegt u in een pand! Op minischaal met woonmodel en schijnbaar goed verhaal bewerkt en overtuigt hij rap de boeren.…

het lijkt als gisteren snijden in de huid het schrijven dat pijn onlosmakelijk met leven is verbonden en dat wij zelf kiezen om te lijden of te leren dat het er niet toe doet zolang jouw stem die van mij oproept en rolt over het vlakke land als de donder de bliksem kan niet zonder jouw gezicht net als ik en jij draagt jouw sluier…

Buiten door het vrije veld en door beemd in frisse koelte of door de zon bruin gebrand trekkend zo vrij en blij door het vlakke land lichtelijk van ruimte en natuur ontheemd genietend in de wei van het grazend vee van alle dieren op het land groot of klein, tenminste als ze ergens op de wei nog zijn, met enig geluk zien we ook nog hert of ree…

land waar mijn wortels liggen en de strijd tussen de dingen die mijn pad kruisen en de dingen waar ik voor kies…

Stromend, ook door vlakke landen. Rustig kabbelend daar voort, Tot hij aan de blanke stranden’ Bij het bruisend zeewater hoort.…

land bemin de tijd verstrijkt er is geen ultimatum, slechts het einde mijn lief…

(Zandloper) Als een klein vlak Land dat saai Blank kleurt Als Yell Roept: 'Word Als wij', sterft Kleur, wordt het doods. (Rondeel) Gelukkig is ze multicultureel, de knappe ex-staatssecretaris. Hoewel het soms ook een bezwaar is, gelukkig is ze multicultureel. Daarbij doortastend, slim en weetikveel.…

Voorjaar drijft mij tot het schrijven ener sonnet loflied over zonnestralen te bazuinen over vlakke land en vanaf blanke duinen reeds des morgens door vogelkoren in gezet liederen beschreven in poëtische woorden zoals het in het brein des dichters leeft hij het met zijn ziel en hart te kennen geeft dat hij bestaat uit enkel lofakkoorden…

Voorjaar drijft mij tot het schrijven ener sonnet loflied over zonnestralen te bazuinen over vlakke land en vanaf blanke duinen reeds des morgens door vogelkoren in gezet liederen beschreven in poëtische woorden zoals het in het brein des dichters leeft hij het met zijn ziel en hart te kennen geeft dat hij bestaat uit enkel lofakkoorden…

Laat mij haastig gaan naar velden en beemden schreiden door het schone vlakke land aan zee genieten van dier en boom en grazend vee van lucht en wolken wil ik niet vervreemden vogels wil ik door het luchtruim zien zweven sierlijk rank en slank door het azuren blauw vanaf velden nog glanzend van ochtenddauw dan ziet men weer een wereld vol…

Laat mij haastig gaan door velden en beemden schrijden door het schone vlakke land aan zee genieten van dier en boom en grazend vee van lucht en wolken wil ik niet vervreemden vogels wil ik door het luchtruim zien zweven sierlijk rank en slank door het azuren blauw vanaf velden nog glanzend van ochtenddauw dan ziet men weer een wereld vol…

in sint maarten laat ik mij vervoeren door jouw ogen en de regenboog langs polders van je vlakke land kijk ik naar scherp belijnde velden waar kleurrijke tulpen zich overvloedig laten gelden transparante maagdelijkheid danst op witte bomen langs de dijken en gaat de appels voor zo uitgelaten lente fris lachen wij golvende duinen door…

Als een op hol geslagen geest raas ik over het vlakke land zweep op het zand tot hoge duinen gesel fel de bomenkruinen met mijn machtig krachtenspel blaas heel hoog van de toren na die slappe zomertijd voel me eindelijk herboren na dat zuchten en wat briesen het is de herfst die mij verblijdt Laat de regens maar gauw komen wolken schud…

Turend over het vlakke land, zonder een woord, werd tóch je intens warm kloppend hart gehoord. En elk woord wat je zei, werd goed afgewogen, Zó stond je na te denken over vroeger en heden. Nog zie ik je kijken over het bollenland, met je sigaartje en je fiets aan de hand.…

Mijn hart gaat uit naar ’t ruime vlakke land Met langs verre horizon de boerderijen Waar langs paden populieren staan in rijen En ruisend riet op d’ oevers langs de waterkant Waar vogels vliegen langs de hoge hemelboog En witte wolken onderbreken ’t azuren blauw Het veld des morgens bedekt met parelend dauw Vanaf het water stijgt reeds vroeg…

ze vertelde verder, ging het land op en droeg appelspijs voor de meute uit watertanden stonden bloot, ogen groots zo zou mijn vlakke land in brand gaan pas veel later zou men haar begrijpen deze woorden, deze bekanst onvervalste schoonheid, eenvoud en gretige warmte deemstering viel in, kinders indachtig…